Δουλγερίδης Δημήτρης

Πού επικοινωνούν οι δύο «ήπειροι»; Ποιες είναι οι λογοτεχνικές ποιότητες στη συγγραφή κλινικών περιπτώσεων, πώς ξεκινάει η ψυχαναλυτική γραφή ως λογοτεχνία, ποιος είναι ο συγγραφέας Φρόιντ και ποιος ο αναγνώστης; Τα «Πρόσωπα» απευθύνθηκαν σε ψυχαναλύτριες και ψυχαναλυτές για ένα αφιέρωμα, που θα δημοσιευθεί σε δύο μέρη

Ο Νίκος Καρύδης ήταν ο τρίτος «συνέταιρος» που ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο «Iκαρου» με τους Αλέκο Πατσιφά και Μάριο Πλωρίτη το 1943. Εναν χρόνο αργότερα εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο: «Στο άστρο του φθινοπώρου» του Κνουτ Χάμσουν (μετάφραση: Βάσου Δασκαλάκη). Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε με δημοσιεύσεις στα περιοδικά Νέα Εστία και Ελεύθερα Γράμματα. Το 1944 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή του «Λιοπύρι»

«ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ» Το πρώτο διήγημα του Ρότζερ Εντζελ «Κάποτε ήθελα να εξηγήσω σ’ έναν ξένο που έβρισκε ασήμαντα τα ποιήματά του στις μεταφράσεις που κυκλοφορούν πού έγκειται η αισθητική του Καβάφη… Του εξήγησα πως η γλώσσα του παίζει τον σημαντικότερο ρόλο σ’ αυτήν την αισθητική του. Του ‘φερα ένα παράδειγμα, για να καταλάβει τη φινέτσα της […]

She’s got everything she needs, she’s an artist She don’t look back She’s got everything she needs, she’s an artist She don’t look back She can take the dark out of the nighttime And paint the daytime black You will start out standing Proud to steal her anything she sees You will start out standing […]

Αγνωστες ιστορίες και γνωστά πρόσωπα πίσω από 18 κομμάτια του κορυφαίου τραγουδοποιού

Ο Θανάσης Λάμπρου μιλάει για τη δίγλωσση έκδοση όπου έχει συγκεντρώσει σημαντικά ποιήματα από όλες τις περιόδους του δημιουργού

Οι πολιτικοί που μονοπώλησαν αρνητικά την πρόσφατη επικαιρότητα και ακυρώνουν την υπόσχεση του «νέου»

Η συμπληρωμένη επιλογή της Μαρίας Λαϊνά από ελληνικές μεταφράσεις 116 ξένων δημιουργών (εκδ. Ρώμη)

Ναι. Το θυμάμαι το Aντλστροπ- Τ’ όνομα, γιατί ένα απόγευμα ζεστό Τέλη Ιουνίου, έκανε στάση εκεί H ταχεία εκτός προγράμματος. Σφύριξε ο ατμός. Κάποιος ξερόβηξε. Ούτε κατέβηκε κανείς, ούτε ήρθε Στην άδεια αποβάθρα. Ό,τι είδα Ητανε Άντλστροπ- τ’ όνομα μόνο Και ιτιές, βοτάνια μωβ, χορτάρι, Σπειραίες, και θημωνιές ξερές, Το ίδιο ακίνητα, όμορφα και μόνα […]

Η Ελλάδα στον καθρέφτη των ξένων παρατηρητών και η (παρ)ανάγνωση της πραγματικότητας με δανεικά φίλτρα

Αναζητούσε μια μέθοδο μέσα στην τρέλα που ήθελε να περιγράψει. Εναν κώδικα με το περιτύλιγμα λογοτεχνικού ύφους – σουρεαλισμό ή Φανταστικό, το είπαν -, για να μεταφέρει στους «επιγόνους» τις εμπειρίες της πολεμικής φρίκης και να τοποθετήσει την Αμερική μπροστά στον καθρέφτη του πολυδιαφημισμένου ονείρου της. Ο καθρέφτης ήταν ήδη θαμπός και το όνειρο συντρίμμια. Ο […]

Η έκδοση της «Κριτικής» με τέσσερα χρονογραφήματα του σημαντικού δημοσιογράφου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης

Κάθε εβδομάδα ένα πρόσωπο επιλέγει στίχους από το μεγάλο βιβλίο της ποίησης

Ο Νίκος Φωτόπουλος, ο Κωνσταντίνος Μίχαλος και οι απόπειρες «συμμαχιών» του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ

Η αγγλονορβηγίδα βιογράφος μιλάει για τη ζωή και το έργο του Φρίντριχ Νίτσε και το βραβευμένο βιβλίο της που κυκλοφορεί πλέον στα ελληνικά

Απόσπασμα από την «Επιστροφή στο Χάος», την ανάλυση για τη σπονδυλωτή ταινία των αδελφών Ταβιάνι

Κάθε εβδομάδα ένα πρόσωπο επιλέγει στίχους από το μεγάλο βιβλίο της ποίησης

Από την φιέστα της Αγανάκτησης, τον Μάιο του 2011, μας χωρίζει μία από τις κρισιμότερες δεκαετίες. Πώς επέδρασε η «κουλτούρα της οργής» και πώς εξελίχθηκε ο Μάης του Facebook;

Η αγγλίδα ιστορικός μιλάει για την ιστορική Διάσκεψη του 1945 και τις οκτώ ημέρες που άλλαξαν τον μεταπολεμικό κόσμο

Μερικές σκέψεις με αφορμή την όλο βαρύτητα και χάρη «Ανθοδέσμη για τη Μεγάλη Εβδομάδα» (εκδ. Αρτος Ζωής), όπου ο Σταύρος Ζουμπουλάκης ξαναδιαβάζει στιγμές – αθέατες και μη – από την Εβδομάδα των Παθών. Απευθύνεται, ανεξάρτητα από τη λογιοσύνη των αναγνωστών, σε «φίλους» και ανθρώπους που θέλουν να συμφιλιωθούν, ειδικά σε περίοδο ανεόρταστη. Συμπλέκει την πόρνη γυναίκα της […]

Το μοτίβο του αντιπολιτευτικού λόγου που «επενδύει» στη ρητορική της μπανανίας και της διαλυμένης κοινωνίας

Ο ακαδημαϊκός και καθηγητής Λατινικής Φιλολογίας (ΑΠΘ) μιλάει για τις δύο πρόσφατες μεταφράσεις στο «Περί φύσεως» του Λουκρητίου (Gutenberg) και την «Τέχνη και τα αντίδοτα του έρωτα» του Οβιδίου (Μεταίχμιο)

Η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού αναλύει βασικά σημεία του προγράμματος που εντάσσεται στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης, καθως και τις πέντε πολιτιστικές διαδρομές

Ο Δ. Ραυτόπουλος πρότεινε ως δεύτερη εκδοχή την «Αθήνα» του Κώστα Καρυωτάκη: «Ωρα γλυκιά. Ξαπλώνει ωραία δομένη/ η Αθήνα στον Απρίλη σαν εταίρα...».

Δίπλα στην αναμενόμενη ψυχολογική πίεση των πολιτών κόμματα και «αντισυστημικοί» επιχειρούν να τοκίσουν την οργή

«Εξ όλων των προχείρων θεωριών περί καλού εφάνη ημίν δεκτική πρακτικωτέρας εφαρμογής η του Αλφρέδου Μυσσέτου, δύο μόνο προσόντα θεωρούντος ικανά προς σωτηρίαν ποιήματος, το να αρέσκη εις τους πολλούς και συγχρόνως εις τους ολίγους, ήτοι τους ειδήμονας […] Αλλ’ ίδωμεν αν, εν ελλείψει εμπνεύσεως και ποιητικού πυρός, έχουσι τουλάχιστον τα έργα ταύτα τεχνικήν τινα […]

Η επιφυλακτικότητα της Αϊρις Μέρντοχ για τον «προσωπικό» Θεό και η αποδοχή εκ μέρους της του θρησκευτικού φαινομένου (το οποίο ερμήνευε εν πολλοίς και το μεγάλο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα). Η θέση της αγγλίδας φιλοσόφου Ελίζαμπεθ Ανσκομπ ότι η ψυχή δεν είναι ένα άυλο επιμέρους ον (μία υπόσταση) που μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από το σώμα (αναπτύσσεται […]

Η επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση, τα πολιτικά πάθη για την αισθητική της Δεξιάς και η πρόσφατη εμπειρία

Το «Φιλιατρό του πηγαδιού» είναι ένα από τα αριστουργήματα του κλασικού ιαπωνικού θεάτρου Νο. Ο συγγραφέας του Ζεάμι (1363-1443 μ.Χ.) καθιέρωσε το θεατρικό είδος Νο χαρίζοντάς του την οριστική μορφή του. Υπήρξε ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης καθώς και λαμπρός θεωρητικός του θεάτρου. Από τα περίπου 200 έργα του ρεπερτορίου του Νο αποδίδονται στον Ζεάμι περίπου τα μισά

Πώς η εικόνα που πέρυσι σήμαινε τη συναίνεση εισχωρεί πλέον στην πολιτική αντιπαράθεση

Για έναν μαθητή δημοτικού, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, ο απαράβατος κανόνας ήταν ο ρομαντικός ρεαλισμός. Αφού το ποίημα της σχολικής γιορτής έλεγε «Μέριασε βράχε να διαβώ», ο νεαρός ερμηνευτής έπρεπε να αυτοσκηνοθετηθεί αναλόγως: να διαγράψει απότομη κίνηση με το χέρι του κόβοντας τον αέρα και να υποδείξει στον… βράχο τη θέση του. Ούτε […]

«Το 2021 είναι η επέτειος για τα 2.500 χρόνια από τη Μάχη των Θερμοπυλών, η οποία μνημονεύεται στο ποίημα. Μία ήττα των πιστών στο καθήκον Ελλήνων («οι Μήδες» τελικά διάβηκαν), αλλά και αιώνιο σύμβολο για το ψυχικό σθένος και την αυτοθυσία. Ο Καβάφης έγραψε αρκετά ποιήματα για την αρχαία Σπάρτη, μια πόλη που ξεκάθαρα τον γοήτευε, αν και τα περισσότερα – όπως το συγκεκριμένο – ήταν εν μέρει πεσιμιστικά»