Έντυπη Έκδοση
Μελίνα, Ζυλ, Νόνικα, Αλέκος
Είναι προνόμιο της ποίησης να θεωρεί το «φαίνεσθαι» με έναν τέτοιο τρόπο ώστε ακόμη και όταν δεν υφίσταται να το προικίζει με μια αίσθηση δροσιάς αλλά και βάθους. Είναι η περίπτωση του ποιητή και πεζογράφου Αλέξανδρου Δαμουλιάνου που, χωρίς να αμφισβητεί κανείς τις τόσο καίριες παρατηρήσεις του για τέσσερα πρόσωπα του ελληνικού αλλά και του παγκόσμιου καλλιτεχνικού γίγνεσθαι, αναρωτιέται αν ταυτόχρονα η τόσο λαμπερή πραγματικότητα της σόουμπιζ δεν έχει και μια συχνά σκληρή, σκληρότατη όψη, προπαντός όταν έχει να κάνει με καλλιτέχνες που αν και μέσα στο φως η δική τους μοίρα ταυτίζεται με το ημίφως και τη σκιά