Ακρίτα Ελενα

Αρχίσαμε πάλι το κλείστε τους παππούδες μέσα. Οι παππούδες πάνε καφενείο. Τσεκ. Οι γιαγιάδες λαϊκή. Τσεκ. Οι παππούδες κι οι γιαγιάδες κάθονται στα παγκάκια. Τσεκ. Και ποιος τους κουνάει το δάχτυλο παρακαλώ; Οι νεότεροι που βούλιαξαν τις παραλίες. Που στριμώχτηκαν στις καφετέριες. Που έστησαν αυτοσχέδια μπαράκια μη και στερηθούν το σφηνάκι τους. Ελα αγάπη μου […]

Επειδή δεν είμαστε για πολλά πολλά, ας πούμε δυο τρία πραγματάκια γιατί αρκετά με το κάθε γίδι (συγγνώμη, γίδια!). Πρώτον μην ξεκατινιαστούμε τώρα. Θα ξεκατινιαστούμε μετά κι όσοι μείνουμε ζωντανοί. Μαλακίες του τύπου φταίει η κυβέρνηση, φταίει η αντιπολίτευση δεν είναι της παρούσης. Να φύγει το χτικιό από πάνω μας, και μετά οι μούντζες, παιδιά. […]

Καλά δεν παίζεται αυτός ο λαός, είμαστε θεούληδες τέλος. Κλείνουν τα σχολεία, πάω την επομένη τα σκυλιά μας βόλτα και η παιδική χαρά της γειτονιάς μου τίγκα. Οταν λέμε τίγκα ο συνωστισμός της Ρεπούση κανονικά. Σαν τις σαρδέλες τα παιδάκια κολλημένα στα σκαλιά της τσουλήθρας και τρία τρία στον μύλο. Οι δε γονείς με το […]

«Δεν ήταν ο Χίτλερ ή ο Χίμλερ που με απήγαγε, με χτύπησε και πυροβόλησε την οικογένειά μου. Ηταν ο τσαγκάρης, ο γαλατάς, ο γείτονας που πήρε μια στολή και στη συνέχεια πίστεψε πως είναι η Κυρίαρχη Φυλή» Karl Stojka, επιζών του Αουσβιτς. Ο Καρλ γεννημένος τον Απρίλιο του 1931, ήταν το τέταρτο από τα έξι […]

Ονομάζεσαι Κώστας Μουτζούρης. Είσαι περιφερειάρχης. Δηλαδή δημόσιο πρόσωπο. Με δημόσιο έργο. Με δημόσιο λόγο. Δημοσίως οφείλεις να συμπεριφέρεσαι με τρόπο ψύχραιμο και ύφος κόσμιο. Αντ’ αυτού απευθύνεις χειρονομία χυδαιότατη προς τον Πρωθυπουργό της χώρας: επιδεικνύεις υπερήφανα τα γεννητικά σου όργανα μέσα από το παντελόνι (πάλι καλά δηλαδή) και ανακράζεις το ελληνόπουλο: «Να! Να κι αν […]

«Εδώ οι “λαθρό” αλλοιώνουν τον “μπολιτισμό” μας κι εσείς μας λέτε πως ο σύρος πατέρας του βρέφους είναι αθώος;». «Εδώ παιδιά πεινάνε κι εσείς ταΐζετε τα αδέσποτα;». «Εδώ το άλλο το ξέκωλο βγήκε με μίνι κι εσείς μας λέτε γιατί τη βιάσανε;». «Εδώ έχουμε υπογεννητικότητα κι εσείς θέλετε μορφωμένες γυναίκες;».  «Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος […]

Στα χρόνια της μαύρης συμφοράς έπεσαν μάσκες πολλές. Η μια μετά την άλλη. Η κρίση που βάθαινε, παρέσυρε μαζί της μια βλαχοροκοκό «νεοκοινωνία» που μετά βίας ισορροπούσε πάνω στα Manolo της. Ηταν κάτι βαριόμοιροι που θεωρούσαν πως το εισιτήριο για την αστική τάξη είναι μια Kelly της Hermès (την οποία by the way μόνο ο […]

Ημουν 6 χρόνων όταν το 1961 ο Ανδρέας Παπανδρέου επέστρεψε οικογενειακώς, από την Αμερική, στην Ελλάδα. Οι γονείς μου με τον Ανδρέα και τη Μαργαρίτα γνωρίστηκαν στα δείπνα που διοργάνωνε ο Γεώργιος Παπανδρέου στο σπίτι του στο Καστρί. Κλειστά δείπνα για λίγους κι εκλεκτούς. Τις πιο πολλές φορές, ο «Γέρος» καλούσε μόνο τα δυο ζευγάρια […]

Τις βλέπω σε όλες τις συναυλίες. Κάθονται στη σκηνή και γυρίζουν τις σελίδες στον πιανίστα. Αθέατες, κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. Ενα με το ντεκόρ, σαν να μην υπάρχουν. Μια καρέκλα, ένα σκαμνί, ένα αναλόγιο. Κι ένα κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες. Την είδα πάλι (την ίδια; Ή εκατοντάδες σαν αυτήν;) στη συναυλία του Λεωνίδα […]

Γιατί αυτό είναι τώρα που μιλάμε ο Αντώνης Σαμαράς: ένας βουλευτής ανάμεσα στους τριακόσιους. Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Αν και ορισμένοι βουλευτές είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Γιατί εμείς απ’ τη δήλωση Σαμαρά, αυτό καταλάβαμε. Οτι άλλο ο βουλευτάκος που κάθεται μόνος στα ορεινά της Βουλής κι άλλο κοτζάμ πρώην πρωθυπουργός ψηλός ωραίος και […]

Κοντοστάθηκαν στις σκάλες μετρώντας τες: σαν να θέλαν να υπολογίσουν αν μπορούν να τις νικήσουν, ή αν θα νικούσαν αυτές. Ηταν πολλά τα σκαλοπάτια όπως κι εκείνοι είχαν μεγαλώσει πολύ. Επιασε ο άντρας τη αριστερή κουπαστή και η γυναίκα τη δεξιά. Αρχισαν να κατεβαίνουν κοιτώντας εχθρικά τα σκαλιά που στα μάτια τους έκρυβαν τόσους κινδύνους. […]

Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε. Και πολύ καλά τής έκανε. Οταν ένας άντρας σού δίνει τα πάντα κι εσύ δεν το εκτιμάς, εμ θα σε σφάξει στο γόνατο, εμ θα έχει και την κοινή γνώμη με το μέρος του. Του έβγαζε γλώσσα. Δεν μπορούσε να τη συνετίσει. Την πήρε με το καλό, την πήρε με […]

Με αυτό τον τρόπο «χαιρέτησε» το συγκεντρωμένο πλήθος ο ένας από τους κατηγορουμένους για τον βιασμό και τον φόνο της νεαρής φοιτήτριας Ελένης Τοπαλούδη. Γνωστή και μη εξαιρετέα η σημειολογία της χειρονομίας αυτής. Το υψωμένο μεσοδάχτυλο είναι ο φαλλός και τα διπλωμένα δάχτυλα οι όρχεις. Μας το είπε και κοτζάμ επιστήμων σε συνέντευξή του στο […]

Η υπόθεση του Γιώργου Καρκά, που κατηγορήθηκε τον Νοέμβριο του 2018 πως νάρκωσε και βίασε έναν αυτοκινητιστή στο Γκύζη, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Πρώτον για τον τρόπο που τη διαχειρίστηκαν ορισμένα ΜΜΕ. Δεύτερον για τον τρόπο που τη διαχειρίστηκε η ΕΛ.ΑΣ. Η είδηση παραήταν κίτρινη για να τη «χαλάσουν» διασταυρώνοντας κάποιοι δημοσιογράφοι. Δεν συμφέρει αυτό. Δεν […]

Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες μας ενώνει μια κοινή πεποίθηση πως μια πρωτοχρονιά μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Μια τεράστια απόσταση χωρίζει το δώδεκα παρά ένα λεπτό με το δώδεκα και ένα λεπτό της παραμονής. Η ζωή μας θα γίνει καλύτερη με ένα τακ του ρολογιού. Ο νέος χρόνος θα μας φέρει ό,τι μας στέρησαν οι […]

Μπορεί ο τίτλος να μη δένει αρμονικά με το ΚΚΕ (μα «chapeau σύντροφε», σοβαρά τώρα;) αλλά εμείς των βορείων προαστίων έτσι μιλάμε σε σας τους αιμοσταγείς κομμουνιστάς, κύριε δήμαρχε. Της καρδιάς μας. Γιατί δήμαρχο της καρδιάς μας ανέδειξε τον Κώστα Πελετίδη η εκπνοή του 2019. Φέτος ειδικά που συνδέει το όνομά του με ένα μεγαλόπνοο […]

Στην Ελλάδα τίποτα πια δεν μπορεί να μας εκπλήξει. Ταυτόχρονα, πάντα υποβόσκει μία ελπίδα ότι δεν γίνεται βρε αδερφέ, κάτι θα αλλάξει με τους «επόμενους» – όποιοι κι αν είναι αυτοί. Μπα. «Ολα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν», που λέει και ο Μέγας Μανώλης (Ρασούλης εννοείται). Οι Θεσσαλονικείς, που είχανε κάνει το μετρό ανέκδοτο […]

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με πιάνει μια ντροπή. Ή μάλλον όχι ακριβώς «ντροπή». Μια βοϊδίλα περισσότερο – με όλο τον προσήκοντα σεβασμό στα βόδια. Γύρω μας συμβαίνουν τόσα κι άλλα τόσα κι εγώ χαζεύω σαν παιδί τις στολισμένες βιτρίνες. Δεν μπορώ να κρατηθώ, τις θαυμάζω απεριόριστα ακόμα και τις κακόγουστες. Οπως θαυμάζω τα δέντρα με τα […]

Σόλων Καρυδάκης 4 – 12 – 2009 Δεν ήταν ούτε 15 χρόνων, πήγαινε στον χορό του σχολείου του, περπατώντας, με φίλους… …ο οδηγός ερχόταν από ένα γιορταστικό επαγγελματικό δείπνο, οδηγώντας γρήγορα, συναντήθηκαν… το χαμόγελό του, που τόσο φώτιζε τον κόσμο γύρω του, χάθηκε για πάντα… η ζωή μας σκοτείνιασε, άλλαξε για πάντα… Οι γονείς του […]

Δηλαδή, σε αυτή τη ζωή όλα έχουν ένα όριο εκτός από έναν Πολάκη; Που λέει ό,τι γουστάρει και βρίζει όποιον γουστάρει; Αν θέλει να βάλει τα χεράκια του να βγάλει τα ματάκια του με γεια του με χαρά του. Τα δικά του ματάκια όμως, όχι των άλλων. Γιατί εδώ παίρνουν τα σκάγια μια ολόκληρη παράταξη. […]

Εμείς τα αδέσποτα τα λέμε Μιχάλη. Λούκι Λουκ. Γαρδένια. Μιτσίκο. Τρελή. Μπουρμπουλήθρα. Είναι οι γάτες που ταΐζουμε με τον άντρα μου στη γειτονιά μας. Αδέσποτες, παρατημένες, κουκλάρες όλες, κάθε μια με τον δικό της τύπο και το δικό της στιλ. Μπορεί στη Μιτσίκο να λείπει το ένα ματάκι, το άλλο όμως είναι αμυγδαλωτό και σμαραγδένιο. […]

«Το λέω γλυκά. Το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας» Τι έγινε κύριε Βορίδη, θα μας δείρετε κιόλας; Σοβαρά τώρα; Για ήρεμα λίγο σας παρακαλώ. Για σεμνά, μη μας πάρουνε τα αίματα. Ποιος είστε αλήθεια;  Σε ποιον απευθύνεστε; Και κυρίως πού ζείτε; Σε χρόνια πέτρινα γι’ αυτόν τον τόπο; Στο 1985 που οι οπαδοί της ΕΠΕΝ του […]

Το 2013, επί παντοκρατορίας Χρυσής Αυγής, βρεθήκαμε στα διόδια Αφιδνών, όπου και μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Δεκάδες φασιστόπουλα, με ύφος μεταξύ Adolph Eichmann και συμπλεγματικού διαιτητή Β’ Εθνικής, στέκονταν στην μπάρα και μοίραζαν φυλλάδια. Αίμα, τιμή και μια τσιροσαλάτα στη μέση, τα γνωστά. Το θέμα μας όμως σήμερα δεν είναι αυτοί που τα έδιναν: […]

Που σημαίνει δεν υπάρχεις. Δεν είσαι πουθενά, δεν υφίστασαι ρε παιδί μου, είσαι ένα τίποτα – ή ούτε καν αυτό. Πώς λοιπόν χωρίζεις από το μη υπάρχον; Αν υπήρχες, θα σε χώριζα. Αν. Δεν. Αυτό. Μια ατάκα επική από το έργο του Εντουαρντ Αλμπι «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;». Την οποία ομολογώ πως ασυστόλως υπέκλεψα και […]

Η περίπτωση του παπά στη Μάνη που βίαζε τη 12χρονη «κόρη της Βουλγάρας» με τη σιωπηρή συναίνεση του χωριού – διότι περί συναίνεσης πρόκειται – αυτόματα παραπέμπει στα 4.700 παιδιά που βρίσκονται σήμερα ασυνόδευτα στην Ελλάδα. Και που προφανώς δεν είναι «δικά μας παιδιά». Οπως δεν ήταν «δικό τους παιδί» η μικρή στη Μάνη. Το είπαν άλλωστε […]

Αρκετά την κανιβαλίσαμε, δεν νομίζετε; Αρκετά χλευάσαμε, αρκετά κράξαμε μια γυναίκα που σαφέστατα έχει πρόβλημα. Πρόβλημα μείζον. Ψυχίατροι δεν είμαστε, αλλά δεν χρειάζονται κι επιστημονικές περγαμηνές για να αναγνωρίσουμε στο πρόσωπό της μια εμφανή, μια έκδηλη διαταραχή. Η κυρία Λουκά εμφανίστηκε πάλι και με τον δικό της μοναδικό τρόπο «έκανε σόου» – όπως λένε εφημερίδες, σάιτ […]

Κυρία υπουργέ, με αφορμή την τροπολογία που προβλέπει την επιλογή σημαιοφόρου στο Δημοτικό με βάση την επίδοση, είπατε αυτό: «Προκρίνεται η προσπάθεια έναντι της τύχης». Και το αιτιολογήσατε ως εξής: «Αξίζει οι μαθητές μας να προσπαθούν να βελτιώνονται και όχι να επιδιώκουν να είναι τυχεροί στη ζωή τους. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουμε να […]

Δεν υπάρχει Γολγοθάς πιο ανηφορικός απ’ αυτόν που ανεβαίνουν οι γονείς του μικρού Παναγιώτη – Ραφαήλ. Απλά δεν υπάρχει. Το παιδάκι αυτό γεννήθηκε πέρσι τον Απρίλη και σχεδόν αμέσως διαγνώστηκε με μια σπάνια ασθένεια που ονομάζεται «νωτιαία μυϊκή ατροφία τύπου 1». Πρόκειται για μια εκφυλιστική νόσο που προσβάλει όλο το μυϊκό σύστημα, μια πάθηση επιθετική […]

Βρέχει. Καταρρακτωδώς, το είπε και η τηλεόραση. Θεομηνία, καταιγίδα, αστραπόβροντα, πλημμύρες και κατακλυσμοί, ποτάμια οι δρόμοι, προς Θεού μη βγείτε από το σπίτι σας. Μέσα να κάτσετε, το είπε και η τηλεόραση. Μέσα ούτε για κατούρημα μη σηκωθείτε απ’ τον καναπέ, δεν δώσαμε εμείς ένα σκασμό λεφτά στους τούρκους παραγωγούς για να βλέπουμε τα ριάλιτι […]

Στην ταινία «Ενήλικοι στην αίθουσα» δευτερευόντως προκύπτει πως η μόνη διαφορά ανάμεσα στον Ιησού και τον Βαρουφάκη είναι ότι μόνον ο ένας από τους δύο περπάτησε επί των υδάτων. Ο άλλος ίσως δεν προσπάθησε αρκετά. Τόσο υποκειμενική είναι η ματιά του σκηνοθέτη / σεναριογράφου. Και πολύ καλά κάνει. Ο σκηνοθέτης δεν είναι ιστορικός, καλλιτέχνης είναι. […]

Επειδή κάποιοι δεν καταλαβαίνουν ή κάνουν, ας το ξαναπιάσουμε το πράγμα απ’ την αρχή. Υπάρχει μια είδηση. Ο Σταύρος Θεοδωράκης επέστρεψε τα χρήματα της επιχορήγησης που εισέπραττε το Ποτάμι. Εν όλω 500.000. Πάμε μια κι ολογράφως να μας κάτσει καλύτερα. Πεντακόσιες. Χιλιάδες. Ευρώ. Ηταν νομιμότατα αυτά τα λεφτά. Τα δικαιούνταν το κόμμα του. Θα μπορούσε […]

Η περίπτωση της Ελένης Αντωνιάδου της οποίας το επιστημονικό ανάστημα απεδείχθη μια περασιά με τη μοκέτα, πρώτα μας ψυχαγώγησε και μετά μας εξόργισε. Μας εξόργισε γιατί – ενώ η ίδια αυτοπλασαριζόταν ως ο θηλυκός Δημήτρης Νανόπουλος το λιγότερο – τελικά αποδείχτηκε πως ούτε διδακτορικό δεν έχει. Εστησε ένα ολόκληρο self branding, βασισμένη στο απολύτως τίποτα. Πήγε σε […]