ΝΣυν
Εγνοιες
Κάποια μεσημέρια σηκώνομαι να φύγω και το γραφείο είναι δεμένο στα χέρια μου με σχοινιά η συρταριέρα μου, ο υπολογιστής, οι φάκελοι με τα ακαταχώρητα και τις προθεσμίες μαγκωμένοι στα ρούχα μου, πιασμένοι με κόμπους απ’ τα παπούτσια μου χαιρετάω φεύγω για το σπίτι και εκείνα σέρνονται πίσω μου στον δρόμο, στην παραλιακή, μέσα στα […]