Πιθανότατα δεν είναι ευρέως γνωστό, πάντως εδώ και αρκετά χρόνια στη Σορβόννη, το οικοδόμημα στο Καρτιέ Λατέν του Παρισιού στη Γαλλία, το οποίο στο παρελθόν αποτέλεσε έδρα του Πανεπιστημίου του Παρισιού, διοργανώνεται ένα θεατρικό φεστιβάλ με ελληνική ονομασία: «Διονύσια». Ενας από τους καθηγητές της σχολής, ο κ. Φιλίπ Μπρουνέ, διευθύνει τη θεατρική ομάδα της Σορβόννης η οποία από την πλευρά της έχει επίσης ελληνική ονομασία: «Δημόδοκος».

Το φεστιβάλ αυτό λαμβάνει χώρα στο επίσης ιστορικό αμφιθέατρο Ρισελιέ του κτιρίου μέσα στο οποίο υπάρχει ένας πολύ μεγάλος πίνακας του 19ου αιώνα που απεικονίζει τον Απόλλωνα και τις Μούσες στον Παρνασσό. Και εφόσον μιλάμε για έναν χώρο με τρομερή παράδοση και Ιστορία, εύκολα μπορούμε να φανταστούμε ότι δεν παραχωρείται εύκολα. Κάθε τι που ανεβαίνει εκεί θα πρέπει πρώτα να περάσει από την Ιερά Εξέταση των διοργανωτών. Εξάλλου, από εκεί έχουν περάσει και διδάξει όλοι οι μεγάλοι της γαλλικής διανόησης, ανάμεσά τους και η Ζακλίν ντε Ρομιγί. Σε αυτόν τον χώρο, το αμφιθέατρο Ρισελιέ, μέσα στον περασμένο Μάρτιο, την Πέμπτη 20 του μηνός, έκανε την πρεμιέρα του ένα θεατρικό έργο άγνωστο εν πολλοίς στην Ελλάδα, που όμως έχει άμεση σχέση μαζί της.

Πρόκειται για το θεατρικό έργο «Δείπνο με τον Μεγαλέξανδρο» που κυκλοφόρησε το 2019 από τις εκδόσεις 24 Γράμματα και υπογράφει ο σκηνοθέτης της ταινίας «Το καλοκαίρι της Μήδειας» (1990) και συγγραφέας Μπάμπης Πλαϊτάκης. Εχοντας «πιαστεί» από ένα αρνητικό και τραγικό περιστατικό στη ζωή του έλληνα στρατηλάρχη, ο Πλαϊτάκης προσπάθησε να εξετάσει την ανθρώπινη πλευρά του νεαρού ηγέτη ο οποίος σε πολύ λίγο χρόνο κατάφερε να αλλάξει τον παγκόσμιο χάρτη και να αφήσει πολύτιμη κληρονομιά στην ανθρωπότητα. Το τραγικό αυτό περιστατικό συνέβη κάπου στα βάθη της Ανατολής κατά τη διάρκεια ενός συμποσίου. Πάνω στο μεθύσι και το γλέντι, ο Αλέξανδρος σκότωσε τον Κλείτο, τον ίδιο εκείνον άνθρωπο που κάποτε του είχε σώσει τη ζωή.

Σύμφωνα με το έργο ο Μέγας Αλέξανδρος, έχοντας μετανιώσει οικτρά για την πράξη του, απελπισμένος σκέφτηκε να επιβάλει στον εαυτό του την υπέρτατη των ποινών. Μέσα από τις τρεις πράξεις του έργου ο συγγραφέας ανατρέχει στις σημαντικότερες στιγμές της ζωής του έλληνα στρατηλάτη, στην κοσμοθεωρία του, στους έντονους διαξιφισμούς με τους συντρόφους του, στην κρίση συνειδήσεως που βίωσε. Ενδεχομένως αυτή η δύσκολη στιγμή στη ζωή του Αλέξανδρου να του στοίχισε πολύ ακριβά, καθώς παραλίγο να τον οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι στην έρευνα που ο Πλαϊτάκης έκανε ενώ δούλευε πάνω στο έργο ανακάλυψε έναν δελφικό χρησμό για τον Αλέξανδρο που αναφέρεται στη θεοποίησή του και είναι ενταγμένος στο έργο. Ο χρησμός δεν βρέθηκε στον Πλούταρχο, στον Αρριανό ή στον Κούρτιο, αλλά σε ένα χριστιανικό βιβλίο του 5ου αιώνα μ.Χ. – συγκεκριμένα στον Σωκράτη τον σχολαστικό.

Η σχέση του Πλαϊτάκη με τη Σορβόννη είναι παλιά. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας εκεί έχει παρουσιάσει όλα τα βιβλία του στα γαλλικά ενώ πριν από δύο χρόνια, με αφορμή την έκδοση του θεατρικού έργου για τον Αλέξανδρο στη Γαλλία, οργανώθηκε στη Σορβόννη η ανάγνωση όλου του έργου υπό μορφή θεατρικού αναλογίου με πέντε ηθοποιούς και υπό τη διεύθυνση του συγγραφέα. Η εκδήλωση βιντεοσκοπήθηκε και αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Σορβόννης. Ετσι, φέτος ο σκηνοθέτης δέχτηκε την πρόσκληση να συμμετέχει στο ανέβασμα του έργου του που ίσως κάποια στιγμή καταφέρει να ανεβάσει και στη χώρα μας.

Σε κάθε περίπτωση, μέσα από όλη αυτή την προσπάθεια, ενδιαφέρον για μια ακόμη φορά παρουσιάζει το πώς η περίπτωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου επανέρχεται στην επιφάνεια, ειδικά σε ό,τι αφορά ζητήματα της Μέσης Ανατολής όπου η επιβολή της τάξης μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος, αυτή η παρεξηγημένη στη χώρα μας μορφή από ένα μέρος της αριστερής διανόησης, ήταν ο μόνος που κατάφερε να βάλει τάξη σε αυτή την ευαίσθητη περιοχή της υφηλίου. Και αυτό τον κάνει πάρα πολύ σύγχρονο: η σκέψη και η δράση του αποτελούν σημεία αναφοράς για την εποχή μας και θα εξακολουθούν να αποτελούν για τους καιρούς που έρχονται.

Τελευταία Νέα