΄ΤΑ ΝΕΑ

Για τους λαϊκιστές και τους ακροδεξιούς, τα πράγματα είναι απλά: το σκάνδαλο Qatargate αποκαλύπτει τη σαπίλα της Ευρώπης. Οι ευρωβουλευτές από τη μία τα πιάνουν για να ξεπλύνουν ένα αυταρχικό καθεστώς όπως εκείνο του Κατάρ και από την άλλη κουνάνε το δάχτυλο σε όσους υπερασπίζονται τις παραδοσιακές αξίες, όπως οι κυβερνήσεις της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Καλά θα κάνουν λοιπόν να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγείου και να αφήσουν τα κηρύγματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου.

Γεννήθηκαν μετά το 2000. Δεν έχουν ακούσει τι συνέβη στην πλατεία Τιενανμέν, ούτε από τους δασκάλους τους ούτε από τους γονείς τους. Εχουν συνηθίσει τους περιορισμούς στην έκφρασή τους, δεν αντέχουν όμως άλλο τους περιορισμούς στις κινήσεις τους. Στην αρχή φώναξαν: «Ξεκλειδώστε την Κίνα!». Υστερα πήραν θάρρος: «Ελευθερία!». Και μετά, το ανήκουστο: «Σι, παραιτήσου!». Εκπληκτοι, είδαν τους αστυνομικούς να τους επιτίθενται, να τους χτυπούν, να τους συλλαμβάνουν, να τους πηγαίνουν στο τμήμα. Τι συνέβη; Τι έκαναν;

Οταν η ψήφος των αποδήμων από τον τόπο διαμονής τους έγινε νόμος του κράτους, οι συμβιβασμοί που συμφωνήθηκαν ώστε να υπάρξει ευρύτατη διακομματική συναίνεση προβλημάτισαν εκείνους που ανέλαβαν την εφαρμογή του. Οσο οι εθνικές εκλογές πλησιάζουν, τόσο οι πρώτοι εκείνοι προβληματισμοί εντείνονται: η ανταπόκριση είναι ελάχιστη, καθώς λιγότεροι από 4.000 Ελληνες του εξωτερικού έχουν εγγραφεί στη σχετική πλατφόρμα του υπουργείου  Εσωτερικών.

Η υπόθεση της Κιβωτού του Κόσμου, που συγκλονίζει τον τελευταίο καιρό την κοινή γνώμη, έχει πάρει τον δρόμο του εισαγγελέα. Οσοι παρανόμησαν θα τιμωρηθούν, όσοι κακοποιήθηκαν θα προστατευθούν, όσοι αδιαφόρησαν θα ελεγχθούν. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Η πολιτεία δεν μπορεί να παρεμβαίνει πάντα εκ των υστέρων, πάντα καθυστερημένα, πάντα όταν έχει γίνει το κακό. Πρέπει να το προλαβαίνει αυτό το κακό. Kαι το καθήκον της είναι ακόμη μεγαλύτερο όταν έχει να κάνει με παιδιά.

Το Μουντιάλ του Κατάρ δεν είναι συνηθισμένο και όχι μόνο λόγω της εποχής που διεξάγεται. Από την πρώτη στιγμή εξάλλου ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού εξελίσσεται έξω από τα γήπεδα ή και μέσα αλλά χωρίς την μπάλα. Για παράδειγμα πολύς λόγος έγινε για το κόστος σε εργατικά ατυχήματα για να ολοκληρωθούν οι αθλητικές υποδομές. Μια έτερη συζήτηση έχει να κάνει με την προσπάθεια να ανοίξουν νέες αγορές μέσω ανατροπών στα ματς όπου κλασικές και μεγάλες ποδοσφαιρικές χώρες χάνουν από ανατολικές ή ασιατικές. Τελευταίο παράδειγμα είναι ο ακτιβισμός των γερμανών παιχτών που επέλεξαν να έχουν τα στόματα κλειστά στη φωτογραφία πριν ξεκινήσει το ματς με την Ιαπωνία.

«Εχε τον νου σου στο παιδί» λέει ο στίχος του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Με όσα αλυσιδωτά αποκαλύπτονται για την Κιβωτό του Κόσμου το αίτημα είναι πιο επιτακτικό και άμεσο: τον νου μας στα παιδιά και βέβαια άπλετο φως στην υπόθεση που συγκλονίζει την κοινωνία μας. Εδώ βέβαια το ζήτημα τίθεται από πολλές σκοπιές. Ολες οι δομές και όλα τα εσωτερικά τους οικοσυστήματα και περιβάλλοντα πρέπει να έχουν πλήρη διαφάνεια και να εποπτεύονται κεντρικά.

Γιατί μιλάμε πάλι για το Κέντρο; Για πρώτη φορά από τις εκλογές του 2019, όταν οι κεντρώοι ψηφοφόροι στήριξαν μαζικά τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η υπόθεση των παρακολουθήσεων φαίνεται να δημιουργεί ρωγμές στο μέτωπο που είχε σχηματιστεί.

Τα αποτελέσματα της πρώτης ειδικής στατιστικής παρακολούθησης της ποσότητας των απορριμμάτων τροφίμων στην Ευρώπη από τη Eurostat είναι αποκαλυπτικά. Κάθε Eλληνας το 2020 πέταξε 191 κιλά τρόφιμα. Η σπατάλη αυτή, που κατατάσσει τη χώρα μας στην 6η θέση της λίστας με τα κράτη - μέλη τα οποία πετούν αλόγιστα τα περισσότερα τρόφιμα, θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους.

Οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ έχουν πέραν του εσωτερικού - για τη μεγάλη υπερδύναμη - και διεθνή αντίκτυπο. Η νίκη των Δημοκρατικών δεν απομειώνει μόνο τον Τραμπ και το λαϊκιστικό ρεύμα που εκείνος συμβολίζει εμπράκτως. Δίνει τη δυνατότητα και στους Δημοκρατικούς για αναδιοργανωθούν, αλλά και να διασφαλίσουν το υπόλοιπο της διακυβέρνησης Μπάιντεν σε ένα ασφαλές και μη αμφισβητούμενο πλαίσιο. Ομως η έκβαση ετούτη έχει αντίκτυπο και στα δικά μας, και ειδικότερα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και μάλιστα σε μια φάση όξυνσης από τη μεριά της Αγκυρας.

Η χθεσινή δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνέντευξή του στον ΑΝΤ1, ότι στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται πολλά παράνομα λογισμικά, αλλά όχι από την ΕΥΠ ούτε από τον ίδιο προσωπικά, αποτελεί μια προσπάθεια να απαλλάξει την κυβέρνησή του από τις ευθύνες της για τις παρακολουθήσεις πολιτικών, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων. Είναι πιθανό να έχει δίκιο. Θα ήταν πράγματι […]

Είναι μια στιγμή που θα απαιτηθεί ωριμότητα από όλες τις πλευρές. Κατ' αρχάς από μεριάς των κυβερνώντων, της πολιτείας και βέβαια της Δικαιοσύνης. Οποια τυχόν καταγγελία ή αποκάλυψη υπάρχει για την τρέχουσα υπόθεση των παρακολουθήσεων πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος, να χυθεί άπλετο φως και οι αποσαφηνίσεις να στοχεύουν στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του κόσμου προς την πολιτική εξουσία και τη Δικαιοσύνη. Είναι ευθύνη και χρέος των κυβερνώντων, αλλά και συνολικά των θεσμών να μη μένουν σκιές, αλλά και να ενεργοποιηθούν όλα τα θεσμικά εργαλεία, ακόμη και με άμεσες πρωτοβουλίες, ώστε οι απαντήσεις να είναι επαρκείς και να μην ανακυκλώνουν ερωτηματικά που «μολύνουν» το πολιτικό σκηνικό.

H διάσκεψη Cop για το κλίμα και το περιβάλλον που ξεκινάει από αύριο στην Αίγυπτο... έχει ήδη αργήσει. Ζητήματα όπως η μείωση των ρύπων, αλλά και η αντιμετώπιση του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι κάτι παραπάνω από επιτακτικά στην παρούσα συγκυρία.

Η παραπομπή του Ανδρέα Πάτση στον εισαγγελέα Εφετών και στον εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος, όπως αποφασίστηκε χθες από τη Βουλή, ήταν η αναμενόμενη, αλλά δίκαιη εξέλιξη μιας υπόθεσης που ενοχλεί βαθιά την πλειονότητα των πολιτών. Ο Πάτσης φέρεται να λειτούργησε όχι ως βουλευτής που σέβεται την ιδιότητά του, αλλά ως κάποιος που αναπαράγει τα χειρότερα στερεότυπα που υπάρχουν στην κοινωνία για πολλούς απ' όσους ασχολούνται με την πολιτική.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να άλλαξαν τους κανόνες της διαδικτυακής επικοινωνίας, όμως δεν έγιναν ποτέ το κέντρο ανεξάρτητης ενημέρωσης που ήθελαν οι χρήστες τους. Αντιθέτως, οι περιπτώσεις της Cambridge Analytica και των εξωτερικών παρεμβάσεων που επιχειρήθηκαν σε μια σειρά εκλογικών αναμετρήσεων ανά τον κόσμο, με διασπορά ψευδών ειδήσεων υπέρ συγκεκριμένων υποψηφίων, απέδειξαν στην πράξη πως, στα λάθος χέρια, τα social media μπορούν να μετατραπούν σε ένα πολύ δυνατό όπλο.

Εκ πρώτης όψεως, η σύγκριση μοιάζει παράδοξη, αυθαίρετη, άτοπη. Τι σχέση έχει ένα πανεπιστήμιο με ένα αστυνομικό τμήμα; Πώς μπορεί να χρησιμοποιούνται αυτά τα παραδείγματα για να δείξουν το επίπεδο ενός ολόκληρου κράτους και να δικαιολογήσουν συναισθήματα όπως ελπίδα και ντροπή;

Χθες ήταν μέρα μνήμης αλλά και μαχητικής αισιοδοξίας. Η Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού είχε και έχει δύο διαστάσεις: την εγρήγορση και τη θετική πλευρά της πρόληψης. Τα εργαλεία και όπλα που έχει ο δυτικός πολιτισμός για την ίαση και τη νίκη για ζωή. Την όλο και πιο απενοχοποιημένη συζήτηση για την ασθένεια. Και το γεγονός πως περισσότερες γυναίκες σήμερα εμπιστεύονται την Επιστήμη.

Μας είχε γίνει συνήθεια, ήταν μέρος της καθημερινότητάς μας, το αντιμετωπίζαμε περίπου ως μια βαθιά ριζωμένη ελληνική παράδοση: την ταλαιπωρία σε οποιαδήποτε συναλλαγή μας με το Δημόσιο. Την υποχρέωσή μας, όποτε υποβάλλαμε ένα αίτημα, να συγκεντρώνουμε με πολύ κόπο μεγάλο αριθμό εγγράφων, και πάλι να μην είναι αρκετά, και πάλι να λείπει κάτι, λες και έπρεπε το κράτος να μας τιμωρήσει για ένα έγκλημα που μόνο εκείνο ήξερε ότι έχουμε κάνει.

Στην πρώην Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη διοργάνωσε χθες μια ειδική εκδήλωση για την ασφάλεια και τη μείωση της εγκληματικότητας. Το τάιμινγκ ήταν και καλό και κακό. Καλό γιατί όπως φάνηκε από πρόσφατο γκάλοπ το 82% της κοινής γνώμης ανησυχεί για την εγκληματικότητα - άρα, το θέμα που επέλεξε να αναδείξει η κυβέρνηση είναι επίκαιρο. Κακό επειδή ο όγκος των ειδήσεων που περιλαμβάνει το αστυνομικό δελτίο της τελευταίας περιόδου είναι αρκετά αυξημένος - επομένως, ίσως η επικαιρότητα δικαιολογεί την ανησυχία.

Οι πληθωριστικές τάσεις διαμορφώνουν όρους επισφάλειας για τον μέσο πολίτη και δυναμιτίζουν την αγοραστική του δύναμη. Στον βαθμό που αυτές είναι υπερ-τοπικές και εισαγόμενες αλλά και σταθερές προς τα πάνω, είναι απόλυτα θετικό πως προβλέπεται πλέον η σταθεροποίηση των τιμών για πενήντα ένα βασικά προϊόντα του νοικοκυριού ως κυβερνητική απόφαση και ως μέτρο απόκρουσης των τάσεων αυτών. Ας μην ξεχνούμε πως τα περισσότερα εξ αυτών δεν είναι προϊόντα πολυτελείας αλλά τα απολύτως αναγκαία για τη διατροφική επάρκεια μιας οικογένειας στο σημερινό περιβάλλον.