Εντάξει, έδωσε μερικές διαβεβαιώσεις χθες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝουΔου ο πρόεδρος Κυριάκος ότι θα εξαντλήσει την 4ετία, και ότι αυτός θα ηγηθεί του κόμματος στις προσεχείς εκλογές, αλλά οι δηλώσεις μου θυμίζουν… διαβεβαιώσεις ζευγαριού ενώπιον Θεού και ανθρώπων, κατά τη διάρκεια ενός γάμου. Σε έναν χρόνο κανείς δεν θυμάται τίποτε, και υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να δεις να αναιρούνται ενώπιον δικαστή που θα κληθεί να επικυρώσει το διαζύγιο. Δεν συμβαίνει πάντα, αλίμονο. Αλλά συμβαίνει. Ως εκ τούτου, ειδικά για το πρώτο σκέλος των διαβεβαιώσεων του προέδρου Κυριάκου, έχω ισχυρές επιφυλάξεις. Το «θα εξαντλήσω την 4ετία» εξαρτάται από χίλιους διαφορετικούς λόγους, και αρκετοί εξ αυτών, για να μην πω οι περισσότεροι, δεν εξαρτώνται, ούτε επηρεάζονται από εκείνον. Τέλος πάντων, λέγονται αυτά που λέγονται για ευνόητους λόγους, αλλά αν ακούς για παράδειγμα, σε μια εντελώς άσχετη συζήτηση στη Βουλή (αυτή για τους εξοπλισμούς την Τετάρτη που μας πέρασε) τον Πρωθυπουργό να εξαγγέλλει, ότι το 100άρικο «επικινδυνότητας» που θα λάβουν οι υπηρετούντες στα Σώματα Ασφαλείας, θα δοθεί και στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, καταλαβαίνεις ότι ξεκίνησε το ράλι των παροχών, το οποίο μια κατάληξη έχει: πρόωρες εκλογές!

…για εργαζόμενους στο ΕΣΥ…

Και θα φέρω ένα παράδειγμα: μπορεί αυτή την περίοδο ο υπουργός Αδωνις να είναι στο «ψυγείο» του Μεγάρου Μαξίμου, άρα να μην είναι σε πρώτη προτεραιότητα η ικανοποίηση διαφόρων αιτημάτων και διεκδικήσεων από τους εργαζόμενους στο ΕΣΥ, όμως, μια πηγή μου στην κυβέρνηση, μου ανέφερε ότι εξετάζεται σοβαρά να ικανοποιηθεί ένα σημαντικό «αίτημα» εργαζομένων στο ΕΣΥ. Εξετάζεται, συγκεκριμένα, η μετάταξη του νοσηλευτικού προσωπικού της χώρας στην κατηγορία των «βαρέων και ανθυγιεινών», που διεκδικούν οι άνθρωποι – και σωστά – χρόνια τώρα. Περί τις 10.000 άτομα αφορά η «μετάταξη», και παρότι ισχύει για τους εργαζόμενους του ΕΣΥ που είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ, γι’ αυτούς που είναι ασφαλισμένοι στο Δημόσιο δεν αναγνωρίζεται. Πρόκειται για τις τρέλες του ελληνικού κράτους, τις οποίες ουδείς εμφανίζεται διατεθειμένος να αγγίξει, έως τώρα τουλάχιστον. Αλλά από τη στιγμή που ανοίγει το πουγκί, δεν γίνεται να ανοίγει για μερικούς. Θα ανοίξει για όλους. Ειδικά αν στο πίσω μέρος του μυαλού εκείνου που τελικά αποφασίζει, είναι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Χωρίς παροχές, πού πας ρε Καραμήτρο, που λέει ο λόγος…

…και σωφρονιστικούς υπαλλήλους

Επανέρχομαι στο θέμα της παροχής του 100άρικου από την 1η Ιουλίου στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, ως επιδόματος «επικινδυνότητας». Εξαγγέλθηκε από τον πρόεδρο Κυριάκο, χωρίς να το απαιτήσει δημοσίως, ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης. Εν αντιθέσει με ό,τι συνέβη με τους Β. Κικίλια και Α. Γεωργιάδη, σχετικά με τις αυξήσεις στα Σώματα Ασφαλείας. Κάτι παλικάρια επιφορτισμένα με τον ρόλο του διακινητή των διαθέσεων του προέδρου Κυριάκου, τα οποία προ ημερών μας είχαν ενημερώσει ότι ήταν εν εξάλλω με τον Κικίλια και με τον Αδωνη, στην προκειμένη περίπτωση έβγαλαν στη γύρα ότι ο Πρωθυπουργός είναι ικανοποιημένος με την περίπτωση του Γ. Φλωρίδη. Παρεμπιπτόντως, πρόκειται για τους ίδιους, οι οποίοι στον προ 15ημέρου ανασχηματισμό της κυβέρνησης, διαβεβαίωναν περί αλλαγών στην ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης – άρα Φλωρίδης εκτός. Δεν ξέρεις τι να πιστέψεις (από αυτούς) πια…

Δημοσκοπική έκρηξη

Το μέγα θέμα των ημερών όμως στην πολιτική μας σκηνή, είναι η δημοσκοπική έκρηξη της Πλεύσης Ελευθερίας υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση της «πασιονάριας» προέδρου Ζωής. Την έχουμε εξηγήσει αυτή την «έκρηξη»: έχει να κάνει με τη γενικευμένη πεποίθηση ότι «η Ζωή είναι η μόνη που τους τα λέει». Σε ποιον «τα λέει» και κυρίως τι είναι αυτά που «λέει», για ένα κομμάτι του φιλοθεάμονος κοινού, δεν έχει την παραμικρή σημασία. Αρκεί που υπάρχει για να «τα λέει», μια Ζωή. Και όπως έχω σημειώσει και πάλι εδώ, ό,τι συμβαίνει είναι μια – ακόμη – μεγάλη επιτυχία του Μεγάρου Μαξίμου και των «εγκεφάλων» που χρησιμοποιεί προκειμένου να επιβιώσει ο πρόεδρος Κυριάκος, επικεφαλής μιας εξουσίας η οποία θυμίζει πλέον τρύπια κουρελού.

Απαξίωσαν αυτούς από τους οποίους αισθάνονταν ότι απειλούνται, και δεν κατάλαβαν ότι το κενό που εσκεμμένα δημιούργησαν θα το καταλάμβανε κάποιος που «δεν τον έβλεπαν» καν. Ιδού τώρα το αποτέλεσμα. Ενα κόμμα, χωρίς κόμμα (δεν υπάρχει καμία οργανωτική δομή, πουθενά), χωρίς θέσεις, χωρίς προτάσεις, αλλά με έντονα τοξικό λαϊκίστικο λόγο, να προβάλλει ως δεύτερο στην κατάταξη. Μόνο και μόνο επειδή η πρόεδρός του «είναι η μόνη που τους τα λέει». Επιτυχία, τεράστια! Να δω μόνο, πώς θα τη συγκρατήσουν. Γιατί με γελοιότητες του είδους «καρδούλες και μαργαρίτες» με τα οποία την κατηγόρησε ο πρόεδρος Κυριάκος, δεν αντιμετωπίζεται – αυτό είναι το μόνο σίγουρο…

Το ΠΑΣΟΚ που αντιστέκεται

Και υπάρχει και το ΠΑΣΟΚ, στον αντίποδα. Αυτό το ΠΑΣΟΚ που δεν χτυπιέται μόνο από το Μέγαρο Μαξίμου, υπονομεύεται και από μέσα, εσωτερικά. Είτε από μωροφιλοδοξίες και εχθροπάθεια, είτε για να «διευκολυνθούν» τα σχέδια του Μεγάρου Μαξίμου. Το ΠΑΣΟΚ που αντιστέκεται στον λαϊκισμό, την ανθρωποφαγία, την τοξικότητα, τη λάσπη, την εκμετάλλευση της ανθρώπινης δυστυχίας. Το ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί. Να καταρτίσει μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη χώρα, να ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό, να προσφέρει φρέσκες ιδέες, να δημιουργήσει συνθήκες (απ)αλλαγής από μια εξουσία που εξεμέτρησε το ζην, και απλώς παλεύει να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στην καρέκλα. Το ΠΑΣΟΚ που δεν έχει εξαρτήσεις από πουθενά, που δεν υπηρετεί σχεδιασμούς της διαπλοκής, που δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς για να κερδίσει μερίδιο στην πολιτική επικοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ που παράγει ολοκληρωμένες πολιτικές για την κοινωνία, μελετημένες, σοβαρές, αξιόπιστες, και έπειτα από ενδελεχή ανάλυση των πραγματικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο πολίτης.

Η «πράσινη» πρόταση για τη στέγαση

Παράδειγμα προχθεσινό, η εκδήλωση για το στεγαστικό πρόβλημα της νέας γενιάς. Μελέτη που εκπονήθηκε από την ομάδα προγράμματος που έχει ως επικεφαλής τον Λευτέρη Καρχιμάκη, έναν νέο επιστήμονα, γιο του Μιχάλη, του φίλου μου. Πρόκειται για μια πλήρη, σύγχρονη και απολύτως θετική πρόταση η οποία στοχεύει στη δημιουργία ενός βιώσιμου και κοινωνικά δίκαιου πλαισίου για τη στέγαση, εστιάζοντας στις ανάγκες των ευάλωτων ομάδων, τη σταθεροποίηση των ενοικίων και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Ακόμη και η ίδια η παρουσίαση της πρότασης, ξέφυγε από τα κοινώς παραδεκτά. Δεν προβλήθηκε από καμιά ομιλία του αρχηγού του κόμματος Ν. Ανδρουλάκη, ούτε από κάποιο άλλο στέλεχος. Αλλά μέσα από μια ανοιχτή συζήτηση, που είχε ο Ν. Ανδρουλάκης με έναν «ένοικο» της πολυκατοικίας στην οδό… «Αρχελάου 5» – όπως είναι ο τίτλος της πρωτοποριακής, χιουμοριστικής, σειράς της ΕΡΤ. Ηταν ο Παναγιώτης Μαρκεζίνης (ο οποίος παίζει αλλά και συνυπογράφει και το σενάριο της σειράς μαζί με τους Θ. Νασόπουλο και Μ. Γερογιάννη) αυτός ο οποίος έθεσε ερωτήματα στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, με χιούμορ και χαμόγελο, και με τον τρόπο αυτόν έγινε, θεωρώ, πιο κατανοητή και πιο ευπαρουσίαστη η GenRent, όπως προσφυώς ονομάστηκε η στεγαστική πολιτική του Κινήματος.

Ωρα για διάβασμα

Την πρώτη φορά που άκουσα για τον «Λαθρεπιβάτη μιας ζωής», το βιβλίο του Βασίλη Σπηλιωτόπουλου, ήταν με αφορμή μια πρόσκληση που μου έστειλε η φίλη Τατιάνα Καραπαναγιώτη, για να παραστώ στην παρουσίαση του βιβλίου, την προσεχή Τρίτη το απόγευμα στο Μουσείο Μπενάκη. Μεσοβδόμαδα σε μια παρέα, κάποιος αναφέρθηκε με λόγια ανυπόκριτου ενθουσιασμού τόσο για το βιβλίο, όσο και για τον συγγραφέα, που είναι ένας άξιος νικητής της ζωής. Εδωσε και κέρδισε αρκετές φορές τη μάχη με τον καρκίνο, και παράλληλα βρήκε τον χρόνο, το κουράγιο και την έμπνευση να παραδώσει στην ελληνική λογοτεχνία ένα σοβαρό έργο, το οποίο προφανώς θα συζητηθεί. Περί τις 900 σελίδες καταλαμβάνει το ιστορικό μυθιστόρημα του κυρίου Σπηλιωτόπουλου και πραγματεύεται μια άγνωστη στο ευρύ ελληνικό κοινό περίοδο – τη μετάβαση από την τσαρική Ρωσία, στην Οκτωβριανή Επανάσταση και τον σχηματισμό της Σοβιετίας. Για την οποία γνωρίζουμε ελάχιστα, κι αυτά μέσα από τις ηρωοποιημένες περιγραφές των στελεχών του ΚΚ.

Ξεκίνησα το διάβασμα ήδη!

Τελευταία Νέα