Πρόσωπα & Ιστορίες
«Μαρμαράς θε να γενώ…»
Αν κάτι διαφοροποιεί πάντα τα κείμενα των ποιητών από τα κείμενα όλων των άλλων συγγραφέων (και όταν λέμε ποιητές εννοούμε και τους πεζογράφους) είναι πως όσο μεγάλος κι αν είναι ο αριθμός των λεπτομερειών που περιέχονται στα κείμενα αυτά αισθάνεσαι πως δεν θα τις ξεχάσεις ποτέ ακριβώς γιατί έχουν συντεθεί μ’ έναν τρόπο ώστε να χαράσσονται ανεξίτηλα στη μνήμη. Το επιβεβαιώνει το κείμενο του ποιητή και λαογράφου Αλέκου Ε. Φλωράκη που πιστώνεται επιπλέον μ’ ένα σπάνιο αφηγηματικό χάρισμα: να δίνει στις σκληρές συνθήκες που προϋποθέτει μια τέχνη όπως η μαρμαρογλυπτική την προοπτική μιας μυθιστορηματικής αναπαράστασης