Δημητρολόπουλος Περικλής

Δεν είναι δύσκολο πια να μπει κανείς στο μυαλό του. Στο μυαλό του Γιάνη Βαρουφάκη θα υπάρχουν πάντα κάποιοι που ενοχλούνται από αυτά που λέει – η ελληνική κυβέρνηση, οι δανειστές, η Κομισιόν, η Ευρώπη, μπορεί και ο πλανήτης. Κάποιοι που θα έπρεπε να τον έχουν αναγνωρίσει – ένας γάλλος αστυνομικός στο αεροδρόμιο του Παρισιού, ένας έλληνας […]

Δεν θα μπορούσε να αγνοήσει κανείς την προειδοποίηση. Στο κάτω – κάτω προέρχεται από κάποιον που όχι μόνο έχει ζήσει δυο Παγκόσμιους Πολέμους αλλά, ως «μάγος της διπλωματίας», έχει υπάρξει σχεδόν σκιώδης πρόεδρος της μεγαλύτερης δύναμης του κόσμου. Οταν λοιπόν ο Χένρι Κίσινγκερ προειδοποιεί πως η πανδημία του κορωνοϊού θα μπορούσε να αλλάξει για πάντα […]

Δείχνει να είναι πιο συμφέρον ακόμη από το στοίχημα του Πασκάλ. Να πιστεύετε στον Θεό, έλεγε εκείνος. Εάν δεν υπάρχει, δεν χάσατε και τίποτε. Αλλά εάν υπάρχει, έχετε κερδίσει τα πάντα. Για την ύπαρξη του Θεού μπορεί να μην είναι κανείς απολύτως σίγουρος, αλλά η Εκκλησία είναι βέβαιο πως υπάρχει. Και από αυτήν την άποψη, […]

Μοιάζει με την αντίστροφη μέτρηση ενός μπρα ντε φερ. Από τη μία αυτοί που άλλοτε θα ήταν απλώς οι «εκδρομείς του Πάσχα» – καραβάνια από υπερφορτωμένα αυτοκίνητα που θα εγκατέλειπαν τα αστικά κέντρα για να ποτίσουν τις μυρωδιές της άνοιξης με πολλή ή περισσότερη τσίκνα. Και από την άλλη η πολιτεία που, τουλάχιστον δια του υφυπουργού […]

Ηταν μια λαμπρή σκηνή συνδικαλιστικού σουρεαλισμού. Γιατροί και νοσηλευτές, λέει το ρεπορτάζ, συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του μεγαλύτερου νοσοκομείου της χώρας ζητώντας προσλήψεις προσωπικού και καταγγέλλοντας τις ελλείψεις. Το ρεπορτάζ λέει ακόμη ότι προκλήθηκε ένταση όταν εμφανίστηκε στον χώρο η Αστυνομία και πως η αποχώρηση των αστυνομικών συνοδεύτηκε από επευφημίες των συγκεντρωθέντων. Αλλά η σκηνή δεν […]

Την πιο δραματική περιγραφή τη βρίσκει κανείς στον ιταλικό Τύπο – «Και το Μιλάνο πεινάει» ήταν ο τίτλος της «Ρεπούμπλικα» για τους νεόπτωχους της πιο πλούσιας πόλης της Ιταλίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πάλι, οι σύμβουλοι του Τραμπ αναζητούν στις ιστορικές συγκρίσεις το μέγεθος του Αρμαγεδδώνα. Είναι ένα νέο Περλ Χάρμπορ αυτό που συμβαίνει ή μια άλλη […]

Είναι σαν να συμπύκνωσαν ή να άλλαξαν τη σειρά στα πέντε στάδια που, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, συνοδεύουν το πένθος και την απώλεια. Πρώτα η άρνηση, μετά ίσως η διαπραγμάτευση, στο τέλος πάντως η αποδοχή. Τι μένει; Ο θύμος; Η κατάθλιψη; Το καθένα μόνο του ή και τα δύο μαζί; Θα φανεί. Ο δρόμος, λένε […]

«Αν στο τέλος αυτής της διαδικασίας αισθανθεί ο καθένας από εμάς πως όλο αυτό έγινε για το τίποτα, τότε όλα θα έχουν γίνει σωστά». Το είπε αμερικανός επιδημιολόγος. Αλλά αυτό το «τίποτα» δεν ισχύει μόνο για την καραντίνα που επιβλήθηκε από τις κυβερνήσεις ούτε για τον αγώνα δρόμου που κάνουν τα εργαστήρια για το εμβόλιο. […]

Είναι τόσο ωραίο, όσο ακούγεται. Αυτή είναι η ώρα της μάχης και την ώρα της μάχης έχει σημασία τι προσφέρει κανείς. Εχει σημασία να προσφέρουν τη μισή βουλευτική τους αποζημίωση οι βουλευτές στον ειδικό λογαριασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας επειδή κάθε μάχη είναι και μια μάχη συμβόλων, αλλά κι επειδή σε ένα έθνος που […]

Το έλεγε και το κλισέ των μικρών ή μεγαλύτερων αποδράσεων. Ο καλός καιρός ήταν πάντα σύμμαχος. Με σύμμαχο τον καλό καιρό άδειαζαν οι πόλεις τα Σαββατοκύριακα, ακόμη περισσότερο τα τριήμερα και εντελώς το Πάσχα. Με σύμμαχο τον καλό καιρό γέμιζαν οι παραλίες και τα πάρκα. Ο καλός καιρός ήταν σύμμαχος ακόμη και του απλού περιπάτου. […]

Να κυνηγάς τον χρόνο. Αλλά ο χρόνος να μην είναι με το μέρος σου. Να μην είναι ούτε αυτός σύμμαχός σου, την ώρα που η φυσική σου συμμαχία κλονίζεται από τις παλιές της παθογένειες -εκείνες που για έναν από τους ιδρυτές της πατέρες της, τον Ζακ Ντελόρ, αποτελούν «θανάσιμο κίνδυνο». Κινδυνεύει πραγματικά η ενωμένη Ευρώπη […]

Είναι ποια συντρίμμια φαντάζεται κανείς πως θα μείνουν πίσω του. Οχι μόνο ποιους φόβους θα επαληθεύσει η πανδημία. Αλλά και ποιες προβλέψεις ή ακόμη και ποιες προσδοκίες. Θα είναι τα συντρίμμια μια κοινωνία αποξενωμένων ατόμων που θα διστάζουν για πολύ καιρό να αγγίξουν ο ένας τον άλλον, όπως φοβούνται πολλοί; Θα είναι τα συντρίμμια ο […]

Ο κανόνας επιβεβαιώθηκε και αυτή τη φορά. Το θαύμα δεν έγινε. Οπως και άλλες κρίσεις στο παρελθόν, έτσι και αυτή φαίνεται να γεννά διάφορα πολιτικά υποπροϊόντα – το είδος των προϊόντων δηλαδή που ενδημεί στα άκρα και τρέφεται από τον ακραίο λόγο. Είναι ακραίο να φαντασιώνεται κανείς κλεισμένος στο σπίτι του πως είναι ο Καραϊσκάκης; Ενδεχομένως […]

Φαίνεται ακόμη και από την πύκνωση των πρωθυπουργικών διαγγελμάτων. Αυτή η περίοδος δεν είναι κανονική. Δεν είναι όχι μόνο επειδή μια υγειονομική κρίση σκιάζει πλέον τα πάντα – την υγεία και την ίδια τη ζωή, την οικονομία και την κοινωνική συνοχή, τις ανθρώπινες σχέσεις και ό,τι άλλο περικλείει η ανθρώπινη συνθήκη. Αλλά κι επειδή η ίδια […]

Δεν είναι όλοι. Δεν είναι οι περισσότεροι, ούτε καν οι λιγότεροι. Είναι ελάχιστοι. Κάποιοι στα διόδια, κάποιοι άλλοι στα πλοία για τα νησιά, ένας μητροπολίτης, εδώ, ένας άλλος ιερέας εκεί. Είναι όμως αρκετοί για να κάνουν τη ζημιά. Είναι όσοι χρειάζεται για να εμφανιστεί κι εδώ εκείνος ο Αρμαγεδώνας που σαρώνει ήδη τη βόρεια Ιταλία […]

Δεν μπορεί, κάποιος θα αναρωτηθεί όταν όλα θα έχουν περάσει και ο κορωνοϊός δεν θα φαίνεται πια ένας τρομακτικός εχθρός, αλλά μια δυσάρεστη ανάμνηση, η μοίρα της οποίας θα είναι να ξεθωριάσει. Πώς κάναμε έτσι; Τι νόημα είχε αυτή η συλλογική μαζική ψύχωση, όλα αυτά τα μέτρα, ο εγκλεισμός, η απομόνωση, η διακοπή της ίδιας […]

Συμβαίνει με οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί εξωτερική απειλή. Συμβαίνει τότε τα σύνορα, αυτό το απομακρυσμένο όριο της εδαφικής κυριαρχίας, να έρθουν πολύ κοντά, σχεδόν δίπλα μας. Η απειλή μοιάζει να είναι πια εδώ. Συνέβη και με την κρίση που προκλήθηκε στα σύνορα από τον συνωστισμό χιλιάδων απελπισμένων. Δεν ήταν η απελπισία τους η απειλή. Ούτε […]

Η εικόνα δεν θα ήταν και τόσο ασυνήθιστη. Η κυβέρνηση θα μπορούσε να καταγγελθεί για το σύστημα δημόσιας υγείας που νοσεί. Για την ατολμία της να προσλάβει όχι τώρα αλλά χθες το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που είναι απαραίτητο. Για την ευθύνη της, ως συνέχεια του «παλιού», αναφορικά με τις χρόνιες παθογένειες της κρατικής μηχανής […]

Η καραντίνα λόγω της πανδημίας θα υποχρεώσει τους πιστούς σε μια ευλάβεια κατ’ οίκον

Οχι πως ξέρει κανείς τι να πιστέψει. Δεν ξέρει εάν τα κρούσματα μειώνονται θεαματικά, όπως ανακοίνωσαν επίσημα οι Αρχές, ή εάν για ακόμη μία φορά η προπαγάνδα κρύβει την πραγματικότητα, όπως καταγγέλλουν κάποιες λίγες αλλά οπωσδήποτε θαρραλέες φωνές. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το κινεζικό μοντέλο – αυτό που διαφημίζεται ως μοντέλο αποφασιστικότητας, πειθαρχίας και ταχύτητας, ενώ […]

Δεν χρειάζεται καν να έχει έναν ξάδελφο που έχει έναν ξάδελφο που ξέρει κάποιον από μέσα. Ο Σταμάτης Κραουνάκης το ξέρει έτσι – ο κορωνοϊός είναι «ολοφάνερη εργαστηριακή επίθεση μείωσης πληθυσμών». Ξέρει κι άλλα. Ο στόχος τώρα είναι να «θεριστούν οι μεγάλες ηλικίες». Και μην αμφιβάλλει κανείς. «Το εμβόλιο υπάρχει, προϋπήρξε του ιού, η πρωτεΐνη αυτή […]

Μια πικετοφορία στο Λονδίνο, μια αφίσα στην Αθήνα. Αλλά αυτό δεν συνιστά κίνημα αντίδρασης. Ενας αδελφός εκεί και μερικοί νεολαίοι εδώ δεν φτιάχνουν αντιπολίτευση. Και κάπως έτσι συμβαίνει κάτι μάλλον πρωτοφανές. Ποτέ στο παρελθόν μια πολιτική δεν είχε την αποδοχή σχεδόν όλων των πολιτών και, χωρίς καμία εξαίρεση, όλων των κομμάτων όσο η πολιτική των […]

Να σου προσφέρεται αφειδώς συναίνεση. Κι εσύ να επιτίθεσαι στον γενναιόδωρο συναινούντα. Ακόμη χειρότερα, όχι μόνο να ασκείς αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση, αλλά να αντιπολιτεύεσαι την αντιπολίτευση σε ένα πεδίο που απαιτεί μονοκαλλιέργεια ομοψυχίας. Εμείς φυλάμε τα τείχη αλλά κοιτάξτε τον ΣΥΡΙΖΑ, λέει ο Στέλιος Πέτσας. «Λειτουργεί ως Δούρειος Ιππος του Ερντογάν». Εμείς οι ακρίτες και […]

Το δίλημμα είναι υπαρξιακού χαρακτήρα. Συνεχίζει κανείς να φυλάει τα σύνορά του σαν μια πολεμική μηχανή που βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο μιας μαζικής εισβολής; Συμπεριφέρεται σαν ένα μυώδες κράτος, ένα Ισραήλ της Νότιας Βαλκανικής, που αντιμετωπίζει σαν φονικά όπλα ακόμη και τις σφεντόνες; Ή, από την άλλη πλευρά, υπηρετεί το ουμανιστικό πνεύμα στην πιο […]