Δημητρολόπουλος Περικλής

Μπορεί κάποτε να μετρηθεί. Και να βρεθεί ότι η μαύρη κηλίδα που απλώθηκε στην κυβέρνηση από την επικοινωνιακή διαχείριση του Παναγιώτη Κουρουμπλή είναι μεγαλύτερη και από τη μαύρη κηλίδα στον Σαρωνικό. Γιατί εάν το μαζούτ μαζεύεται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ο λεκές Κουρουμπλή, ένας λεκές από καταφανή ψέματα, παιδαριώδεις δικαιολογίες και κωμικοτραγικές […]

Τα κοστούμια των ρόλων σήμερα δεν είναι στενά. Μπορεί κανείς να είναι αριστερός και εταίρος της λάιτ Ακρας Δεξιάς. Νεοκαραμανλικός και φιλοσυριζαίος. Παλαιοπασόκος και εκσυγχρονιστής –στην πολιτική πανίδα βρίσκεις πλέον τα πάντα. Ή, στις παρυφές της πολιτικής, να είναι τεχνοκράτης και γλαφυρός. Αυτή η τελευταία είναι η περίπτωση του Τόμας Βίζερ. Σε συνέντευξη που παραχώρησε […]

Εξήντα με ενενήντα –τόσα ήταν τα δευτερόλεπτα που πέρασαν από τη στιγμή που ήχησαν οι προειδοποιητικές σειρήνες έως εκείνη κατά την οποία εκδηλώθηκε η δόνηση των 7,1 βαθμών στην Πόλη του Μεξικού. Το Μεξικό έγινε η πρώτη χώρα στον κόσμο, πριν ακόμη και από την Ιαπωνία, που εγκατέστησε ένα σύστημα συναγερμών, το οποίο ενεργοποιείται λίγο […]

Δεν χρειάζεται καν να παραφράσει κανείς τον Μπρεχτ. Οι υποτιθέμενοι αντιεξουσιαστές που έσπασαν και έδειραν προχθές στη Δραπετσώνα ή αλλού είναι κι αυτοί ένας λαός. Κι αλίμονό τους, έχουν ανάγκη από ήρωες. Αλλοτε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τώρα τον Παύλο Φύσσα. Τότε έναν έφηβο μαθητή που έπεσε νεκρός από τη σφαίρα ενός αστυνομικού και σήμερα […]

Αρκεί να σταθεί κανείς στο μείγμα –εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον σε μια πρωθυπουργική ομιλία που γίνεται στο Υπουργικό Συμβούλιο μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Ξεφλουδίζοντας για παράδειγμα την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στους υπουργούς του, εντοπίζει κανείς στην αρχή μια καταγγελία κατά των μέσων ενημέρωσης που παρουσιάζουν την περιβαλλοντική καταστροφή στον Σαρωνικό ως περιβαλλοντική καταστροφή και […]

Την ανακοίνωση με την οποία σχολιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ την ομιλία Μητσοτάκη στη ΔΕΘ αξίζει να τη διαβάσει κανείς ολόκληρη όχι για το οξύ της ύφος αλλά για το κρεσέντο. Αυτό είναι ότι στη «νέα του γλώσσα οι απολύσεις ονομάζονται “απελευθέρωση”»; Οτι ο ίδιος χαρακτηρίζεται «μάνατζερ επιχειρηματιών»; Ή ότι «επί της ουσίας δεσμεύεται για νέο Μνημόνιο»; […]

Υπάρχει δικαίωση μετά τον πολιτικό αλλά πριν από τον φυσικό θάνατο; Θα μπορούσε να το βεβαιώσει μια πολιτικός, η Χίλαρι Κλίντον, που ακόμη και αν δεν είχε χάσει τις εκλογές, θα ήξερε ως πρόεδρος ότι δεν ήταν καθόλου λίγοι εκείνοι που την είχαν ψηφίσει με κρύα καρδιά. Κι όμως, αυτή η πολιτικός απόλαυσε μια σπάνια […]

Ποιος είναι πιο στερεοτυπικός Ιταλός; Ο θορυβώδης Ματέο Ρέντσι ή ο αθόρυβος Πάολο Τζεντιλόνι; Απαντά κανείς εύκολα εάν επιστρατεύσει ως μοναδικό κριτήριο τα ντεσιμπέλ του καθενός: ο Ρέντσι, ας πούμε, έχει υπερβεί πολλές φορές τα όρια της ηχορύπανσης ακόμη και τα πολιτικά ήθη της Ιταλίας. Η ζωή όμως είναι πιο σύνθετη από τους θορύβους της. […]

Θέλει ασφαλώς ένα κάποιο θάρρος για να μιλήσεις για «τεμπέληδες» σε μια χώρα που είχε υποδεχθεί το «Δικαίωμα στην τεμπελιά» του Πολ Λαφάργκ, γαμπρού του Καρλ Μαρξ, ως ριζοσπαστική βίβλο του εργατικού δικαίου. Ή, ενδεχομένως, να θέλει μια μικρή έφεση στην γκάφα. Και ο Εμανουέλ Μακρόν δεν έχει αποφύγει μια σειρά από αυτές στην μετεωρική […]

Εντάξει, δεν χρειάζεται και να εντρυφήσει κανείς στον ανεξέλεγκτο παρορμητισμό του Νίκου Καρανίκα για να καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα με την Ελληνικός Χρυσός. Ούτε να σταθεί στην κρυφή χαρά του Πάνου Σκουρλέτη ή τη φιλική υπόμνηση του Γιώργου Σταθάκη ότι εδώ είναι Ευρώπη, δεν είναι παίξε – γέλασε –πόσω μάλλον επειδή εδώ είναι και […]

Ακόμη και σε έναν ωκεανό ψεμάτων μπορεί να βρεθεί ένα ψήγμα αλήθειας. Και η συριζαϊκή αλήθεια είναι αυτή που είχε περιγράψει πιο μπρούτα ο Γιώργος Κυρίτσης όταν έλεγε ότι «αυτή η κυβέρνηση ψηφίστηκε για να πληρώσουν οι μενουμευρώπηδες» και πιο κομψά ο αρχηγός του όταν άφηνε να εννοηθεί στη Βουλή ότι η βασική φροντίδα της […]

«Τι κάνετε για να αποφεύγετε τον πειρασμό της αλαζονείας της εξουσίας;» ρωτά ο δημοσιογράφος. «Διαβάζω στον Τύπο αυτά που γράφουν οι επικριτές μου» απαντά εκείνη. «Ως καγκελάριος βρίσκομαι –δικαίως –κάτω από το μικροσκόπιο της κοινής γνώμης και των μέσων ενημέρωσης». Θα ήταν εύκολο να συγκρίνει κανείς τη στάση της Ανγκελα Μέρκελ με εκείνη του Αλέξη […]

Οπως στη ζωή, έτσι και στην πολιτική χρειάζεται κανείς μια καλή αφορμή για να κάνει κάτι και μια δικαιολογία για να μην το κάνει. Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος αναζητούσε την αφορμή για να διεκδικήσει την ηγεσία της Κεντροαριστεράς. Κι αφού δεν του προσφέρθηκε, βρήκε τη δικαιολογία για να μη θέσει υποψηφιότητα: ο ίδιος φανταζόταν τον εαυτό […]

Είναι λίγο σαν το αβγό του Κολόμβου: τα πρόσωπα κάνουν την Ιστορία ή η Ιστορία τα πρόσωπα; Το ερώτημα ισχύει κατεξοχήν για τους πολιτικούς. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν επιχειρούν να φτιάξουν τη δική τους ιστορία με τις ιστορίες των άλλων. Οτι έχουν δομήσει για τον εαυτό τους ένα περιβάλλον πολιτικής αυθυπαρξίας και ότι […]

Ισχύει ως παράφραση της ρήσης για τη γυναίκα του Καίσαρα: η Φώφη Γεννηματά δεν αρκεί να είναι οργισμένη με την επιχειρούμενη υφαρπαγή του ιδρυτικού μύθου του κόμματός της, πρέπει και να φαίνεται. Δεν φτάνει να χαρακτηρίζει την απόπειρα Τσίπρα «αλαζονική» και «κωμική». Οφείλει να κατηγορήσει τον ίδιο ότι διαπράττει και «Υβρη» με την πλέον αρχαιοελληνική […]

Οταν η Ανγκελα Μέρκελ ρωτήθηκε πριν από λίγες ημέρες ποια είναι η άποψή της για τη φιλοδοξία του Εμανουέλ Μακρόν να προωθήσει μια σε βάθος μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, λίγοι περίμεναν ότι η συνήθως μυστικοπαθής καγκελάριος θα απαντούσε τόσο ξεκάθαρα. Οταν ο δημοσιογράφος που έθεσε την ερώτηση επισήμανε ότι οι ψηφοφόροι δεν γνωρίζουν τη θέση της […]

Στην πολιτική δεν υπάρχει χώρος που μπορεί να μείνει ακάλυπτος για πολύ καιρό –ό,τι αφήνει ο ένας, το παίρνει ο άλλος. Το αξίωμα ισχύει ακόμη περισσότερο όταν τα περιθώρια κινήσεων είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Οταν ας πούμε ο Αλέξης Τσίπρας ζει για την ημέρα που θα υποσχεθεί διορισμούς στο Δημόσιο και τους προαναγγέλλει με την υποσημείωση […]

Η Αγκαθα Κρίστι θα εξηγούσε περίφημα τι θα μπορούσε να συμβολίζει ένα βαγόνι σε μια αστυνομική ιστορία. Ο Μπορίς Παστερνάκ, σε μια ιστορία αγάπης. Αλλά σε ένα κυβερνητικό αφήγημα; Τι θέση θα πάρει στην ιστορία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το βαγόνι που θα εκτεθεί στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, το βαγόνι ενός μετρό που δεν υπάρχει; Μια διεθνής […]

Δεν είναι βασικός κανόνας της πολιτικής, αλλά του πολιτισμού: δεν απαντάς σε κάποιον που σου λέει ότι σκότωσαν τον παππού σου επειδή ήταν ταγματασφαλίτης. Δεν ανοίγεις διάλογο με τη ρητορική του μίσους, την άναρθρη κραυγή, τη βαρβαρότητα, δεν συνδιαλέγεσαι με τα σταγονίδια του χρυσαυγιτισμού. Η Εύα Καϊλή επανήλθε ακολουθώντας αυτόν τον πολιτισμικό κανόνα. Δεν έχει […]

Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν θα έμαθε μάλλον ποτέ ότι κάποτε μια δημοσιογράφος τον χαρακτήρισε «σακάτη» στα σόσιαλ μίντια κι ότι μια άλλη το βρήκε τόσο αστείο, ώστε από τα γέλια κόντεψε να της βγει η κόκα κόλα από τη μύτη. Οχι πως θα άλλαζαν και πολλά. Ακόμη και χωρίς αυτή την αντιαισθητική πρόζα, είχε μαζέψει […]

Στα μέσα του περασμένου Ιουλίου η γαλλική εφημερίδα «Λιμπερασιόν» έθετε με τον πρωτοσέλιδο τίτλο της ένα ερώτημα: «Πρέπει να ρίξουμε στην πυρά τους δημοσιογράφους;». Στον υπότιτλο έθετε ακόμη ένα: «Γιατί όλο αυτό το μίσος;». Το βράδυ της Παρασκευής τα δυο ερωτήματα ξεπετάχτηκαν ανάμεσα σε μπογιές, σπασμένες τζαμαρίες και τρομοκρατημένους εργαζομένους από την επίθεση στο κτίριο […]

Ο Νίκος Παππάς μιλάει σοφά πια. Ακούγεται σαν μια φωνή της σωφροσύνης και του μέτρου, σχεδόν σαν ένας γέρων της πολιτικής. «Η έξοδος από την κρίση είναι μία διαδικασία που θέλει χρόνο, κόπο και υπομονή» είπε. «Δεν αλλάζουν όλα από την μία μέρα στην άλλη». Ας πούμε ότι δεν έχει και τόση σημασία ότι ο […]

Υπάρχει λόγος να επεξεργάζεται ένας πολιτικός τη σκέψη του; Χρειάζεται να παιδεύει το πνεύμα του, να θέτει σε δοκιμασία τα όρια των αντοχών του; Ακόμη και η Ελένη Αυλωνίτου θα απαντούσε θετικά στο ερώτημα. Θα έλεγε, ή θα επιχειρούσε να πει εάν δεν στριμώχνονταν οι λέξεις πολύ πριν το έρκος των οδόντων της, ότι είναι […]