Για τους ακροδεξιούς, τους συνωμοσιολόγους και τους κάθε λογής ψεκασμένους τα πράγματα είναι απλά. Οι εξουσίες μπορεί θεωρητικά να είναι τρεις, στην πραγματικότητα όμως είναι, ή πρέπει να είναι, μία: ο ηγέτης. Η Βουλή είναι περιττή, το λένε και οι αμερικανοί θεωρητικοί του τεχνο-αυταρχισμού. Οσο για τους δικαστές, δεν τους εξέλεξε κανείς, άρα πρέπει να περιορίζονται στα εγκλήματα και τις ληστείες και να αφήνουν την πολιτική στους πολιτικούς – ή ακόμη καλύτερα στον λαό.

Δεν είναι περίεργο, έτσι, που πριν ακόμη ολοκληρώσουν οι δικαστές την ανάγνωση της απόφασής τους για τη Μαρίν Λεπέν και την παρέα της, το Κρεμλίνο, ο Σαλβίνι, ο Ορμπαν και οι όμοιοί τους είχαν ανεβεί στα κάγκελα και κατήγγελλαν τη γαλλική κυβέρνηση, τις Βρυξέλλες, τις ελίτ και άλλους εχθρούς των λαών για «εκτέλεση της δημοκρατίας». Κατά την άποψή τους, η Λεπέν είναι μια μάρτυρας, μια λαοφιλής ηγέτις την οποία το «σύστημα» ανέλαβε να σταματήσει με κάθε τρόπο για να μην εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας. Οι κατηγορίες που τη βαραίνουν δεν έχουν καμιά σημασία: μια Λεπέν, όπως και ένας Τραμπ, είναι υπεράνω του νόμου. Και, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να έχουν διαφορετική μεταχείριση από τους απλούς πολίτες.

Με τη χθεσινή τους απόφαση, οι γάλλοι δικαστές θέλησαν να υπογραμμίσουν ακριβώς το αντίθετο: ότι όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο. Και ότι, αν επέτρεπαν σε μια καταδικασμένη πολιτικό να θέσει υποψηφιότητα στις εκλογές, θα έστελναν το λάθος μήνυμα.

Το τι συνέπειες θα έχει αυτή η απόφαση είναι μια ανοιχτή συζήτηση. Αν εισπραχθεί από την κοινωνία ως προϊόν ανησυχίας και φόβου, μπορεί να ενισχύσει την Ακροδεξιά. Αν, αντιθέτως, ερμηνευτεί ως αναγκαία καταδίκη μιας ομάδας ανθρώπων που έκαναν κατά συρροή απάτες, μπορεί να αποκαλύψει μια πλευρά που η Ακροδεξιά προσπαθεί να κρύψει: τηρουμένων των αναλογιών, και στην Ελλάδα χρειάστηκε να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση για να καταλάβουν πολλοί ότι οι Χρυσαυγίτες δεν ήταν ακριβώς τα καλά παιδιά που βοηθούσαν τις γιαγιάδες να περάσουν τον δρόμο. Το αμερικανικό παράδειγμα δεν επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία, καθώς δείχνει ότι τα στρατόπεδα είναι λίγο-πολύ δεδομένα και ελάχιστοι είναι αυτοί που μπορεί να μεταπειστούν. Χρήσιμο θα είναι πάντως να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια ώστε η έφεση της Λεπέν να εκδικαστεί πριν από τις προσεχείς εκλογές.

Οποιες κι αν είναι πάντως οι πολιτικές επιπτώσεις της χθεσινής απόφασης, πρέπει να διαχωριστούν από την αναγκαιότητα να λειτουργεί η Δικαιοσύνη με ανεξάρτητο, αμερόληπτο και αποφασιστικό τρόπο. Ενα από τα βασικά πράγματα που χαρακτηρίζουν τη δημοκρατία, και διακρίνουν τους φιλελεύθερους από τους λαϊκιστές, είναι ο σεβασμός της Δικαιοσύνης – κάτι που δεν ακυρώνει φυσικά το δικαίωμα της κριτικής. Οι εξουσίες είναι, και πρέπει να παραμείνουν, τρεις. Αλλιώς, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για τον αυταρχισμό.

Τελευταία Νέα