Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει καθαρή απάντηση. Δεν ξέρεις αν διάλεξες εσύ το ποδόσφαιρο ή αν τελικά σε διάλεξε εκείνο. Αποδέχεσαι μοναχά το θέλημά του. Και τα υπόλοιπα τα αφήνεις εκεί που αρμόζουν. Στην ίδια την Ιστορία. Που από το ξημέρωμα της 30ής Μαΐου 2024 αναφέρει πως το Europa Conference League τρόπαιο για λογαριασμό του Ολυμπιακού, σήκωσε πρώτος εκείνος…
Ναι, ο κάτοχος της φανέλας με το «7» που ταυτίστηκε όσο άλλος κανείς ποδοσφαιριστής με την εποχή του Βαγγέλη Μαρινάκη στο μεγάλο λιμάνι. Ακριβώς 343 συμμετοχές. Με 106 ασίστ και 94 γκολ σε μια απίθανη 200άρα «σύνθεση» δημιουργίας και εκτέλεσης, που δεν θα βρεις όμοιά της σε ολόκληρο το βιβλίο των ηρώων. Με έξι κερδισμένα πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα. Με εμπνεύσεις από εκείνες που έκαναν τις Κυριακές διαφορετικές. Μα και με δάκρυα. Με δύο χειρουργεία, ένα σε κάθε γόνατο. Και με δύο παιδία που για χάρη τους συνέχισε να παίζει ποδόσφαιρο, όταν οι περισσότεροι σκέφτηκαν πως δεν έχει άλλες ψυχικές αντοχές να αντιμετωπίσει το σοκ του δεύτερου μεγάλου τραυματισμού (ρήξη χιαστών). Μα πάνω από όλα; Ευλογημένος. Εκλεκτός. Εκείνος που είχε την τιμή που δεν έτυχε σε άλλον κανέναν μεγάλο αρχηγό. Και ο Ολυμπιακός αν μη τι άλλο είχε και τόσο πολλούς που τίμησαν το περιβραχιόνιό του. Που ταυτίστηκαν με εποχές. Εγιναν σύμβολα…
94 γκολ, 106 ασίστ: απόδειξη ιδιοφυΐας ενός ποδοσφαιριστή που άφησε ζωγραφιές στο χορτάρι του «Καραϊσκάκης»
Εκείνος ο μικρός
Πίσω στον χρόνο; Εκείνο το μεσημέρι στον Ρέντη, ο 12χρονος πιτσιρικάς από την Καλαμπάκα νόμιζε πως ονειρευόταν με τα μάτια ανοιχτά περνώντας για πρώτη φορά την πύλη του ερυθρόλευκου αθλητικού κέντρου. Επεξεργαζόταν κάθε πληροφορία, κάθε εικόνα με εκείνη τη λαχτάρα που μόνο ένα παιδί μπορεί να εκδηλώσει. Ηταν 350 χιλιόμετρα μακριά από το πατρικό του και θα έπρεπε μίνιμουμ για την επόμενη χρονιά να μείνει με τη γιαγιά και τον παππού στον Ταύρο. Να αλλάξει ολόκληρη τη ζωή του σε μια τόσο ιδιαίτερη ηλικία με αιτία το ποδόσφαιρο.
Δεν χρειάστηκε όμως να το σκεφτεί καν δεύτερη φορά. Ηξερε ότι αυτός είναι ο προορισμός του. Το ποδόσφαιρο και ο Ολυμπιακός. Φτάνει που θα μπορούσε να παίξει ποδόσφαιρο στην ομάδα που αγαπούσε. Και όταν την επόμενη χρονιά έπρεπε να γίνει πλέον «τρόφιμος» του αθλητικού κέντρου, να μένει μόνος του εντός του Ρέντη; Και εκεί δεν έκανε πίσω. Ισα-ίσα.
Εχει ακόμη να το λέει πώς τρύπωνε και αποκτούσε θέα στο «καλό» γήπεδο για να δει τον Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς και τους άλλους. Οταν μάλιστα πολλά χρόνια μετά, το 2018, εξήγησε στον Γιάγια Τουρέ – που μόλις είχε επιστρέψει για ένα σύντομο όπως αποδείχθηκε δεύτερο πέρασμα – ότι η πρώτη γνωριμία τους προέκυψε το 2005 και ότι ο Φόρτου ήταν εκείνος ο πιτσιρικάς με τα ξανθά μαλλιά που δεν έχανε ευκαιρία να τρυπώνει πλάι στο κεντρικό γήπεδο για να δει την προπόνηση της πρώτης ομάδας, ο Αφρικανός δεν τον πίστευε.
Κάρμα
«Ερχονταν οι γονείς μου κάθε Σαββατοκύριακο, υπήρχαν και αρκετοί άνθρωποι της ομάδας που ήταν εκεί για να σε βοηθήσουν. Στην πραγματικότητα όμως ήσουν μόνος. Επρεπε λοιπόν να γίνω υπεύθυνος. Εμαθα τι σημαίνει να φροντίζεις τον εαυτό σου και όλο αυτό μου έκανε πολύ καλό» έλεγε χρόνια αργότερα για αυτή την ξεχωριστή εμπειρία. Η ερυθρόλευκη ιστορία του όμως δεν έμελλε να αποδειχθεί απλή. Ως τη δικαίωσή της χρειάστηκε να αφήσει μια φορά τον Ολυμπιακό, να απειληθεί η καριέρα του με έναν κανονικό εκτροχιασμό και τελικά να επιστρέψει χρόνια μετά μέσα από ένα ταξίδι με στάσεις στα Τρίκαλα, την Τρίπολη και το Καϊζερσλάουτερν!
Οπως βεβαίως χρειάστηκε ο ίδιος ο Βαγγέλης Μαρινάκης, που σαν προφητεία είχε δρομολογήσει το σενάριο της επιστροφής του Κώστα Φορτούνη στον Ολυμπιακό από τους πρώτους κιόλας μήνες της προεδρίας του. Υπάρχει μάλιστα η απόδειξη. Η πρώτη «κοπή πίτας» της Ακαδημίας υπό τον (νυν) πρόεδρο. Γενάρης του 2011. Εκεί εξέφρασε για πρώτη φορά το όνειρο για έναν Ολυμπιακό «από τα σπλάχνα του Ρέντη». Εκεί ανέφερε και το όνομα του Κώστα Φορτούνη με την προοπτική μιας επανόρθωσης. Να γυρίσει πίσω στα ερυθρόλευκα ένα παιδί της ομάδας. Και να έχει σε αυτή μια δίκαιη ευκαιρία.
Με σφραγίδα Μαρινάκη
Ο «Φόρτου» έφυγε το 2008 και επέστρεψε το καλοκαίρι του 2014 για να μείνει μια 10ετία και να αποτελέσει το σήμα κατατεθέν μιας εποχής. «Είχα προτάσεις από όλους. Ο Ζήσης Βρύζας του ΠΑΟΚ, μου τηλεφωνούσε καθημερινά. Μου έδιναν το “10” στην πλάτη. Μιλούσα και με τον Γιάννη Αναστασίου που ήταν ο προπονητής του Παναθηναϊκού, αλλά και με τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Εγώ όμως ήθελα να γυρίσω στον Ολυμπιακό. Ηθελα να παίξω στον Ολυμπιακό.
Το ονειρευόμουν από μικρό παιδί. Ενιωθα πάντα πως μια μέρα θα γυρίσω. Ή απλά το ήθελα τόσο από τότε που μάζεψα τα πράγματά μου και έφυγα από τον Ρέντη. Με πείραξε πολύ που έφυγα έτσι. Οταν ο μάνατζέρ μου λοιπόν, μου είπε πως τηλεφώνησε ο κύριος Μαρινάκης για τον Ολυμπιακό τελείωσαν όλα. Ή κατά έναν τρόπο μάλλον άρχισαν όλα» θα πει ο ίδιος πολλά χρόνια μετά σε μια συνέντευξή του στα «ΝΕΑ».
Ο Κώστας Φορτούνης έγινε το σημείο αναφοράς της εποχής. Με εμπνεύσεις από εκείνες που έκαναν τις Κυριακές διαφορετικές
Ο 12ος
Εκείνη την εποχή ο Μίτσελ είχε τον σπουδαίο Τσόρι Ντομίνγκες στο «10» με τα χαρακτηριστικά του έλληνα άσου. Και όταν δεν έπαιζε ο Αργεντινός, στα ίδια τετραγωνικά κινούνταν ο υπέροχος Νταβίντ Φουστέρ. Στο μεταξύ ο Ολυμπιακός του 2014 είχε φτάσει ως τα νοκάουτ του Champions League παίζοντας σπουδαίο ποδόσφαιρο και κατέκτησε το πρωτάθλημα. Μια τέτοια «ένταξη» δεν ήταν απλή υπόθεση. Και ο ισπανός προπονητής τον Φορτούνη άργησε χαρακτηριστικά να τον… χωρέσει στην εξίσωση.
Τον απέκλεισε μάλιστα από την ευρωπαϊκή λίστα, ενώ εντός των συνόρων τον χρησιμοποιούσε μόνο σε ματς Κυπέλλου (παρότι σκόραρε)! Και ποιος ξέρει ποια θα ήταν η συνέχεια αν τον Γενάρη του 2015 δεν καθόταν στη γωνία του πάγκου ο Βίτορ Περέιρα. Εκείνος που έβαλε οριστικά και αμετάκλητα το τρένο στις ράγες. Με τον Πορτογάλο όλα ήταν διαφορετικά. Ο διεθνής άσος έγινε ο καλύτερος 12ος παίκτης της χρονιάς. Ερχόταν από τον πάγκο και έφερνε σωρηδόν γκολ (7) και ασίστ (4). Η μπάντα που παίζει τα πάντα μόλις άρχισε να… σολάρει με την κατάκτηση του νταμπλ 2015.
Η ατάκα του Πεπ
Και ό,τι ακολούθησε έμελλε να αποδειχθεί… κάτι μαγικό. Κάτι σε 21 γκολ και 17 ασίστ σε 39 συμμετοχές τη σεζόν 2015-16 με προπονητή τον Μάρκο Σίλβα, που τον αναβαθμίζει σε διευθυντή ορχήστρας. Ο Φορτούνης βάζει γκολ από απευθείας κόρνερ στο Emirates και μοιράζει δύο ασίστ ρίχνοντας στο κανναβάτσο την Αρσεναλ (3-2), έχει 21 ματς με γκολ ή ασίστ στα 27 της Super League και χρόνια μετά αποκαλύπτεται πως ο Πεπ Γκουαρντιόλα στην τελευταία του χρονιά στο Μόναχο για την Μπάγερν έχει ζητήσει να δημιουργηθεί ένας πλήρης φάκελος για εκείνον.
Χρόνια μετά, ως κόουτς της Σίτι, πριν από ένα Champions League ματς στο Μάντσεστερ με τον Ολυμπιακό ρωτά στη συνέντευξη Τύπου «πού είναι ο Φορτούνης;». Το καλοκαίρι του 2019 ο Μάριο Ουσίγιος στρώνει για χάρη του «κόκκινο χαλί» στο Λονδίνο προσφέροντας το «7» της Γουέστ Χαμ και 12 εκατ. ευρώ στους Πειραιώτες. Εκείνη τη σεζόν, την πρώτη του Πέδρο Μαρτίνς, τελειώνει με 17 γκολ και 16 ασίστ, ενώ αποκλείει κοτζάμ Μίλαν από τη συνέχεια του Europa League σε εκείνο το αλησμόνητο 3-1.
Ιδιοφυΐα
Λες και μαγεύει τους αριθμούς, πετυχαίνει πράγματα που δεν έκανε άλλος κανείς μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού: εξού και το απίθανο 94 γκολ, 106 ασίστ. Η απόδειξη της ιδιοφυΐας ενός ποδοσφαιριστή που μπορεί να κάνει σε υψηλό επίπεδο όλες τις δουλειές από τα μισά του γηπέδου και πέρα. Να μπει μέσα στις γραμμές για να οργανώσει, να πάει στο «ένας με έναν» για να δημιουργήσει ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα, να κόψει στη μέση το σχέδιο των αντιπάλων με μια από εκείνες τις σήμα-κατατεθέν «κάθετες» βρίσκοντας στον βηματισμό τον σέντερ φορ, να εκτελέσει ο ίδιος είτε από «στημένη» μπάλα, είτε σε κίνηση.
Και αν οι ερυθρόλευκοι αριθμοί του φαντάζουν εξωφρενικοί; Πού να σκεφτείς ότι οι δύο ίδιοι τραυματισμοί (ρήξη χιαστού ένας σε κάθε γόνατο), στο ίδιο διάστημα της σεζόν (προετοιμασία), μέσα σε μία τριετία (2019, 2021) θα στερούσαν από τον αρχηγό αλλά και από τον Ολυμπιακό κοντά δύο σεζόν. Δεν ήταν απλό ότι κατάφερε να βρει τη δύναμη να επιστρέψει. Δεν παίζουν ποδόσφαιρο πολλοί με μια επέμβαση χιαστού σε κάθε πόδι. Και μάλιστα στο επίπεδο που το κάνει ο Κώστας Φορτούνης.
Εργο τέχνης
Διότι όσα έκανε πέρυσι, στη σεζόν που έμελλε να ολοκληρωθεί με την κατάκτηση του Conference League δεν τα κάνεις αν δεν βρίσκεσαι στο υψηλότερο επίπεδο: 49 συμμετοχές, 11 γκολ, 19 ασίστ εκ των οποίων τα 5 γκολ και οι 10 ασίστ προέκυψαν στην ευρωπαϊκή περιπλάνηση ως τη δικαίωση της Νέας Φιλαδέλφειας. Το μαγικό γκολ με τη Γουέστ Χαμ, η τέλεια εμφάνιση στο ιστορικό 6-1 επί της Μακάμπι, ο τρόπος που χόρεψε τη Φενέρ στο Φάληρο, αλλά και η προσαρμογή στο ανασταλτικό κομμάτι του ρόλου κόντρα στην Αστον Βίλα και φυσικά τη Φιορεντίνα. Εργο τέχνης. Και ποιος ξεχνά τα δακρυσμένα μάτια του, την ώρα που σήκωσε το Κύπελλο ψηλά. Αν ήταν το τελευταίο πλάνο, μιας και φέτος αγωνίζεται στη Σαουδική Αραβία; Ποιος ξέρει; «Σπίτι μου» λέει. Και μιλάει πάντα στον πρώτο πληθυντικό: «εμείς» όταν η κουβέντα αφορά τον Ολυμπιακό…
