Αναζήτηση
Η απώλεια που δεν ξεχάστηκε
Πριν από έναν χρόνο, στις 2 Σεπτεμβρίου, οι Ελληνες αποχαιρετούσαν τον δημιουργό που ξεπέρασε προ πολλού τα όρια της χώρας, τον συνιδρυτή της «Μουσικής Ανοιξης του 1960», τον συνθέτη που συνέβαλε στην τελευταία μυθολογία της σύγχρονης Ελλάδας. Ο Μίκης Θεοδωράκης συνταίριαξε τον λαϊκό γήινο ήχο με τον λόγιο ανοίγοντας τον δρόμο γι’ αυτό που θα βαφτιζόταν «έντεχνο» αποδίδοντάς τον στο μαζικό ακροατήριο. Μαζί με αυτόν, αναπόφευκτα, και όσες προβολές, προσδοκίες, θούριους και συνθήματα έγιναν κτήμα «του λαού». Ο ίδιος αντιστάθηκε στη μονολιθική ανάγνωση του έργου του, γέννησε πολλαπλές εκδοχές και αντιφάσεις, ευνόησε ως ένα σημείο ακόμη και τις καταχρήσεις του. Παρέδωσε στην ιστορία του σύγχρονου πολιτισμού ένα πολύτιμο κεφάλαιο, ενεργοποίησε συνοδοιπόρους, ανακάλυψε νέες δυνάμεις. Παραμένει ενεργός ως μύθος και ως φαινόμενο προς επανάγνωση. Εναν χρόνο μετά την απώλειά του φίλοι που τον γνώρισαν και συνεργάστηκαν μαζί του μιλούν στο αφιέρωμα των «Προσώπων», ενώ ο Θανάσης Θ. Νιάρχος θυμάται την ιστορική επίσκεψη του Μίκη Θεοδωράκη στη Μακρόνησο το 2003
