Μέρμηγκα Καρολίνα

Παλιά, υπήρχαν διάφοροι ευφάνταστοι τρόποι. Στη Δύση, ο δημοφιλής διαμελισμός διά των ίππων (τα άκρα του καταδικασμένου ήταν δεμένα σε άλογα που έτρεχαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις), ο διαμελισμός με πριόνι (ο καταδικασμένος τεμαχιζόταν κρεμασμένος ανάποδα), και πολλές δημιουργικές παραλλαγές τους (διαμελισμός-κρέμασμα-τεμαχισμός, κρέμασμα-διαμελισμός-αποκεφαλισμός-τεμαχισμός)· στην Ανατολή διάσημος ήταν ο ανασκολοπισμός, κοινώς παλούκωμα. Κοινό ζητούμενο παντού να μην […]

Ισως, σκέφτομαι, το πιο δύσκολο που θα μπορέσει ποτέ να αντιγράψει και να μετα-πράξει η τεχνική νοημοσύνη, είναι τις ηθικές αγωνίες μας. Πώς τροφοδοτείς έναν λογάριθμο με το καρδιογράφημα των διλημμάτων σου – και, κυρίως, μιας ολόκληρης κοινωνίας; Πώς μπορεί να συλλάβει, ακόμα και το τελειότερο λογισμικό του κόσμου, τις σπαρακτικές ατέλειες των δικών μας […]

Το ταβερνάκι ήταν ωραίο, δίπλα στη θάλασσα, με θέα βάρκες και πάπιες, και η συζήτηση χαλαρή κι ευχάριστη, από εκείνες που σε κάνουν να γλιστράς από το ένα θέμα στο άλλο χωρίς να θυμάσαι πώς έφτασε η κουβέντα εκεί που έφτασε. Στα χόρτα και την ταραμοσαλάτα πάντως αρχίσαμε να μετράμε το πόσες φορές έχει κολλήσει […]

Ενα κομμάτι ύφασμα, και στις ίνες και τα ασυμμόρφωτα χρώματά του μπλέχτηκαν η τέχνη, «τα ιερά μας σύμβολα» και η πολιτική. Που όμως μοιράζονται έναν κοινό σκοπό και στόχο: τη διαχείριση των συγκινήσεών μας. Ημών των φιλότεχνων, πατριωτών, ψηφοφόρων. Η λέξη «τέχνη» χρησιμοποιείται με τρόπο πιο πλατύ κι απ’ τους ωκεανούς του πλανήτη μας: «τέχνη» […]

Την εβδομάδα που πέρασε η Ουκρανία έχασε τον πόλεμο και παραδόθηκε σε μια δικτατορία ανελευθερίας και υποταγής· η Παλαιστίνη αφανίστηκε· ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές, κέρδισε τη μάχη με τη δημοκρατία, κέρδισε τον πόλεμο με τη λογική· ο πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι ξεκίνησε να εφαρμόζει την «αναπόφευκτη» θεραπεία-σοκ για την οικονομία και ψηφίστηκε Προσωπικότητα […]

Πενηντα τεσσάρων χρονών, νέα γυναίκα ακόμα. Και κρατιέται, τα κιλά που έχασε δεν τα ξαναπήρε. Αλλ’ ούτε και τη φωνή της. Ετσι τουλάχιστον γράφουν οι εφημερίδες: «Εχασε τις πάνω νότες της». Πενήντα τεσσάρων χρονών, αλλά δεν θέλει πια να βγαίνει έξω. «Το ευτυχισμένο πουλί πετάει και τραγουδά, το δυστυχισμένο γυρνά στη φωλιά του και πεθαίνει. […]

Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 και ιδίως στις αρχές του B’ Παγκοσμίου Πολέμου μια ολόκληρη γενιά έχασε τον κόσμο της. Hταν όσοι είχαν μορφωθεί στη Γερμανία (πολλοί απ’ αυτούς Eλληνες), είχαν βαπτιστεί στα δημοκρατικά, ελεύθερα πνευματικά της φώτα και είχαν μυηθεί και στρατολογηθεί στη μεγαλοσύνη της σκέψης των σπουδαίων διανοητών της. Η Γερμανία ήταν […]

Η φωνή είναι η ίδια. Περιτριγυρισμένη, στηριγμένη, αγκαλιασμένη και από τις άλλες, ίδιες κι αυτές, τυλιγμένη σε νήματα μουσικής που κρατούν μέσα τους κάτι γνώριμο – μιαν υπενθύμιση, έναν χαιρετισμό. Και αποχαιρετισμό. Χρειάστηκαν πέντε δεκαετίες. Ο Τζον Λένον έγραψε το «Now and Then» το 1977, πολύ μετά αφού είχε διαλυθεί το συγκρότημα, και το 1994 […]

Λυπάμαι, ξέρω πόσο πολύτιμος έχει γίνει ο ύπνος σου, πόσο ανάγκη έχεις αυτό το ελάχιστο διάστημα όπου μπορείς να κάνεις cut-delete απ’ όλα, πόσο τα όνειρα (κάποια όνειρα τουλάχιστον) έχουν γίνει παρηγοριά και καταφύγιο, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να ξυπνήσεις γιατί η ώρα άλλαξε και πρέπει να οργανωθείς· να προσαρμοστείς. Οχι τίποτα άλλο, αλλά […]

Ολο και πιο πολύ οι ραφές ανοίγουν. Από μέσα αναβλύζει αυτό που δεν μπορείς πια να αγνοήσεις. Που θα ‘θελες πολύ να αγνοήσεις συνεχίζοντας τη δική σου ζωή που έτσι κι αλλιώς δεν είναι και τόσο εύκολη, αλλά τουλάχιστον είναι εδώ, σε αυτή τη μεριά του κόσμου όπου δεν πέφτουν ρουκέτες και μπορείς να τσακώνεσαι […]

Δεν ξέρω πόσα χρόνια είχα να κατεβάσω το βιβλίο από το ράφι· μάλλον από τα φοιτητικά. Φυλλομέτρησα τις σελίδες με τις υπογραμμίσεις και θυμήθηκα τον νεανικό μου εαυτό να διαβάζει, να αγανακτεί αλλά και να μαγνητίζεται, όπως κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι που μας στέκεται στον λαιμό αλλά και το μαντεύουμε αληθινό: τη […]

Υπάρχει μια φωτογραφία: είναι από το οδοιπορικό της φωτογράφου Ναταλίας Τσουκαλά αμέσως μετά την πλημμύρα, και δείχνει έναν σκαντζόχοιρο κολλημένο πάνω πάνω ψηλά σ’ ένα συρματόπλεγμα. Κοκαλωμένο, νεκρό. Προσπάθησε να ξεφύγει από το νερό που ανέβαινε, σκαρφάλωνε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, αλλά ήταν σκαντζόχοιρος και το νερό σκαρφάλωνε πιο γρήγορα· τον έφτασε και τον κάρφωσε […]

Η Αννα Παλαιολογίνα Καντακουζηνή ήταν ο πιο έξυπνος άνθρωπος του Δεσποτάτου της Ηπείρου, αυτό το έλεγαν όλοι. Ηξερε πολύ καλά τι έκανε όταν άλλαξε τα αρχικά σχέδια μιας μικρής εκκλησίας που είχε θεμελιωθεί το 1285 στην Αρτα: ήθελε έναν ναό ψηλό και μεγαλοπρεπή για ν’ αντανακλά την αίγλη μιας πρωτεύουσας και την παντοδυναμία μιας πίστης. […]

Πρέπει να σου πω, συμπολίτη και συμπολίτισσά μου, ότι σε καταλαβαίνω. Σε είδα την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη με τα πανό και τους σταυρούς σου, σε άκουσα να επαναστατείς ενάντια στην ηλεκτρονική σκλαβιά, και σε συμπονώ. Το νέο αυτό κακό που σε βρήκε δεν είναι και λίγο. Και πιστεύω πως το είχες προβλέψει – την είχες μυριστεί […]

Η βραδιά ήταν ωραία, το φεγγάρι γεμάτο και στο θερινό το σινεμά δεν έπεφτε καρφίτσα. Οοι έχουμε ακούσει για το «Οπενχάιμερ» και, ξέρετε πώς γίνονται αυτά, όλοι έπρεπε να το δούμε. Και για τρεις ώρες το βλέπαμε. Επί τρεις ώρες η οθόνη μπροστά μας γέμιζε με φλόγες πύρινες και λάμψεις εκτυφλωτικές, με εικόνες καταστροφής και […]

Οι μνήμες των σπιτιών δεν είναι σαν τις μνήμες των ανθρώπων. Είναι φτιαγμένες από τις ανθρώπινες, αλλά μετά γίνονται κάτι άλλο. Οι γραμμές από μολύβι στον τοίχο με τις ημερομηνίες από δίπλα για το πώς ψήλωναν τα παιδιά, ο λεκές στο πάτωμα από το παλιό ψυγείο που έσταζε, η γλάστρα που κρέμεται με αυτοσχέδιο καλαθάκι […]

Την περασμένη εβδομάδα μία ήταν η πιο επαναλαμβανόμενη «Εκτακτη Είδηση» που βομβάρδιζε το email και το κινητό μου – και όχι, δεν ήταν η τρίτη και φαρμακερή ποινική δίωξη κατά του Τραμπ ούτε οι πλημμύρες στην Κίνα ούτε το πραξικόπημα στον Νίγηρα. Ηταν η απόφαση ενός πρωθυπουργού δυτικής χώρας να χωρίσει. Μην παρεξηγηθώ: ο Καναδάς έχει […]

Οι καλές διακοπές χρειάζονται, όπως όλοι ξέρουμε, προσεκτικά επιλεγμένη συντροφιά. Τόσο έμψυχη όσο και έντυπη. Γιατί στις μέρες της χαλάρωσης και του ελεύθερου χρόνου τα λάθος βιβλία δεν διαφέρουν και πολύ από τον/τη λάθος σύντροφο: αν δηλαδή η επιλογή αποδειχτεί ατυχής, το αποτέλεσμα είναι εξίσου καταστροφικό. Εκεί όπου ονειρευόσουν και λαχταρούσες μια συνάντηση πνευμάτων και […]

Ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής και πρόεδρος του Ελληνικού Φεστιβάλ συζητά με τη συγγραφέα Καρολίνα Μέρμηγκα για το αίσιο τέλος μιας δικαστικής περιπέτειας οκτώ ετών και ανατρέχει σε όσα κρατάει και όσα θέλει να ξεχάσει

Η πιο ζεστή μέρα του αιώνα ξημέρωσε όπως όλες οι άλλες. Ο γλάρος, αυτός που χρόνια τώρα στέκεται στον απέναντι βράχο στην άκρη του μόλου, σκούζει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο – δεν θα μάθω ποτέ αν είναι θυμωμένος, ερωτευμένος, πεινασμένος ή παραδομένος σε κάποια απόγνωση εντελώς δική του. Εξω από το παράθυρό μου η σφουγγαρίστρα […]

Λέγονταν «ετησίαι» και υπήρχαν πάντα. Υπήρχαν το 700 π.χ. σύμφωνα με γραπτές αναφορές. Υπήρχαν την εποχή του Αριστοτέλη, που τις βάφτισε και τις εξήγησε στα «Μετεωρολογικά» του: πνέουν, όρισε, μετά το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου και την ανατολή του αστερισμού του «Κυνός» στις 25 Ιουλίου, με πιο λαμπρό αστέρι τον Σείριο. Επνεαν, είπαν μερικοί, […]

Οι παραλληλισμοί της πλοκής των «Μαθημάτων», του νέου βιβλίου του βρετανού βραβευμένου συγγραφέα, με το πραγματικό βιογραφικό του είναι πολλοί

Στις 3 Ιανουαρίου 1889, βγαίνοντας από το σπίτι όπου φιλοξενείτο στο Τορίνο, ο Φρίντριχ Νίτσε είδε στην άκρη του δρόμου έναν αμαξά να μαστιγώνει άγρια το άλογό του. Αμέσως έτρεξε προς τα εκεί και αγκάλιασε με τα δυο του χέρια το ζώο από τον λαιμό, κλαίγοντας με λυγμούς. Κατόπιν, αφού παραλίγο να συλληφθεί ως ταραχοποιός, […]