Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να υποθέσει με ακρίβεια πόσοι πολίτες συνεχίζουν να παρακολουθούν τις εξελίξεις των ερευνών για την τραγωδία των Τεμπών. Κάποιοι έχουν έτσι κι αλλιώς ακλόνητη πεποίθηση ότι ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα και έτσι (κατά τους Μόντι Πάιθον) «απαλλαγμένοι από τις συμφορές της νοημοσύνης» ποσώς ενδιαφέρονται για επιστημονικά στοιχεία, εργαστηριακές πραγματογνωμοσύνες και εν γένει την πραγματικότητα. Αλλοι, ζαλισμένοι από το ατέρμονο βουητό αντικρουόμενων και αλληλοαναιρούμενων πληροφοριών έχουν αποκαμωμένοι πατήσει το mute. Κάποιοι εκ των υπολοίπων ίσως κατάφεραν να ακούσουν μία είδηση, που επειδή κατεδαφίζει πολυσέλιδες αναλύσεις, ευφάνταστα σενάρια, κομματικά αφηγήματα, σκοτεινές θεωρίες συνωμοσίας δεν ανέβηκε πολύ ψηλά στην ειδησεογραφία και χάθηκε ανάμεσα σε πολιτικές κόντρες, διαπληκτισμούς και οιμωγές τηλεοπτικών πάνελ. Η εργαστηριακή πραγματογνωμοσύνη της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών απεφάνθη ότι είναι γνήσια τα τρία βίντεο που δείχνουν ότι δεν υπήρχε το περίφημο παράνομο φορτίο στην εμπορική αμαξοστοιχία.

Και τώρα; Τι θα γένουμε χωρίς ξυλόλιο, βενζόλιο και τολουόλιο; Είναι σαφές ότι για πολλούς ήταν μια κάποια λύση. Αυτό στο οποίο υπάρχει διαφωνία είναι το για ποιους. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ – και το παρακλάδι του Νέα Αριστερά – ξαναπαίζουν το έργο του 2015. Χαρακτηρισμοί («το έγκλημα», «ο απονομιμοποιημένος Πρωθυπουργός»), τοξικότητα, εχθροπάθεια, τρολ, καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος και διά της όξυνσης προσπάθεια να γεμίσει και πάλι η πλατεία. Η οποία γεμίζει, αλλά όχι με οπαδούς του. Ισως φταίει ότι από το 2015 πέρασε πια μία 10ετία. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να προσπαθεί να ισορροπήσει σε χαλασμένο εκκρεμές. Τη μία μέρα εμφανίζεται ως φωνή λογικής που καταδικάζει τον λαϊκισμό και την επομένη συναγωνίζεται σε ρητορική και υπογράφει κοινά κείμενα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Οσον αφορά στην τελευταία, αποτελεί τη μεγάλη κερδισμένη συσπειρώνοντας το ακραίο αντισυστημικό ακροατήριο, τροφοδοτώντας το αενάως με λόγους για να σηκώνει γροθιές. Αυτό που μοιάζει να μην κατανοούν οι υπόλοιποι είναι πως κάθε φορά που μιμούνται τη ρητορική της κ. Κωνσταντοπούλου διευρύνουν ακόμα περισσότερο αυτό το ακροατήριο. Του δίνουν επιχειρήματα για να τη στηρίξουν πιο φανατικά. Διότι στο γήπεδο που επιχειρούν να παίξουν η Ζωή Κωνσταντοπούλου τους κερδίζει από τα αποδυτήρια. Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πια τύχη, όντας πια έκτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις, για το ΠΑΣΟΚ υπάρχει ακόμα ελπίδα.

Αρκεί να αντιληφθεί ότι το απογοητευμένο εκλογικό σώμα αναζητά μία αξιόπιστη εναλλακτική λύση στη ΝΔ. Οχι στον ΣΥΡΙΖΑ. Και κυρίως να μην ξεχνά ότι «για την Αριστερά η κανονικότητα δεν ήταν ποτέ ευκαιρία». Οχι για ένα κεντρώο θεσμικό κυβερνητικό κόμμα.

Τελευταία Νέα