Καπράνος Ακης

Ας θέσουμε μερικά ερωτήματα όσο πιο απλά μπορούμε. Εχουν κάποιον αντίκτυπο τα βραβεία Ιρις της Ακαδημίας Κινηματογράφου; Πριν απαντήσουμε πρέπει να διευκρινίσουμε τι εννοούμε χρησιμοποιώντας τη λέξη «αντίκτυπος». Θα μπορούσαν να παρακινήσουν το κοινό να αναζητήσει τις βραβευμένες ταινίες; Μήπως πρέπει πριν απ’ όλα να διευκρινίσουμε τι εννοούμε χρησιμοποιώντας τη λέξη «κοινό»; Προφανώς, εννοούμε το […]

«Μας συγκινούσε πάντα η σκέψη πως ο Ομηρος, ή οι Ομηροι, έδωσαν γραπτή μορφή στην προφορική παράδοση που υμνούσε τους ήρωες. Σε καιρούς που δεν ήταν πια ηρωικοί: η εισβολή των Δωριέων τους είχε ακυρώσει –συγχωρήστε τις ιστορικές μας προσεγγίσεις -, και τώρα αυτή η μνήμη ξαναζωντάνευε, όχι από νοσταλγία αλλά από περηφάνια. Εμείς οι […]

«Ο κύριος Κλάιν» Το 1942, ενώ οι Ναζί έχουν καταλάβει τη Γαλλία, ο Ρόμπερτ Κλάιν είναι έμπορος έργων τέχνης που πλουτίζει αγοράζοντας την περιουσία των διωκόμενων Εβραίων. Ολα αλλάζουν όταν μία εβραϊκή εφημερίδα φτάνει κατά λάθος στο σπίτι του και ο Κλάιν ανακαλύπτει πως υπάρχει ένας ακόμη Ρόμπερτ Κλάιν, Εβραίος στο Παρίσι. Πολεμικό και πολιτικό […]

«Ο υπηρέτης» βασίζεται σ’ ένα μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Μομ, το οποίο όμως διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη, στην πρώτη από τις τρεις συνεργασίες που είχε με τον Τζόζεφ Λόουζι, ο μέγας δραματουργός Χάρολντ Πίντερ, με τον χαρακτηριστικό ελλειπτικό και γεμάτο έμμεσα νοήματα τρόπο του. Ενας νέος, εργένης και ξεπεσμένος αριστοκράτης αγοράζει ένα σπίτι στο Λονδίνο […]

«Καλπάζοντας με το όνειρο»: Ο Μπράντι είναι καουμπόης. Αλλά τι σημαίνει αυτή η λέξη σήμερα; Στους αφοσιωμένους σινεφίλ, το άκουσμά της αναδίδει αρώματα και εικόνες μιας Αγριας Δύσης όπως τη γνωρίσαμε στις ταινίες του Σαμ Πέκινπα αλλά και του Σέρτζιο Λεόνε. Ενός Φαρ Ουέστ με κώδικες ηθικής, άκαμπτους αλλά και σθεναρούς. Τότε. Οχι όμως και […]

«Η τελευταία μέρα της χρονιάς ξημερώνει κάτω από το φεγγάρι, ενώ η Σοφία βλέπει ένα όνειρο και δεν το λέει πουθενά: περπατώντας στην έρημο, μαθαίνει πως είναι άρρωστη. Υποκρίνεται ότι δεν τη νοιάζει. Μήπως έχασε την καρδιά της;». Αυτή είναι η επίσημη σύνοψη της νέας ταινίας της Ζακλίν Λέντζου «Εκτορας Μαλό: Η τελευταία μέρα της […]

Ποτέ δεν δούλεψαν χώρια, δυο αδέλφια που συνεργάστηκαν σαν μονάδα και άφησαν πίσω τους μια μοναδική κληρονομιά, μια μείξη του νεορεαλισμού αλλά και του μοντερνισμού, συχνά διασκευάζοντας σπουδαίους συγγραφείς, όπως οι Τολστόι, Γκαίτε και Πιραντέλο. Οι αδελφοί Ταβιάνι αποφοίτησαν από το Πανεπιστήμιο της Πίζας, απέκτησαν τις πρώτες τους εμπειρίες από τον κόσμο του θεάματος γράφοντας, […]

Ο Μίλος Φόρμαν γεννήθηκε το 1932 στο Κασλάβ της Τσεχοσλοβακίας. Τα παιδικά του χρόνια δεν ήταν ανέμελα, παρόλο που η μητέρα του Αννα διηύθυνε ένα θερινό ξενοδοχείο (ο πατέρας του Ρούντολφ ήταν καθηγητής). Τα λεφτά που έμπαιναν στο σπίτι ήταν λίγα. Και η θηριωδία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου λίγα χρόνια μετά εξαφάνισε κάθε ελπίδα. Σε […]

Στην κριτική επιτροπή θα έχει πρόεδρο την απαστράπτουσα Κέιτ Μπλάνσετ, ενώ στο διαγωνιστικό τμήμα ταινίες του θρύλου Ζαν Λικ Γκοντάρ και των «αντιφρονούντων» στις χώρες τους Παναχί (Ιράν) και Σερεμπρένικοφ (Ρωσία). Από την άλλη, δεν θα έχει τελικά τις πέντε παραγωγές του Netflix, το οποίο τις απέσυρε (ανάμεσά τους, ταινίες των Αλφόνσο Κουαρόν και Πολ […]

Να το γράψω πριν από οτιδήποτε άλλο: το χτύπημα που σου καταφέρνουν τα τελευταία δέκα λεπτά τού «Μέσα από τις φλόγες» (Incendies, 2010) έχει ισχύ πυρηνικού οπλοστασίου. Μιλάμε για μελοδραματικό ντιρέκτ από τα λίγα. Το ότι ο Ντενί Βιλνέβ (που έγινε γνωστός με τούτο εδώ το φιλμ πολύ πριν κατακτήσει επάξια μια θέση στις συνειδήσεις […]

Μια κουβέντα με τον σκηνοθέτη του «Δράκουλα των Εξαρχείων» δεν μπορεί παρά να είναι διαφωτιστική. Ο Νίκος Ζερβός μπορεί να μη συγκέντρωνε συχνά τις καλύτερες κριτικές (με εξαίρεση την πρώτη του ταινία, τον εξίσου φημισμένο «Εξόριστο στη κεντρική λεωφόρο» που γύρισε το 1974), οι ταινίες που γύρισε όμως στη δεκαετία του ’80 άφησαν πίσω τους […]

«Κυρία Χάιντ»: Σχεδόν όλες οι μεγάλες επιτυχίες του φανταστικού είχαν τις δικές τους μεταμοντέρνες εκδοχές στη μεγάλη οθόνη. Από την αρχή του κινηματογράφου μέχρι σήμερα, δράκουλες και λυκάνθρωποι σε όλες τους τις εκδοχές έχουν μεταγράψει, σε φιλμ, το στίγμα της εποχής τους: διαφορετικά δάγκωνε ο Μπέλα Λουγκόζι το ’30, διαφορετικά (και πιο λάγνα, ερωτικά) ο […]

Ελάτε, το έχετε νιώσει κι εσείς. Εκείνο τον κόμπο στον λαιμό. Το σφίξιμο στο στομάχι. Και την αναγκαιότητα του να εκφράσεις αυτό που έχεις μόλις ανακαλύψει: Το σώμα σου και την ανάγκη του να ενωθεί με ένα άλλο. Αραγε τι θα γραφόταν αν η «Ζωή της Αντέλ» («προπαγάνδα του λεσβιακού έρωτα» σύμφωνα με κάποια έντυπα) […]

Δημήτρης Αντωνίτσης,εικαστικός Η «Ιστορία του έρωτα και της αναρχίας» Στα δεκαέξι μου πρωτοείδα την «Ιστορία του έρωτα και της αναρχίας» τηςΛίναΒερτμίλερ, εντελώς απροετοίμαστος για να καταλάβω την υπεροχή του έρωτα και της διαίσθησης πάνω από κάθε πολιτική θεώρηση.Η διπολικότητα της Λίνα αμέσως με γοήτευσε: ορκισμένη αναρχική που είχε γεννηθεί στους κύκλους της ιταλικής αριστοκρατίας, φεμινίστρια […]

«Ready Player One»: Οταν η οικονομία ανθεί, πουλάμε ελπίδα. Οταν καταρρέει, πουλάμε νοσταλγία. Ακούγομαι κυνικός, μιλάμε όμως για βασικούς νόμους της αγοράς που αποτυπώνονται σε κάθε έκφανση αυτού που ονομάζουμε «ψυχαγωγία». Στη δεκαετία του ’80, για παράδειγμα, ανθούσαν οι αναφορές στο έτος 2000, στο πέρασμα σε έναν άλλο αιώνα που θα ήταν ακόμα καλύτερος, πιο […]

Στην ιστορία της Γαλλίας, το Παρίσι διεκδίκησε δύο φορές τον τίτλο της Επαναστατικής Πρωτεύουσας, μία το 1792 και άλλη μία το 1871. Την πρώτη φορά –και υπό την ώθηση των ριζοσπαστικών στοιχείων –ο δήμος ανέλαβε την εξουσία με σκοπό τη «σωτηρία της πατρίδας και της υποθέσεως της ελευθερίας». Αυτό κράτησε λίγους μήνες και είχε ως […]

«Πρόσωπα και ιστορίες»: H 89χρονη Ανιές Βαρντά, μία από τις εμβληματικές φιγούρες της νουβέλ βαγκ, και ο διεθνώς αναγνωρισμένος 33χρονος φωτογράφος και εικαστικός JR συνεργάστηκαν στη σκηνοθεσία αυτού του οδοιπορικού που συνδυάζει το ντοκιμαντέρ με την ταινία δρόμου. Εδώ η Βαρντά και ο JR μοιράζονται το πάθος για τις εικόνες και πώς αυτές δημιουργούνται, παρουσιάζονται […]

Το Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου γιορτάζει φέτος τα 19α γενέθλιά του και ένα ενδιαφέρον masterclass δίνει το πρώτο μήνυμα: ο γενικός γραμματέας του Μουσείου Christian Dior Φιλίπ λε Μουλ και ο Ντομινίκ Αντ, σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ «Christian Dior, η κομψότητα του χαμένου Παραδείσου» (το οποίο θα προβληθεί στο πλαίσιο της συνάντησης αυτής), θα συζητήσουν για τη […]

Σε έναν από τους φημισμένους καβγάδες ανάμεσα στον σκηνοθέτη Βέρνερ Χέρτσοκ και τον Κλάους Κίνσκι, ο τελευταίος τού είχε πει: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τραβάς όλα αυτά τα δήθεν εντυπωσιακά τοπία. Δεν υπάρχει πιο εντυπωσιακό τοπίο από ένα ανθρώπινο πρόσωπο». Ο Σιμόν Λερέ Βιλμόντ γνωρίζει πολύ καλά τη σημασία αυτή της φράσης αν κρίνουμε […]

Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο ολοκληρώνεται αύριο με την απονομή των βραβείων, γιορτάζει τα 20 του χρόνια και το πρόγραμμα δεν αφήνει καμία αμφιβολία για όσα σημαίνει μια τέτοια «ενηλικίωση». Κοιτάξτε μόνο τις ενότητές του: «Καλειδοσκόπιο», «Θαυμαστός καινούργιος κόσμος», «Ανθρώπινα δικαιώματα», «Μνήμη / Ιστορία», «Περιβάλλον», «Food Vs food», «To ’68 πέρα από το ’68»… […]

Η ιλαροτραγωδία του πένθους «Foxtrot»: Τι σημαίνει απώλεια; Σε ποιο βάθος μας ρίχνει, και τι συναντάμε εκεί, σε σχέση με την ανθρώπινη κατάσταση; Πώς την οικειοποιείται το σύστημα; Και γιατί να μην το κάνει, εφόσον το ίδιο την προκαλεί; Ο εβραϊκής καταγωγής Σάμιουελ Μάοζ δεν είναι κανένας τυχαίος: είναι ο σκηνοθέτης του εκπληκτικού «Lebanon» που […]

Ο παρουσιαστής Τζίμι Κίμελ μας είπε εξαρχής πως κακώς ο Σούπερμαν παραμένει λευκός επειδή ούτως ή άλλως δεν υπήρξε αληθινό πρόσωπο. Ηταν ίσως η πιο αντικινηματογραφική δήλωση που έγινε ποτέ από το οσκαρικό βήμα. Λες και δεν ξέρουμε πως οι κινηματογραφικοί ήρωες δεν είναι αληθινοί. Λες και δεν πάμε στο σινεμά ακριβώς γι’ αυτό το […]

«Για μισόν αιώνα μισούσαν θανάσιμα η μία την άλλη κι εμείς τις αγαπήσαμε γι’ αυτό». Είναι η φωνή της Κάθριν Ζέτα Τζόουνς που ενσαρκώνει την Ολίβια ντε Χάβιλαντ στη πρώτη σκηνή του «Feud» («Εχθρα»), μιας σειράς πολυδιαφημισμένης που προβλήθηκε πρόσφατα στην αμερικάνικη τηλεόραση από τη FΧ. Το κεντρικό της θέμα; Η διαβόητη κόντρα ανάμεσα στην […]

Ο ήχος μεγεθύνεται στο σκοτάδι. Λεπτομέρειες που την ημέρα περνούν απαρατήρητες, αντηχούν διάφανα στη γνώριμη κλεισούρα του. Και σε ένα κατάμαυρο, βουτηγμένο στην καταχνιά Λονδίνο, ο Τζόνι Ντεπ εκφράζει την απέχθεια και το μίσος του για το ανθρώπινο γένος τραγουδιστά. Γιατί έτσι αρμόζει σ’ αυτήν την περήφανη διακήρυξη μισανθρωπίας του Τιμ Μπάρτον, που οφείλει όχι […]

Σίγουρα θα τα έχετε μάθει τα νέα, τουλάχιστον οι πιο σινεφίλ από εσάς: ο Γκιγέρμο ντελ Τόρο, σκηνοθέτης και σεναριογράφος της υπέροχης «Μορφής του νερού», κατηγορείται έντονα για λογοκλοπή από την οικογένεια του βραβευμένου με Πούλιτζερ θεατρικού συγγραφέα Πολ Ζίντελ. «Η μορφή του νερού», ισχυρίζονται, έχει «εξόφθαλμες ομοιότητες» με το έργο του Ζίντελ (που μας […]

«Σπόρος»: Με το πρώτο καρέ χάνεις λίγο τη μιλιά σου: πού είναι ο Σεμίχ Καπλάνογλου, ο κινηματογραφιστής μιας τριλογίας («Αβγό» / «Γάλα» / «Μέλι») που έδειχνε ριζωμένη σε έναν σχεδόν «αγροτικό» ρεαλισμό; Κι όμως, λίγα λεπτά μετά συνειδητοποιείς πως παραμένει ατόφιος στον ίδιο τόπο που τον απασχολεί. Βλέποντας το φιλμ στο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης βυθίστηκα […]

Δόθηκαν τα βραβεία προχθές στο Βερολίνο αλλά κανείς δεν επέστρεψε ικανοποιημένος. Αντιθέτως όλοι εκφράζουν την απογοήτευσή τους για ένα από τα πιο αδύναμα προγράμματα των τελευταίων ετών. Πάντως το Βερολίνο προσπάθησε να υπερασπιστεί τον τίτλο του, αυτόν δηλαδή του Φεστιβάλ της Πρωτοπορίας, και το έκανε βραβεύοντας κυρίως γυναίκες (οκτώ από τα δεκαπέντε βραβεία). Απάντησε δηλαδή […]

Ιάσονας Χανδρινός, ιστορικός Ενα πορτοκαλί σωσίβιο μετανάστη Το δικό μου αντικείμενο για το Μουσείο του Μέλλοντος θα ήταν ένα σωσίβιο μετανάστη. Αν μάλιστα υπήρχε χώρος στο μουσείο θα έφτιαχνα μια τεράστια προθήκη ώστε μέσα της να εκτίθεται ολόκληρο βουνό από σωσίβια που στοιβάζονταν στις ακτές των ελληνικών νησιών, με φόντο την εμβληματική φωτογραφία του Μάριου […]

«Μαζί Ή τίποτα»: Η Κάτια περιμένει τη σειρά της να καταθέσει στο δικαστήριο. Εχουν προηγηθεί μάρτυρες υπεράσπισης και κατηγορίας, εξευτελιστικές ερωτήσεις από τον δικηγόρο της αντίπαλης μεριάς και νύχτες που περνούν αργά, βυθισμένες στην οδύνη και τη ματαιότητα. Κι εκείνη, στέκεται ακλόνητη και ακούει τον ιατροδικαστή που περιγράφει, με κλινική ψυχρότητα, τις τελευταίες στιγμές του […]

«Η μορφή του νερού»: Ο Γκιγέρμο ντελ Τόρο πιστεύει στα παραμύθια. Τόσο που δεν δίστασε να τοποθετήσει δύο παραμυθένιες ιστορίες φαντασμάτων στα χρόνια του Ισπανικού Εμφυλίου, με τη «Ραχοκοκαλιά του Διαβόλου» και τον «Λαβύρινθο του Πάνα» –η δεύτερη παραμένει η καλύτερη ταινία φανταστικού σινεμά για τον 21ο αιώνα. Και εδώ από μια παραμυθένια αφετηρία ξεκινά, […]

Η τρίτη σημαντικότερη σύναξη κινηματογραφόφιλων και δημιουργών ανά την υφήλιο ανοίγει την αυλαία της απόψε, εξακολουθώντας να αναζητά μια ισορροπία ανάμεσα στην εμπορική προσβασιμότητα και την ευρωπαϊκή πρωτοπορία. Ορίστε τι θα μας περιμένει φέτος μέχρι τις 25 του μήνα, οπότε ολοκληρώνεται η Μπερλινάλε. Αντερσον στην έναρξη. «Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Γουές Αντερσον θα ξεκινήσει […]

Τα κόμικς της Marvel μπορεί να καταπιάνονται με αφροαμερικανούς σούπερ ήρωες (οι οποίοι, όπως είναι φυσικό, κάνουν και το πέρασμά τους στον κινηματογράφο –πουλάει ακόμα αυτή η ιστορία), το σινεμά όμως, όπως και να το κάνουμε, τους έχει προλάβει. Χρειάστηκαν ασφαλώς πολλά χρόνια από τη γέννηση της έβδομης τέχνης για να φτάσουμε μέχρι τον Σίντνεϊ […]

Ο Αντον Κόρμπιν είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση καλλιτέχνη: γεννήθηκε στην Ολλανδία, είναι παγκοσμίως γνωστός ως ένας σημαντικός φωτογράφος πορτρέτων που έχει συνεργαστεί με ζωγράφους, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, σεναριογράφους και μουσικούς εδώ και 40 χρόνια, είναι ο μόνιμος stage designer των Depeche Mode από το 1993 και έχει σκηνοθετήσει πάνω από 75 video clips (των Depeche Mode, […]

Ούτε μία εμπορική αποτυχία. Ούτε μία μέτρια ταινία. Ο Κρίστοφερ Νόλαν είναι ένας σκηνοθέτης με αποστολή: να επαναφέρει τη… νοημοσύνη στο εμπορικό αμερικανικό σινεμά. Ποιος θέλει να θυμάται τους κιτς και κακογυρισμένους Batman του Τζόελ Σουμάχερ μετά τον Σκοτεινό Ιππότη; Και γιατί να επιστρέψουμε στο «Περλ Χάρμπορ» του Μάικλ Μπέι όταν υπάρχει η εξαίσια «Δουνκέρκη»; […]