Δουλγερίδης Δημήτρης

Όλη η λατρεία είναι ένα ασήκωτο βάρος, o χορός αγγαρεία, η μουσική σκέτος θόρυβος. Ναι, όλη η βροχή τ’ ουρανού πέφτει στη θάλασσα μα δίχως αγάπη ούτε μια σταγόνα δεν γίνεται μαργαριτάρι. Μη μένεις κοντά σε θλιμμένο άνθρωπο. Στάσου κοντά σ’ αυτούς που έχουν χάρη και μεγάλη καρδιά. Όταν μπαίνεις σε όμορφο κήπο μην χάνεις […]

Οι αναφορές του Γιώργου Σεφέρη στην ομιλία του κατά την απονομή του βραβείου Νομπέλ Λογοτεχνίας, στις 10 Δεκεμβρίου 1963

Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα! Να ‘μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα. Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει, μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω, να μου λικνίζεις […]

Δυόμισι εβδομάδες πριν από την Ομιλία στο Γκέτισμπεργκ, στις 19 Νοεμβρίου 1863, ο Αβραάμ Λίνκολν συνέχισε να ασκεί τα προεδρικά του καθήκοντα εν μέσω Εμφυλίου Πολέμου. Στις 8 εκείνου του μήνα επισκέφτηκε το στούντιο των Αλεξάντερ και Τζέιμς Γκάρντνερ για να αποτυπώσουν ένα από τα πασίγνωστα έκτοτε πορτρέτα του. Την επόμενη μέρα στο Θέατρο Φορντ […]

Εδώ ο κόσμος καίγεται, εμείς ασχολούμαστε με τις ανθρώπινες σχέσεις. Εμ, εμείς εδώ δεν μπορούμε να καθαρίσουμε μια καλημέρα, τον κόσμο θα πα’ να σβήσουμε; Αλλά άμα καταφέρουμε να καθαρίσουμε ένα χιλιάρικο, πάλι καλά να λές. Ένεκα γαρ της κρίσεως γαρ. Τι να σου κάνουνε και τ’ αρχαία. Εδώ ο κόσμος χάνεται, κι εμείς λογοτεχνία. […]

Αγγίζω το στόμα σου, αγγίζω το περίγραμμά του μ’ ένα δάχτυλο, το σχεδιάζω σαν να ‘βγαινε απ’ το χέρι μου, σαν να ‘ταν η πρώτη φορά που μισανοίγει το στόμα σου κι εγώ δεν έχω παρά να κλείσω τα μάτια για να το σβήσω όλο και να ξαναρχίσω, κάθε φορά γεννάω το στόμα που ποθώ, […]

τέσσερις κηδείες κι ένας γάμος Κυρίες και κύριοι, Επιστρέφω με το jet lag των χελιδονιών, πάνω απ’ απέραντες θάλασσες -της Ιστορίας μαραθωνοδρόμος- σε αγώνα με σημαδεμένα χαρτιά. Ανίερες συζεύξεις DNA, γόρδια σπλάχνα αδερφικά και μαύρα νυφικά. Νικητής ο ηττημένος! Ακούω φωνές, ακούω αυλούς, υμεναίους, κλαρίνα. Γάμος με μοιρολόι και μοιρολόι δίχως νεκρό. Επιστρέφω μ’ ένα […]

Ηταν το 2015 όταν η Αλίκη και ο Αγγελος μπήκαν στον αρχαιολογικό χώρο. Επτά και τριών ετών, αντιστοίχως. Ανίδεοι προφανώς για το θαύμα που είχε φέρει στο φως ο Πέτρος Θέμελης, αλλά σαν έτοιμοι από τα παραμύθια: μια πολιτεία εκεί όπου ο ίδιος το 1986 είχε αντικρίσει ελαιόδεντρα και αμπέλια. Τα παιδιά στάθηκαν αρχικά στην […]

Αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις με έλληνες και ξένους συνθέτες, ερμηνευτές και στιχουργούς, τις οποίες ανθολογεί ο Φώτης Απέργης στον τόμο «Γίνεται παρεξήγηση και δίνουν την εξήγηση» (εκδ. Αγκυρα)

Κάθε εβδομάδα ένα πρόσωπο επιλέγει στίχους από το μεγάλο βιβλίο της ποίησης

Την ώρα που μιλάμε με την Τάμι Ραφαέλ στο Whatsapp ακούγεται ο πιο ανατριχιαστικός ήχος των ημερών: σειρήνες στο Τελ Αβίβ. Αυτός ακριβώς ο τίτλος ανεβαίνει λίγα λεπτά αργότερα σε πολλές ιστοσελίδες υποδεικνύοντας την απειλή της Χαμάς να πλήξει με ρουκέτες την προστατευμένη πόλη. «Το Τελ Αβίβ μοιάζει να μη διαπερνά κίνδυνο, αλλά βρίσκεται, όπως […]

Μια πρώτη ανάγνωση των διαπιστώσεων και των συμπερασμάτων της μεγάλης έρευνας που διεξήγαγε η διαΝΕΟσις με τίτλο «Ο πολιτισμός στην Ελλάδα – πώς μπορεί ο πολιτιστικός τομέας να γίνει φορέας βιώσιμης ανάπτυξης και πηγή κοινωνικής αξίας»

Κάθε εβδομάδα ένα πρόσωπο επιλέγει στίχους από το μεγάλο βιβλίο της ποίησης

Ο κορυφαίος ιστορικός μιλάει για τους 12 ηγέτες που περιλαμβάνονται στην ανάλυση «Προσωπικότητα και εξουσία», το λάθος της Μέρκελ και τους δαίμονες του Πούτιν, τις μάχες της δημοκρατίας

Το φαινόμενο «Αχιλλέας Μπέος», η τοξικότητα, οι αντιδράσεις του πολιτικού συστήματος και οι πιθανότητες να εκφράσει τον αντισυστημισμό πέραν της Δεξιάς και της Αριστεράς

Στ’ αστεία παίζαμε! Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας Μέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας Τα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα. Νύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ’ το φως της ημέρας Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα […]

Στιγμιότυπα από τη ζωή και το έργο του νορβηγού δραματουργού και μυθιστοριογράφου, στον οποίο απονεμήθηκε χθες το Νομπέλ Λογοτεχνίας για «τα καινοτόμα θεατρικά έργα και την πεζογραφία του που δίνουν φωνή στο ανείπωτο» n Μιλούν και γράφουν οι Δηώ Καγγελάρη, Σωτήρης Σουλιώτης και Γιάννης Χουβαρδάς

Αγάπη αγάπη μόνο η πάχνη του πρώτου άστρου – άσε να σου μιλήσω Αγάπη δε φοβάμαι πια. Σ’ αγαπώ. Άσε ν’ ακουστεί η φωνή μου πάνω απ’ τις κορφές των δέντρων πέρα απ’ τους οριζόντιους καπνούς των πλοίων.   Στα μάτια μας τα ίδια φώτα της Αθήνας τα φώτα του κόσμου.

Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα «Ο Πολωνός» του νομπελίστα συγγραφέα, το οποίο κυκλοφόρησε πρώτα σε ισπανική μετάφραση και αναμένεται πλέον στα ελληνικά από τις εκδ. Διόπτρα