Δημητρολόπουλος Περικλής

Δεν είναι με την ελίτ, είναι με τους πολλούς. Είναι με τους πολλούς, όποιοι και αν είναι οι πολλοί, ό,τι και αν πιστεύουν, όποιος και αν τους εκπροσωπεί. Είναι με τον Θύμιο Λυμπερόπουλο. Με τον «φίλο Θύμιο» που διαφημίζεται στο Αιγάλεω ως το τελευταίο απόκτημα της λαϊκής Δεξιάς. Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς την […]

Ας πούμε πως κάποτε ο Κουφοντίνας ασκούσε βία για να «αλλάξει τον κόσμο σε πολλά επίπεδα» όπως θα έλεγε και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Πως δολοφονούσε με τα πολιτικά κριτήρια και τις καλές προθέσεις που αναγνώρισε ο φορέας ενός θεσμού του κράτους, έστω και εξωδικαστικά αλλά πάντως με αφορμή την επίθεση προ εξαμήνου στον […]

Δεν έχει σημασία η απόσταση του χρόνου. Αντίθετα, είναι η απόσταση που δίνει αξία στον διάλογο ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα του 2015 και εκείνον του 2019. «Ε, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, κάποιοι ήταν ομοτράπεζοι στα κότερα μεγαλοεπιχειρηματιών» καταγγέλλει ο πρώτος. «Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα εάν κάποιοι υπουργοί μου έχουν ταξιδέψει με σκάφη, δεν […]

Με ένα τέτοιο επιχείρημα δυσκολεύεται να τους θαυμάσει κανείς ως κληρονόμους κάποιου θεωρητικού του κινήματος, όπως ήταν ας πούμε ο Μπακούνιν. Θα τους αδικούσε εάν τους κατέτασσε στους μηδενιστές – ποιος μηδενιστής θα ακουγόταν σαν ηχώ της γιαγιάς του; Οχι, οι αναρχικοί που επιτέθηκαν στα γραφεία της ΝΔ γράφοντας στον τοίχο το σύνθημα «Εφτά να είναι […]

Εκείνη το άκουσε με τα αφτιά της. «Ο κ. Μητσοτάκης», είπε η υπουργός Εργασίας, «μίλησε καθαρά για θέσπιση επταήμερης εργασίας». Η υπουργός δεν μίλησε ως καθ’ ύλην αρμόδια. Μίλησε ως ένα κόμμα που δεν άκουσε απλώς αυτό που ήθελε να ακούσει, αλλά αυτό που ήθελε να το πει ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ. Μίλησε […]

Συμβαίνει καμιά φορά η πολιτική ανάλυση να εξαντλείται – να σηκώνει τα χέρια ψηλά με τον τρόπο που τα σηκώνει η επιστήμη απέναντι σε κάτι που είναι εμφανώς παράλογο. Συμβαίνει ακόμη να μην απαιτείται μια εμβριθής ανάλυση για κάτι που μπορεί να αναλυθεί εντελώς απλά, να εξηγηθεί όχι με τα εργαλεία της θεωρίας αλλά με τις […]

Είναι σαν η δικαίωση του καπνιστή Πολάκη να ήρθε από εκεί που δεν την περίμενε όχι μόνο ο ίδιος αλλά και κανένας άλλος. Να έσκασε από τον σκανδιναβικό βορρά, από αυτήν την επικράτεια του προοδευτικού πνεύματος και της πολιτικής ορθότητας, όπου η υπουργός Υγείας Σίλβι Λιστχάουγκ δεν συνελήφθη μόνο να καπνίζει δημοσίως αλλά επιπλέον υπερασπίστηκε […]

Τι σοκάρει περισσότερο; Η φράση «περιφέρεται ως γλάστρα» για έναν άνθρωπο με ειδικές ανάγκες που εκστόμισε ο Αλέξης Τσίπρας ή το σύνθημα «νάτος νάτος ο Τσίπρας ο σκαφάτος» που φώναξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Το «Είσαι πολύ λίγος εσύ να μιλάς για μένα» ή το «θα σας έκραζαν όλοι»; Ποιος έριξε καλύτερα το «επίπεδο στα τάρταρα», […]

Κανένας δεν θέλει να σκυλεύουν την οικογένειά του. Δεν θέλει ούτε ο Αλέξης Τσίπρας που χθες ανάρτησε στον λογαριασμό του στο Facebook ένα μακροσκελές κείμενο για να αποκρούσει την κατηγορία ότι ο εργολάβος πατέρας του έπαιρνε την περίοδο της δικτατορίας δημόσια έργα από το χουντικό καθεστώς. Χρωστάει μια απάντηση, έγραψε, όχι στο τίποτα του κυρίου […]

Στις εκλογές; Μα φυσικά θα έρθει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ είναι βαθιά νυχτωμένη. Η Προοδευτική Συμμαχία; Ενοχλεί επειδή βλέπουν ότι ανασυγκροτείται ο προοδευτικός χώρος. Οι καρέκλες; Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ είναι που δεν έχουν μάθει να τις αφήνουν. Ο Μητσοτάκης; Αυτός είναι ο μετρ των μεταγραφών στη Βουλή, όχι ο Τσίπρας. Η Γεννηματά; […]

Με δεδομένο ότι δεν χρειάζεται να είναι κανείς και καμιά ιδιοφυΐα για να μάθει τους κανόνες, ο ορισμός του θρυλικού προπονητή Μπιλ Σάνκλι φαίνεται να είναι ο πλέον ταιριαστός για το ποδόσφαιρο: «Το μόνο που χρειάζεσαι για να παίξεις, είναι λίγο χορτάρι και μια μπάλα». Για να δει όμως; Τι πρέπει να κάνει κάποιος για […]

Το αντιλαμβάνεται πλέον ο καθένας. Οι διακοπές σε μια θαλαμηγό μπορεί να κοστίσουν πολύ ακριβά. Μπορεί να ξεπεράσουν ακόμη και το οικονομικό κόστος – το κόστος που γλιτώνει ένας Πρωθυπουργός εάν φιλοξενηθεί ως θύμα κόπωσης από έναν φιλόστοργο εκπρόσωπο της ελίτ. Το τίμημα μπορεί να καταβληθεί πολιτικά. Αλλά πώς μετριέται; Πόσο από το ποσοστό της κάλπης […]

Δεν χρειάζεται δα χαρτί και μολύβι. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε δώσει κάποιος τόσα πολλά, ένα ολόκληρο πακέτο παροχών, για μια εβδομάδα σε ένα κότερο. Ποτέ η παροχολογία δεν είχε συνδεθεί με μια κοτεριάδα και μάλλον δεν θα συνδεθεί ούτε και στο μέλλον – πόσοι εφοπλιστές θα διαγνώσουν στους πρωθυπουργούς και πόσοι πρωθυπουργοί θα συμφωνήσουν ότι […]

Ας δούμε την ιστορία με τη σειρά εμφανίσεως. Πρώτα εμφανίστηκε κάποιος του Ρουβίκωνα για να απειλήσει τους δικαστές που θα κρίνουν το αίτημα άδειας του Κουφοντίνα. Επειτα εμφανίστηκε ξανά ο ίδιος για να ισχυριστεί πως η απειλή δεν ήταν ακριβώς απειλή αλλά κάτι σαν λογικό συμπέρασμα στη λογική του Ρουβίκωνα. Μετά εμφανίστηκε η Ενωση Δικαστών […]

Αν δεν ήταν μια στιγμή θριάμβου για την τηλεοπτική δημοκρατία, θα ήταν απλώς σύμπτωμα αριθμολαγνείας. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την υπόμνηση του Αλέξη Τσίπρα ότι εκείνος, αντίθετα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τρελαίνει τα μηχανάκια της AGB; Πώς αλλιώς αν όχι κάτω από το πρίσμα της ακλόνητης πεποίθησης ότι στα τηλεοπτικά αλώνια είναι ασυναγώνιστος; Αυτό […]

Τη δεύτερη ανάρτηση, λέει, δεν την έγραψε για να «μαζέψει» την πρώτη. Δεν ανακατασκευάζει, διαμαρτύρεται απλώς για τη διαστρέβλωση από τα κακόβουλα μέσα ενημέρωσης που ερμήνευσαν την αρχική ανάρτηση ως «ευθεία απειλή του Ρουβίκωνα στους δικαστές». Τι θα ήταν όμως εκείνη η πρώτη ανάρτηση χωρίς την υπόμνηση ότι η δικαστική απόφαση για την άδεια του […]

Είναι, εάν θέλει να μείνει κανείς πιστός στο πνεύμα Τσακαλώτου, σαν εκείνη η σαρανταποδαρούσα όχι μόνο να περνάει τον πήχη παρά τον μηνίσκο που την ταλαιπωρεί, αλλά να κάνει στο τέλος και μια ωραιότατη κωλοτούμπα. Ή, εάν διακτινιστεί στο πνεύμα Φίλη, η κωλοτούμπα να γίνεται δια του υποβιβασμού της γκάφας σε σχήμα λόγου – ως σχήμα […]

Περίμενε κανείς πως οι τελευταίοι θα ήταν οι τραγουδιστές της παραλιακής. Αλλά όχι. Θα υπάρχει πάντα κάποιος πολιτικός που θα γεμίσει με τις αφίσες του δρόμους, τζαμαρίες και κολώνες για να υπενθυμίσει την παρουσία του. θα υπάρχει πάντα κάποιος Νάσος Ηλιόπουλος για να υπενθυμίσει πως από τη δηλωμένη αφοσίωση στην προστασία του περιβάλλοντος μπορεί κανείς […]

Ας υποθέσουμε πως τα πάντα, ακόμη και τα ονόματά τους, είναι φανταστικά. Πως ο ένας λέγεται Ιωνάς, η άλλη Ρένα, πως είναι και οι δυο κυβερνητικά στελέχη. Και πως μολονότι τους χωρίζει μια ολόκληρη θάλασσα, τους ενώνει αυτό που η Ρένα της ιστορίας θα μπορούσε να χαρακτηρίσει με λυγμικό παράπονο «στραβή στη βάρδια». Η δική […]

Η μόνη δικαιολογία θα ήταν πως ο Πρωθυπουργός δεν μπλέκει τα προσωπικά με τα επαγγελματικά. Πως μπορεί ο υπουργός Πολάκης να έχει αναστατώσει ολόκληρη την κυβέρνηση με τους γρυλισμούς του αλλά για τον επικεφαλής της κυβέρνησης θα είναι πάντα μια ευχάριστη παρέα, ένας προνομιακός συνδαιτυμόνας στις παραθαλάσσιες ταβέρνες της επικράτειας. Γιατί για πολλά θα μπορούσε […]

Είναι πιθανότατα το καλύτερο τεστ δημοκρατικής συνείδησης. Οχι πώς αντιλαμβάνεσαι τη δική σου δημοκρατία, αλλά πώς αντιλαμβάνεσαι τη δημοκρατία των άλλων. Οχι ποιες ελευθερίες διεκδικείς για τη δική σου κοινωνία, αλλά πόσες εκπτώσεις είσαι διατεθειμένος να κάνεις στα θεμελιώδη δικαιώματα άλλων κοινωνιών. Οχι πόσο δυσανεκτικός δηλώνεις απέναντι στην κρατική καταστολή στη δική σου χώρα, αλλά […]

Συντριβή δεν ήταν σε καμία περίπτωση. Κρίνοντας όμως από την αντίδραση της Εκκλησίας, την οποία εάν θέλει κανείς να είναι απολύτως ακριβής μπορεί να περιγράψει μόνο ως «τσαντίλα», δεν υπάρχει αμφιβολία πως η άφιξη του Αγίου Φωτός στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας είχε όλα τα χαρακτηριστικά της ανώμαλης προσγείωσης. Κι αν πάλι λάβει υπόψη του πως […]

Στους ειδικούς του κλάδου δεν είναι άγνωστη ως εκλογική συμπεριφορά. Ξέρουν πως ένα τμήμα του εκλογικού σώματος ακολουθεί απλώς το ρεύμα του νικητή, πως πηγαίνει εκεί όπου φυσάει ο άνεμος. Και πηγαίνει ακόμη και εάν ο άνεμος αλλάζει φορά στο ιδεολογικό φάσμα είτε από τα αριστερά προς τα δεξιά είτε αντίθετα. Αυτή η αλλαγή φοράς, […]

Κι αν δεν ήταν ο Κυμπουρόπουλος; Αν το πολακικό έμεσμα δεν λέρωνε κάποιον που είναι αδύνατον να μη θαυμάσει κανείς αλλά κάποιον που έχει μάθει να μισεί; Τι θα συνέβαινε, ας πούμε, εάν ο αποδέκτης του πολακισμού ήταν ο Σόιμπλε; Δεν θα συνέβαινε τίποτε. Και δεν είναι ένα τίποτε υποθετικό, ένα τίποτε αυθαίρετο. Δεν συνέβη […]

Αν υπήρχε τηλεοπτικό διάγγελμα σε δόσεις θα ήταν κάπως έτσι, σαν τη συνέντευξη του Νίκου Παππά σε μεταμεσονύκτια εκπομπή. Και αν έσπαγε ποτέ η σιωπή κάποιου για να μη σπάσει, θα έσπαγε σε τέτοιες συνθήκες: στις συνθήκες ενός στούντιο αποστειρωμένου από επικίνδυνα επίμονες ερωτήσεις. Ο Νίκος Παππάς δεν χρειάστηκε να φτάσει ώς το Διάστημα για […]

Τη συμφωνία για τα πλεονάσματα; Φυσικά και δεν θα την παραβιάσουμε, θα παραμείνουμε προσκολλημένοι στον στόχο του 3,5% έως το 2022. Το πιο ζωτικής σημασίας ζήτημα; Να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας στην Ευρώπη και με τους δανειστές μας. Προεκλογικές παροχές; Ποτέ, εμείς δεν θα δώσουμε ελεημοσύνη για να κερδίσουμε τις εκλογές. Το ευρώ δεν είναι […]

Δεν έχει κανείς παρά να εντοπίσει την αναλογία. Εάν ολόκληρη Κλαυθμώνος δεν χωράει το περίπτερο του Πατούλη, τότε δεν υπάρχει τόπος για να χωρέσει τον ίδιο τον Πατούλη. Τότε, ο υποψήφιος περιφερειάρχης της ΝΔ είναι μεγαλύτερος από την περιφέρεια που φιλοδοξεί να διοικήσει. Επειδή όμως ο μόνος που φαίνεται να πιστεύει πως ο Πατούλης συνιστά […]

Αρκεί ίσως αυτή η φράση για να εξηγήσει την εκλογή του Βολοντίμιρ Zελένσκι στην προεδρία της Ουκρανίας. «Χρειαζόταν ένας κωμικός», είπε ένας ψηφοφόρος, «για να μας κάνει να γελάσουμε με την τραγωδία μας». Είναι η ίδια φράση που θα μπορούσε να εκστομίσει ένας οποιοσδήποτε ισλανδός ψηφοφόρος όταν ένας άλλος κωμικός, ο Γιον Γκναρ Κρίστανσον, εκλεγόταν […]

Κανονικά θα έπρεπε να έχει θαφτεί κάπου στο παρελθόν. Θα έπρεπε αυτά τα 52 χρόνια να έχουν κατατάξει τη δικτατορία σε μια βάναυση όσο και γκροτέσκα ελληνική εκδοχή των ολοκληρωτισμών του 21ου αιώνα. Θα έπρεπε ενδεχομένως ακόμη και να έχει απαλλαγεί η πολιτική τάξη της εποχής από την ευθύνη της γενεσιουργού αιτίας: Ηταν η πολιτική […]

Στο σινεμά τα πράγματα είναι απλά: ο Χρήστος Λούλης παίζει τον Βαρουφάκη, ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης τον Τσίπρα, ο Δημήτρης Τάρλοου τον Τσακαλώτο. Αλλά στη ζωή τα πράγματα περιπλέκονται ελαφρώς. Ποιον παίζει ο Αλέξης Γεωργούλης στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ; Τον Τσακαλώτο, την Αχτσιόγλου, τον Χαρίτση ή τον Φίλη; Ποιον από τους διάφορους πρωτοκλασάτους που αρνήθηκαν να […]

Μπορεί να το δει κανείς ως δείγμα εκείνης της καταστατικής γκρίνιας που χαρακτηρίζει την Αριστερά στις πιο συρρικνωμένες εκδοχές της. Ή μπορεί να είναι απλώς ένα σύμπτωμα ηττοπάθειας. Ή, ακόμη χειρότερα, το φυσικό αποτέλεσμα του συνωστισμού των υποψηφίων για λίγες θέσεις – δεν θα στηθεί και κανένας καβγάς, δεν θα πέσει και κανένα χτύπημα κάτω από […]

Ως εθνική ψευδαίσθηση θα μπορούσε και να λειτουργήσει. Ως αίτημα «ηθικής, πολιτικής και ιστορικής υποχρέωσης» που είπε ο Πρόεδρος της Βουλής και με το τακτ που περιέγραψε ο ίδιος: «Η καθυστέρηση στη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων», εξήγησε, «έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν θέλαμε σε καμία περίπτωση, μέσα στην κρίση και όσο διαρκούσαν […]