΄ΤΑ ΝΕΑ

Αποτελεί εκπεφρασμένη αντίληψη της κυβέρνησης – και δικαίως – ότι η αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας τίθεται πλέον ως προτεραιότητα στη στρατηγική της. Ειδικά μετά το αποτέλεσμα των πρόσφατων ευρωεκλογών, όπου το εκλογικό σώμα «φλερτάρισε» και με δυνάμεις του υπερδεξιού χώρου, οι οποίες ενίοτε λειτουργούν και ως «κυτίο παραπόνων». Στο πλαίσιο αυτό, για παράδειγμα, διαφημίστηκε πολλάκις η μάχη εναντίον της ακρίβειας, όπως και η καθημερινή δυσανεξία με τη γραφειοκρατία ή η πάταξη της βίας και της παραβατικότητας.

 Δεν χρειάζεται να προειδοποιήσουν οι επιστήμονες. Ολοι μας αντιλαμβανόμαστε ότι οι αλλαγές στο κλίμα προμηνύουν ένα ακόμη χειρότερο κοντινό μέλλον. Δεν αρκεί πλέον να διαπιστώνεται το πρόβλημα. Δεν πάει άλλο. Eχει φτάσει η ώρα να γίνει κάτι.  Ο κίνδυνος δεν είναι μια θεωρία που διατυπώνεται σε έναν κλειστό κύκλο ακαδημαϊκών και ειδημόνων. Είναι μέρος της καθημερινότητας των προαστίων της ελληνικής πρωτεύουσας και πολλών άλλων περιοχών της χώρας μας.

 Από τις εθνικές κάλπες του 2023 κι έπειτα, ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται μόνο με τα εσωκομματικά του θέματα. Στην παρούσα φάση, λόγω της διαδικασίας ανάδειξης αρχηγού από τη βάση που έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο, το ίδιο συμβαίνει και στο ΠΑΣΟΚ (σε μικρότερο βαθμό, φυσικά). Κι αν για το κόμμα της Κεντροαριστεράς έχει ήδη οριστεί η ημερομηνία λήξης αυτής της εσωστρεφούς περιόδου, η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται παραδομένη στις εσωτερικές της έριδες. Γι' αυτό πλέον το ζήτημα δεν αφορά μόνο τα στελέχη της. Επηρεάζει ξεκάθαρα τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Είμαστε γενικά ένας λαός που γκρινιάζει. Oλα μάς φταίνε: το κράτος, η κυβέρνηση, η Βουλή, τα κόμματα, τα μέσα ενημέρωσης, οι δυνάμεις ασφαλείας, η Ευρώπη, ο δήμαρχος, ο γείτονας. Σε κανέναν δεν έχουμε εμπιστοσύνη. Κι ούτε αισιοδοξούμε ότι τα πράγματα θα φτιάξουν. Αυτό αντανακλάται και στη συναισθηματική μας κατάσταση: η Ελλάδα ήταν στην 64η θέση φέτος στον παγκόσμιο δείκτη ευτυχίας, πάντα τελευταία στην Ευρωπαϊκή Ενωση, έχοντας κατρακυλήσει μάλιστα και έξι θέσεις σε σχέση με πέρυσι.

Συνεχίζει επειδή η ρητορική και οι εμμονές της εν λόγω πλευράς του πολιτικού φάσματος φαίνεται πως έχουν απήχηση σε μια μερίδα πολιτών. Δυστυχώς, έστω κι αν αποτελούν μειοψηφία, οι άνθρωποι που είναι έτοιμοι να πιστέψουν σε fake news, τα οποία τροφοδοτούν την Ακροδεξιά, βρίσκονται ανάμεσά μας. Κι οι πολέμιοι των ανοιχτών κοινωνιών δεν χάνουν ευκαιρία να εκμεταλλεύονται τα κατώτερα ένστικτά τους προκειμένου να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.

Αυτό είναι ένα από τα πολλά, υπαρκτά, διλήμματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι δημοσιογράφοι, είτε είναι ρεπόρτερ είτε είναι στελέχη των δημοσιογραφικών οργανισμών στους οποίους εργάζονται, σε μια εποχή που οι καταναλωτές των μιντιακών προϊόντων δείχνουν να εκτιμούν περισσότερο την ταχύτητα. Η αφορμή για ένα ντιμπέιτ με το παραπάνω ερώτημα – το οποίο παρουσιάζουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ», ανοίγοντας τον σχετικό δημόσιο διάλογο – δόθηκε από την είδηση πως το Bloomberg News απέλυσε τουλάχιστον μία δημοσιογράφο και επέβαλε πειθαρχικά μέτρα σε άλλους επειδή έσπασαν το υπό συζήτηση εμπάργκο.

Αλλωστε, όπως δείχνουν τα στοιχεία, τα έσοδα των τραπεζών από τις προμήθειες είναι κατά μέσο όρο 15% ανεβασμένα, ενώ στην επιβολή υψηλών προμηθειών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το γεγονός πως οι ηλεκτρονικές συναλλαγές δεν είναι ο απαράβατος κανόνας στη χώρα μας. Αυτό σε συνδυασμό με τα πολύ χαμηλά επιτόκια καταθέσεων και τη δύσκολη πρόσβαση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων σε τραπεζικό δανεισμό δυσχεραίνει την καθημερινότητα των τελευταίων.

Με βάση το πόρισμα των 300 σελίδων, το οποίο σύσσωμη η αντιπολίτευση καταδικάζει ως αποτέλεσμα μιας κυβερνητικής απόπειρας συγκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών, λοιπόν, νομιμοποιείται κάποιος να αναρωτηθεί αν οι παραπάνω θεωρήθηκαν κάποια στιγμή απειλή για την εθνική ασφάλεια και να απαιτήσει να μάθει για ποιους λόγους. Ή να ρωτήσει τι σηματοδοτεί η παραδοχή της νομιμότητας των παρακολουθήσεων.

Από την προηγούμενη εβδομάδα ακούγονταν φωνές που προειδοποιούσαν πως αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα η κατάσταση στη Θεσσαλία, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να επηρεαστεί η κτηνοτροφική παραγωγή και σε άλλες περιοχές της χώρας. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, λοιπόν, κατέστη σαφές πως οι ανησυχίες οι οποίες εκφράστηκαν δεν είναι παράλογες. Αντιθέτως, ο κίνδυνος εξάπλωσης της πανώλης των αιγοπροβάτων είναι υπαρκτός. Η απόσταση που χωρίζει τον Κάμπο από την Περιφέρεια Πελοποννήσου υπονοεί πως η διασπορά ίσως είναι μεγάλη.

Και το μέλλον δεν προμηνύεται καλό. Τα κλιματικά μοντέλα του Αστεροσκοπείου Αθηνών και της πρωτοβουλίας CLIMPACT προβλέπουν ως «μέσο» σενάριο για τη χώρα μας αύξηση της θερμοκρασίας της τάξεως των 3,5 με 4 βαθμών μέχρι το 2070 και μείωση της βροχόπτωσης κατά 30% μέχρι τα τέλη του αιώνα. Σύμφωνα δε με έρευνα που παρουσιάζουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ», το πρόβλημα το οποίο ενδέχεται να αντιμετωπίσει η Ελλάδα επιδεινώνεται από τη χρήση του γλυκού νερού στη γεωργία – χρήση την οποία οι ειδικοί περιβαλλοντικής οργάνωσης χαρακτηρίζουν «σπάταλη και εξαιρετικά μη βιώσιμη». Γι' αυτό, προειδοποιούν πως είναι πλέον αναγκαία η ανασυγκρότηση του ελληνικού αγροτοδιατροφικού μοντέλου προκειμένου να μειωθεί το υδάτινο αποτύπωμά του.

Τα προβλήματα τα οποία παρατηρούνταν στο σχήμα των 60+ γενικών γραμματέων που υπάρχει σήμερα πρέπει να αντιμετωπιστούν προκειμένου να διευκολυνθεί η παραγωγή αποτελεσμάτων. Κάτι τέτοιο, βέβαια, προϋποθέτει ότι οι επιλογές των προσώπων που θα παρουσιαστούν έγιναν με αξιοκρατικά και όχι με κομματικά κριτήρια.

Η αβεβαιότητα η οποία επικρατεί στις ΗΠΑ, όμως, δεν περιορίζεται εκεί. Στον ολοένα και πιο διασυνδεδεμένο κόσμο που ζούμε τίποτα δεν είναι τόσο μακριά όσο φαίνεται. Η ρευστότητα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής δημιουργεί ανάλογες συνθήκες τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ εξαιτίας της στενής σχέσης των χωρών τους με την Αμερική.  

Οι κτηνοτρόφοι της περιοχής, λοιπόν, κινδυνεύουν να χάσουν μεγάλες ποσότητες ζωικού κεφαλαίου – και πρόκειται για κτηνοτρόφους οι οποίοι έχουν δοκιμαστεί σκληρά από την κακοκαιρία Daniel. Οι συνέπειες που θα έχει μια εξάπλωση της νόσου (η οποία ευτυχώς δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο) περιγράφονται από γνώστες ως καταστροφικές για την τοπική οικονομία – αφού σε όποια κτηνοτροφική μονάδα βρεθεί ένα κρούσμα, πρέπει να θανατωθούν όλα τα ζώα, ενώ ορισμένες μεγάλες βιομηχανίες γαλακτοκομικών προϊόντων εμφανίζονται ήδη διστακτικές, αν όχι απρόθυμες, να προμηθευτούν γάλα από τη Θεσσαλία. Εφόσον μάλιστα δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα η κατάσταση, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να επηρεαστεί η κτηνοτροφική παραγωγή και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Η Μεταπολίτευση γίνεται φέτος 50 ετών. Η Ελλάδα γιορτάζει σε λίγες μέρες τη συμπλήρωση μισού αιώνα δημοκρατίας και σταθερότητας. Αναμφίβολα, είναι η πιο μακρά περίοδος ειρήνης και ευημερίας του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Και τέτοιες επέτειοι προσφέρονται πάντα για αναστοχασμούς.

Η προηγούμενη πενταετία σημαδεύτηκε από αλλεπάλληλες κρίσεις. Η Ενωση κατάφερε να ανταποκριθεί – σε ορισμένες με εντυπωσιακή ομοψυχία, μάλιστα. Ωστόσο, αυτές την άφησαν πιο ευάλωτη, ενώ το διεθνές περιβάλλον παραμένει εξαιρετικά δύσκολο για τους Ευρωπαίους. Το χάσμα παραγωγικότητας και κατά κεφαλήν εισοδήματος Ευρωπαϊκής Ενωσης και ΗΠΑ μεγαλώνει. Το ενδιαφέρον για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής δεν είναι πια μεγάλο. Η Κίνα γίνεται ολοένα και πιο επιθετική. Οι ΗΠΑ θα επιλέξουν τον απομονωτισμό εφόσον εκλεγεί ο Τραμπ. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν εξελίσσεται όπως ήλπιζε.

Το κατέδειξε εμφατικά και η πρόσφατη μέτρηση της MRB. Οι πολίτες θεωρούν ότι τα τρία σημαντικότερα προβλήματα της χώρας είναι: πληθωρισμός / ακρίβεια, υγεία / περίθαλψη και ανεργία. Πάντα οι κυβερνήσεις αργά ή γρήγορα έρχονται αντιμέτωπες με έναν παράξενο δυϊσμό.

Εχουμε θίξει πολλές φορές τις επιπτώσεις της μονοκαλλιέργειας του τουρισμού και την εγκατάλειψη της πρωτογενούς παραγωγής για τα νησιά μας. Η σημερινή μας έρευνα επιβεβαιώνει την καταστροφική τάση και αναδεικνύει πως άμεσα είναι πια πιθανό να έχει εξαφανιστεί η κτηνοτροφία και η γεωργία στα εν λόγω μέρη λόγω πολλών παραγόντων και μιας ανεπαρκούς στρατηγικής.

Οι νέες τομές που φέρνει το υπουργείο Υγείας στο ΕΣΥ πρέπει να συνοδευθούν και από τη μέγιστη διαβούλευση και από τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση από όλες τις πλευρές. Κι αυτό αφού τα νοσοκομεία μας και εν γένει το ΕΣΥ είναι σε μια εύθραυστη συγκυρία όπου θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η κόπωση του προσωπικού και τα κενά που διαμορφώνονται από την τάση παραίτησης λόγω των χαμηλών απολαβών.

Η πρώτη ταπείνωση, με θύματα 800 κορίτσια και γυναίκες της Κύπρου που βιάστηκαν από τουρκοκύπριους και τούρκους στρατιώτες, έγινε στη διάρκεια της εισβολής του 1974. Και ήταν αδιανόητης αγριότητας: μια γυναίκα από τον Σύσκληπο, δώδεκα χρονών κορίτσι τότε, περιγράφει στον ανταποκριτή των «ΝΕΩΝ» πώς οι Τουρκοκύπριοι τη βίασαν επανειλημμένα και διαδοχικά, για να ανακαλύψει στη συνέχεια στο σπίτι της τον αδελφό της αποκεφαλισμένο και τον πατέρα της διάτρητο από σφαίρες. Το έγκλημα αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα που έχουν γίνει παραδεκτά από την Τουρκία.

Ο τίτλος του σημερινού φύλλου μπορεί να αιφνιδιάζει. Το «Είμαστε όλοι Αμερικανοί», που στη συνέχεια παραφράστηκε με διάφορους τρόπους, ακούστηκε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2001 στους Δίδυμους Πύργους, όταν όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι του πλανήτη θέλησαν να δείξουν στους Αμερικανούς ότι αντιλαμβάνονται την οδύνη τους και στέκονται δίπλα τους. Τώρα δεν έπληξε κάποια καταστροφή τη Γαλλία. Αντιθέτως, η χώρα αυτή εκλέγει αύριο και την επόμενη Κυριακή τη νέα της Εθνοσυνέλευση. Γιατί λοιπόν «Είμαστε όλοι Γάλλοι»;