Ζώης Νικόλας

Ηταν μια συνέντευξη με τη συνηθισμένη γοητεία αλλά και εντυπωσιοθηρία της αμερικανικής τηλεόρασης. Μεταδόθηκε τον Μάιο του 2004 και στη διάρκειά της η οικοδέσποινα Οπρα Γουίνφρεϊ ζητούσε από τον καλεσμένο της Τζορτζ Μάικλ, άλλοτε με ενδιαφέρον και άλλοτε για το σούσουρο, λεπτομέρειες για τη μέρα που ο συγχωρεμένος πια μουσικός συνελήφθη για «ασελγείς πράξεις» σε […]

Εχει χαρακτηριστεί ως «η πιο τρομακτική ταινία που έγινε ποτέ». Ο Μάρτιν Σκορσέζε την αποκάλεσε «απολύτως αταξινόμητη, ατελείωτα προκλητική και βαθιά ενοχλητική», ενώ θεωρείται και μια από τις καλύτερες μεταφορές βιβλίου του Στίβεν Κινγκ στον κινηματογράφο. Ολα αυτά βέβαια είναι μάλλον φιλολογικά ζητήματα για τη «Λάμψη» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ: η ταινία που περιέχει τη διάσημη […]

Είναι λες και κάποιος, κάτοχος υπερφυσικών δυνάμεων, κάνει μια θανάσιμη μεταφυσική φάρσα. Οι απώλειες διασήμων που πιστώνονται στο 2016 παραείναι πολλές για να εξακολουθούν να θεωρούνται σύμπτωση. Και καλά οι πλήρεις ημερών ή η γενιά των baby boomers που φτάνει στα όρια μιας ζωής πότε ξέφρενης, πότε απλά παράτολμης. Τι γίνεται όμως με τα ποπ […]

Αφήνοντας πίσω σου το αεροδρόμιο Ατατούρκ, παίρνοντας με το βανάκι έναν αυτοκινητόδρομο από εκείνους που τα τελευταία χρόνια ολοένα απλώνονται στην Τουρκία και ελίσσονται, σαν παραπόταμοι και σαν ρυάκια, με κατεύθυνση τα ενδότερα της ευρωπαϊκής πλευράς του μισοφέγγαρου, θα δεις από το παράθυρό σου πολύ περισσότερα από την κορυφογραμμή της Κωνσταντινούπολης ή τον συννεφιασμένο, σε […]

Αν έπρεπε να τον κρίνουμε από τον αριθμό των αναγνωστών που του ζητούσαν να υπογράψει τα βιβλία του, τότε είναι σίγουρα δημοφιλής. Εδώ και κάμποσα χρόνια μάλιστα: οι βιβλιόφιλοι μεσήλικοι, οι μεταπτυχιακές φοιτήτριες ή οι εργαζόμενοι στον χώρο των εκδόσεων που είχαν κατακλύσει τον κινηματογράφο Τριανόν για να ακούσουν τον Τζόναθαν Κόου να συνομιλεί με […]

Δεν είναι μόνο που οι μέρες πριν από τις γιορτές χαρακτηρίζονται από έντονη κινητικότητα στον χώρο των εκδόσεων. Είναι και η σταθερή τα τελευταία χρόνια προτίμηση του αναγνωστικού κοινού στην Ιστορία, με μεγάλο «κερδισμένο» τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή τον απόηχό του. Κάπως έτσι, στις επιλογές που ακολουθούν περιλαμβάνονται τίτλοι για την επαναστατική βία στα […]

Γεννήθηκε το 1973 στη Γαλλία, σπούδασε πρώτα μηχανικός κι έπειτα θέατρο στο Παρίσι και κατόπιν σκηνοθεσία στη Γερμανία. Την τελευταία την άσκησε από τα τέλη του 1990, με τη χορογραφία έμπλεξε το 2006 και σήμερα ζει κυρίως στο Βερολίνο, εκτός από τις μέρες που διδάσκει σε διάφορες σχολές της χώρας ή ασκεί χρέη καλλιτεχνικού διευθυντή […]

«Κάθε Κουβανός είναι καλλιτέχνης και κάθε σπίτι στην Κούβα είναι γκαλερί» έγραφε το 2011 η αμερικανίδα ιστορικός τέχνης Ρέιτσελ Βάις. Ηταν λες κι αποδεχόταν τη συνηθισμένη φολκλορική προσέγγιση στο νησί της Καραϊβικής. Μια ματιά στα νούμερα όμως δείχνει ότι ποσοτικά η τέχνη στην Κούβα ευδοκιμεί: σύμφωνα με την Encyclopaedia Britannica, μέχρι το 1959 η χώρα […]

Είναι από τα βιβλία που ξεκινούν με επεξήγηση του ίδιου τους του τίτλου: η δημοκρατία βρίσκεται σε αμηχανία, γράφει στην πρώτη κιόλας αράδα ο Κάρλο Γκάλι. Μια αμηχανία όμως που δεν συνίσταται στην άρνησή της ή στο άγχος ενώπιόν της, παρόμοιο με εκείνο του Τοκβίλ που την παραλλήλιζε με κατακλυσμό των υδάτων. Ούτε θυμίζει την […]

Το πρώτο μισό του 15ου αιώνα στην Πελοπόννησο ήταν μια περίοδος που χαρακτηρίστηκε από τη διαπάλη μεταξύ των τελευταίων φράγκων ηγεμόνων και των Παλαιολόγων. Η δεκαετία του 1430 ειδικά ήταν η εποχή που ο επίσκοπος Νικαίας και μετέπειτα καρδινάλιος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Βησσαρίων βρέθηκε στον Μυστρά για να παρακολουθήσει τα μαθήματα του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού. […]

Οταν, περίπου δύο χρόνια πριν, το κομμάτι «Death» των White Lies έντυνε την πιο ωραία σκηνή του ιρανικού θρίλερ «Ενα κορίτσι γυρίζει σπίτι μόνο του τη νύχτα» της Ανα Λίλι Αμιρπούρ, ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού σινεφίλ κοινού ήξερε καλά τι ακούει. Η μπάντα που γεννήθηκε το 2007 στο Ιλινγκ του Λονδίνου, που αγαπήθηκε για […]

Οχι ότι τους ήταν δύσκολο, βρέθηκαν όμως ξανά στην επικαιρότητα. Αυτή τη φορά για ένα νέο άλμπουμ, κι ας είναι γεμάτο διασκευές. Στο κάτω κάτω ως μπάντα διασκευών ξεκίνησαν οι Rolling Stones με τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο τους, το 1964. Ο τελευταίος λέγεται «Blue and Lonesome», έχει τραγούδια των Little Walter, Howlin Wolf ή Willie […]

Οι περισσότεροι τη γνωρίζουν από το «Περσέπολις». Δικαίως εν μέρει: το αυτοβιογραφικό κόμικ για τη ζωή μιας ξύπνιας πιτσιρίκας που μεγαλώνει στο Ιράν της Ισλαμικής Επανάστασης και οι γονείς της τη στέλνουν στη Βιέννη για σπουδές, όχι μόνο απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και διακρίσεις, αλλά και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο κερδίζοντας το βραβείο Fipresci στο Φεστιβάλ των […]

Την ημέρα που δέχτηκε το αίτημα για ετούτη εδώ τη συνέντευξη, βρισκόταν πολύ μακριά από το σπίτι του στη Σάντα Κρουζ. «Εχω έρθει στην Γκάνα», απάντησε, «για να δω μερικά από τα πανέμορφα πτηνά της Δυτικής Αφρικής και να αποδράσω για μερικές εβδομάδες από τον εφιάλτη της αμερικανικής πολιτικής επικαιρότητας». Αυτό φυσικά δεν τον εμπόδισε […]

Προοριζόταν για ταινία που ο Ινγκμαρ Μπέργκμαν θα σκηνοθετούσε από κοινού με τον Φελίνι και τον Κουροσάβα. Γράφτηκε το 1969 και αφηγείται μερικές ασυνήθιστες στιγμές από τη ζωή μιας δασκάλας κωφών παιδιών: την αναπάντεχη εγκυμοσύνη της, την εμπλοκή της σε ένα αυτοκινητικό, την αναζήτηση της ηδονής σε σεξ κλαμπ. Λέγεται «64 λεπτά με τη Ρεβέκκα» […]

Ισως να πρόκειται για το κρεσέντο μιας αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς. Ξεκίνησε μέρες πριν, όταν ο Κάνιε Γουέστ στη διάρκεια συναυλίας στο Σαν Χοσέ δήλωσε ότι δεν ψήφισε μεν στις αμερικανικές εκλογές, αν το έκανε όμως, θα είχε υποστηρίξει τον Ντόναλντ Τραμπ. Το περασμένο Σάββατο εξόργισε και το κοινό του Σακραμέντο με την ενενηντάλεπτη καθυστέρησή του, αλλά […]

Εκατόν εξήντα ταινίες. Με προέλευση από τριάντα χώρες: την Κολομβία, την Ταϊβάν, την Αμερική, την Κίνα, την Ελλάδα, την Ουγγαρία και ένα σωρό ακόμα. Ταινίες όπως το τρισδιάστατο «Citipati» του Γερμανού Αντρέας Φέιξ, για έναν μικρό δεινόσαυρο που προσπαθεί να διαχειριστεί τον τρομακτικό απόηχο της πτώσης ενός μετεωρίτη. Ή όπως το «Three tales from Alexandria» […]

Τις προηγούμενες χρονιές τον τόνο έδινε η απονομή επαίνων που βασίζονται στις πωλήσεις και που αντί για χαρακτηρισμούς όπως «καλύτερος μουσικός», προτιμούν το μετριοπαθέστερο «αγαπημένος». Φέτος η τελετή απονομής των 44ων Αμερικανικών Μουσικών Βραβεία έγινε σε κλίμα μετεκλογικό την Κυριακή στο Microsoft Theater στο Λος Αντζελες. Οι Green Day (φωτογραφία) ας πούμε διαμαρτυρήθηκαν για την […]