Μπούρας Τάσος

Τον Δημήτρη Κοντομηνά τον γνώρισα το 1992 στο Παρίσι. Ημασταν προσκεκλημένοι, και οι δύο, ενός κοινού φίλου. Γίναμε φίλοι και μεταξύ μας. Με την πρώτη ματιά. Ηταν άνθρωπος της παρέας. Της κουβέντας, για τα σοβαρά και τ’ αστεία. Δουλευταράς, αλλά και γλεντζές. Εξυπνος, ευαίσθητος και δοτικός. Δώδεκα χρόνια αργότερα, η σχέση μας έγινε και επαγγελματική. […]

Πόσο σκληρό και δύσκολο είναι για μένα να γράφω ξανά, έπειτα από 19 χρόνια, στα «ΝΕΑ», που μεγάλωσα και ανδρώθηκα, για τον Αντώνη Καλογιάννη, έναν άνθρωπο που με σημάδεψε και η απώλειά του αφήνει ένα τεράστιο κενό. Οχι μόνο στην οικογένειά μας αλλά και στο ελληνικό τραγούδι. Δεν θα γράψω για την καλλιτεχνική του διαδρομή. […]