Δημητρολόπουλος Περικλής

Το καταλαβαίνει κανείς και χωρίς να δει τις δημοσκοπήσεις: το εμπόριο του πατριωτισμού πουλάει. Πουλούσε πολύ πριν καταγγείλει ο Αλέξης Τσίπρας τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πατριδοκάπηλο –πουλούσε από την εποχή που ο ίδιος ο Τσίπρας δήλωνε στη Βουλή ότι «κάποιοι εδώ μέσα δεν είναι και πολύ Ελληνες» ενώ απέξω το πλήθος ήταν έτοιμο να κατασπαράξει […]

Από μια άποψη ο Καμμένος έδειξε τον δρόμο: δεν αφήνεις να παραγάγει αποτελέσματα η συμφωνία στο κόμμα σου, περιμένεις να την απορρίψει «ο λαός των Σκοπίων» για να συνεχιστεί η ζωή από εκεί που την είχες αφήσει πριν από τη συμφωνία. Τότε που οι ΑΝΕΛ χάρασσαν κόκκινες γραμμές στο Μακεδονικό, η ΝΔ ήταν μια αντεθνικιστική […]

Τον κατάλογο μπορεί να τον μεγαλώσει όσο θέλει κανείς –όρεξη νά ‘χει. Στην «εκχώρηση» του ονόματος, στον σπονδυλωτό χαρακτήρα της συμφωνίας και το βάθος του χρόνου όπου υπάρχει ο κίνδυνος να χαθούν οι όροι στη μετάφραση να προσθέσει τα εμπορικά σήματα και τον σαφώς πιο ελκυστικό από το εμπόριο «διάβολο που κρύβεται στις λεπτομέρειες» –τα […]

Θα το έχουμε ξεχάσει σε δέκα χρόνια, όπως προέβλεπε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Ή σε δέκα μήνες; Κάποιος που συνομιλεί μόνο με την Ιστορία θα ευχόταν το πρώτο. Αλλά για κάποιον που έχει μεγαλύτερη σημασία ο πολιτικός και όχι ο ιστορικός χρόνος, εκείνο που έχει σημασία είναι το δεύτερο. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς σε […]

Δεν ξέρει κανείς πώς θα γίνει ο τρίτος ο παγκόσμιος πόλεμος. Αλλά εάν ο πρώτος εμπορικός πόλεμος του 21ου αιώνα γίνει με φωτογραφίες, τότε μπορεί να ελπίζει ότι τουλάχιστον ο τέταρτος δεν θα γίνει με πέτρες. Τα tweets δεν αλλάζουν και πολύ την εικόνα. Ο Τραμπ γράφει πιο γρήγορα και από τη σκιά του –αλλά […]

Είναι ασφαλώς κάτι λιγότερο από πολιτικό θρίλερ. Αλλά δεν συναντάς κάθε μέρα στην πολιτική κάποιον να περιμένει πάνω από το τηλέφωνο για να χτυπήσει –και μάλιστα να χτυπήσει από τον Ζόραν Ζάεφ. Δεν είναι συνήθης αυτή η αίσθηση αγωνίας, η ομολογία της προσμονής, η εξομολόγηση της προσδοκίας. Και μάλλον δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά: […]

Τώρα δεν είναι όπως τότε. Τα συλλαλητήρια τη δεκαετία του ’90 γίνονταν με την ψευδαίσθηση πως το μήνυμα θα περνούσε τα σύνορα. Ο παραλήπτης ήταν κάπου στο εξωτερικό, η ΠΓΔΜ, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο, ο Πινέιρο, η διεθνής επιστημονική κοινότητα, η παγκόσμια κοινή γνώμη, η Αμερική –οποιοσδήποτε μπορούσε να ακούσει ότι η Μακεδονία είναι ελληνική, […]

Το σκεπτικό είναι κάπως περίπλοκο ή μάλλον προδίδει όλη εκείνη τη σύγχυση που χαρακτηρίζει και τη δράση της ομάδας. Η ουσία όμως δεν αλλάζει: το ηγετικό στέλεχος του Ρουβίκωνα ζήτησε την προστασία της Αστυνομίας και ελάχιστη σημασία έχει εάν τη ζήτησε επειδή μπήκαν στο σπίτι του κοινοί διαρρήκτες ή οι υπηρεσίες της Ασφάλειας, όπως πιστεύει […]

Ο τρόπος μπορεί να είναι πράγματι μπρούτος. Συγχρόνως, όμως, δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο κοντά στην αλήθεια: αυτό που θέλει η κυβέρνηση Ερντογάν είναι να «βρει τους Oκτώ, να τους πακετάρει και να τους γυρίσει στην Τουρκία». Ο Μπεκίρ Μποζντάγ, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κυβερνητικός εκπρόσωπος που έκανε τις σχετικές δηλώσεις, δεν θα […]

Αδεια; Και γιατί όχι αποφυλάκιση; Γιατί το «χαρτάκι», όπως θα έλεγε και ο Νίκος Τόσκας, να γράφει «άμεση χορήγηση άδειας, άμεση κατάργηση του εισαγγελικού βέτο» και όχι «άμεση απελευθέρωση (ή “λευτεριά” όπως θα επέβαλλε το ιδίωμα), άμεση κατάργηση του εισαγγελέα»; Γιατί ο μαξιμαλισμός της πράξης, η βίαιη εισβολή στο υπουργείο Ανάπτυξης υπέρ του Κουφοντίνα, είναι […]

Οποτεδήποτε άλλοτε, θα ήταν δείγμα πολιτικής ωριμότητας: μια κυβέρνηση και ο επικεφαλής της να καταρρέουν δημοσκοπικά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μην έχουν ανεβεί στα κάγκελα ζητώντας εκλογές, να μην λέει κανένας ότι «είναι εμφανής η δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα» ή ότι «η κυβέρνηση έχει χάσει την δεδηλωμένη στην κοινωνία». Να μην επαναλαμβάνεται […]

Εχει δίκιο ο Πάνος Καμμένος. Οχι και να τον ρωτάνε για τις πόζες του στο Μονακό «αυτοί που παριστάνουν τους συνοδούς τέως μοντέλων για να καλύπτουν εραστές, οι τρόφιμοι σε κότερα εμπόρων ναρκωτικών και τα ψώνια της Μυκόνου που γδύνουν τις γυναίκες τους για ξαπλώστρα 3.000 ευρώ». Αλλά όλοι οι υπόλοιποι; Δικαιούνται να ρωτούν, να […]

Η καγκελάριος το έθεσε με όρους σαιξπηρικής κωμωδίας. Υπενθυμίζοντας, όταν κλήθηκε να σχολιάσει τις εξελίξεις στην Ιταλία, τα «δύσκολα ζητήματα» που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα και την κατάληξή τους έπειτα από «πολλά πολλά βράδια» συζητήσεων μαζί του, υπέδειξε ουσιαστικά μια στρίγκλα που έγινε αρνάκι. Η Ανγκελα Μέρκελ πιστεύει με άλλα λόγια ότι είναι ένας […]

Είναι σαν ένα μπρος – πίσω στον χρόνο. Και διατυπώνεται με τη μορφή ερωτήματος: Αν η Ιταλία απέφυγε ένα ελληνικό ’15, γιατί η Ελλάδα δεν έζησε ένα ιταλικό ’18; Γιατί παρασύρθηκε στη δίνη της υπερήφανης διαπραγμάτευσης, των ζουρνάδων που θα έκαναν τις αγορές να χορεύουν, της φενάκης των δανεικών από τη Ρωσία ή την Κίνα, […]

Λένε ότι τις εκλογές δεν τις ζητάς όταν δεν μπορείς να τις επιβάλεις. Αλλά τα αξιώματα στην πολιτική είναι για να ανατρέπονται. Το αξίωμα Γεννηματά, ας πούμε, λέει ότι εκλογές ζητάς ακόμη κι όταν δεν μπορείς να τις επιβάλεις. Ακόμη κι όταν το αίτημά σου ταρακουνάει περισσότερο το ίδιο σου το κόμμα παρά την κυβέρνηση, […]

Το είπε και ο Πρωθυπουργός στο Twitter: η βία δεν είναι πολιτικά ουδέτερη. Μπορεί να είναι ακροδεξιά, όπως εκείνη που υπέδειξε ο ίδιος, όπως μπορεί να είναι και ακροαριστερή. Nα είναι μαύρη ή κόκκινη. Να εκδηλώνεται από στοιχεία που διαβιούν στα άκρα της Νέας Δημοκρατίας ή άλλα που θάλλουν στις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο που […]

Δεν είναι και τόσο λεπτό το νήμα που τους συνδέει. Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, χοντρό σαν καραβόσκοινο: τα μέλη του αριστερού Podemos καλούνται από τον αρχηγό τους να αποφασίσουν με ψηφοφορία εάν ο αρχηγός τους δικαιούται να είναι αρχηγός με βίλα, ενώ οι ψηφοφόροι του Κινήματος των 5 Αστέρων και της ακροδεξιάς Λέγκας στην Ιταλία […]

Το μέτρο του εθισμού μιας κοινωνίας στη βία δεν το δίνουν οι τραμπούκοι που χτυπάνε –πότε στα πανεπιστήμια και στις διαδηλώσεις και τώρα σε εκδηλώσεις μνήμης. Το δίνουν όλοι οι υπόλοιποι. Το δίνει η ανοχή, η αφασία, η ένταξη των επεισοδίων βίας στη σφαίρα του φυσιολογικού, η ταύτισή τους με απλά «συμβάντα» της καθημερινότητας. Το […]

Τώρα πια ξέρουμε τι σε τι κόσμο θα ήθελε να ζήσουν τα παιδιά μας. Σε έναν κόσμο σαν κι αυτόν που θα ζήσουν τα παιδιά του: σε ένα ευρύχωρο σπίτι μακριά από τους θορύβους της πόλης, με έναν τεράστιο κήπο και μια ωραία πισίνα. Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας δεν είναι ανακόλουθος από αυτήν την άποψη. Το […]

Δεν του απάντησε «κι εσείς σκοτώνετε τους μαύρους», όπως στο ανέκδοτο, αλλά το νόημα είναι ακριβώς το ίδιο: «Ο άνθρωπος που στέλνει χιλιάδες τούρκους στρατιώτες να κρατούν σε κατοχή τη Βόρεια Κύπρο και εισβάλλει στη Συρία», είπε ο Νετανιάχου για τον Ερντογάν, «δεν θα κάνει κήρυγμα σε εμάς όταν υπερασπιζόμαστε τους εαυτούς μας από τη […]

Ηταν θέμα χρόνου. Κάποιος κάπου θα έλεγε ότι όχι μόνο ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει συναντηθεί δύο φορές με τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά και ότι έχει κλείσει και θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Και γιατί όχι ότι έχει συμφωνήσει να είναι ο υποψήφιος του κόμματος για τον δήμο της Αθήνας, ότι θα πάρει κανά δυο […]

Ετσι απλοϊκά όπως το λέει ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, σαν να περιγράφει το γεγονός στο καφενείο, ακούγεται απλό: «Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησαν την ανατροπή, αλλά σπάσαμε τα μούτρα μας». Είναι ένα «ό,τι έγινε έγινε» αυτό του Κουρουμπλή. Και όπως όλα του είδους, είναι ένα «ό,τι έγινε έγινε» ακοστολόγητο, απαλλαγμένο από τις επιπτώσεις του, […]

Είναι κι αυτό ένα σύμπτωμα της πασοκοποίησης: σε ένα κόμμα που από μεγάλο γίνεται μικρό, οι τάσεις είναι πάντα φυγόκεντρες σε όλες τις φάσεις του –ακόμη και στη φάση της υποτιθέμενης ανασύνταξής του. Το ΠΑΣΟΚ έχει πάψει να είναι πια «μαντρί», σύμφωνα με τον ορισμό που έδινε στον όρο ο Αβέρωφ. Και είναι απίθανο η […]

Είπε ό,τι είπε στο δείπνο για την τιμή των όπλων; Το είπε επειδή έπρεπε να το πει –ή μάλλον για να μην πει κάποιος κακεντρεχής ότι τα Γλυπτά έπεσαν θύμα της σφυρίδας; Ή πραγματικά ελπίζει, όπως είπε, ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα θα επιστρέψουν κάποτε για να «αποκατασταθεί η ενότητα αυτού του υπέρλαμπρου λίκνου του […]

Δεν είναι κομψό να παρεισφρέει στον δημόσιο διάλογο η διαπίστωση ότι «γίναμε χειρότεροι από την Ουγκάντα». Θα είναι πάντα αστείο να χαρακτηρίζεται η ΠΓΔΜ «κρατίδιο» από μια χώρα που, τουλάχιστον ως προς το μέγεθος, είναι πράγματι χειρότερη από την Ουγκάντα. Αλλά θα υπάρχει πάντα λόγος να απασχολεί τον δημόσιο διάλογο η περίπτωση της Βενεζουέλας –ακόμη […]

Σε ποιο σημείο του χάρτη των δικαιωμάτων τοποθετεί την Ελλάδα η αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια; Εξαρτάται από την απόσταση που βλέπει κανείς τον χάρτη. Από μακριά, η ελληνική Βουλή μοιάζει να ανταποκρίθηκε σε μια στοιχειώδη υποχρέωση. Πλησιάζοντας όμως κανείς πιο κοντά, βλέπει ότι η εικόνα δεν είναι αυτό που φαινόταν. Οτι όσο πιο καθαρή γίνεται […]

Πρόγραμμα αντί για πόλωση. Λελογισμένη παροχολογία απέναντι σε μια σκανδαλολογία που δεν εξαιρεί ούτε τα γυναικόπαιδα. Οπως και να το πει κανείς, η ηγεσία της ΝΔ φαίνεται να έχει τη σωστή επιλογή: ένας εν αναμονή πρωθυπουργός δεν κάθεται να κυλιστεί στη λάσπη. Εχει ήδη προβάρει το κοστούμι του για το Μαξίμου. Και έχει κάθε λόγο […]