Πρόσωπα & Ιστορίες

Αγοράζω το περιοδικό χωρίς διακοπή από τoν Μάιο του ‘89, που κυκλοφόρησε, με ενδιαφέρει από εξώφυλλο ως οπισθόφυλλο, μου μαθαίνει πράγματα, και έχει πλάκα

Είναι η «Κοκό», η σκιτσογράφος Κορίν Ρε, εκείνη που ξεκλείδωσε υπό την απειλή των Καλάσνικοφ τη μυστική, θωρακισμένη πόρτα του Charlie Hebdo, και ένιωθε για πολύ καιρό ένοχη, της πήρε χρόνια να αποδεχθεί πως «οι μόνοι ένοχοι είναι οι ισλαμιστές τρομοκράτες, οι αδελφοί Κουασί και οι συνεργοί τους και εκείνοι που τους βοήθησαν», αλλά πονάει […]

ΠΡΟΣΩΠΑ

ΠΡΟΣΩΠΑ

Η ιστορία χρονολογείται στον περασμένο Απρίλιο, τότε που η Ιταλία βρισκόταν ακόμα σε lockdown, την αποκάλυψε όμως μόλις πρόσφατα μέσω της La Stampa ένας γιατρός εργαζόμενος στο ιταλικό υπουργείο Υγείας, ο Σαλβατόρε Ζίκικι: εν μέσω πανδημίας, με εκατοντάδες νεκρούς εξαιτίας του κορωνοϊού καθημερινά στη χώρα, ένα ζευγάρι από τη Βενετία αποφάσισε να παραβιάσει τα περιοριστικά […]

Ισως να μην το γνωρίζατε, αλλά ο κόσμος βρίσκεται υπό τον έλεγχο μιας παγκόσμιας κλίκας παιδόφιλων, που απάγουν, διακινούν και κακοποιούν παιδιά, ενίοτε μάλιστα σκοτώνουν και τρώνε τα θύματά τους προκειμένου να εκχυλίσουν από το αίμα τους μία χημική ουσία που τους χαρίζει επιπλέον χρόνια ζωής. Είναι άλλωστε όλοι τους λάτρεις του Σατανά. Και θα […]

Μοιάζουν σχεδόν απίστευτα και εξωπραγματικά τα όσα περιγράφει στο κείμενό της η ηθοποιός και θεατρολόγος Χριστιάννα Μαντζουράνη πως συνέβησαν στην Επίδαυρο 65 χρόνια πριν. Εκτροπα, ωστόσο, που δεν εμπόδισαν την καθιέρωση της Αννας Συνοδινού ως μέγιστης τραγωδού. Γεγονός που σημαίνει πως η απόλυτη καλλιτεχνική αξία – αλλά γιατί όχι και πολιτική Ή πνευματική –, οποιοδήποτε κι αν είναι το περιβάλλον που μέσα του θα εμφανιστεί, θα κυριαρχήσει με τρόπο ώστε ο χρόνος να αποδειχθεί σύμμαχός της, ενώ τον θόρυβο έστω και τον συνδυασμένο με το όνομα του Κωνσταντίνου Καραμανλή θα τον έχει παραγράψει στη μνήμη των ανθρώπων

Ο Ευτύχιος Βορίδης του Μαυρουδή απεβίωσε την 29η Αυγούστου 2020. Γεννήθηκε το 1925 στη Θεσσαλονίκη, καθώς εκεί υπηρετούσε ο μικρασιάτης πατέρας του στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Και αυτή τη μικρασιατική καταγωγή έφερε υπερήφανος ο Ευτύχιος. Τον θυμάμαι να μου λέει: «Ηρθαμε με τον παππού σου σε έναν τόπο που δεν ξέραμε, προσπαθήσαμε πολύ και […]

Ακολουθώντας με τη μηχανή μου σπάνιες αρχαιολογικές διαδρομές από νομό σε νομό ανακαλύπτω ακόμα τα μυστικά αυτού του αρχέγονου τόπου που διατηρεί τη σχεδόν αναλλοίωτη ομορφιά του

Δεν υπάρχει πιο πρόσφορο μέσον από την εφημερίδα προκειμένου να επικαιροποιήσεις το παρελθόν. Και ένας πύργος στη Μάνη του 18ου αιώνα να γίνει αφορμή να σκεφτείς ότι όποια μορφή κι αν έπαιρνε πάντα ένα κτίσμα προκειμένου να στεγάσει μια οικογένεια, ένα ζευγάρι Ή έναν άνθρωπο μοναχικό, στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά το οχυρό τους προκειμένου να προστατευθούν από κάθε είδος απειλής τους. Το εικονογραφεί θαυμάσια στο κείμενο του επίκουρου καθηγητή Μιχάλη Γαργαλάκου η λεπτομέρεια για την κατασκευή πάνω από την κύρια πόρτα εισόδου του πύργου που χρησίμευε για να ρίχνουν καυτό λάδι στον επίδοξο εισβολέα

Ο Γιάννης Πουλόπουλος, κατά τη γνώμη μου, υπήρξε ένας σπουδαίος τραγουδιστής, με ιδιαίτερα φωνητικά προσόντα. Υστερούσε βέβαια έναντι του Γιώργου Νταλάρα, του Γρηγόρη Μπιθικώτση ή του Γιάννη Πάριου. Είχε όμως μία ιδιάζουσα φωνή, ρομαντική και ευαίσθητη, που του επέτρεπε να τραγουδάει με έναν δικό του τρόπο τα λαϊκά τραγούδια. Οχι εκείνα τα λαϊκά που τραγουδούσε […]

23 χρόνια από τον θάνατό της – ήταν 27 Αυγούστου του 1997 όταν η Μπέλλου έφυγε από τη ζωή –, μνήμες από τη γνωριμία μας που εξελίχθηκε σε μια μακρόχρονη φιλία

Διεκδικεί το UEFA Youth League με την Μπενφίκα ο πορτογάλος τεχνικός, τον οποίο απέπεμψε ο Παναιτωλικός ύστερα από έξι αγώνες

Ιούλιος 1973: Συναντώ τον ποιητή στο ιστορικό του γραφείο της «Διαγωνίου». Είναι μαζί του ο Ξενοφών Κοκκόλης. Η ελευθερία των ποιημάτων του, νομίζω, πως μου επιτρέπει να μιλώ όπως του μιλώ. Με διακόπτει αυστηρά. Χειμώνας 1973: Γίνομαι συνδρομητής στο περιοδικό. Και αγοράζω μια σειρά από βιβλία των εκδόσεων. Είναι πολύ νωρίς για να καταλάβω το […]

«Οι δρόμοι προς τον ουρανό είναι πάντα ανοιχτοί» έχει γράψει ο Ισαάκ ο Σύρος. Τόσο ανοιχτοί ώστε δεν αφορούν μόνον όσους φεύγουν από τη ζωή, καθώς το κάθε τι που υπάρχει, τα κτίσματα, τα λουλούδια, οι φωνές των παιδιών, γίνονται μια δίοδος Ή μάλλον ένας αναβαθμός για να αισθανθεί κανείς να υψώνεται πάνω κι από τα κτίσματα και από τα λουλούδια και από τις φωνές των παιδιών. Είναι το συγκινητικότερο ίσως εξαγόμενο στο κείμενο του ποιητή και δοκιμιογράφου Βάσου Βογιατζόγλου καθώς υποψήφιοι για αυτού του είδους την υπέρβαση είναι όλοι οι άνθρωποι, όπου γης. Φτάνει να αναγνωρίζουν στις αναμνήσεις τους την αδιαπραγμάτευτη προσωπική τους περιουσία