Ακρίτα Ελενα

Τη Δευτέρα πέθανε και ακόμα τον πενθούμε. Με έμφαση στο «ακόμα»: καλώς ή κακώς, ο ξένος θάνατος είναι σαν το θαύμα που κρατάει τρεις ημέρες. Μόνο οι δικοί μας άνθρωποι θρηνούν και θυμούνται. Οι υπόλοιποι ξεχνούν. Οχι γιατί είναι κακοί. Απλώς είναι ξένοι. Ξένοι με ξένες έννοιες και ξένα βάσανα. Θα γράψουν ένα RIP, θα […]

Με την ξαδέρφη μου τη Μαρία κλείσαμε να πάμε στη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου για να παρακολουθήσουμε παράσταση των μπαλέτων Μπολσόι. Η βραδιά μια μαγεία, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι το δείπνο. Λέω, που λες, η τρελή στην άλλη την τρελή: «Να κλείσω να φάμε στο εστιατόριο της όπερας;». […]

Η «προσχολική κατάθλιψη» ήταν ανέκαθεν το καλά κρυμμένο μυστικό αυτής της χώρας. Οταν πηγαίναμε μαζί σχολείο καθόμασταν στο διπλανό θρανίο και δεν περνούσαμε καλά. Καθόλου καλά – κι ας επέμενε το vintage Αλφαβητάρι να μας δουλεύει μες τη μούρη μας. Αλλωστε στις σελίδες του όλοι οι μικροί μαθητές μοιάζουν ενθουσιασμένοι που άνοιγε το σχολείο. Πάντως, στις […]

Πηγαίνοντας προς τη βόρεια Εύβοια, μπήκα στο φέρι μποτ «Καπετάν Αριστείδης» από Αρκίτσα για Αιδηψό. Το οποίο ήταν πεντακάθαρο παρεμπιπτόντως και το προσωπικό ευγενέστατο κι εξυπηρετικό. Το καράβι ήταν γεμάτο από κυρίες μιας κάποιας ηλικίας. Προχωρημένης. Ελάχιστοι άντρες, τέσσερις πέντε σύζυγοι κείτονταν τήδε κακείσε. Οι κυρίες ήταν σε δύο γκρουπ το ένα ΚΑΠΗ από Αθήνα, […]

Η Σούζαν Ιτον τα ‘θελε και τα ‘παθε. Προκαλούσε. Φιρί φιρί πήγαινε να τη βιάσουν και να τη δολοφονήσουν. Ηταν πολύ νέα. Ηταν προκλητική. Φορούσε κοντή φούστα και βαθύ ντεκολτέ. Και να θες να αγιάσεις, κολάζεσαι. Τη βιάζεις και τη σκοτώνεις. Η Σούζαν Ιτον ήταν 64 χρόνων. Φορούσε φόρμα, αθλητικά παπούτσια και πήγε, όπως κάθε […]

Παρακολουθώντας τον Οιδίποδα του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο κηποθέατρο Παπάγου, το πρώτο που διαπιστώνεις είναι πως αρκετοί θεατές δεν γνωρίζουν τον µύθο. Ποιος γέννησε ποιον, ποιος σκότωσε ποιον ιδέα δεν είχαν. Καθόλου κατακριτέο το γεγονός. Αλλοι τον έμαθαν και τον ξέχασαν, άλλοι δεν τον έμαθαν ποτέ, άλλοι είχαν άλλες καΐλες στη ζωή τους […]

Να πω λίγο, επειδή εκεί στη ΝΔ θα σας γκρινιάζουν τώρα οι παπάδες για την καύση νεκρών, μην κάνετε κανένα αστείο και καθυστερήσετε την κατασκευή αποτεφρωτηρίου. Κανονικά να λειτουργήσει στον Ελαιώνα φέτος το φθινόπωρο, ναι; Μην μας αρχίσετε τα ναι μεν αλλά για να μην κακοκαρδίσετε τον έναν και τον άλλον ονόματα δεν λέμε υπολήψεις […]

Επειδή εδώ έχουμε μόνο 150 λέξεις και συνεπώς δεν είμαστε για πολλά πολλά, κατ’ αρχάς συγχαρητήρια να ευχηθώ. Κι αφού δεν θέλετε πίστωση χρόνου, ακουμπάω εδώ μαλακά τις προεκλογικές σας δεσμεύσεις να τις κολλήσετε με μαγνητάκι στο ψυγείο: ξέρετε πού, εκεί που είχατε τις πίτσες που έρχονται και φεύγουν; Υποσχεθήκατε πρώτον ένα διχίλιαρο για κάθε […]

Η αποχή όχι μόνον επιτρέπεται, αλλά και επιβάλλεται μη σου πω. Υπάρχουν ειδικές κατηγορίες συμπατριωτών μας που δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να μείνουν μακριά από τις κάλπες την Κυριακή. Να ξεχυθούν στις εξοχές, να απολαύσουν τις ομορφιές της πατρίδος μας. Τα νησιά μας, τους γλάρους, τα δαντελένια ακρογιάλια, τις ολόχρυσες αμμουδιές, το ηλιοβασίλεμα στο […]

Τι κάνουμε όταν θέλουμε να μειώσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Τον αποκαλούμε «Κούλη». Γιατί το «Κούλης» είναι γελοιούτσικο. Το Κούλης παραπέμπει σε κάτι λίγο, ελάχιστο, τσουρούτικο, μίζερο. Ενας Κούλης, Λούλης, Μπούλης είναι μαμάκιας, χαζοβιόλης, σάχλας, ανίκανος κι αμόρφωτος. «Κούληηη, έλα θα κάνουμε μπανάνααα». Ιου. Και μη νομίζετε, μια χαρά κατσικώνεται το υποκοριστικό στο υποσυνείδητο του ψηφοφόρου. […]

Είναι ωραία γυναίκα η Μάγδα Φύσσα. Αντικειμενικά. Δεν εννοώ το ψυχικό κάλλος και τα συναφή αλλά την εξωτερική της εμφάνιση: είναι όμορφη γυναίκα η Μάγδα Φύσσα. Εξι χρόνια μου πήρε να το καταλάβω. Ο «πόνος χωρίς όνομα» κατακερμάτισε το πρόσωπό της σε μικρά κομμάτια παζλ που δεν είναι όλα στη θέση τους. Κάποια γλίστρησαν από […]

Αγαπητή Φώφη, όταν ήμουν μικρή είχα μια θεία που ούτε τη χώνευα ούτε με χώνευε. Στριμμένη γυναίκα με ένα ψεύτικο χαμόγελο, αυτό με το συρραπτικό, ξέρετε. Αναγκαστικά συναντιόμαστε στα χρόνια που στο κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι στρώναμε τα «πρέπει» μας σαν σερβίτσια, το ένα δίπλα στο άλλο. Κάθε εβδομάδα που η θεία ερχόταν επίσκεψη, με ρώταγε […]

Διότι πρώτον το πολύ ναζιστικό, αυτό το φωσφοριζέ που βγάζει μάτι, όσο να πεις σε δεσμεύει στα αξεσουάρ. Ενώ το πιο διακριτικό, το παστέλ ταιριάζει με όλα. Ειδικά το ναζιστικό το απαλό nude, ω μα είναι έξοχο. Φοράς ό,τι θέλεις κι αναδεικνύει θεσπέσια το μανικιούρ. Θέλω να πω τον καταλαβαίνω τον Βελόπουλο. Να είμαστε ναζιστές […]

Το παιχνίδι με τις καρέκλες ήταν μεγάλο χιτ τόσο στα παιδικά πάρτι όσο και στο στρατόπεδο Αουσβιτς. Οι παίκτες έπρεπε να είναι όσοι οι καρέκλες συν ένας. Παίζει μουσική κι όταν σταματάει όλοι πρέπει να καθίσουν. Αυτός που δεν προλαβαίνει και μένει όρθιος χάνει – στα παιδικά πάρτι. Ή εκτελείται – στο Αουσβιτς. Το ίδιο παιχνίδι παίζεται […]

Κανονίστε μερικοί τη μέρα των εκλογών να μας τα σπάσετε τα νεύρα τα σπασμένα. Οργανωθείτε, συντονιστείτε, προς Θεού μην αφήσετε τίποτα στην τύχη και σας τη γλιτώσουμε. Λιώστε μας, πατήστε μας, διαλύστε μας. Γιατί μπορείτε. Γιατί είστε περισσότεροι. Γιατί είστε δυνατότεροι. Γιατί μας νικάτε. Κανόνισε, αναποφάσιστε. Κανόνισε, εσένα το λέω. Εσένα που φτάνει παραμονή, φτάνει […]

Με αφορμή τη δίκη του Βαγγέλη Γιακουμάκη που βρίσκεται σε εξέλιξη, ξεδιαλέγω κάποιες από τις πιο αντιπροσωπευτικές επιστολές που έφτασαν στα χέρια μου αυτά τα τέσσερα χρόνια που ασχολούμαι με την υπόθεση του Βαγγέλη. Τα συμπεράσματα δικά σας. «Είμαι μάνα ενός 13χρονου αγοριού με επιπλέον κιλά κι επιπλέον ευαισθησίες, αδιάφορο για σπορ, ομάδες κ.λπ. Από […]

Εχεις ένα παιδί. Εχεις ένα παιδί κι είναι Πάσχα. Να βγει κι αυτό στη λιακάδα να παίξει, να χαρεί, να γιορτάσει. Κι έρχεται ο άλλος και στο στέλνει στην εντατική. Ετσι στα καλά καθούμενα. Είναι το έθιμο βλέπεις: πυροβολείς κι όποιον πάρει ο χάρος. Και μετά σου λέει ο δράστης «δεν το ‘θελα, συγγνώμη, ήταν […]

– Θύμισέ μου, η Κασσιανή τι ήτανε; – Τροπάριο! – Πριν γίνει τροπάριο; – Τροπάριο γεννήθηκε. – Πολύ με συγκινεί που ήταν περιπεσούσα. Αυτό και το «σήμερον κρεμάται» τ’ ακούω και βουρκώνω αν και μπορεί να είναι από τη γύρη. – Εμένα πάλι κατάθλιψη με πιάνει, ως χαρακτήρας προτιμώ κάτι πιο αλέγκρο, πιο μπριόζο. Προτιμάω τον Γαϊτάνο που θρηνεί έτσι πιο […]

Κύριε Αμβρόσιε, εσείς που με αποκαλείτε «ξετσίπωτη» ξέρετε τι σημαίνει η λέξη; «Τσίπα» στο Βυζάντιο ήταν η καλύπτρα που φόραγαν οι παντρεμένες – σε αντίθεση με τις εταίρες που είχαν ακάλυπτο το πρόσωπο. «Τσίπα» στον Μεσαίωνα ήταν το πέπλο που φορούσαν υποχρεωτικά οι θρησκευόμενες γυναίκες. Τσίπα στα χωριά ήταν το τσεμπέρι των «καθωσπρέπει», ενώ οι παρδαλές […]

Τώρα που ξεκίνησε η δίκη των εννέα βασανιστών του Βαγγέλη Γιακουμάκη, ομολογώ πως προβληματίστηκα αν πρέπει να γράψω ή όχι αυτό το κείμενο. Για δυο  λόγους. Πρώτον, έχω καταθέσει ως μάρτυρας στη δίκη για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη τον Οκτώβριο του 2016. Δεύτερον, ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης μου έκανε αγωγή – δικάζεται σε ένα μήνα περίπου στα Χανιά […]

Τις τελευταίες ημέρες επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο η χήρα του Ανδρέα Παπανδρέου. Διαμαρτυρήθηκε που δεν την κάλεσε το ΚΙΝΑΛ στην εκδήλωση για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, εμφανίστηκε στην (καλή και σοβαρή κατ’ εμέ) Ελεωνόρα Μελέτη, μίλησε για θεωρίες συνωμοσίας τύπου «τελειώστε την» διότι προφανώς αποτελεί απειλή – για ποιον δεν διευκρίνισε. Και για εκατοστή φορά, μοιράστηκε με […]

Κατ’ αρχάς, μην ψάξετε τη λέξη ζυμαροκώλης, απ’ το κεφάλι μου την έβγαλα. Αναζητούσα έναν χαρακτηρισμό για όλους όσοι αδρανοποιούνται στον καναπέ μέχρι να γίνει ο κώλος τους ζυμάρι. Ενα ζυμάρι ωραιότατο η συνείδησή τους, οι αρχές τους, το αξιακό τους σύστημα. Παράσιτο είναι και παρασιτικά ζει. Σε βάρος σου. Το δικό σου αίμα ρουφάει, […]

«Επειδή και εις την ανθρωπότητα το πρώτον αγαθόν πράγμα είναι η παιδεία». Νικήτας Σταματελόπουλος (1782 – 1849). Παραμονή της 25ης Μαρτίου, επιτρέψτε μου μια μνεία στην άγνωστη πλευρά ενός ήρωα. Ελάχιστοι γνωρίζουν το προοδευτικό, ανήσυχο και ριζοσπαστικό πνεύμα του οπλαρχηγού της Ελληνικής Επανάστασης Νικήτα Σταματελόπουλου. Οι περισσότεροι μάθαμε ό,τι μας δίδαξαν τα σχολικά βιβλία. Μέγας […]

Oταν έκλεισα τα 18 μου χρόνια πήγα τρεμάμενη στον Γιάννη Καψή, διευθυντή τότε του «Ταχυδρόμου» και του ζήτησα να με δοκιμάσει στη δουλειά. Ο πατέρας μου Λουκής Ακρίτας ήταν δάσκαλός του κι ο Καψής έγινε δάσκαλος για μένα. Θυμάμαι ότι μου είπε χαρακτηριστικά: «Να είσαι προετοιμασμένη όμως. Οπως ο πατέρας σου μού έβγαλε το λάδι, […]

«Γίναμε οι φωνές των κατατρεγμένων. Είπαμε την ιστορία τους. Κάναμε όλη την υφήλιο να μην μπορεί να πει “δεν ξέραμε”». Γιάννης Μπεχράκης 1960 – 2019 Εχει λίγες μέρες που πέθανε στα 59 του χρόνια. Βέβαια, στη δημοσιογραφία η είδηση που ξεπερνάει το 24ωρο, σκάρτα 48, είναι για να τυλίγεις σαρδέλες. Ανεπίκαιρη και συνεπώς άχρηστη. Πέθανε […]

Οι υποστηρικτές του αγωνιστή Νίκου Γεωργιάδη (ναι υπάρχουν και αυτοί) τονίζουν πως, στην περίπτωσή του, δεν έχουμε να κάνουμε με το κακούργημα της παιδεραστίας. Κι όντως νομικά ισχύει αυτό. Δεν είναι παιδεραστία, είναι ασέλγεια. Ασέλγεια σε βάρος ανηλίκων άνω των 15 ετών έναντι αμοιβής. Δηλαδή. Ο κ. Γεωργιάδης κατ’ εξακολούθησιν πλήρωνε για να κάνει σεξ […]

Το τελευταίο trend στην ενημέρωση είναι η τάση ορισμένων συναδέλφων να βαφτίζουν «ισαποστακισμό» την αντικειμενικότητα. «Ισαποστάκιας» θεωρείσαι όταν εξετάζεις τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οταν ερευνάς και την αντίθετη άποψη – ανεξαρτήτως αν τη γουστάρεις ή όχι. Οταν δεν οπαδοποιείσαι. Δεν βρίζεις. Δεν διασύρεις. Πολλοί από μας έχουν κάνει οπαδικά ολισθήματα, αλλά το άλλο άκρο […]

Κατ’ αρχάς βλάκας δεν γίνεσαι, γεννιέσαι. Από την κούνια το αποκτάς το θείο το χάρισμα. Ούτε σπουδές ούτε τίποτα ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις. Μερικοί είναι τυχεροί από γεννησιμιού τους. Παίζει ρόλο κι η κληρονομικότητα λεν οι επιστήμονες, αλλά το παραδέχεται και η εκκλησία μας: άλλο να φέρεις το γονίδιο εντός σου κι […]

Δυο χρόνια πριν, η 21χρονη Λίνα Κοεμτζή έπεσε από τον ένατο όροφο της φοιτητικής εστίας στη Θεσσαλονίκη. Δυο χρόνια μετά, τώρα δηλαδή, η μητέρα της απειλούσε κι εκείνη να πέσει από την ταράτσα του δικαστικού μεγάρου Γιαννιτσών επειδή οι Αρχές δεν έχουν εξιχνιάσει ακόμα την υπόθεση: ο θάνατος του παιδιού της ήταν έγκλημα ή αυτοκτονία; […]

Μπορεί κάποιος καλός άνθρωπος να μας ενημερώσει τι στην ευχή γίνεται με τη διανομή της ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου «Η ευνοούμενη»; Την πρώτη εβδομάδα η εταιρεία εκμετάλλευσης την έδωσε μόνο σε δυο αθηναϊκούς κινηματογράφους. Είχα την τύχη ο ένας να είναι δίπλα στο σπίτι μου κι έτσι μπόρεσα και την είδα. «Την είδα» μια κουβέντα […]