Δεν αμφιβάλλω ότι, όπως λένε οι περισσότεροι αναλυτές, η αλματώδης άνοδος στις δημοσκοπήσεις του κόμματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου οφείλεται στα Τέμπη και στον θυμό που παράγουν. Είναι ένα κίνημα διαμαρτυρίας αυτό που εκφράζεται μέσω της κ. Κωνσταντοπούλου και, προφανώς, έχει και η ίδια την ικανότητα να το χειραγωγεί και να το εκμεταλλεύεται. Αν όμως επρόκειτο για αληθινές εκλογές (από αυτές, ξέρετε, που βγάζουν κυβέρνηση), δεν θα ψήφιζαν την κ. Κωνσταντοπούλου όλοι εκείνοι που σήμερα δίνουν στο κόμμα της τη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις. Η επιλογή στη δημοσκόπηση είναι μια προσφιλής και ανέξοδη μέθοδος εκτόνωσης, κατά πάσα έννοια. Η επιλογή μπροστά στην κάλπη έχει άλλη βαρύτητα – και οι ανόητοι το καταλαβαίνουν αυτό, παρότι δεν αλλάζει τη συμπεριφορά τους.

Ενας άλλος λόγος, για τον οποίο εκτιμάται ότι τα σημερινά ποσοστά της κ. Κωνσταντοπούλου θα ξεφουσκώσουν σε περιβάλλον πραγματικών εκλογών, είναι ότι το κόμμα της είναι η ίδια. Από την ίδια αρχίζει και στην ίδια τελειώνει. Ετσι είναι και δεν μπορεί να γίνει τίποτα για να αλλάξει αυτό. Αυτή η προσωπικότητά της, που της επέτρεψε να εκφράσει το κύμα της οργής και να εκτιναχθεί στις δημοσκοπήσεις πάνω από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι επίσης εκείνο που την εμποδίζει να φτιάξει ένα κανονικό κόμμα. Αυτό που σήμερα η κ. Κωνσταντοπούλου ονομάζει «Πλεύση Ελευθερίας» είναι, στην πραγματικότητα, η ομάδα των συνεργατών και βοηθών της. Μόνο με κλωνοποίηση του εαυτού της θα μπορούσε να δημιουργήσει κόμμα η κ. Κωνσταντοπούλου, ευτυχώς επί του παρόντος κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό.

Παρότι όλα αυτά ευσταθούν, υπάρχει και κάτι ακόμη στη δημοσκοπική εκτόξευση της κ. Κωνσταντοπούλου, το οποίο μάλλον το παραβλέπουμε, ενδεχομένως επειδή δεν ευνοεί την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και την κοινωνία μας. Το γεγονός ότι, για τους χι και ψι λόγους, ένα υπολογίσιμο ποσοστό συμπολιτών επιλέγει στις δημοσκοπήσεις την κ. Κωνσταντοπούλου, σημαίνει ότι υπάρχει ακόμη ένα ποσοστό ψηφοφόρων που δεν τους τρομάζει η καταστροφή. Ισως επειδή οι ίδιοι δεν έχουν πολλά να χάσουν ή έτσι νομίζουν αφελώς. Πάντως, υπάρχει το ποσοστό αυτό και, για να συνεννοούμεθα, ας τους πούμε «αντισυστημικούς». Μας τους άφησε κληρονομιά η κρίση. Γιατί οι περισσότερες πληγές έκλεισαν, έχουν μείνει όμως οι ουλές…

ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ

Δεν τον παρακολουθώ, παραδέχομαι, αλλά και ο ίδιος έχει μάλλον ησυχάσει τους τελευταίους μήνες. Ούτε παρεμβαίνει πια με την ίδια συχνότητα και την ίδια εχθροπάθεια ο Παύλος Πολάκης, ούτε δίνει αφορμές (μεγάλες τουλάχιστον) για εσωκομματικές συγκρούσεις. Γιατί; Αρχισε διαλογισμό; Μήπως ψυχανάλυση; Δεν το λέω σοβαρά, φυσικά, όμως η αυτοσυγκράτηση του Πολάκη είναι κάτι αξιοσημείωτο για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν νομίζω όμως ότι οφείλεται σε κάποιο μυστήριο. Το συμφέρον του υπαγορεύει αυτή τη στάση, διότι οι εξελίξεις στην Αριστερά, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, τον δικαιώνουν. Τόσο η εκτόξευση της κ. Κωνσταντοπούλου όσο και η συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, αν δεν επιβεβαιώνουν ότι η σκληρή γραμμή Πολάκη θα ήταν πιο αποτελεσματική, τουλάχιστον επιτρέπουν στον ίδιο να το υποστηρίζει. Συνεπώς, εφόσον οι εξελίξεις μοιάζουν να τον δικαιώνουν, δεν έχει κανένα λόγο να προκαλεί. Υπολογίζει την κατάσταση και περιμένει τη στιγμή του.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ

Μόλις προχθές, η Κεντρική Επιτροπή της ΝΑΡ-2 (διάσπαση ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, με σήμα την πεπονόφλουδα), δηλαδή το ανώτατο όργανο του κόμματος, που οι αποφάσεις του είναι δεσμευτικές για όλους, αποφάσισε ότι δεν πρέπει να προχωρήσει η πρόταση Χαρίτση για «λαϊκό μέτωπο» με τους προθύμους. Χθες, όμως, οι βουλευτές του κόμματος, ψήφισαν κατά πλειοψηφία υπέρ της συνεργασίας με άλλους. Κατανοώ πλήρως τους διαφωνούντες. Συναισθάνομαι το ψυχικό δράμα που πρέπει να ήταν γι’ αυτούς η διαφωνία με την ΚΕ. Αυτά δεν είναι αστεία πράγματα για αριστερούς αυτού του είδους, του λενινιστικού κατά βάθος. Πού αλλού όμως θα ξαναβρούν παρόμοιο μισθό και επίπεδο ζωής, τέτοια προνόμια και υπηρεσίες, αν μείνουν εκτός Βουλής; Η συνεργασία, αντιθέτως, συντηρεί την ελπίδα της επανεκλογής. Προσωπικά, επικροτώ τη γενναία στάση των διαφωνούντων βουλευτών, διότι με αυτή μας διδάσκουν ότι η Αριστερά δεν είναι μόνο ιδεολογία, είναι κυρίως επάγγελμα.

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Αποκλειστικά με την Αριστερά ασχολήθηκα σήμερα, επειδή όμως διανύουμε Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα είναι η γιορτή της αγάπης, έχω αυξήσει εκτάκτως τις ποσοστώσεις για τις καλές πράξεις…

Τελευταία Νέα