Δημητρολόπουλος Περικλής

Δεν θα είναι μόνο η φώτιση του Θεού, θα είναι οπωσδήποτε και το πολιτικό ένστικτο. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Ιερώνυμος έχει δίκιο. Δεν υπάρχει λόγος να γίνουν συλλαλητήρια στους δρόμους για να μην μολυνθεί το όνομα. Αρκούν πολύ λιγότερα. Αρκούν μια δημοσκόπηση, κάνα δυο πρωτοσέλιδα και ένας εθνικιστής με δυσανάλογα βαρύ ρόλο για να […]

Από ποια πλευρά του τραπεζιού θα ήθελε να βρίσκεται η Εφη Αχτσιόγλου; Από την άβολη της υπουργού που δεν μπορεί να κάνει τίποτε για να σταματήσει τις φωνές ή από τη βολική των εισβολέων που δεν προτίθενται να κάνoυν τίποτε για να σταματήσει να φωνάζει; Η απάντηση θα μπορούσε να είναι αυτονόητη. Από την πλευρά […]

Ηττηθήκαμε; Ή συνεχίζουμε να ηττόμαστε; Το γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος: εάν ο Κώστας Μπακογιάννης έγραψε αυτό το μήνυμα για τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα είναι επειδή ο χρόνος δεν σταμάτησε να τρέχει. Είναι επειδή το τέλος της βίας δεν ήρθε ποτέ. Σε αυτά τα 27 χρόνια που πέρασαν από τότε, άνοιξαν και άλλοι κύκλοι, […]

Το ξέρει καλά όποιος οδηγεί μηχανή, θα ήσουν τρελός εάν απέκλειες την πτώση. Είσαι σώφρων όμως εάν προετοιμάζεσαι γι’ αυτήν. Εάν εκείνο που ελπίζεις δεν είναι τόσο να μην πέσεις ποτέ, όσο να πέσεις σωστά. Το ξέρει και όποιος κάνει πολιτική. Ακόμη και οι συριζαίοι που θαυμάζουν τον Φιντέλ Κάστρο και αντιλαμβάνονται τη διακυβέρνηση ως […]

Ο ένας είναι εθνικιστής και φαίνεται. Αλλά ο άλλος; Τι σχέση έχει ο Αλέξης Τσίπρας με τα θολά νερά όπου τσαλαβουτά ο Πάνος Καμμένος; Είναι οι δυο τους σαν τα ζευγάρια που από τη συμβίωση, τον συγχρωτισμό και τα χρόνια μοιάζουν όλο και περισσότερο; Μήπως απλώς αφέθηκε ο μικρός Αλέξης να τον πάρει από το […]

Χρειάστηκε να περάσουν έξι ημέρες και να μετρηθούν 21 νεκροί για να μιλήσει ο αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ για τις πρώτες μαζικές διαδηλώσεις που βίωσε το Ιράν από το 2009. Και μίλησε για να ισχυριστεί και αυτός ό,τι έχουν ισχυριστεί σε ανάλογες περιπτώσεις όλα τα αυταρχικά καθεστώτα του κόσμου: ότι κάποιοι «ξένοι εχθροί» έχουν επιστρατεύσει «χρήμα, […]

Δεν είναι μια ημερομηνία που επιλέγει κανείς με το δάχτυλο και με κλειστά τα μάτια πάνω από ένα ημερολόγιο. Αλλά δεν είναι ούτε μια ημερομηνία που συμπίπτει με το τέλος της τετραετίας. Οι εκλογές θα γίνουν πριν. Λίγο πριν όμως; Ή πολύ πριν; Είναι ένα ερώτημα στο οποίο δεν μπορεί να απαντήσει ούτε ο Αλέξης […]

Θεωρητικά, δεν πρέπει να έχει και κανένα μεγάλο πρόβλημα με όσους είχαν μια κάποια σχέση με τη χούντα. Ελάχιστα πρέπει να τον νοιάζει –θεωρητικά μιλώντας πάντα –εάν ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος «λιβάνιζε την Ντερτιλή» από τη στιγμή που ο επικεφαλής της λάιτ Ακρας Δεξιάς με τον οποίο συγκυβερνά και καμιά φορά συνεορτάζει έγραψε ολόκληρο βιβλίο με […]

Tην εποχή που ήταν όλοι τους λαλίστατοι, εκείνος δεν θα μπορούσε ασφαλώς να αποτελεί εξαίρεση. Στο κάτω κάτω, ήταν ο εκπρόσωπος του κόμματος. Και στην τηλεοπτική αρένα δεν τιμούσε τον ρόλο του μόνο με τον λόγο, τον τιμούσε και με το ύφος. Στο πρόσωπο του Πάνου Σκουρλέτη καθρεφτιζόταν τότε η πιο ροβεσπιεριανή εκδοχή του ηθικού […]

Με την έφεση που τον διακρίνει στις μεταμφιέσεις, μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τον Πάνο Καμμένο στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών. Μπορεί να τον δει από τώρα να περνά την είσοδο του Προεδρικού Μεγάρου ντυμένος ανυπότακτος και να βγαίνει από αυτό ντυμένος ήρωας. Να δηλώνει ότι ήταν αυτός που όρθωσε τα στήθη του για να […]

Το ένα είναι η κραυγαλέα αντίφαση: ο άνθρωπος που εναποθέτει τη φύλαξη των πανεπιστημίων στη φανταστική «ρωμαλεότητα» των φοιτητών και ψέγει έναν πρύτανη, επειδή υποτίθεται ότι με τις απόψεις του προκαλεί επιθέσεις στο πανεπιστήμιό του, είναι ο ίδιος με εκείνον που έδωσε εντολή να ενισχυθεί η είσοδος του υπουργείου του ώστε να αποτρέπεται η εισβολή […]

Στην πολιτική δεν έχει σημασία πώς συστήνεσαι. Εχει σημασία πώς σε βλέπουν οι άλλοι. Για τον Αλέξη Τσίπρα, ας πούμε, ο Πάνος Καμμένος είναι ένας πατριώτης κεντροδεξιός. Για τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, πάλι, είναι ένας πούρος ακροδεξιός. Αλλά αν στην περίπτωση του Τσίπρα η μετατόπιση του Καμμένου από τα άκρα στο Κέντρο δεν είναι τίποτε άλλο […]

Αλήθεια, είναι λίγες οι δώδεκα μονάδες διαφορά; Τι ακριβώς εννοούσε ο Γιάννης Βρούτσης λέγοντας ότι δεν είναι ικανοποιημένος; Η δήλωσή του ήταν απλώς στο πνεύμα του «καλού που είναι εχθρός του καλύτερου», έγινε δηλαδή απλώς για να γίνει; Μίλησε σαν οπαδός που δεν χορταίνει τη νίκη εάν δεν δει τον αντίπαλο να σέρνεται στο χώμα; […]

Αρκεί να συγκρίνει κανείς τις δυο εποχές για να μετρήσει το βάθος της αλλαγής στην Ευρώπη: η αυστηρή καταδίκη και ο τιμωρητικός αποκλεισμός της Αυστρίας τη δεκαετία του ’90 για τη συμμετοχή της Ακρας Δεξιάς στην κυβέρνηση της χώρας έγιναν το 2017 μια απλή ανησυχία και μια βουβή διαμαρτυρία. Αρκεί να δει κανείς αυτή τη […]

Είναι σαν να είχαν πέσει σε βαθύ κώμα. Να ξύπνησαν και, σαν τη μαμά στο «Good bye, Lenin!», κάποιος καλός γιος να τους έκρυβε την πραγματικότητα. Και τώρα, έπειτα από δύο και πλέον χρόνια, να ανακαλύπτουν την αλήθεια και να επικρίνουν απογοητευμένοι την Αριστερά της καρδιάς τους επειδή ξεπέρασε τις επιβεβλημένες γραμμές και συμμάχησε με […]

Είναι στη δουλειά των ειδικών διαμεσολαβητών του ΟΗΕ: ο πραγματισμός που επιδεικνύουν πίσω από τις κλειστές πόρτες να μεταφράζεται σε αισιοδοξία όταν οι πόρτες ανοίγουν, ακόμη και εάν η διαπραγμάτευση βρίσκεται ένα βήμα πριν από το οριστικό της ναυάγιο –η ελπίδα δεν πεθαίνει τελευταία; Η αισιοδοξία του Μάθιου Νίμιτς, του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ που […]

Δύο ή ακόμη και τρεις Παπαδόπουλοι σε μια χώρα Παπαδόπουλων είναι αμελητέα ποσότητα. Αλλά δυο – τρεις Παπαδόπουλοι γύρω από έναν άνθρωπο είναι πολλοί. Ειδικά εάν στον έναν Παπαδόπουλο, αυτόν που συνδέεται με τον θεωρητικό της χούντας και, κατά δήλωσή του, πραγματικό συγγραφέα του πονήματος «Τρομοκρατία», προστεθεί ένας που αναζητά υπόγειες διαδρομές για να φτάσει […]

Το βλέπει κανείς από το σχόλιο της δικηγόρου στο facebook όσο και από τον έμμεσο σχολιασμό στην είδηση του ξυλοδαρμού του δημοσιογράφου: η βία έχει απορροφηθεί από το κοινωνικό σώμα, δεν είναι πια απόστημα αλλά οργανική του έκφραση, μια φυσιολογική κατάσταση. Η δικηγόρος είχε πολλά να πει για το είδος της δύναμης που αντλεί και […]

Ο Γιάννης Μουζάλας είναι περισσότερο ειλικρινής παρά κυνικός όταν λέει στον δημοσιογράφο του «Σπίγκελ» ότι δεν μπορεί να αποκλείσει ότι θα πεθάνουν άνθρωποι από το κρύο στη Μόρια. Η ειλικρίνεια όμως δεν τον καθιστά λιγότερο υπεύθυνο. Αν συμβεί αυτό που δεν μπορεί να αποκλείσει και το ψύχος σκοτώσει μετανάστες στον καταυλισμό που, σύμφωνα και πάλι […]

Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει μόλις έχει κατεβεί από το προεδρικό αεροσκάφος και, βλέποντας την κόκκινη γραβάτα του Νίκου Κοτζιά, τον ρωτάει εάν είναι εκείνη που του είχε χαρίσει ο ίδιος. «Ναι, ωραία διπλωματία ε;» απαντά εκείνος συνοδεύοντας τη διαβεβαίωση με ένα αυτάρεσκο γέλιο για κάτι που ο αντιλήφθηκε πιθανότατα ως μια από τις πιο ευφυώς […]

Από μια άποψη έχει δίκιο ο Γιάννης Δραγασάκης, «δικά μας παιδιά» είναι. Οπωσδήποτε αυτά που μπούκαραν στο παλιό δημαρχείο του Υμηττού, όπου μιλούσε σε εκδήλωση ο ίδιος, για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους κρατουμένους για τρομοκρατία. Αλλά και τα άλλα. Και εκείνα που θα μπουκάρουν μια μέρα και θα ξεδιπλώσουν το πανό του Παναθηναϊκού […]

Θα ήθελαν να είναι πολλοί στη θέση της. Να έχουν μπροστά τους ένα ανοικτό μικρόφωνο, να κοιτάνε με αυτάρεσκο βλέμμα την κάμερα και να λένε «ο συντηρητισμός εκείνων που σοκάρονται από τον ληστή τραπεζών, αλλά δεν ιδρώνει το αφτί τους για τη μεγάλη ληστεία που γίνεται στα σπίτια των πολιτών από τις τράπεζες με τους […]

Η «FAZ» του εξασφάλισε μια θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες: Ποτέ την εποχή των Μνημονίων, έγραψε, δεν είχε κλείσει κανείς αξιολόγηση τόσο γρήγορα όσο εκείνος. Επίτευγμα που του αναγνώρισε και ο Νίκος Φίλης: «Είναι επιτυχημένος υπουργός, αφού υλοποιεί ταχύτατα τις μνημονιακές δεσμεύσεις» είπε στο Κανάλι της Βουλής. Κάνει όμως τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ξεχωριστό όλη αυτή […]

Θα μπορούσε να ήταν ο ήρωας εκείνου του ποιήματος του γερμανού πάστορα Μάρτιν Νίμελερ που εκ παραδρομής αποδιδόταν για χρόνια στον Μπέρτολτ Μπρεχτ. Οταν έχτιζαν συναδέλφους του, δεν διαμαρτυρήθηκε επειδή τον ίδιο δεν είχε προσπαθήσει να τον χτίσει κανείς. Δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε όταν χτύπησαν κάποιον άλλον, επειδή τον ίδιο δεν τον είχαν χτυπήσει. Ούτε όταν […]

Αυτή τη φορά οι προθέσεις δεν είναι καν καλές. Αλλά ο δρόμος του κοινωνικού μερίσματος φαίνεται να οδηγεί και πάλι εκεί: στην Κόλαση. Ή, ακόμη χειρότερα, στη ματαίωση της ελπίδας για τους πολλούς πολίτες των οποίων οι αιτήσεις απορρίπτονται για τυπικούς λόγους. Οι επικοινωνιακές προθέσεις της κυβέρνησης σκόνταψαν σε εκείνον τον βαθύ και ανελαστικό πυρήνα […]

Είναι μόνο ότι ποτέ ένας πρωθυπουργός δεν είχε πει ποτέ τόσα πολλά ψέματα για τόσους πολλούς σε τόσο μικρό διάστημα; Οχι, είναι και ότι ποτέ τόσοι πολλοί δεν είχαν διαψεύσει έναν πρωθυπουργό σε επίσης τόσο λίγο χρόνο. Ποτέ μια πρωθυπουργική ομιλία στη Βουλή δεν είχε υποδειχθεί ως μείγμα ψευδών πληροφοριών για γεγονότα και δυσφημιστικών υπονοούμενων […]

Ως αρκτικόλεξο δεν ακούγεται και πολύ εύηχο –δύσκολα θα βρει έτσι την τύχη που ενδεχομένως του αξίζει. Αν όμως το Κίνημα Αλλαγής καταφέρει να μείνει στον αφρό χωρίς συντμήσεις, τότε η Φώφη Γεννηματά και ο Σταύρος Θεοδωράκης θα έχουν αποδείξει ότι τουλάχιστον μια φορά ένα σπίτι χτίστηκε πρώτα από τα κεραμίδια χωρίς να καταρρεύσει αμέσως. […]

Οταν χειροκροτείς ανακατεμένος στο πλήθος μπορείς πάντα να διατηρήσεις την ανωνυμία σου. Μπορείς, ας πούμε, να έχεις υπάρξει χειροκροτητής του Πάνου Καμμένου από τα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ, ένας από τους 146 χειροκροτητές του ύφους του, και να πεις κάποτε ότι όχι, εσύ ποτέ δεν χτύπησες με ενθουσιασμό τις παλάμες σου, ποτέ δεν έσκασες στα γέλια […]

Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος εκτός διπολισμού ανεβαίνει στον δημοσκοπικό θρόνο. Στην πραγματικότητα συνέβη ακριβώς το αντίθετο: όλοι όσοι συστήθηκαν στο εκλογικό κοινό ως δημιουργοί νεοφυών δυνάμεων, από τον Στεφανόπουλο της ΔΗΑΝΑ και τον Αβραμόπουλο του ΚΕΠ ώς τον Κουβέλη της ΔΗΜΑΡ και τον Θεοδωράκη του Ποταμιού, επιβραβεύτηκαν στις δημοσκοπήσεις είτε με διψήφια […]