Για τους φανατικούς εχθρούς της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, όπως και γι’ αυτούς που αναζητούν προσχήματα για να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους στο πεδίο αυτό, η σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου ήρθε σαν νέκταρ στον ουρανίσκο τους. Τι διάλογο να κάνουμε – λένε – μ’ έναν απεχθή δικτάτορα όπως ο Ερντογάν; Οι άνθρωποι αυτοί, βέβαια, δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τις στενές σχέσεις της Ελλάδας με τον Σίσι, που έχει μετατρέψει την Αίγυπτο σε μια τεράστια φυλακή, ή με τον Νετανιάχου, που έχει σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στη Γάζα και τον Λίβανο, ενώ δικαιολογούν στο όνομα του «ρεαλισμού» και τον Πούτιν για τα εγκλήματά του στην Ουκρανία.

Ο αυταρχισμός δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο στην Τουρκία. Κι αν ο Ερντογάν νιώθει ότι με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο δεν χρειάζεται πλέον να υποκρίνεται, τα φρονήματά του δεν άντεχαν ποτέ σε τεστ δημοκρατικότητας. Οπως λέει στους Financial Times η καθηγήτρια διεθνών σχέσεων στο Κέιμπριτζ Αϊσέ Ζαρακόλ, «ο Ερντογάν δεν αντιγράφει τον Τραμπ, ήθελε να εξουδετερώσει τον Ιμάμογλου έτσι κι αλλιώς, απλώς βρήκε τώρα την ευκαιρία». O κούρδος ηγέτης Σελαχατίν Ντεμιρτάς βρίσκεται στη φυλακή από τον Νοέμβριο του 2016, ο φιλάνθρωπος Οσμάν Καβάλα από τον Οκτώβριο του 2017. Δεν θα ξεχάσω ανώτατο τούρκο διπλωμάτη που υπηρετούσε στην Ελλάδα ο οποίος, όταν τον ρώτησα πριν από χρόνια πώς περιμένει να δούμε με άλλο μάτι την κυβέρνησή του όταν ένας άνθρωπος σαν τον Καβάλα είναι καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη με γελοίες κατηγορίες, μου απάντησε ότι ο Ερντογάν θα τον αφήσει ελεύθερο μόλις σταματήσουμε να μιλάμε γι’ αυτόν…

Ο αυταρχικός χαρακτήρας του τουρκικού καθεστώτος, όμως, δεν μπήκε ποτέ εμπόδιο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ο Ερντογάν ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τη διαιώνιση της εξουσίας του, βγάζει από τη μέση λοιπόν με κάθε δυνατό τρόπο οτιδήποτε υπονομεύει τον σκοπό αυτό. Οι Ελληνες δεν ψηφίζουν στην Τουρκία, κατά συνέπεια δεν τον απειλούν. Και τα ήρεμα νερά στο Αιγαίο αποτελούν έναν πονοκέφαλο λιγότερο γι’ αυτόν.

Οσο δυσάρεστο λοιπόν κι αν είναι να συνομιλείς με κάποιον που περιφρονεί τη δημοκρατία, το συμφέρον της Ελλάδας επιτάσσει την επιδίωξη λύσης μέσω του πολλαπλασιασμού των ελληνοτουρκικών επαφών, όχι τη διατήρηση του στάτους κβο. Ο λόγος είναι απλός, και ακούει στο όνομα Τραμπ. Γιατί μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να προσβλέπει στον Νετανιάχου για να πει έναν καλό λόγο για την Ελλάδα στον αμερικανό πρόεδρο, όμως ο τελευταίος βλέπει την πολιτική με επιχειρηματικούς όρους και έλκεται από πολιτικούς εξίσου αδίστακτους με αυτόν. Το μοναδικό κριτήριο λοιπόν με το οποίο ΔΕΝ θα δει ποτέ τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι το διεθνές δίκαιο.

Ευκαιρίες χάθηκαν πολλές, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο. Οπως είπε κι ο Σημίτης, όμως, οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες. Και το περιβάλλον γίνεται όλο και δυσμενέστερο.

Τελευταία Νέα