Ακρίτα Ελενα

Πάντα μου άρεσε η λέξη «γειτονιά». Ή μάλλον η έννοια «γειτονιά». Ισως γιατί σε γειτονιά μεγάλωσα. Στα παιδικά μου χρόνια η Φιλοθέη δεν ήταν ακόμα η χαρά των πλούσιων εκδοροσφαγέων, των SUV και της τσάντας της Hermès (όσο πιο βλαχάρα την κρεμάει σαν ποτιστήρι στο μπράτσο της, τόσο βεβαιώνεσαι ότι είναι αυθεντική). Αυτές έχουν τα […]

Αλλιώς την έλεγαν δηλαδή, αλλά ας την πούμε «Λίνα» για να πάει το έργο παρακάτω. Η Λίνα που δεν τη λέγαν Λίνα ήταν συμμαθήτριά μας. Η πρώτη της τάξης μας που παντρεύτηκε. Τρελός έρωτας, τρελός για δέσιμο, βαθύς κι αβυσσαλέος. Ο Νίκος που δεν τον λέγαν Νίκο, ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος. Μακριά μαλλιά και γένια […]

(Θα είμαι πολύ προσεκτική σε αυτό το κείμενο. Λέξη λέξη θα το πάω. Είναι μεγάλος πειρασμός να πεις μια κουβέντα παραπάνω, όταν γνωρίζεις πρόσωπα και γεγονότα.) Η κόρη του Μίκη είναι η κόρη του Μίκη. Τίποτα παραπάνω, τίποτα περισσότερο. Από δική της επιλογή. Θα μπορούσε να γίνει η Μαργαρίτα Θεοδωράκη. Με τη δουλειά της. Με […]

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος αρρώστησε από τον κορωνοϊό. Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας Αγιος εν ζωή. Είναι ένας από εκείνους που θα ανακηρυχθούν άγιοι μετά θάνατον κι εμείς θα μπορούμε να λέμε πως τον γνωρίσαμε επί γης. Πριν από χρόνια του είχα πάρει συνέντευξη στην εκπομπή μου «Φώτα Πορείας» στην ΕΡΤ. Συνεσταλμένα μας καλοδέχτηκε στο […]

Μου επιτρέπεις, Κυριάκο, τον ενικό. Αλλωστε όλοι εδώ οι «συμπολίτες σου», όπως μάς αποκαλείς, μια παρέα είμαστε. Μαζί τα λέμε, μαζί τα πίνουμε, μαζί βάζουμε κι έναν μεζέ στη μέση να τσιμπάνε τα παιδιά. Κι εσύ, συμπολίτη Κυριάκο, τον συμπολίτη μας τον Τσιόδρα «Σωτήρη» τον αποκάλεσες. «Σωτήρη». Δημόσια αυτό. Στην τηλεόραση. Σωτήρη. Γεια σου, ρε […]

Και είμαι και λίγο έτσι. Eχω ένα αυτό, ένα τέτοιο σαν κοτρώνα στο στήθος. Ενα δεν μπορώ να αναπνεύσω, ένα ΑΧ μανούλα μου, έλα όμως που δεν βγαίνει το ΑΧ από μέσα. Το ΑΧ με κεφαλαία, το βαρύ, το ασήκωτο δεν βγαίνει να μας λυτρώσει ρε παιδί μου. Δεν βγαίνει, όχι δεν βγαίνει το γαμ@@@νο, […]

«Είμαι ένας αποτυχημένος. Δυσφήμησα το γηροκομείο. Δεν τα κατάφερα. Απέτυχα. Πλέον δεν θα με εμπιστευτεί ποτέ ξανά κανείς. Με νίκησε ο κορωνοϊός». Αυτό έγραψε. Μπήκε σπίτι του, κλείδωσε την πόρτα πίσω του, πήρε την καραμπίνα κι αυτοκτόνησε. Ηταν σαράντα ενός ετών. Ενας νέος άνθρωπος, ένας ευαίσθητος άνθρωπος άφησε τη θέση του κενή. Λείπει. Οχι μόνο […]

Τώρα που ανακοινώθηκαν οι ποινές, αναρωτιόμαστε πού στην ευχή κρύφτηκαν οι 400.000 και βάλε ψηφοφόροι του φασιστικού μορφώματος. Βρίσκονται ανάμεσά μας; Είναι ο διπλανός που φωνάζει; Είναι ο γείτονάς μας που σωπαίνει; Μισό εκατομμύριο νοματαίοι δεν είναι μικρή υπόθεση. Πώς άνοιξε η γη και τους κατάπιε; Το ίδιο έγινε και με τη Μεταπολίτευση μετά τη […]

Για να είμαστε αντικειμενικοί, οφείλουμε να μην προσπεράσουμε τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε ο Νίκος Δένδιας, αυτός ο συντηρητικός πολιτικός, στη δίκη και στην καταδίκη της χρυσής αυγής (ε, ναι, με πεζά). Τα πρώτα χρόνια της παντοκρατορίας της δεν ήταν όλα χαλαρά και αχαχούχα. Τους έτρεμε ο κόσμος, έσκυβε το κεφάλι, κιχ δεν έβγαζε. Το […]

Σε άλλες ειδήσεις, τα ΜΑΤ δείρανε τους νοσηλευτές. Αυτούς που μας έβαλε η Μαρέβα να χειροκροτάμε στα μπαλκόνια. Τους ίδιους τους ολόιδιους. Ξέρεις, μωρέ, εκείνα τα κορόιδα που έπαιξαν τη ζωή τους κορόνα – γράμματα για όλους εμάς. Που ξενυχτούσαν μερόνυχτα πλάι στον άρρωστο χωρίς ανάσα, χωρίς ξεκούραση, χωρίς εξοπλισμό. Που έδιναν τη μάχη τους […]

Η κυρία Πέγκυ είναι εβδομήντα δύο χρονών. Συνταξιούχος δασκάλα, καλοστεκούμενη ακόμα, κρεπάρει τα μαλλάκια της και βάφει ανταύγειες για να μην «κουράζει την τρίχα». Ετσι μιλάει η γλυκιά μου. Λίγο παλιακά. «Για να μην κουράζει την τρίχα». «Για να μου δώσουν όγκο». «Για να δέσει με το παπούτσι». «Για να καλύπτει τους γοφούς». Η κυρία […]

«Αξιότιμε κύριε Λουκάκο, Μόλις έλαβα την επιστολή σας. Η παραίτησή σας γίνεται άμεσα δεκτή. Η υπουργός Λίνα Μενδώνη». Σκέψου να μην ήταν και «αξιότιμος» δηλαδή. Τι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει; Να βάλει υστερόγραφο Μούντζα; «Ψόφο»;  Καλά, δεν υπάρχει αυτό που ζούμε και δεν υπάρχει αυτό που διαβάσαμε. Αυτό το «στα παλιά μου τα παπούτσια», […]

Υπάρχει μια παρανόηση εδώ. Ο,τι και να γράψουμε για τον Κώστα Μπακογιάννη, το παίρνει προσωπικά. Κάναμε μαζί φαντάροι; Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, τον ξέραμε κι από χθες; Δεν έχω καταλάβει. Το γεγονός ότι ασχολούμαστε με το έργο του κι όχι με τον ίδιο ούτε που του περνάει από το μυαλό. Οίηση; Ισως. Το σύνδρομο του […]

Αβίαστα γέλασαν φίλα προσκείμενα πόμολα όταν πληροφορήθηκαν το παρασκήνιο που κράτησε ανοιχτά θέατρα και μουσικές σκηνές. Κατ’ αρχάς, μας είχαν προϊδεάσει ότι θα κλείσουν. Στις δύο το μεσημέρι έκλειναν, στις έξι το απόγευμα άνοιγαν. Πώς έγινε αυτό; Τηλεφώνησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ετσι έγινε αυτό. Ετσι αλλάζουν οι αποφάσεις στη χώρα αυτή. Οχι […]

«Οι άνθρωποι κοιμήθηκαν στον δρόμο διότι σε καμία περιοχή της Λέσβου δεν επέτρεψαν οι ντόπιοι να στηθούν σκηνές για να τους στεγάσουν προσωρινά» Γιώργος Κουμουτσάκος, αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Bye bye Μόρια, είπε το παιδί που έβλεπε το κολαστήριό του μέσα στις φλόγες. Bye bye Μόρια, bye bye στρατόπεδο συγκέντρωσης που μόνον οι φούρνοι […]

Στην κατάμεστη ταράτσα του Φοίβου με το πρόγραμμα «COVID 19 Edition» στο ΑΆλσος περάσαμε καλά, τραγουδήσαμε μαζί του και γελάσαμε. Πολύ. Γελάσαμε με την καρδιά μας και χωρίς να ντρεπόμαστε. Γιατί στην ταράτσα του Φοίβου δεν χλευάζουν «αδελφές». Δεν μιμούνται γκέι άτομα με λικνίσματα και τον καρπό του χεριού τον τάχαμ’ αεράτο. Δεν ξεφτιλίζουν γυναίκες […]

– Καλώς τον! – 38 βαθμούς έχει έξω. – Ναι, το είπανε στις ειδήσεις. – Αφού το είπανε στις ειδήσεις είναι πιο αξιόπιστο. Το γεγονός ότι εγώ στάζω ολόκληρος μην το λάβεις υπόψη σου. – Υπό σκιάν. – Για να μετρήσεις θερμοκρασία υπό σκιάν προϋποτίθεται ότι υπάρχει σκιά. – Εφερες καρπούζι; – Οχι. Οχι, δεν έφερα καρπούζι. Αυτό που βλέπεις κάτω από […]

Μη μας ακούς, πουλάκι μου. Μη μας δίνεις σημασία. Εμείς οι ελληνίδες μανάδες είμαστε γυναίκες δηλητήριο. Εκτοξεύουμε τα «μη» σαν χαστούκια στο πρόσωπο που λατρεύουμε. Να του μπλαβιάσουμε τα μάγουλα και μετά να του βάλουμε δροσερά πανιά να δροσιστεί. Μη βγεις έξω, έχει ψόφο. Μη βγεις έξω, έχει καύσωνα. Μην τρως τώρα, θα κόψεις την […]

Στον τόπο που ζούμε ή που προσπαθούμε να ζήσουμε, οι κάθε λογής ματθαιόπουλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πηδήξουν τη ζωή. Με όποιον τρόπο μπορούν, με όποιον τρόπο γουστάρουν, με όποιον τρόπο τούς συμφέρει. Δεν διστάζουν ποτέ, δεν κωλώνουν πουθενά, δεν ησυχάζουν αν δεν τα κουκουλώσουν όλα, αν δεν τα θάψουν όλα, αν δεν […]

Η βραδιά που οργάνωσε η Εθνική Λυρική Σκηνή στη Ρωμαϊκή Αγορά ήταν απλώς υπέροχη. Μια βραδιά μόνο με καλεσμένους, αν και όλοι είχαν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουν σε απευθείας μετάδοση. Εμείς που είχαμε τη χαρά να το απολαύσουμε διά ζώσης νιώσαμε συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη. Η Ανίτα Ρατσελισβίλι, από τις μεγαλύτερες μέτζο σοπράνο της εποχής […]

Στη δεκαετία του ’60, τα ασυνόδευτα προσφυγάκια του σήμερα – αυτά τα παιδιά που φυτρώνουν σαν χορταράκια σε καταυλισμούς, σε παραπήγματα και σε παγκάκια, έρμαια του κάθε δουλέμπορου και νταβατζή – ήταν τα «ορφανά της Βουλιαγμένης». Το Εκκλησιαστικό Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης ιδρύθηκε το 1920 και στέγασε αρχικά τα ορφανά από την καταστροφή της Μικράς Ασίας κι ύστερα εκείνα […]

Ενας χαμούλης έγινε αυτές τις μέρες με τον Δημήτρη Καταλειφό, τον Σπύρο Μπιμπίλα κα τις εκλογές του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Το ψηφοδέλτιο της ΔΕΗ από το ΚΚΕ βγήκε πάλι πρώτο – αν και αξιοσημείωτα αποδυναμωμένο από τις προηγούμενες φορές. Πάντα το ΚΚΕ έκανε παιχνίδι στο σωματείο κι έβγαζε δικούς του προέδρους – όχι πάντα με τα καλύτερα […]

Λείπεις και λείπεις πολύ, Βασίλη Ραφαηλίδη. Λείπει η στακάτη σου φωνή. Λείπει η κάθε σου λέξη έτσι όπως την έριχνες κοφτή και δυνατή σαν το χαλάζι στον τσίγκο. Λείπεις. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη παράνοια, σήμερα περισσότερο από ποτέ. Λείπεις ρε Βασίλη. Πολύ. […]

Κι είμ’ από τρελή γενιά εξού και το χαϊδευτικό μου είναι Μπέτυ. Τώρα πώς από το Μαριάνθη βγαίνει το Μπέτυ δεν έχει λογική εξήγηση αλλά είμαι κι από τρελή γενιά κι ό,τι θέλω κάνω. Με λεν Μαριάνθη, με φωνάζουν Μπέτυ και πονάει όλο μου το σώμα πονάει, με σφάζει, με σκοτώνει. Το πρώτο κρακ στον […]

«Αστεφάνωτη σ’ έχει;» Πρέπει να ήμουν είκοσι χρόνων. Περπατούσαμε με το αγόρι μου στα καλντερίμια ενός κυκλαδίτικου νησιού. Ομορφα όλα, γραφικά κι ασβεστωμένα, θάλασσες λαμπίκο, βασιλικοί στη γλάστρα και μαυροντυμένες γριές στα κατώφλια των σπιτιών. Απειρες γριές. Ολόιδιες μεταξύ τους. Κλώνοι. Λες και βγήκαν από το δυστοπικό εργαστήριο ενός σατανικού επιστήμονα. Δεν ήταν μόνο το […]

«Πρέπει να διαλέγουμε πλευρά. Η ουδετερότητα βοηθάει τον καταπιεστή, ποτέ το θύμα. Η σιωπή ενθαρρύνει τον βασανιστή, ποτέ τον βασανισμένο. Κάποιες φορές πρέπει να επεμβαίνουμε. Οπου άντρες και γυναίκες διώκονται για τη φυλή, τη θρησκεία, τις πολιτικές τους θέσεις, αυτό το μέρος της γης, εκείνη τη δεδομένη στιγμή, πρέπει να γίνεται το κέντρο του κόσμου». […]

Πόσο λίγες, πόσο ασήμαντες, πόσο το απολύτως τίποτα είστε κάτι γυναικούλες που μισείτε τις γυναίκες. Γυναικούλες με βλέμμα συγκαμένο και γλώσσα φιδιού. Εσείς που βασανίζετε ανυπεράσπιστα πληκτρολόγια για να βρίσετε εμάς. Δεν μας αντέχετε με τίποτα. Και δεν μας αντέχετε με τίποτα γιατί πολύ απλά είμαστε καλύτερές σας. Γιατί έχουμε ζωή, έχουμε στόχους. Δεν τα […]

Κατ’ αρχάς ο Σταμάτης Κραουνάκης δεν είναι φίλος μου. Ούτε καφέ δεν έχουμε πιει μαζί, μόνο μια φορά πριν από χρόνια συνεργαστήκαμε στην τηλεόραση. Από κει κι ύστερα τον θαυμάζω απεριόριστα ως δημιουργό και τα τραγούδια του σημάδεψαν τη ζωή μου. Ξέρω επίσης από κοινούς φίλους πως ο Κραουνάκης είναι καλόψυχος και βοηθάει όλο τον […]

Μα και βέβαια της πέφτει λόγος της Ιεράς Συνόδου τι πρέπει να διδαχτούν και τι όχι – κυρίως το δεύτερο – τα παιδιά μας στο σχολείο. Αν δεν έχουν άποψη οι παπάδες ποιος θα έχει; Ο ειδικός ή ο εκπαιδευτικός; Και ειδικά το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης που είναι 100% domain της εκκλησίας. Πρέπει να πάρουν οι […]

Δεν αντέχεται αυτό το πράγμα. Είμαστε μήνες κλεισμένοι μέσα και δεν ξέρουμε ακόμα πώς να φορέσουμε μια ρημαδομάσκα. Ή αν πρέπει να τη φορέσουμε καν. Είναι υποχρεωτική; Είναι προαιρετική; Εκεί που ήταν προαιρετική έγινε υποχρεωτική; Το αντίθετο; Στα φαρμακεία τη φοράμε, στα σουπερμάρκετ αν θέλουμε; Να είναι πάνινη; Να είναι μιας χρήσης; Να είναι νοσοκομειακή, […]

Σε εποχές όπου ο λαϊκισμός αποτελεί τρεντ, ένας δημιουργός αντί να κουνά το από καθ’ έδρας δάχτυλο, ιδανικά θα όφειλε να παίρνει θέση. Ιδανικά: ούτε υποχρεωμένος είναι, ούτε θα τον λιθοβολήσουμε αν δεν το κάνει. Απλά επειδή ως κοινωνία είμαστε ελαφρώς για φτύσιμο, μια σαφής και ξεκάθαρη στάση θα ήταν καλοδεχούμενη. Κι ας έχει κόστος. […]

Αφιερωμένο σε όσους στη χούντα κοιμόνταν με ανοιχτά παράθυρα. Μες στη φετινή 21η Απριλίου, με επισκέφτηκαν ξανά κάποιες μνήμες ενοχλητικές σαν σκνίπες που δεν σ’ αφήνουν να κλείσεις μάτι. Πάντα με τρόμαζε αυτή η τεχνικολόρ αντίληψη της περιόδου 1967-1974 με τα παιδιά που έπαιζαν στις αλάνες. Ειδικά δε εκείνο το παιδί με το γρατζουνισμένο γόνατο […]

Το όνομα του Βαραββά σημαίνει «γιος πατρός» ή «γιος Αββά». Εβραίος ληστής. Καταδικάστηκε σε θάνατο για έναν φόνο που διέπραξε σε μια εξέγερση που έγινε στην Ιερουσαλήμ. Ο Ματθαίος τον ονομάζει «περιβόητον δέσμιον». Ο Μάρκος «συνωμότη» και ο Ιωάννης «ληστή». Την εποχή της δίκης του Ιησού, ο Βαραββάς ήταν ήδη στη φυλακή. Ο Πιλάτος τότε […]

Παιδιά, είναι εργαστηριακός ο ιός μην το ψάχνετε, ξέρω και το εργαστήριο που τον φτιάχνει. Το ‘χει ο Κοσμάς ο Ντόγιας που είχε και ηλεκτρολογείο στα Σεπόλια πού είναι η πλατεία, ακριβώς απέναντι. Μιλάμε για κολοσσιαία συνωμοσία. Συγκεκριμένα ο Κοσμάς ο Ντόγιας είχε πάει Κίνα για τουρισμό κι αγάπησε μια ντόπια την Τσο Τσο Σαν […]

Είναι τα παιδιά που δεν ενσωματώνονται ποτέ στην κυρίως πρόταση ενός κειμένου. Βρίσκονται πάντα με το ένα πόδι απέξω. Είναι άνθρωποι αλλά όχι εντελώς: δεν τους βάζεις σημαιοφόρους σε παρέλαση ούτε παραστάτες καμαρωτούς να σαγηνεύουν τα πλήθη. Πίσω τούς βάζεις, τέρμα Θεού σε μια γωνίτσα και αν. Και καμιά φορά ούτε καν εκεί: κι αυτό […]