Λοβέρδου Μυρτώ

Γραμμένος το 1603 ο «Οθέλλος» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ («Οthello», William Shakespeare, 1564-1616) ανήκει στην περίοδο των μεγάλων τραγωδιών, μαζί με τον «Μάκβεθ», τον «Βασιλιά Ληρ» και τον «Αμλετ». Ο «Μαύρος της Βενετίας», που πρωτοπαρουσιάστηκε έναν χρόνο μετά, το 1604, καταπιάνεται με το θέμα της ζήλειας και της προδομένης εμπιστοσύνης αλλά και εκείνο του άλλου, του […]

Εκατόν δέκα τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ανακαλύφθηκε ο πάπυρος ο οποίος περιείχε τους «Ιχνευτές»: Ηταν το 1907 στην αιγυπτιακή πόλη της Οξυρύγχου. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1912, πρωτοεκδόθηκε από τον παπυρολόγο Αρθουρ Χαντ (Arthur Hunt). Το κείμενο που διασώθηκε δεν ξεπερνά τους 400 στίχους. Επιτρέπει ωστόσο την κατανόηση τόσο του θέματος όσο […]

υφυής κωμωδία, το «Σχολείο των Γυναικών» του Μολιέρου αποτελεί μια πρωτοπόρα εκδοχή της γυναικείας εξέγερσης ή και χειραφέτησης, ανατρέποντας τα στερεότυπα όχι μόνον της εποχής της, αλλά και των αιώνων που ακολούθησαν. Γεμάτη μπερδέματα, παρεξηγήσεις και ανατροπές, περιλαμβάνει σωρεία κωμικών καταστάσεων ενώ θίγει λεπτά ζητήματα τιμής, πίστης και εξουσίας. Κορυφαία μορφή του παγκόσμιου θεάτρου, ο […]

Πολύ συχνά, κάτι που φαίνεται απλό και εύκολο αποδεικνύεται πως δεν είναι: Οπως συμβαίνει στις κομεντί, τις ρομαντικές κωμωδίες, βρετανικής ή αμερικανικής καταγωγής, που φέρνουν στη σκηνή, με τρόπο ανάλαφρο, τρυφερό και ουσιαστικό την αύρα και τον αφρό της ζωής… Συναισθήματα, έρωτες, σχέσεις αλλά και κόντρες, δοσμένα με πολύχρωμες πινελιές, άλλοτε φανταχτερές κι άλλοτε σε […]

ύο ευκατάστατοι φοιτητές, στο Σικάγο της δεκαετίας του ’20 απήγαγαν και σκότωσαν έναν μαθητή με μοναδικό στόχο να αποδείξουν ότι διαθέτουν πνευματική ανωτερότητα. Και παράλληλα να αποδείξουν ότι μπορούν να διαπράξουν το τέλειο έγκλημα. Γραμμένο πριν από περίπου έναν αιώνα, το έργο του βρετανού θεατρικού συγγραφέα και μυθιστοριογράφου Πάτρικ Χάμιλτον (Patrick Hamilton, 1904 – 1962) […]

ια καθαρά πολιτική κωμωδία είναι οι «Ιππείς» του Αριστοφάνη (424 π.Χ.), μια κωμωδία όπου η σάτιρα κατά συγκεκριμένων πολιτικών, στην προκειμένη περίπτωση, κατά του Κλέωνα, αποτελεί την ίδια την πλοκή του έργου. Το έργο που διδάχθηκε κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (και κέρδισε το πρώτο βραβείο) εμπεριέχει το συγκρουσιακό πολιτικό κλίμα της εποχής. Ηγέτης […]

ια μεγάλη πασαρέλα στήθηκε για να υπηρετήσει αυτή την πρωτότυπη, στην αφετηρία της, ιδέα στην οποία βασίζεται το «Εθνικό Ντεφιλέ» του Παντελή Φλατσούση. Με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης και θέλοντας να τιμήσει το εθνικό μας ένδυμα, τη φουστανέλα, η παράσταση επιχειρεί μια βουτιά στην Ιστορία. Κάνοντας ένα άλμα εκατό επιπλέον […]

Ορχήστρα και μαέστρος μαζί, όργανο και μουσικός, έργο και εκτελεστής, η Σοφία Χιλλ σε μια παράσταση-μονόλογο, με ένα πιάνο και ένα γιαϊλί ταμπούρ, απέδωσε με τρόπο ιδιαίτερο και ξεχωριστό τη δική της Κλυταιμνήστρα. Σε συνομιλία με το νέο μουσικό έργο του Γιώργου Κουμεντάκη και την υπογραφή του Κωνσταντίνου Χατζή στη σκηνοθεσία η ηθοποιός στο κέντρο […]

Ελληνας και ο νεοέλληνας, η Ιστορία και οι μύθοι της, η επανάσταση και οι ήρωες, η παράδοση και τα κλισέ, τα κατορθώματα και τα ατυχήματα, η επιτυχία, η αποτυχία και η εθνική ταυτότητα. Και μαζί η καραντίνα και οι επιπτώσεις της, τα κλειστά θέατρα και η σιωπή του ηθοποιού, οι καταγγελίες και το κίνημα #metoo, […]

Η Σοφία Χιλλ είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση στο ελληνικό θέατρο. Ιδιαίτερη και ξεχωριστή. Ενα είδος από μόνη της. Αφοσιωμένη στη δουλειά της, έχει κάνει εδώ και σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια μια κατ’ επιλογήν αποκλειστική συνεργασία: Με τον Θόδωρο Τερζόπουλο και την ομάδα Αττις. Είναι η πρωταγωνίστρια – αν και ο όρος δεν συμβαδίζει με τη νοοτροπία […]

Μια post-documentary παράσταση βασισμένη στον «Βυσσινόκηπο» του Αντον Τσέχοφ επέλεξε να παρουσιάσει ο Πρόδρομος Τσινικόρης, εγκαινιάζοντας μάλιστα και τη φετινή έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών – ύστερα από την περσινή αναβολή του. Μια παράσταση που στις προθέσεις του εμπνευστή και σκηνοθέτη της στόχο είχε να διαχειριστεί το «μετά» των ηρώων, τότε και τώρα. Μια συνέχεια της ιστορίας […]

Από μέρα σε μέρα αναμένεται η προκήρυξη του διαγωνισμού για τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, ένας διαγωνισμός που θα γίνει στα χνάρια του αντίστοιχου για το Μουσείο της Ακροπόλεως. Κι επειδή το πείραμα πέτυχε με την ανάδειξη του καθηγητή Αρχαιολογίας και διευθυντή του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης Νίκου Σταμπολίδη, το υπουργείο Πολιτισμού είναι […]

έρυσι το καλοκαίρι ο Γιάννης Βογιατζής επρόκειτο να ερμηνεύσει το φάντασμα του Δαρείου στους «Πέρσες» του Αισχύλου αλλά λόγω πανδημίας η συμμετοχή του κρίθηκε επισφαλής και γι’ αυτό αντικαταστάθηκε. Ο ίδιος, αν και είχε τη βαθιά επιθυμία να συμμετάσχει στην παράσταση, αποδέχθηκε τη νέα πραγματικότητα. Μέχρι να συμβεί αυτό όμως, μελετούσε και προετοιμαζόταν για τον […]

«Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς Βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις» Δεν ήταν ούτε είναι το μοναδικό ανοιχτό μέτωπο στον χώρο του σύγχρονου πολιτισμού. Ηταν όμως μια μόνιμη, διαχρονική, πληγή, μια εστία αντιπαράθεσης και σύγκρουσης, ένα αγκάθι για τον θεατρικό κόσμο. Το ερώτημα «Τι θα γίνει με το Θεατρικό Μουσείο;» ερχόταν κάθε […]

Ενα χορταστικό σε διάρκεια και εκδηλώσεις φεστιβάλ ανακοινώθηκε μόλις πριν από μία εβδομάδα και ετοιμάζεται, πολύ σύντομα, να σηκώσει την αυλαία του. Δεκάδες θεατρικές, μουσικές, χορευτικές παραστάσεις, στην Αθήνα και στην Επίδαυρο, μεγάλη και μικρή, προετοιμάζονται για πρεμιέρα. Ποτέ άλλοτε το Φεστιβάλ δεν ξεκινούσε Ιούνιο για να τελειώσει Οκτώβριο, ούτε ποτέ άλλοτε βέβαια ερχόταν ύστερα […]

να από τα χαρακτηριστικά των έξυπνων ανθρώπων είναι να μην επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη: Η σημερινή ανακοίνωση (θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά στις 12.00) του προγράμματος του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου για το καλοκαίρι του 2021 έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η Κατερίνα Ευαγγελάτου έμαθε. Ηταν τέλος Μαρτίου του 2020 όταν, εν μέσω της παγκόσμιας και εσωτερικής αναταραχής […]

ι όμως, το «This is ΝΟΤ Romeo & Juliet» διαψεύδει, εν μέρει τουλάχιστον, τον τίτλο του: Οχι γιατί η παράσταση σε σύλληψη και σκηνοθεσία του Αργύρη Πανταζάρα φέρνει στη (διαδικτυακή) σκηνή ολόκληρο το αριστούργημα του Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Αλλά γιατί καταφέρνει με τον δικό του τρόπο να μεταφέρει την ουσία του. Κι αυτό είναι που έχει […]

Με τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους να αποτελούν το σημείο εκκίνησης για την επαναλειτουργία του πολιτισμού στη χώρα μας, ο Μάιος μάς έφτασε με μια αίσθηση αισιοδοξίας. Αν και η αγωνία για την έναρξη της επίσημης πολιτιστικής σεζόν με παραστάσεις, συναυλίες και εκδηλώσεις παραμένει, το τέλος του τρέχοντος μηνός φαίνεται πως κρύβει την πολυπόθητη […]

Το σκηνικό και το κοστούμι, ως αναπόσπαστο μέρος μιας θεατρικής παράστασης, οφείλει να υπηρετεί το όραμα του σκηνοθέτη, να μην ξεχωρίζει, να εντάσσεται στον στόχο, στο τελικό αποτέλεσμα. Την ίδια στιγμή το σκηνικό και το κοστούμι έχει τη δική του προσωπικότητα: Χτίζει κόσμους, ντύνει ανθρώπους-ηθοποιούς-ρόλους. Το θεατρικό περιβάλλον αποκτά θερμοκρασία, φωτίζεται, σκοτεινιάζει, δημιουργεί ένα αίσθημα […]

γραψα όσα έπαθον, όσα είδον και ήκουσα…», λέει ο κεντρικός ήρωας και αφηγητής στο κείμενο αγνώστου συγγραφέα με τον τίτλο «Η Στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι – Χειρόγραφον Ελληνος υπαξιωματικού»: Και αυτό είναι το κείμενο που επέλεξε ο Σίμος Κακάλας να εντάξει στο εορταστικό πλαίσιο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιώς. […]

ίναι σχεδόν παράξενος, ή και παράλογος, ο τρόπος που η τραγωδία του ανθρώπου ξεπερνά την εποχή, τα γεγονότα και το προσωπικό του στίγμα για να γίνει οικεία και συλλογική, με αναφορές στο σήμερα και σε κάθε σήμερα. Κι όμως… Ο Μάνος Καρατζογιάννης καταπιάνεται ξανά με την Ιστορία, παίρνοντας τη σκυτάλη από το θεατρικό «Για την […]

α πράγματα αλλάζουν; Μακάρι. Η νέα διαδικασία επιλογής καλλιτεχνικού διευθυντή στο Εθνικό Θέατρο και το Κρατικό Βορείου Ελλάδος δρομολογείται και όλα δείχνουν πως θα μας πάει ένα βήμα μπροστά. Την περασμένη εβδομάδα (Δευτέρα 5 Απριλίου) το υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε, επισήμως, την απόφασή του να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο του διορισμού των επικεφαλής αλλά και των […]

ε τον τίτλο «Αναμνήσεις μέλλοντος» («Se souvenir de l’avenir») ο Ολιβιέ Πι, καλλιτεχνικός διευθυντής του 75ου Φεστιβάλ της Αβινιόν, αναρωτιέται, στο εισαγωγικό σημείωμα του φετινού προγράμματος: «Κι αν ο πολιτισμός δεν ήταν η αναζήτηση του χαμένου χρόνου αλλά η αναζήτηση του μέλλοντος χρόνου;». Και, μεταξύ άλλων, τονίζει: «Το ιδανικό θα ήταν να βγαίνουμε από το […]

ρομαντική κωμωδία «Ξυπόλητοι στο πάρκο» («Barefoot in the Park») ξεκίνησε ως επιτυχημένο θεατρικό έργο στο Μπρόντγουεϊ το 1963 με την υπογραφή του Νιλ Σάιμον (Neil Simon, 1927-2018). Ο αμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος, με τις πολλές διακρίσεις (Οσκαρ, Τόνυ) και επιτυχίες ήταν ο ίδιος που το διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη τέσσερα χρόνια αργότερα. Στην ταινία […]

συνεννοησία: Ελλειψη συνεννόησης και αφορμή για παρεξηγήσεις. Ασυνεννοησία λέξεων που οδηγεί σε αντίστοιχη σκέψεων, νοημάτων και επικοινωνίας. Διαχρονική ως έννοια ανάμεσα στους ανθρώπους, είτε μιλούν την ίδια γλώσσα είτε όχι, αποτελεί έναν άγραφο κανόνα. Σε αυτή την ασυνεννοησία και την παρεξήγηση βασίζεται το πραγματικά έξυπνο θεατρικό έργο του Δημητρίου Κ. Βυζάντιου (1790 – 1853), γραμμένο […]

Το περασμένο Σάββατο, στο κέντρο της Αθήνας, λίγοι ήταν οι ηθοποιοί που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών για τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το κλείσιμο των θεάτρων. Μέλη του Διοικητικού και του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΣΕΗ και καλλιτέχνες από άλλους χώρους κράτησαν τα πανό με πολιτικά και άλλα  μηνύματα και περπάτησαν από τα […]

υνηθίζουμε να λέμε ότι ακόμα και ο τηλεφωνικός κατάλογος μπορεί να γίνει θεατρική παράσταση αν υπάρχει ηθοποιός με φωνή και ταλέντο, αν ο σκηνοθέτης διαθέτει μια ευφάνταστη ματιά. Δεν αποκλείεται να ισχύει. Κι έχουμε δει επί σκηνής έργα και παραγωγές που διασκευάστηκαν και πέτυχαν, κι ας μην είχαν τα συστατικά και τη δομή θεατρικού έργου. […]

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Δημήτρης Καμαρωτός και η Αμαλία Μουτούση συνεργάζονται πάνω στο αρχαίο δράμα. Ούτε είναι η πρώτη φορά που αυτή τους η συνάντηση γίνεται σε ένα έξω-θεατρικό χώρο: Πρώτα (2017) ήταν ο «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου «Παρνασσός» της Πλατείας Καρύτση. Τώρα είναι ο «Προμηθέας Δεσμώτης» του […]

Οταν βρέχει, μου έλεγε πρόσφατα ένας ηθοποιός, δεν λες στη βροχή να σταματήσει. Περιμένεις… Κάπως έτσι είναι οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν, εδώ και έναν μήνα, στο θέατρο. Ούτε μπόρα είναι, ούτε χαλάζι – η μπόρα κρατάει λίγο το ίδιο και το χαλάζι. Και στο θέατρο σήμερα βρέχει, και βρέχει πολύ, καταρρακτωδώς. Γι΄αυτό κι όποιος προσπαθήσει […]

«O Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου» του Μ. Καραγάτση

ίναι ίσως μια από τις δυσκολότερες εποχές του εγχώριου θεάτρου, έτσι τουλάχιστον όπως το γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένης και της οικονομικής κρίσης. Αν και σε αυτή την τελευταία οφείλονται ορισμένες επιπλέον παθογένειες του χώρου. Γιατί παρά το γεγονός ότι το θέατρο πήγε καλά στη δύσκολη δεκαετία του 2009-2019, οι άνθρωποί του δεν πέρασαν εξίσου […]

«Μολιέρος» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ

εν είναι το κουτί της Πανδώρας. Είναι ο λάκκος με τα φίδια. Γι’ αυτό και τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα. Οταν μια κλειστή πόρτα ανοίξει και σου επιτρέψει να μπεις στο σκοτεινό δωμάτιο με τα μυστικά, οι συνέπειες και οι επιπτώσεις θα είναι πολλές και απρόβλεπτες. Το θέμα που ξεκίνησε με τις καταγγελίες στον χώρο […]

Η νέα παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με τον «Μολιέρο» του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ επαναφέρει τον κορυφαίο γάλλο δραματουργό, ιδωμένο μέσα από την πένα του ρώσου συγγραφέα. Ο Μολιέρος, ωστόσο, αυτή η μεγάλη ιδιοφυΐα δεν χρειάζεται υπενθύμιση: Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της παγκόσμιας λογοτεχνίας, είναι μια διαχρονία. «Καθήκον της κωμωδίας είναι να διορθώνει τους ανθρώπους […]

Λέμε και ξαναλέμε, πόσο δύσκολα περνάει το θέατρο εν μέσω πανδημίας, με τα θέατρα κλειστά και το μέλλον αβέβαιο. Αραγε πόσο (πιο) δύσκολο είναι να σπουδάζεις θέατρο μέσα σε αυτές τις συνθήκες; Πόσο πιο απογοητευτικό είναι για ένα νέο παιδί να πρέπει να προσαρμοστεί σε κάτι που είναι κόντα στη φύση της επιλογής που έχει […]

Ενα έργο, όπως ο «Γυάλινος Κόσμος» του Τενεσί Ουίλιαμς, δεν χρειάζεται δικαιολογίες για να ανέβει στη σκηνή. Αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή προσωπικών αναφορών και μια δομική αναφορά στην έννοια της οικογένειας. Τρία πρόσωπα, η μάνα, ο γιος και η κόρη, ένα τέταρτο, ο φίλος-επισκέπτης, κι ένας μεγάλος απών, ο πατέρας, συνθέτουν το υλικό της θεατρικής […]