Πρόσωπα & Ιστορίες

«Πρέπει να καλλιεργήσουμε τον κήπο μας, να κάνουμε προόδους εντός αυτού του οροθετημένου χώρου και να μη μιλάμε υπερβολικά για εκείνον του γείτονα. Πρέπει να μένουμε στον σταθμό του παρόντος, να τον κάνουμε πιο όμορφο, λειτουργικό. Αλλά δεν πρέπει να ανεβαίνουμε στα τρένα του μέλλοντος γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τον τρόπο […]

Η ομάδα Sports Αnalytics του ΟΠΑ εκτός από τα μοντέλα που έχει αναπτύξει και αφορούν τον αθλητισμό εστιάζει και σε εφαρμογές που είναι χρήσιμες και σε άλλες επιστήμες

Ηταν χειμώνας του 1969, μαθητής στο γυμνάσιο όταν άκουσα για πρώτη φορά το όνομα του Γιάννη Σπάθα και των Socrates! Το πρόσεξα γιατί το έλεγαν τα παιδιά που είχα σε υπόληψη κυρίως για το καλό τους γούστο στη μουσική, αλλά και για τα προχωρημένα τους μουσικά ακούσματα. Αυτή ήταν η αιτία που πήγα με τον συμμαθητή […]

Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, θα μπορούσε να είναι ένας υπότιτλος στο κείμενο του ποιητή Τηλέμαχου Χυτήρη – αν και οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως πολιτικό. ο Χυτήρης θέτει ένα δραματικό πρόβλημα, του ρόλου των διανοουμένων και των συγγραφέων όταν ο πολιτικός ορίζοντας ενός τόπου σκοτεινιάζει, χωρίς να μπορεί να αποφανθεί κανείς πότε το σκότος αυτό ήταν καταλυτικότερο. Πριν από πενήντα χρόνια με μια στρατιωτική δικτατορία στο κεφάλι μας ή σήμερα με τους διανοούμενους να έχουν εξελιχθεί «σε τσιπούρες μέσα στο ασφαλές περιβάλλον του ιχθυοτροφείου»;

Ο ιδιαίτερος τραγουδιστής και βιολιστής, που κρατά ζωντανή και επίκαιρη την παραδοσιακή κρητική μουσική, εξηγεί τους δεσμούς με την τέχνη του και την αγάπη του γι’ αυτή

Η πρώτη χορεύτρια του κόσμου Μάργκοτ Φοντέιν και ο «φυγάς» Ρούντολφ Νουρέγεφ έφθασαν στην Αθήνα τον Αύγουστο του 1963 μαζί με τους χορευτές των Βασιλικών Μπαλέτων του Λονδίνου. Στην άφιξή τους στο αεροδρόμιο του Ελληνικού ήταν παρών ο Γ. Κ. Πηλιχός και περιγράφει: Ολοι οι Αθηναίοι συνάδελφοι έτρεξαν και περικύκλωσαν τον φυγάδα ρώσο χορευτή Νουρέγιεφ, […]

Το Σάββατο, λίγο πριν από τη δύση του ηλίου, με βρίσκει να ανηφορίζω τον λόφο της Πνύκας, κατευθυνόμενη προς το Αστεροσκοπείο. Τα κυριακάτικα πρωινά, αντιθέτως, αποτελούν χρόνο συγκέντρωσης και αυτοοργάνωσης. Αγαπώ τις πορείες σε βουνά με πρόσωπα αγαπημένα. Η φύση μού δίνει ενέργεια, γαληνεύει την ψυχή, συγκεντρώνει το μυαλό

Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος για την ιστορία δανεισμού της Ελλάδας εστίαζε στις στάσεις πληρωμών, τέσσερις στον αριθμό, στην κυβέρνηση Τρικούπη και στη χρεοκοπία. Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται ο άδοξος τερματισμός της ιστορικής εποχής Τρικούπη, η πρωθυπουργία Δηλιγιάννη και o σκληρός Διεθνής Eλεγχος που ήταν πλέον προ των πυλών. Στο μεταξύ η αντιπολίτευση οργάνωσε διαδηλώσεις […]

«Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες. Οταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει. Οταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ». Ανδρέας Εμπειρίκος, «Ενδοχώρα» Τη φράση αυτή την πρωτοδιάβασα σε κάποιο βιβλίο λογοτεχνίας των τελευταίων τάξεων του Λυκείου. Με στοίχειωσε. Πήρα κόκκινο μανόν για τα νύχια και την έγραψα πάνω σε μια […]

Ο Ρισάρ Ερλέν, ή «Ρίτσι» για τους φίλους, γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1959 στο Νεφ-Μενίλ, μια κοινότητα μόλις 1.350 κατοίκων στον γαλλικό Βορρά. Μιλούσε καμιά φορά για τα παιδικά του χρόνια των λίγων πραγμάτων, όπως μιλά κανείς για την πατρίδα στην οποία δεν θα επιστρέψει. Είχε τέσσερα αδέλφια, ο πατέρας του εργαζόταν ως επιστάτης […]

Στο «Συστημάτων Παραγωγής και Αυτοματισμού» στην Πάτρα, οι επιστήμονες τρέχουν έναντια στον χρόνο

ΠΡΟΣΩΠΑ

Οι εικόνες του ήταν τα πρώτα χρωματιστά σήματα σε έναν κόσμο κατά βάσιν ασπρόμαυρο. Γελοιογράφος, από εκείνους που εύκολα μπορείς να τους μπερδέψεις με τους ποιητές. Επειδή δεν σχολιάζουν την επικαιρότητα ή τα πολιτικά ήθη αλλά, παραδίπλα, οι βινιέτες τους αποδίδουν τον κόσμο. Δεν τον αντιγράφουν (επειδή δεν είναι αντιγραφείς), δεν τον ερμηνεύουν (επειδή δεν […]

Τα Σαββατοκύριακα ξεκινούν με μια ματιά στις σεισμολογικές ιστοσελίδες, ενώ καλύπτω κενά στις επιστημονικές υποχρεώσεις που είναι πάμπολλες, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Επίσης βρίσκω ευκαιρία για κολύμπι, αγαπημένο σπορ σχεδόν ολόκληρο τον χρόνο

Οι στάσεις πληρωμών οφείλονταν κατά κύριο λόγο στους αβάστακτους όρους που είχαν επιβάλει οι ξένοι κεφαλαιούχοι

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εραστής της λογοτεχνίας για να γνωρίζει την ιστορία που έχουν γράψει στον χώρο της η Μαργαρίτα Λυμπεράκη και η Μαργαρίτα Καραπάνου, μητέρα και κόρη, πεζογράφοι και οι δύο. Και όπως αναπολεί τα βιβλία τους, που η έκδοση του καθενός αποτελούσε γεγονός, δεν μπορεί να μη σκεφτεί, διαβάζοντας τον σπαρακτικά αποκαλυπτικό πεζογράφο Αλέξανδρο Αδαμόπουλο, ότι τη λογοτεχνία και την κάθε μορφή τέχνης, για ν’ ανθίσει και ν’ αγγίξει ένα υψηλό επίπεδο δημιουργίας, χρειάζεται να την εγγυηθεί μια προσωπική βάσανος που συχνά δεν αποκλείεται να πρόκειται για «αρρώστια». Τόσο καταλυτική ώστε η δημιουργία να συνιστά αν όχι τη θεραπεία της, τουλάχιστον τον εξαγνισμό της

Δεν έχασα ένα φίλο, έχασα τον αδελφό μου! Με τον Μπάμπη δεν είχαμε απλή σχέση, αλλά αδελφική και ειλικρινά σοκαρίστηκα στο άκουσμα της είδησης. Ομως ακόμα πιο δύσκολο Μπάμπη, είναι τώρα που μας λείπεις, που δεν θα τα πούμε έστω στο τηλέφωνο. Να πειράξουμε ο ένας τον άλλο όπως κάναμε παιδιά, όπου αγωνιζόμασταν από άκρη […]

Το Σάββατο πηγαίνουμε βόλτα, συνήθως στο Πασαλιμάνι. Περνάμε από παιδικές χαρές, παιδότοπους και καταλήγουμε για καφέ. Τα βράδια που δεν εμφανίζομαι κάπου, μου αρέσει να πηγαίνω σε live φίλων και να καταλήγουμε παρέα σε κάποιο καλλιτεχνικό στέκι. Οι Κυριακές είναι λίγο περισσότερο συνδεδεμένες με το σινεμά, το θέατρο και τα σπίτια φίλων

Οδοιπορικό στην Ελλάδα των οικονοµικών κρίσεων με χρεοκοπίες, σύναψη εξωτερικών δανείων με επαχθείς όρους, διεθνείς οικονοµικούς ελέγχους, έντονες συγκρούσεις και εξωτερικές παρεµβάσεις

Στο Ινστιτούτο Karolinska απώτερος στόχος είναι να εξηγηθεί πώς λειτουργεί η όραση «μηχανιστικά», πώς μετατρέπεται σε συμπεριφορά και πώς τελικά αλλοιώνεται στην ασθένεια

Ιστορίες σαν της Καρόλα Ρακέτε, της καπετάνισσας του «Sea-Watch 3» με τους 40 διασωθέντες μετανάστες που έδεσε το Σάββατο με το έτσι θέλω στη Λαμπεντούζα, υπάρχουν τα τελευταία χρόνια πολλές. Στην πραγματικότητα, προϋπήρχαν του Ματέο Σαλβίνι, παιδί τους είναι, και όχι το αντίστροφο. Να, η ιστορία του Μιγκέλ Ντουέρτε για παράδειγμα. Είκοσι έξι χρόνων σήμερα, […]