Δημητρολόπουλος Περικλής

Ο «Εκόνομιστ» επικεντρώνει την κριτική του στην «υστερική» κάλυψη του βρετανικού Τύπου και μόνο: στα δημοσιεύματα που έλεγαν ότι αυτή που ζει η Γερμανία είναι η χειρότερη κρίση από το 1945, ότι είναι ακόμη μεγαλύτερη από αυτή που ζει η ίδια η Βρετανία, ότι οι βρετανοί πολίτες θα έπρεπε να ρίξουν μια ματιά στη χώρα […]

Αν μείνει κανείς μόνο στον προσφυγικό καταυλισμό, τότε πράγματι η Μόρια είναι «η ντροπή της Ευρώπης», όπως έγραψε ο δημοσιογράφος του «Σπίγκελ», που για να την επισκεφθεί δεν χρειάστηκε παρά να φορέσει μια κίτρινη νιτσεράδα. Αν όμως στις δραματικές συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών προστεθούν και άλλες παράμετροι, τότε ο γεωγραφικός χώρος αλλάζει. Γιατί δεν είναι […]

Είναι η δίψα για διάκριση που έκανε τον Αλέξη Τσίπρα να πάει στο Παρίσι για να τιμηθεί με το βραβείο Πολιτικού Σθένους; Η κρυφή ικανοποίηση που νιώθει κάποιος όταν αναγνωρίζεται επιτέλους το έργο του; Ή απλώς η εκτίμησή του ότι ποτέ δεν έκανε κακό μια βράβευση, κι ας είναι το βραβείο ό,τι να ‘ναι; Με […]

«Προφανώς και ήταν απαραίτητο να την βρίσω». Μίλησε ως αυθεντία φύσει ή θέσει; Είναι ο πολίτης Νίκος Καρανίκας που εξήγησε χθες γιατί άφησε ελεύθερο τον προσωπικό του βόθρο; Ή ο πρωθυπουργικός σύμβουλος; Από την απάντηση θα κριθεί και ένα άλλο ερώτημα. Θα φανεί εάν υπάρχει λόγος να ασχολείται κανείς μαζί του όταν στέλνει ένα «τσουλί […]

Επιστρατεύοντας κανείς το πολιτικό γλωσσάρι της περασμένης ή και της προπερασμένης δεκαετίας, θα έλεγε ότι στις κάλπες πήγε το «όλον ΠΑΣΟΚ» καθώς και δημαρίτες που την εποχή εκείνη ανήκαν στον Συνασπισμό, πριν το κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς ριζοσπαστικοποιηθεί στα νάματα του λαϊκισμού και εκφυλιστεί σε ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τι είναι αυτό που βγήκε από τις κάλπες; […]

«Πάρα πολύ άσχημα νέα για την Ευρωπαϊκή Ενωση». Ετσι, χωρίς στρογγυλεύσεις, χαρακτηρίζει στο κύριο άρθρο της η «Μοντ» τη φάση πολιτικής αστάθειας στην οποία εισέρχεται η Γερμανία μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης. Κι ο λόγος είναι προφανής: η γερμανική κρίση, σημειώνει η γαλλική εφημερίδα, έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία το ευρωπαϊκό σχέδιο είχε […]

Με τους πολέμους σπανίως ξεμπερδεύει κανείς εύκολα. Και με τον πόλεμο που κήρυξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους αντιεξουσιαστές, το πιθανότερο είναι ότι θα επιβεβαιώσει τον κανόνα. Οτι αυτός ο ασύμμετρα βίαιος και εκ του ασφαλούς ακτιβισμός τους «δεν θα τελειώσει την επόμενη ημέρα της κυβέρνησης της ΝΔ», όπως δήλωσε για ακόμη μία φορά ο ίδιος, […]

Μπορεί κανείς να προσμετρά στους σχεδιασμούς του έναν Μαραθώνιο. Οχι όμως να προβλέψει μια φυσική καταστροφή. Κάπως έτσι, η Κεντροαριστερά οδεύει στον β’ γύρο των εκλογών της με την προεκλογική εκστρατεία των δύο υποψηφίων παγωμένη από το εθνικό πένθος και χωρίς τηλεοπτικό ντιμπέιτ. Σημαίνει αυτό ότι οδεύει και ξεχασμένη; Μπορεί η διαδικασία να εκτονώθηκε ως […]

Το Μέγαρο Μαξίμου δεν εγκάλεσε ανοικτά στην ανακοίνωσή του την Μιράντα Ξαφά για εθνική προδοσία –δεν το έκανε ούτε ο συστημικός του Τύπος που καταγγέλλει την οικονομολόγο για την «υπονομευτική της στάση» και τη «ζοφερή εικόνα που παρουσίασε για την οικονομία μας». Αλλά από την κτητική αντωνυμία, αυτό το εξόχως αντιδημοσιογραφικό και εθνικοπατριωτικό «μας», και […]

Τι από τα δυο είναι πιο πιθανό; Να εμφανιστεί ξαφνικά σε έναν χρόνο από τώρα ο Αλέξης Τσίπρας μπροστά σε μια κάμερα για να αναγγείλει από το Μέγαρο Μαξίμου με διάγγελμα το επόμενο κοινωνικό μέρισμα; Ή να έχει αναγγείλει στο μεταξύ με ένα άλλο διάγγελμα από το ίδιο μέρος και πιθανότατα το ίδιο ύφος την […]

Η ληξιαρχική πράξη θανάτου του Κέντρου έτσι όπως το θυμούνται οι παλαιότεροι και δεν γνώρισαν οι νεότεροι, συντάχθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974, την ημέρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ. Από τις προχθεσινές κάλπες δεν αποδείχθηκε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ σκληρό για να πεθάνει. Αλλά ότι το Κέντρο, εκείνος ο φιλελεύθερος, αστικός […]

Οικογενειακή ευθύνη δεν υπάρχει. Κι αν ήθελε να συνδέσει κανείς το αξίωμα αυτό με τις πολιτικές του σημάνσεις θα έλεγε ότι το «ουδέν σχόλιο» του Νίκου Βούτση είναι πολύ πιο συνεπές με τις καταστατικές αρχές της αστικής δημοκρατίας σε σχέση με το κόμμα της Κεντροδεξιάς που σε ανακοίνωσή του αναφέρθηκε στην παρουσία του γιου του […]

Το ερώτημα είναι τόσο παλιό όσο και η συκοφαντία. Τι κάνει κανείς όταν πέφτει θύμα της; Αντιδρά με κίνδυνο να κυλιστεί στις λάσπες; Ή αφήνει τη συκοφαντία να περάσει με κίνδυνο να τον κυνηγάει η σκιά της σε όλη του τη ζωή; Στη στάθμιση κινδύνων που έκανε, ο Σταύρος Θεοδωράκης επέλεξε τον πρώτο. Τον κίνδυνο […]

Και να που μάθαμε από μια ανακοίνωση πώς σκέπτεται και πώς εκφράζεται ο υπουργός Παιδείας όταν χάνει την ψυχραιμία του. Πώς μεταλλάσσεται από έναν καθηγητή με καλοπροαίρετο ύφος, διατεθειμένο να ξεδιπλώσει υπομονετικά στα τηλεοπτικά στούντιο το μεγαλόπνοο όραμά του για την παιδεία, σε έναν κουτσαβάκη της εξουσίας που νουθετεί τους υπηκόους του πρυτάνεις με ένα […]

Αν το πρώτο ντιμπέιτ της Κεντροαριστεράς ήταν ένα ενδοπαραταξιακό to know us better για τους υποψηφίους και μια χρήσιμη επίδειξη πολιτικού πολιτισμού για το κοινό που το παρακολούθησε, το δεύτερο ήταν η επανάληψη από την οποία δεν έμαθε κανείς τίποτε. Χωρίς τον χαρακτήρα και την χρησιμότητα του πρώτου, ήταν απλώς αντιτηλεοπτικό: ο πιο έμπειρος τηλεοπτικός […]

Είναι μια διαδρομή μόλις δυο ετών που δεν θα είχε τερματίσει απλώς μια πολιτική καριέρα, μπορεί να είχε τινάξει στον αέρα και ολόκληρο κόμμα. Θα αρκούσε να τα βάλει κανείς στη σειρά για να το διαπιστώσει: ποιος πολιτικός οργανισμός, εκτός από αυτόν του Πάνου Καμμένου, θα άντεχε και το καζίνο και το ψέμα για τη […]

Εξαρτάται τι θα ορίσει κανείς ως αρχή στη διαδρομή του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Αν δηλαδή τοποθετήσει το σημείο εκκίνησης στα θρανία ενός από τα καλύτερα σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου, για να περάσει από τα σπασμένα ελληνικά και να μπορέσει έτσι να καταλήξει στο φλέγμα της φυματικής σαρανταποδαρούσας με τον μηνίσκο στα πόδια και τις σακούλες του […]

Εντάξει, αριστεροί με δεξιά τσέπη υπάρχουν –βρίσκει κανείς πολλούς και στην κυβέρνηση. Αλλά υπάρχουν και δεξιοί με αριστερή τσέπη ή έστω αριστερή καρδιά; Ή είναι όλοι τους ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι, πρόθυμοι να χαρίσουν τα πάντα στους κεφαλαιοκράτες για να πιουν όλοι μαζί το αίμα των φτωχών με το μπουρί της σόμπας; Δεν είναι η χοντροκομμένη διατύπωση […]

Οπως κάθε επίθεση των ακραίων ισλαμιστών, έτσι κι αυτή είχε στόχο τον τρόπο ζωής μιας ανοικτής κοινωνίας. Κι όπως συμβαίνει έπειτα από κάθε επίθεση, τα θύματά της διακηρύσσουν ότι δεν θα φοβηθούν, ότι δεν θα κλειστούν στα σπίτια τους, ότι θα συνεχίσουν να ζουν τη ζωή που ζούσαν ελεύθερα. Και να που μετά την επίθεση […]

Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για να δείξει ότι το μοίρασμα του υπερπλεονάσματος σε συσκευασία μποναμά δεν συνιστά κοινωνική πολιτική. Αρκεί να θυμηθεί τι έλεγε ο Πρωθυπουργός, που ετοιμάζεται σήμερα να μοιράσει λεφτά, για τον προκάτοχό του που τα είχε μοιράσει στη δική του πελατεία –τους στρατιωτικούς. Οτι μιλούσε για ελεημοσύνη, ψίχουλα και προσβολή απέναντι […]

Εντάξει, δεν είναι για να παίζει και σε λούπα. Για όσους όμως δεν διψούν για τηλεοπτικό αίμα, το ντιμπέιτ της Κεντροαριστεράς πέτυχε τουλάχιστον έναν στόχο. Εστω και διά των μονολόγων, υπηρέτησε έναν πολιτικό διάλογο που σε πολλά σημεία ήταν ουσιώδης και ένα πλαίσιο πολιτικού πολιτισμού που συνήθως είναι απών ακόμη και στις καλύτερες πολιτικές οικογένειες. […]