Πρόσωπα & Ιστορίες

Αδημοσίευτες φωτογραφίες από τη σειρά των close up με διάσημους ανθρώπους παρουσιάζει ο γερμανός φωτογράφος στη βερολινέζικη γκαλερί Camera Work

Αν το αφηγηματικό κείμενο του Σωτήρη Βαρνάβα διαβάζεται σαν ένα ποίημα, δεν είναι μόνο γιατί είναι ο ίδιος ένας πολύ σημαντικός κύπριος ποιητής, ούτε γιατί μιλάει για πράγματα ξεχασμένα όπως ο «άξαμος» και η «κούζα». Αλλά γιατί αποδεικνύει πως τα πράγματα δεν πεθαίνουν ποτέ όταν οι άνθρωποι τα κρατούν διαρκώς παρόντα μέσα τους και οι αναμνήσεις τους δημιουργούν τέτοιους συνειρμούς μέσα τους ώστε ένα μεμονωμένο «τοπικό» γεγονός να αποκτά φωνή και μιλιά που αφορά τον κάθε άνθρωπο οπουδήποτε γης.

Τα άγουρα χέρια, τα τρυφερά, γεμάτα άγνοια, που σμιλεύονται επάνω στις χορδές του μπουζουκιού, παίρνουν μορφή μέσα στον χρόνο

Δύο πράκτορες της GRU, της ρωσικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών, ο ένας Ρώσος η άλλη Γαλλίδα που στρατολογήθηκε ως φοιτήτρια στο Παρίσι, διεξάγουν έναν μυστικό πόλεμο με στόχο να αποσταθεροποιήσουν το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, να ρίξουν την πρόεδρο (ναι, ναι, γυναίκα πρόεδρο) των ΗΠΑ, να σπείρουν το χάος στην αμερικανική κοινωνία. Σύμμαχοί τους στον πόλεμο αυτόν, […]

Τη χαρακτήριζαν η διορατικότητα, η συνέπεια, ο δυναμισμός. Με αυτά τα χαρακτηριστικά πορεύτηκε στη ζωή της χωρίς σε τίποτα να χάσει την ευαισθησία της γυναικείας της υπόστασης, την όποια έδειχνε έως το τέλος της ζωής της μέσα από το μεγάλο φιλανθρωπικό της έργο που στην πλειονότητά του γινόταν αθόρυβα. Κρατώντας το τιμόνι της εταιρείας που […]

«Σιγά σιγά μυθιστορίζεσαι» λέει ένας στίχος της Κικής Δημουλά. Όσο κι αν θα μπορούσαμε να τεκμηριώσουμε το κείμενο της φιλολόγου και κριτικού της λογοτεχνίας Ελένης Αντωνιάδου μ’ ένα στίχο του ίδιου του Τίτου του Πατρίκιου, στον οποίο άλλωστε αναφέρεται το κείμενό της, προτιμήσαμε έναν στίχο της δημιουργού του «Χαίρε ποτέ». Για να αποδείξουμε ακόμη περισσότερο τη μυθιστορηματική υφή που έχει αποκτήσει στη σχεδόν εκατοντάχρονη ζωή του ο ακαταπόνητος και ολόφρεσκος δημουργός του «Χωματόδρομου» και δεκάδων άλλων ποιητικών βιβλίων

Η αγάπη του Κρίστιαν Κούπερ για τα πουλιά μετράει 47 ολόκληρα χρόνια. Ξεκίνησε όταν ήταν μόλις 10 χρόνων και οι γονείς του, δύο δάσκαλοι από το Λονγκ Αϊλαντ, τον έγραψαν σε ένα πρόγραμμα προσκόπων. Εκεί, στη διάρκεια ενός μαθήματος ξυλουργικής, ο μικρός Κούπερ έφτιαξε μια ταΐστρα για πουλιά. Την τοποθέτησε στην αυλή του σπιτιού του […]

Στις 31 Μαΐου 2020 γίνεται 90 χρονών και δεν σταματά να διχάζει με το έργο του

Με αφορμή το καινούριο της βιβλίο «The Ickabog» η Τζ.Κ. Ρόουλινγκ δημοσιοποιεί άγνωστες λεπτομέρειες για τη δημιουργία του πιο διάσημου ήρωά της

Χρειάστηκαν μόλις δύο μήνες, και μία πανδημία, για να γίνει ο Μπιλ Γκέιτς, ο ιδρυτής της Microsoft και του Ιδρύματος Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς, το επίκεντρο μιας ολόκληρης σειράς θεωριών συνωμοσίας, αγαπημένος στόχος των απανταχού συνωμοσιολόγων, Σόρος στη θέση του Σόρος. Αυτή είναι η ιστορία του(ς). Ολα ξεκίνησαν, θα μπορούσε να πει κανείς, τον Δεκέμβριο […]

Φτάνει να διαβάσεις το κείμενο του πολιτικού επιστήμονα και συμβούλου επικοινωνίας Θάνου Τριανταφύλλου, γέννημα θρέμμα Πειραιώτη, για να καταλάβεις – όσο αδιάφορος Ή εχθρικός κι αν είσαι με το ποδόσφαιρο – πως το ίδιο ως άθλημα παραμένει μια ακένωτη πηγή λογοτεχνικής δημιουργίας. Πάμπολλα τα κείμενα – πεζά και ποιητικά – σε παγκόσμιο επίπεδο και τη λύση του αινίγματος ίσως να μας τη δίνει το κείμενο «Πειραιάς, δεκαετία του ’50»: επιβεβαιώνει με τον αμεσότερο τρόπο ότι οι αναμνήσεις είναι το εναργέστερο καύσιμο για την καλλιτεχνική δημιουργία

Στόχος το Φόρουμ των Δελφών του 2020. Μέχρι τότε ήθελε να γίνει καλά και να μπορέσει να γυρίσει στην Ελλάδα. Και όταν δεν τον πέτυχε, γιατί η αρρώστια είχε άλλα σχέδια, οι φίλοι για να του φτιάξουν τη διάθεση τον παρηγορούσαν λέγοντας «μην ανησυχείς, Φουρκάν. Κανείς δεν πήγε στους Δελφούς λόγω κορωνοϊού». Ο Φουρκάν Νατζί […]