΄ΤΑ ΝΕΑ

To ζήτημα ήταν εξαρχής πολύ σημαντικό: η παρακολούθηση ενός ευρωβουλευτή μπορεί να είναι νόμιμη, όπως παραδέχθηκε όμως και ο Πρωθυπουργός είναι πολιτικά εσφαλμένη. Δικαιολογημένα λοιπόν ο Νίκος Ανδρουλάκης ζητά να μάθει τους λόγους που τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ, πολύ περισσότερο μάλιστα που την ίδια περίοδο έγινε (παράνομη) προσπάθεια παρακολούθησής του και με το λογισμικό Predator. Δικαιολογημένα ζητά εξηγήσεις η αξιωματική αντιπολίτευση, όσο κι αν η λειτουργία των μυστικών υπηρεσιών χαρακτηρίζεται εξ ορισμού από το απόρρητο. Και δικαιολογημένα ο Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε ότι θα προβεί σε όλες τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για τον καλύτερο έλεγχο και την ενίσχυση της ακεραιότητας της ΕΥΠ.

H Toυρκία πολλαπλασιάζει τις διπλωματικές της πρωτοβουλίες, μεσολαβώντας σε πολέμους, κλείνοντας μέτωπα, προσελκύοντας επενδύσεις και διεκδικώντας γενικά τον ρόλο μιας μεγάλης περιφερειακής δύναμης. Μετά την προσέγγιση με το Ισραήλ, το οποίο ο πρόεδρος Ερντογάν έχει χαρακτηρίσει «κράτος - τρομοκράτη», φαίνεται τώρα να συμφιλιώνεται και με τη Συρία, τον ηγέτη της οποίας ο Ερντογάν έχει επίσης χαρακτηρίσει στο παρελθόν «τρομοκράτη». Οι λέξεις όμως δεν έχουν σημασία. Προέχει η ισχύς.

O Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται σε δεινή θέση. Παρά τις προσπάθειές του να εμφανιστεί ως μεσολαβητής στον πόλεμο της Ουκρανίας, συνομιλώντας τόσο με τον Πούτιν όσο και με τον Ζελένσκι, υπολείπεται των αντιπάλων του στις δημοσκοπήσεις για τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία που θα πραγματοποιηθούν το αργότερο τον ερχόμενο Ιούνιο. Για λόγους όμως που έχουν να κάνουν ακόμη και με την πιθανή εμπλοκή του σε δικαστικές περιπέτειες, αυτές τις εκλογές δεν έχει την πολυτέλεια να τις χάσει. Πρέπει ή να τις κερδίσει ή να τις αναβάλει. Και το εργαλείο που χρησιμοποιούν συχνότερα σε τέτοιες περιπτώσεις αυταρχικοί ηγέτες σαν κι αυτόν είναι η επίκληση «εθνικών λόγων» για τη συσπείρωση του πληθυσμού γύρω από αυτούς.

H πολύκροτη υπόθεση των παρακολουθήσεων έχει πολλές πτυχές. Η πιο σημαντική είναι ασφαλώς αυτή που θέτει ουσιαστικά ζητήματα δημοκρατίας: το απόρρητο των επικοινωνιών ενός πολίτη, και πολύ περισσότερο ενός δημοσίου προσώπου, αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα, πρέπει να προστατεύεται και δεν μπορεί να αίρεται παρά σε ακραίες περιπτώσεις που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Οπως τόνισε και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η εφαρμογή της όποιας εξαίρεσης πρέπει «να είναι σύμφωνη με τις αρχές του κράτους δικαίου και της αναλογικότητας».

Η επιδοματική πολιτική κάθε κυβέρνησης θεωρείται πολλές φορές αμφιλεγόμενη. Είναι σύνηθες η αντιπολίτευση να τη στηλιτεύει, είτε γιατί με την εφαρμογή της ανακυκλώνει την εξάρτηση των πολιτών από την κρατική βοήθεια είτε γιατί τα χρήματα που δίνει στους δικαιούντες δεν είναι αρκετά. Δεν ζούμε όμως σε περιόδους κανονικότητας. Ο χειμώνας προβλέπεται ενεργειακά δύσκολος, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ακόμα και μια κυβέρνηση, επομένως, που θεωρητικά δεν ταυτίζεται με τη λογική των επιδομάτων οφείλει να αποδεικνύεται ευέλικτη, για να καλύψει τις ανάγκες των πολιτών.

Η Ελλάδα καταγράφει, αυτή τη στιγμή, μια θλιβερή ευρωπαϊκή πρωτιά στους θανάτους από COVID-19. Η απάντηση των υπευθύνων είναι πως δεν είναι πραγματική γιατί η Ελλάδα καταγράφει κάθε θάνατο ανθρώπου που είχε κορωνοϊό σαν τέτοιο, ακόμη κι αν η πραγματική αιτία ήταν άσχετη.

Σε μια δημοκρατία, η παρακολούθηση ενός πολίτη μπορεί να γίνεται μόνο για εξαιρετικούς λόγους που έχουν να κάνουν με την εθνική ασφάλεια και μόνο με νόμιμο τρόπο, δηλαδή με εισαγγελική άδεια. Οταν δε αυτός ο πολίτης κατέχει δημόσια θέση ή παίζει δημόσιο ρόλο, η παρακολούθησή του δεν μπορεί παρά να γίνεται ύστερα από ενημέρωση και έγκριση του πρωθυπουργού. Στην περίπτωση που οι προϋποθέσεις αυτές δεν πληρούνται, υπάρχει πρόβλημα με τις αρμόδιες Αρχές, με την υπεύθυνη κυβέρνηση, αλλά και με την ίδια τη δημοκρατία.

Η κυβερνώσα παράταξη ψάχνει τα δύσκολα εκλογικά κοινά. Η αξιωματική αντιπολίτευση αναζητά συνταγή να φτιάξει εκ νέου δεσμούς με τους πολίτες. Ανεξάρτητα από τον κάθε πολιτικό σχεδιασμό και το πώς αυτός υπάγεται στις εκλογικές στοχεύσεις, εδώ ενυπάρχει ένα μείζον στοίχημα: η επανάκτηση της εμπιστοσύνης του κόσμου στα πολιτικά κόμματα.

Η μεγάλη ανταπόκριση και η ζήτηση των πολιτών για το Fuel Pass 2 είναι εξόχως ενδεικτική των αναγκών της κοινωνίας αλλά και του μοντέλου που οφείλει να ακολουθήσει η κυβέρνηση προσεχώς. Η όλη επιτυχημένη διαδικασία επιβεβαιώνει τη βοήθεια και την αρωγή που έχει ανάγκη ο κόσμος αλλά στο πλαίσιο, όχι βοηθημάτων, μα ενός πλέγματος στοχευμένης κοινωνικής πολιτικής και προφανώς μη ανασχετικής των αναπτυξιακών δυνατοτήτων που έχουμε ως χώρα.

Η Σχολή Θετικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1925. Το Τμήμα Μαθηματικών της ξεκίνησε να λειτουργεί το 1928. Χρειάστηκε να περάσει σχεδόν ένας αιώνας μέχρι μια φοιτήτρια, η Ελένη Χατζηδημητρίου, να αποφοιτήσει από εκεί με το απόλυτο 10.

Εως τώρα επιβραβεύονταν αποκλειστικά οι ασυνεπείς. Eίτε για ουσιαστικούς λόγους, που αφορούν την οικονομική τους κατάσταση, είτε για προεκλογικούς λόγους, που αφορούν την αλίευση ψήφων, οι κυβερνήσεις κούρευαν τα χρέη όσων δεν τηρούσαν τις προθεσμίες, δεν ακολουθούσαν τις ρυθμίσεις ή παραβίαζαν τους όρους των διακανονισμών. Και, φυσικά, μαζί με αυτούς που είχαν πραγματικό πρόβλημα προσπαθούσαν να επωφεληθούν και οι κάθε λογής επιτήδειοι.

O Πρωθυπουργός θα είχε πολλούς λόγους να προκηρύξει πρόωρες εκλογές ή, έστω, να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να τις προκηρύξει προσεχώς. Οσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ευρωπαϊκή οικονομία θα δοκιμάζεται, η κόπωση και η δυσαρέσκεια των πολιτών θα εντείνονται και ο πειρασμός να αναζητηθούν και πάλι λύσεις στον λαϊκισμό, αριστερό ή δεξιό, θα μεγαλώνει.

H ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προκάλεσε μια άμεση, δυναμική και ενωτική αντίδραση της Δύσης σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Ο πολιτισμένος κόσμος έστειλε έτσι το μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί παραβίαση των συνόρων, αρπαγή εδαφών και γενικά οποιαδήποτε παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

Η επίθεση των Ρώσων με πυραύλους στο εμπορικό κέντρο του Κρεμεντσούκ στην Ουκρανία είναι έγκλημα πολέμου και έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και είναι μια δραματική αφορμή να δουν με μεγαλύτερη σαφήνεια το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί του τι εξελίσσεται εδώ και μήνες στην καρδιά της Ευρώπης.

Τα τελευταία 25 χρόνια τα κέντρα επιτηρούμενης χρήσης ναρκωτικών αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των θεραπειών απεξάρτησης στις προηγμένες δυτικές χώρες. Ευρωπαϊκά κράτη όπως η Γαλλία, η Ελβετία, η Ολλανδία, η Νορβηγία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και το Λουξεμβούργο τα έχουν εντάξει στον σχεδιασμό των πολιτικών τους για τον περιορισμό της μάστιγας των ναρκωτικών - κι έχουν δει σημαντικά θετικά αποτελέσματα.

Για να μετρήσουμε τη δυτική πρόοδο των τελευταίων δεκαετιών, κοιτούσαμε πάντα το ισοζύγιο. Σ' αυτό βρίσκαμε μια νότα αισιοδοξίας: όσα βήματα κι αν γίνονταν προς τα πίσω, τα άλματα προς το μέλλον ήταν πάντα μεγαλύτερα. Αυτές τις μέρες, όμως, κανένα άλμα δεν μοιάζει αρκετό για τις γυναίκες στις ΗΠΑ. Ειδικά όταν αναγκάζονται να διεκδικήσουν και πάλι το αυτονόητο: να διαλέξουν εκείνες αν και πότε θα φέρουν στον κόσμο ένα παιδί.

To μαρτύριο του Θύμιου Μπουγά δεν είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο τον ίδιο, τους γείτονές του, την πόλη του και την αστυνομία. Ο τρόπος που έζησε τα 15 τελευταία χρόνια, η καταδίωξή του από νέους ανθρώπους που ήθελαν να «σπάσουν πλάκα» μαζί του, η παντελής έλλειψη προστασίας και αλληλεγγύης από τον περίγυρό του, και η αναγκαστική του απομόνωση που ήλθε ως αποτέλεσμα όλου αυτού του ατελείωτου βασανιστηρίου, είναι κάτι που αφορά όλους μας, όλη την ελληνική κοινωνία, την οικογένεια, το σχολείο, τα μέσα ενημέρωσης, τους θεσμούς, τη Δικαιοσύνη.