Δημητρολόπουλος Περικλής

Πρώτα το καλό σενάριο. Ο Αλέξης Τσίπρας ζητάει εκλογή αρχηγού από τη βάση και όχι μόνο εκλέγεται με θριαμβευτικό ποσοστό, πράγμα που είναι εύκολο, αλλά επιπλέον τα εκλογικά τμήματα του κόμματος σφύζουν από κόσμο, κάτι που αν δεν είναι ακριβώς δύσκολο, αποτελεί οπωσδήποτε ένα στοίχημα. Κι έτσι, εμβαπτισμένος σε μια νέα εκλογική κολυμβήθρα και νικητής […]

Συνταγματική αγριότητα που είπε ο πρόεδρος της βρετανικής Βουλής; Μπορεί στα αγγλικά. Στα ελληνικά, πάντως, θα λεγόταν Plan B. Και θα ήταν, ή μάλλον ήταν, πολύ πιο ευφάνταστο. Λουκέτο στο Κοινοβούλιο; Οχι μόνο. Λουκέτο στις τράπεζες και έλεγχοι κεφαλαίων. Και, αν χρειαζόταν, ντου στο Νομισματοκοπείο. Ψεύτικα ΑΦΜ. Κρυπτονομίσματα. Δεν χρειάζεται να ταυτίσει κανείς τον σημερινό […]

Με 4; Ε όχι και στο πανεπιστήμιο με 4. Φιλόλογος με 9,5 μέσο όρο; Αν είναι δυνατόν να διδάξει αύριο τα παιδιά μας ένας τόσο κακός μαθητής. Μαθηματικός με 3 στα Μαθηματικά; Ούτε πρόσθεση δεν θα ξέρει να κάνει. Ποιος θα διαφωνούσε με τις ενστάσεις; Και ποιος δεν θα αποτύπωνε σε αυτές ακριβώς τις ενστάσεις […]

Είναι από τις εικόνες των χιλίων λέξεων. Ο πάνοπλος αστυνομικός εισβάλει σε ένα κτίριο υπό κατάληψη στο άβατο των Εξαρχείων, αλλά δεν βγαίνει από αυτό με κρυμμένα όπλα και σακούλες γεμάτες ναρκωτικά. Βγαίνει με ένα κουκλάκι στα χέρια. Συνιστά ένα κουκλάκι απειλή για την ασφάλεια; Διασαλεύεται τόσο η τάξη από ένα παιχνίδι για να φτάσει […]

Τι είναι το σύγχρονο κράτος; Ενας ορισμός θα έλεγε πως είναι οι ανεξάρτητες Αρχές του. Είναι η ικανότητά του να εκχωρεί εξουσία σε ελεγκτικούς μηχανισμούς που θα ελέγχουν χωρίς παρεμβάσεις ακόμη και το ίδιο. Ακόμη περισσότερο, για ένα κράτος με τάσεις συγκεντρωτισμού, όπως είναι το ελληνικό, οι ανεξάρτητες Αρχές είναι ένα είδος βιτρίνας. Είναι τα […]

«Το ξέρω πως είμαι γελοίος, το είχα καταλάβει από τότε που ήμουν πέντε χρονών. Αλλά αυτός είμαι». Η ατάκα είναι από την ταινία «Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Κι αν την έκλεβε κανείς από τα χείλη του βιομηχάνου Πρίμο Σπατζάρι που υποδύθηκε ο Ούγκο Τονιάτσι, θα την τοποθετούσε σε εκείνα του Ματέο […]

Συμβαίνει με την Ιστορία. Οσο πιο πρόσφατα είναι τα γεγονότα τόσο μεγαλύτερες είναι οι αποκλίσεις γύρω από την ερμηνεία τους. Οσο πιο νωπός είναι ο χρόνος, τόσο πιο έντονες είναι οι έριδες. Από τον κανόνα θα ήταν αδύνατον να εξαιρεθεί η ιστορία της κρίσης – δεν θα το επέτρεπε η πολιτική φόρτιση. Ο καβγάς Πέτσα – […]

Τι σημασία έχει η ονοματολογία; Σημασία έχει ο γενικός κανόνας. Πολλοί φορείς του δημόσιου τομέα, λένε οι πληροφορίες, θα στελεχωθούν από αποτυχημένους πολιτευτές και κομματικά στελέχη. Κάτι που σημαίνει πως το κράτος δεν αποχρωματίζεται ούτε αυτή τη φορά. Αλλάζει μόνο χρώμα για να γίνει ξανά γαλάζιο. Ή, σύμφωνα με την αρχή της συνέχειας, για να […]

Αν δεν παινέσει το κόμμα ο γραμματέας του, ποιος θα το παινέσει; Εάν δεν πει ο Πάνος Σκουρλέτης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «μαγαζί γωνία», ποιος θα το πει; Ποιος άλλος θα έκανε τέτοιες ασκήσεις αυτοντοπαρίσματος, αν μη τι άλλο, για να μην πέσει το κόμμα και τον πλακώσει; Εντάξει, ο Σκουρλέτης δεν έχει ακριβώς το […]

Το έβλεπε κανείς στο κιόσκι του Προεδρικού Μεγάρου. Εκεί όπου κάθε 24η Ιουλίου κάθεται παραδοσιακά η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία, αποδεικνύεται πως η δημοκρατία μπορεί να είναι και μια άσκηση αναγκαστικής συνύπαρξης. Πως μπορεί να είναι τα σφιγμένα χαμόγελα, η αμήχανη κοινωνικότητα, η υποχρεωτική χειραψία με το βλέμμα να πέφτει αλλού. Μοιάζει με ειρωνεία της […]

Είναι το δεύτερο μισό του άγραφου κανόνα. Για να διατηρήσει ένας πρωθυπουργός το φιλολαϊκό του προφίλ δεν αρκεί να κάνει κρυφά τις διακοπές του σε μια θαλαμηγό. Πρέπει να βλέπει και κρυφά τους εκπροσώπους της επιχειρηματικής τάξης στο πρωθυπουργικό γραφείο. Για τους επιχειρηματίες, η μόνη επιτρεπτή είσοδος στο Μαξίμου ήταν η μη ανακοινώσιμη. Ή τουλάχιστον […]

Είναι από τις εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που το έλασσον γίνεται μείζον μία και μετά άλλη μία φορά. Το έλασσον έγινε μείζον όταν ο υπουργός Γαβρόγλου επέβαλε την κλήρωση των σημαιοφόρων στις μαθητικές παρελάσεις. Και τώρα το έλασσον ξαναγίνεται μείζον με την απόφαση της υπουργού Κεραμέως να επιλέγεται ως σημαιοφόρος ο αριστούχος των αριστούχων. Μπορεί […]

Ο κανόνας δεν ισχύει πια ούτε στη δραματουργία. Δεν είναι απαραίτητο πια το κρεσέντο στο τέλος. Μπορεί κάτι να τελειώσει ήσυχα, σχεδόν υπόκωφα, χωρίς να χάσει το μήνυμα ίχνος από τη δύναμή του. Μπορεί, αντίθετα, το υπόκωφο τέλος να ενισχύει ακόμη περισσότερο το περιεχόμενο. Με όρους θεάματος, ο κανόνας δεν ισχύει πια ούτε στην πολιτική. […]

Οσο απεχθές και να φαίνεται, άλλο τόσο λογικό ακούγεται: Ο,τι τελείωσε με Πολάκη δεν μπορεί παρά να αρχίσει με Πολάκη. Ο,τι τελείωσε με τον πρώην αναπληρωτή Υγείας σε υποχρεωτική σιωπή δεν μπορεί να παρά να αρχίσει με την κλήση του από τη νέα Βουλή για να μιλήσει. Να κληθεί για να εξηγήσει πώς και κάτω […]

Μπορεί στη θέση του Πρωθυπουργού να κάθεται ένας Μητσοτάκης όταν στο βήμα μιλάει ένας Παπανδρέου. Αλλά τίποτε σε αυτή τη σκηνή να μη θυμίζει το παρελθόν. Καμία λάμψη από τότε, κανένα déjà vu να μη διασαλεύει το παρόν. Μπορεί να φαίνονται όλα ξεκομμένα από τότε, μπορεί κανένας συνειρμός να μην παρεισφρέει, όχι μόνο στις πιο […]

Αφού ήταν να γίνει, ας γινόταν σωστά. Ας ορκίζονταν οι βουλευτές πίστη στο Σύνταγμα και τους νόμους με ένα σύννεφο από καπνό να ανεβαίνει σιγά σιγά προς την οροφή της αίθουσας της ολομέλειας. Ας ορκίζονταν με το ένα χέρι και ας κάπνιζαν με το άλλο. Οι θεριακλήδες; Οχι, οι παραβάτες του νόμου. Οι βουλευτές που […]

Δεν μπορεί κανείς να εφευρίσκει συνεχώς τον εαυτό του. Δεν μπορούν ούτε οι μικροί της Βουλής. Πόσο Βαρουφάκη να εφεύρει, ας πούμε, ο Βαρουφάκης; Πόσες βελοπουλικές εκδοχές να πουλήσει στους πελάτες του ο Βελόπουλος; Και γιατί να εφεύρει κάτι άλλο η Γεννηματά όταν το εφεύρημα του «αυθεντικού ΠΑΣΟΚ» και του διμέτωπου της προσέφερε ένα ποσοστό […]

Σκέψεις, ερωτήματα και απορίες μετά τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες - Αξίζει να προσπαθήσει κανείς όχι για να μετατρέψει την Αθήνα σε Παρίσι αλλά τουλάχιστον για να την κάνει μια βιώσιμη, φιλική στον χρήστη πόλη

Δέκα χρόνια; Μπορεί να το ξεχάσει κανείς και σε λιγότερο από δέκα μήνες. Ακόμη περισσότερο, μπορεί το όνομα της Μακεδονίας να γίνει ο προάγγελος ενός καλύτερου μέλλοντος, όπως είπε ο νέος υπουργός Αμυνας μετατοπίζοντας τον άξονα από το περιεχόμενο της Συμφωνίας των Πρεσπών στην εφαρμογή. «Για να σταθεί αυτή η Συνθήκη και να παράξει θετικά […]

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα ήταν απλώς η βαρετή ιστορία μερικών κρατικών αξιωματούχων. Σε αυτή τη χώρα, όμως, η ιστορία των γενικών γραμματέων των υπουργείων είναι μια ιστορία φαρισαϊσμού. Κι αυτό επειδή δεν είναι μια ιστορία που γράφουν μόνοι οι ίδιοι ως γραμματείς. Την ιστορία τη γράφουν και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι ως φαρισαίοι. Ως […]

Υπάρχουν κανονικότητες και κανονικότητες. Υπάρχουν ακόμη και κανονικότητες που δεν είναι απολύτως κανονικές. Δεν είναι μήπως κανονικότητα μια Βουλή γεμάτη από πασόκους; Είναι. Αλλά δεν είναι πολύ κανονικό να τους βλέπει ένας βουλευτής του ΚΙΝΑΛ παντού, δεξιά και αριστερά όπως είπε ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, εκτός από το ίδιο του το κόμμα. Δεν είναι κανονικότητα να […]

Θα μπορούσε να είναι κι αυτό ένα δείγμα της πολυτραγουδισμένης επιστροφής στην κανονικότητα. Μετά από μια μικρή θητεία ως Αριστερά του Κυρίου, η Εκκλησία έγινε και πάλι η Δεξιά του. Επέστρεψε, θα μπορούσε να πει κανείς, στον φυσικό της χώρο. Εκεί όπου ένας πρωθυπουργός σκύβει ευλαβικά για να φιλήσει το χέρι του αρχιεπισκόπου την ημέρα […]

Μμπορεί να δει κανείς την περίπτωση από την αθλητική της σκοπιά. Θα έλεγε τότε, για να ερμηνεύσει τη γραμμή Μεϊμαράκη υπέρ της υποψηφιότητας Παπαδημούλη στην αντιπροεδρία του Ευρωκοινοβουλίου, πως ο επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ φοράει πάντα εκτός συνόρων τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας. Μπορεί όμως και να δει την περίπτωση και από την τουριστική […]

Μπορεί να χάνεται μια ολόκληρη χώρα. Αλλά να μη χάνεται κανείς στη χώρα. Κανένας από εκείνους που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνέβαλαν στην απώλεια. Μπορεί τα ίδια πρόσωπα να ανακυκλώνονται σε θέσεις ευθύνης λες και, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, η χαμένη χώρα πάσχει και από μια τρομακτική λειψανδρία. Κάπως έτσι, για […]

Είναι, παγίως, από εκείνα τα πράγματα που λέγονται στην πολιτική αλλά ποτέ δεν γίνονται. Κανένας πρωθυπουργός, από τον πρώτο που εμπνεύστηκε την ιδέα έως τον τελευταίο που την επανέλαβε σχεδόν αταβιστικά, δεν έφτιαξε αυτή που υποτίθεται πως θα ήταν η κυβέρνηση των ονείρων του τουλάχιστον ως προς τον αριθμό των μελών της. Κανένας δεν πέτυχε […]

«Θέλει το Πανεπιστήμιο Πατρών να κάνει Νομική Σχολή; Να την κάνει». Η δήλωση είναι του Γιώργου Παπανδρέου και αν έχει αξία δεν είναι επειδή λύνει με έντεκα λέξεις ένα πρόβλημα. Η αξία της δήλωσης βρίσκεται σε αυτά που λέει για τον φορέα της. Ως τι μίλησε ο Παπανδρέου; Ως βουλευτής Αχαΐας ασφαλώς. Ως πρώην υπουργός […]

Εμπλεξε; Μπορεί και να έμπλεξε. Αλλά η δίωξη που ασκήθηκε στον Λευτέρη Κρέτσο ξεπερνά το ίδιο το πρόσωπο. Συνιστά ασφαλώς ένα δράμα Κρέτσου, στο μέτρο που συνιστά δράμα και για κάθε ένα από τα πέντε μέλη της επιτροπής τηλεοπτικών αδειών εις βάρος των οποίων ασκήθηκαν επίσης διώξεις από την Εισαγγελία Εφετών. Πέρα όμως από το […]

Ας αποφύγει κανείς τον πειρασμό της εικόνας στην οποία παραπέμπει το όνομά του. Ας μην πει πως ο Παναγιώτης Λαγός έφυγε τρέχοντας από τη Χρυσή Αυγή. Ας δεχθεί πως απλώς αποχώρησε, ακόμη και αν στη δήλωση με την οποία ανακοίνωσε την ανεξαρτητοποίησή του ως ευρωβουλευτής εκφράζει ένα συλλογικό συναίσθημα που είναι αδύνατον να μην παραπέμψει […]