Δουλγερίδης Δημήτρης

Ζωγραφίστε πάνω στο σώμα μου όλους τους κρατήρες των ηφαιστείων της γης, την ευλογιά των λιμενεργατών της Νέας Υόρκης Ζωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τους ευνούχους του νέου αυτοκράτορα, τη φωνή των γερανών του Ίβυκου Ζωγραφίστε πάνω στο σώμα μου τη μάνα μου την Έθελ —Έθελ την έλεγαν;— τον τελευταίο εραστή μου που σκοτώθηκε πάνω […]

«Ποικίλες πρόσφατες αλλαγές... ενθαρρύνουν τις φωνές που απομειώνουν και συχνά αμφισβητούν το παραδειγματικό κύρος της κλασικής αρχαιότητας, προτείνοντας ενίοτε ακόμα και την απάλειψη της διδασκαλίας και της συστηματικής μελέτης του κλασικού κληροδοτήματος από τις δομές δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης». Η παρατήρηση αυτή αποτελεί βασικό σημείο στο σκεπτικό πίσω από το Διεθνές Συνέδριο της Ακαδημίας Αθηνών με θέμα: «The “future of the past”: why Classical Studies still matter», προς τιμήν του ακαδημαϊκού Νικόλαου Κονομή, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο της Ακαδημίας (23 - 25/11) και στο Αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης (26/11). Σε αυτό συμμετέχουν δεκάδες έλληνες και ξένοι πανεπιστημιακοί και ερευνητές, ανάμεσα στους οποίους οι Πολ Κάρτλιτζ, Σάιμον Γκόλντχιλ, Ρόντρικ Μπίτον, Τζέιμς Πόρτερ, Ιντιθ Χολ, Φράνκο Μοντανάρι, Εμίλιο Κρέσπο. Απευθυνθήκαμε στον πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών Αντώνιο Ρεγκάκο και στον αυστραλό κλασικιστή Ρίτσαρντ Χάντερ, ο οποίος, εκτός άλλων, είχε θητεύσει και ως πρόεδρος του Συμβουλίου του ΑΠΘ (2012 - 2016).

Πώς θα περιγράφατε το ταξίδι που προτείνετε στην ομιλία σας «Το μέλλον μέσα στο παρελθόν», με αφορμή την «Οδύσσεια»; Οι αρχαίοι Ελληνες είχαν μονίμως στη σκέψη τους το παρελθόν. Η «Οδύσσεια» δεν αποτελεί εξαίρεση – αναφέρεται στην ανασύσταση του παρελθόντος, την ανάγκη να μην αφήσουμε να σβήσει από τις αναμνήσεις μας. Ηδη σε πρώιμο στάδιο η […]

Η αναπληρώτρια καθηγήτρια Γλωσσολογίας και Ελληνικής Γλώσσας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων μιλάει για το διεθνές συνέδριο «Ιστορικό Αρχείο “ΤΟ ΒΗΜΑ” και “ΤΑ ΝΕΑ”: Γλώσσα και Λογοτεχνία» (Φάρος ΚΠΙΣΝ, 5-6 Δεκεμβρίου), στην επιστημονική επιτροπή του οποίου συμμετέχει

Οι «ήρωες της δεύτερης γραμμής» στη λογοτεχνία, στις τέχνες και στον κινηματογράφο κρύβουν και αυτοί τη δική τους μυθολογία. Ξεχασμένοι, αφανείς και «ατραγούδιστοι», περιμένουν υπομονετικά το περίσσευμα της έρευνας σε μια μεταγενέστερη εποχή για να αναδειχθεί το δικό τους παράδειγμα. Μια από αυτές τις περιπτώσεις, ο Βασίλης Μεσολογγίτης (1906-1988), συστήνεται μέσα από την έκδοση «Ο […]

Με την άδεια ισραηλινού συγγραφέα Ετγκαρ Κέρετ και του Εβραϊκού Μουσείου Βερολίνου, δημοσιεύουμε μία από τις ιστορίες που έγραψε ο ίδιος για την έκθεση «Inside Out», βασισμένος στις αυτοβιογραφικές αφηγήσεις της μητέρας του, που επιβίωσε από το Ολοκαύτωμα

Τη ζωή μας περάσαμε χωρίς νερό, χωρίς πηγάδι στην αυλή, χωρίς κεντίσματα στις πουκαμίσες αν και οι άνθρωποι τα συνηθίζανε στον καιρό μας τέτοια πράματα. Μεγάλο μέρος της ζωής μας περάσαμε μέσα στον καφενέ του Βροχή με το παλιό ρολόι σταματημένο στις 7 30 χρόνια οι φίλοι μας το συμβουλεύονταν με άγια πίστη τη σεβαστήκαμε […]

Η κύπρια συγγραφέας που απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για Παιδιά και Εφήβους μιλάει για το βιβλίο «Φωτογραφίες σε μαύρο φόντο» με την αυτοεξομολόγηση ενός θύματος σεξουαλικής κακοποίησης

Ο Δημήτρης Τάρλοου επιλέγει εκ νέου το ιψενικό θέατρο πέντε χρόνια μετά την «Αγριόπαπια» – με ένα έργο «πιο δύσκολο στον χειρισμό», όπως λέει στη συνέντευξή μας – και η Λένα Παπαληγούρα συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη μετά τις «Τρεις αδερφές» του Τσέχοφ, σε έναν ρόλο – δώρο, όπως τον χαρακτηρίζει. Το «Κουκλόσπιτο» είναι ένα έργο για «μια […]

Κρατώ λουλούδι μάλλον. Παράξενο. Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου πέρασε κήπος κάποτε. Στο άλλο χέρι κρατώ πέτρα. Με χάρη και έπαρση. Υπόνοια καμιά ότι προειδοποιούμαι γι’ αλλοιώσεις, προγεύομαι άμυνες. Φαίνετ’ απ’ τη ζωή μου πέρασε άγνοια κάποτε. Χαμογελώ. Η καμπύλη του χαμόγελου, το κοίλο αυτής της διαθέσεως, μοιάζει με τόξο καλά τεντωμένο, έτοιμο. Φαίνετ’ απ’ […]

Ο κάτοχος της Eδρας Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών «Ελευθέριος Βενιζέλος» στη London School of Economics μιλάει για την τιμητική ελληνική ιθαγένεια, τη δεκαετία του 2010, το πρωθυπουργικό γραφείο και τον Καβάφη

Εφυγε από τη ζωή ο επιζών του Ολοκαυτώματος, σε ηλικία 97 ετών

Με τις πρώτες λέξεις των στίχων του διαμορφώνει ένα αίσθημα. Ενα τοπίο ή ένα σκηνικό. Ενα «τρίλεπτο θεατρικό μονόπρακτο», κατά τη διατύπωση του μεταγενέστερου ομότεχνού του Μάνου Ελευθερίου. Σε πείσμα της σύγχρονης κορεκτίλας, που φτάνει ως τα όρια της «έντεχνης ιδεοληψίας». Ο Νίκος Γκάτσος μεταφέρει στις πρώτες ύλες των τραγουδιών του – ας μας δοθεί η […]

Ο ηθοποιός μιλάει για τον ρόλο του Σερεμπριακόφ στον «Θείο Βάνια» του Τσέχοφ που ανεβαίνει στο θέατρο «Προσκήνιο»

Είναι νωρίς Τα παπούτσια των ανθρώπων προδίδουν παραπάνω απ’ όσα θα ήθελαν να. Κραυγάζουν αδιάκριτες προσωπικές ιστορίες. Αυτός που παίρνει τον εαυτό του πολύ σοβαρά Αυτός που προσπαθεί να πάρει τον εαυτό του σοβαρά Αυτός που έχει απολύτως παραδοθεί στη φθορά Αυτός που θέλει να μοιάζει να έχει παραδοθεί στη φθορά Αυτός που αναγκάζεται να […]

Ο συγγραφέας, καθηγητής Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης μιλάει για την καταστροφή της Σμύρνης, με αφορμή την πρόσφατη ομιλία του στην Αθήνα και το βιβλίο «Η μεγάλη φωτιά»

Ο σκιτσογράφος Soloup μιλάει για την ημερίδα του Comicdom σχετικά με τις διασκευές σημαντικών λογοτεχνικών έργων σε graphic novels

Το κείμενό του «Η τέχνη να πεθαίνεις» στον «New Yorker», τον Δεκέμβριο του 2019, εντάχθηκε σε έναν άτυπο «Κανόνα» με τα καλύτερα αυτοβιογραφικά σημειώματα της δεκαετίας. Και όχι άδικα: για τον κριτικό τέχνης Πίτερ Σέλνταλ (Peter Schjeldahl), που έφυγε από τη ζωή με καρκίνο του πνεύμονα, στις 21 Οκτωβρίου, αξία – εκτός από τα αριστουργήματα των […]

«Τα τελευταία 20 χρόνια το πιο πιθανό μέρος για να βρει κανείς τον Κόρμακ ΜακΚάρθι, που αποφεύγει τη δημοσιότητα, ήταν το Ινστιτούτο Σάντα Φε στο Νιου Μέξικο… ένα think tank για πανέξυπνους ανθρώπους που κυνηγούν τα μυστικά της επιστήμης». Το γράφει ο Ρίτσαρντ Γούντγουορντ στον βρετανικό «Guardian», με αφορμή την αυριανή κυκλοφορία του «The passenger» […]

Τί σβηστήρας άραγες να υπάρχει Για τη μέσα μας ασκήμια, τί να μετα- Στοιχειώνει τόσων χρόνων σκλαβιά, Καίσαρες, εσείς Από τον άλλο κόσμο, μετανοημένοι, πέστε μας Ποιό φύλλο, ποιό πουλί, ποιός κήπος μες στη θάλασσα Σπώντας του Μαΐου τα κύματα, να ισοσταθμίσει γίνεται Τον πόνο Τον σωματικό Που αν ένας μόνον τον υφίσταται, όλοι μας […]

Τα δύο επόμενα σχέδια του κορυφαίου σκηνοθέτη βασίζονται σε βιβλία του ερευνητή δημοσιογράφου Ντέιβιντ Γκραν, ενώ συνεργάζεται με τον Λεονάρντο ντι Κάπριο

Νικητής από χθες ο σριλανκέζος Σεχάν Καρουνατιλάκα με τα «Εφτά φεγγάρια του Μααλί Αλμέιντα»

Ανήκε στους ανθρώπους που, μαζί με τους επιζήσαντες των ανθρωπιστικών καταστροφών, του Ολοκαυτώματος και του σταλινικού ολοκληρωτισμού, διέσωζαν τη «μνήμη του 20ού αιώνα». Δήλωνε μαθητής των μαθητών του, «δάσκαλος της ανάγνωσης» και «επισκέπτης της ζωής», κατά τη διατύπωση του Χάιντεγκερ. Ο Τζορτζ Στάινερ (1929-2020), που δίδαξε Συγκριτική Λογοτεχνία και Φιλοσοφία του Πολιτισμού, μεταξύ άλλων, στα […]

Σήμερα τα μεσάνυχτα αναμένεται το όνομα του νικητή για τη φετινή διοργάνωση. Εντυπώσεις και εικόνες από τα μυθιστορήματα των υποψήφιων συγγραφέων

Οι ηχογραφήσεις του Μανόλη Κ. Χατζηγιακουμή και του Κέντρου Ερευνών και Εκδόσεων με κατοίκους της Κω, την περίοδο 1964 - 1968, οι οποίες διασώζουν τον βιωματικό τρόπο εκφοράς της δημοτικής μουσικής της υπαίθρου

Έφτιαξα μια ζωή από πηλό Που ράγισε στα χέρια μου Λερώθηκε στα χέρια αλλωνών Μέχρι που κομματιάστηκε. Ζωγράφισα τη μοναξιά· Με βλέμμα τρομαγμένο ταξίδεψα Σε έρημα νησιά χωρίς φωνή. Αγάπησα φαντάσματα που σύρθηκαν Μαζί μου σε κρεβάτια ηδονικά Κι έπειτα πέταξαν από κοντά μου κρώζοντας. Αρρώστησα σε κάτασπρα δωμάτια Κρατώντας το κορμί να μη σκορπίσει. […]

Η προσωπική ανάλυση του αμερικανού συγγραφέα για το λογοτεχνικό και κινηματο-γραφικό είδος στον «Μακάβριο χορό»

Τα απομνημονεύματα του σουηδού γενετιστή, που κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις ΠΕΚ

Η ποιητική συλλογή «Σερμίν» του Τεβφίκ Φικρέτ (1867-1915), σε μετάφραση του Δημήτρη Χουλιαράκη

MAURICE Το τέλος θα έρθει, σε μια στιγμή· αβέβαιη, απροσδόκητη και αξέχαστη, στο σκοτάδι, στους αρωματισμένους θάμνους του Μαΐου. Μα λίγα είναι που θα ειπωθούν σαν να φοβάσαι μην ξυπνήσεις την Άνοιξη· οι καρδιές θα πάψουν να χτυπούν η μία για την άλλη. Και τι τέλος! Χωρίς αποχαιρετισμό χωρίς λογοδοσίες και εξομολόγηση χωρίς λυκόφως χωρίς […]

«Συγχώρεσέ με που είμαι μελοδραματική… Χαίρομαι που ζω στην ίδια εποχή μ’ εσένα», γράφει η Μέριλιν Μονρό στην ευχετήρια κάρτα για τα γενέθλια του φίλου της, Νόρμαν Ρόστεν. Είναι μια εποχή που ανήκει στη διδαχθείσα ύλη της ποπ κουλτούρας. Εκεί όπου ένα καστανό κορίτσι πλατσουρίζει στην παραλία του Λος Αντζελες και λίγα χρόνια αργότερα στέφεται […]