Δημητρολόπουλος Περικλής

Να γίνουν ή να μη γίνουν; Το ερώτημα έγινε αντικείμενο πολιτικής διαμάχης. Στην πραγματικότητα όμως είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Είναι σαιξπηρικής έντασης και μπορεί να διατυπωθεί ως εξής: Να ζουν οι χρήστες στους χώρους εποπτευόμενης χρήσης ναρκωτικών ή να μη ζουν έξω από αυτούς; Να ζουν με τη βοήθεια του κράτους ή να πεθαίνουν […]

Είναι πιο δύσκολο ακόμη και από το να τετραγωνίσεις τον κύκλο. Πώς μπορείς να τετραγωνίσεις την μπάλα; Πώς μπορείς να διαγράψεις τον Ζαγοράκη και συγχρόνως να υποκύψεις στην απειλή του Ζαγοράκη; Ετσι διατυπωμένο, το ερώτημα μοιάζει παραπειστικό. Οπως δεν μπορεί κανείς να τετραγωνίσει την μπάλα, έτσι δεν μπορεί και μια κυβέρνηση να υποκύψει σε κάποιον […]

Οι δυσκολίες της προσφυγικής κρίσης. Η μάχη των ενεργειακών πόρων. Τα ρέμπους της προεδρολογίας και τα μπόνους του εκλογικού νόμου. Ο ζόφος της υπόθεσης Novartis. Και η οικονομία; Πού βρίσκεται η οικονομία σε μια χώρα που έζησε δέκα ολόκληρα χρόνια οικονομικής κρίσης και ακόμη δεν έχει επιστρέψει στις αγορές; Πώς εξαφανίστηκε τόσο από την επικαιρότητα […]

Ηξερε, όπως είπε προ ημερών ο ίδιος, μόνο ο Θεός. Τώρα το ξέρουν όλοι. Ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν θα διαδεχθεί τον εαυτό του στο ύπατο αξίωμα της πολιτείας, αν και οφείλει να του αναγνωρίσει κανείς πως συγκέντρωνε πολλά από τα προσόντα που υποδείχθηκαν ως ουσιαστικότερα των τυπικών […]

Κανονικά το ερώτημα έχει απαντηθεί από τότε που τα social media χρησιμοποιούνταν ως ραντάρ εντοπισμού του εχθρού. «Αναφορές ότι ο ΓΑΠ τρώει αυτή τη στιγμή στην ταβέρνα Σμαράγδα, περιοχή Πεύκης». Ορμάτε. Το ραντάρ του Twitter έγινε τότε ο αδιάψευστος μάρτυρας του γεγονότος πως αυτός που προπηλακίζει δεν είναι ποτέ ο «κόσμος». Πως δίνουν το σύνθημα […]

Θα ήταν η αυτοεκπληρούμενη προφητεία της ελληνικής διπλωματίας: Τι άλλο μπορεί να περιμένει την Τουρκία από την πιο σκληρή απομόνωση; Πού αλλού μπορεί να οδηγήσει η συμπεριφορά της, προκλητική και έκνομη δίχως άλλο, αν όχι σε ένα σημείο όπου η μοναδική θέα θα είναι οι γυρισμένες πλάτες των άλλων; Τόση προκλητικότητα δεν μπορεί να περάσει […]

Αν η ιστορία είναι καταδικασμένη να επαναλαμβάνεται, θα επαναλαμβάνεται με τους πιο απίθανους τρόπους. Θα επαναλαμβάνεται, ας πούμε, ακόμη και εκείνες τις λίγες φορές που οι έλληνες πρωθυπουργοί επισκέφτηκαν τον Λευκό Οίκο και θα επαναλαμβάνεται ακόμη και με διαφορά σχεδόν έξι δεκαετιών: Οταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο τον Απρίλιο του 1961 έπεσε […]

Πήγε όπως θα μπορούσε να πάει σε μια κακή συγκυρία; Πήγε καλύτερα απ’ ό,τι θα μπορούσε να ελπίζει κανείς; Ή ήταν φιάσκο όπως λέει η αντιπολίτευση; Μπορεί κανείς να καταναλώσει όση φαιά ουσία θέλει για να αποτιμήσει την επίσκεψη Μητσοτάκη στον Λευκό Οίκο. Αλλά μπορεί και να αφήσει την επίσκεψη στο παρελθόν που ανήκει και […]

Βλέπεις αυτόν που βλέπεις στον Λευκό Οίκο. Αλλά, την κρίσιμη στιγμή, με ποιον μιλάς; Το ερώτημα μπορεί να διατυπωθεί και διαφορετικά. Με τον τρόπο, ας πούμε, που κατέθεταν τον προβληματισμό τους οι Αμερικανοί στην πολυφωνική Ευρώπη: Αν ξεσπάσει μια κρίση μέσα στη νύχτα, ποιον πρέπει να καλέσει ο αμερικανικός πρόεδρος; Κάποιον στις Βρυξέλλες; Κάποια ευρωπαϊκή […]

Αν μία μόλις εβδομάδα στην πολιτική είναι αιωνιότητα, τι μπορεί να είναι ένας ολόκληρος μήνας; Ενα χρονικό διάστημα, θα μπορούσε να πει κανείς, όπου χωρούν άπειρα γεγονότα. Στην πραγματικότητα, όμως, αρκεί ένα και μόνο γεγονός. Η συνάντηση στον Λευκό Οίκο κλείστηκε έναν μήνα πριν ακούσει ο πλανήτης το όνομα του Κασίμ Σουλεϊμανί. Και θα γίνει […]

Να προκρίνεις τον έλεγχο των αμβλώσεων ως λύση του δημογραφικού προβλήματος. Να συνδέεις τη μετανάστευση με την αύξηση της εγκληματικότητας. Να επικροτείς τις επεμβάσεις της αστυνομίας στα πανεπιστήμια και τις καταλήψεις. Να μην ενοχλείσαι όταν συνοδεύονται αυτές οι επεμβάσεις από κατάχρηση εξουσίας και αυθαιρεσία. Γίνεται να μην πέσει και καμιά σφαλιάρα; Δεν γίνεται. Γίνεται όλα […]

Οχι ή θα μας τελειώσουν ή θα τους τελειώσουμε. Ούτε εμείς και οι άλλοι, το παλιό και το νέο, οι καλοί και οι κακοί, οι διεφθαρμένοι και οι αδιάφθοροι. Τίποτε που να συσπειρώνει την αντιπολίτευση και να ανοίγει μέτωπα, κανένας μόνος εναντίον όλων. Το στυλ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ενωτικό. Ολοι μαζί; Οχι ακριβώς. Εγώ […]

Θα υπάρχει πάντα αυτή η φωτογραφία να θυμίζει ό,τι θα θέλαμε να είχαμε ξεχάσει: εκείνον τον συνταξιούχο να κάθεται απογοητευμένος στο έδαφος έξω από μια τράπεζα, την πρώτη ημέρα των capital controls. Την πρώτη ημέρα που δεν μπορούσε κανείς παρά να σηκώσει ελάχιστα ευρώ από τα ΑΤΜ κι ενώ σχηματίζονταν τεράστιες ουρές. Για τον Economist […]

Ούτε η χρυσόσκονη αποτελεί εξαίρεση. Ακόμη και η εορταστική χρυσόσκονη των ημερών κάποια στιγμή θα κάτσει όπως κάθεται η κοινή σκόνη. Και τότε; Τι θα μείνει από το εορταστικό κλίμα των ημερών; Αν ακολουθούσε κανείς τον κοινότοπο αλλά ασφαλή δρόμο των κλισέ, θα έλεγε πως θα μείνουν οι προκλήσεις της χρονιάς που έρχεται. Αλλά δεν […]

Το είχε πει ο Χατζιδάκις σε μια συνέντευξη στο ραδιόφωνο: «Με τους Τούρκους δεν αισθάνομαι καλά ως φίλος, αισθάνομαι καλύτερα ως εχθρός». Ηταν την εποχή που κυριαρχούσε η αντίληψη, η εθνική και συλλογική αντίληψη, πως οι όλες οι κοινωνικές παθογένειες οφείλονταν σε εκείνα τα 400 χρόνια σκλαβιάς. Στην υποδούλωση ενός έθνους με σπουδαίο πολιτισμικό παρελθόν, […]

Είναι να μη νοσταλγήσει κανείς τον Μουαμάρ Καντάφι; Τις τέντες, τα άλογά του και τα χρυσά ρουμπινέτα του; Είναι να μη νοσταλγήσει μια δικτατορία τώρα που βασιλεύει το απόλυτο χάος; Δεν συνέβη μόνο με τη Λιβύη. Συνέβη και με το Ιράκ. Το «ασφαλές» Ιράκ, το «βολικό», ήταν εκείνο του Σαντάμ Χουσεΐν, όχι το Ιράκ που […]

Μη χάσουμε και το χιούμορ μας. Χιούμορ δεν είναι να κολλάς μια άσχετη φράση με το «μπάτσοι – γουρούνια – δολοφόνοι»; Δεν έκανε θραύση κάποτε αυτός ο αστεϊσμός στις εφηβικές παρέες; Ε, δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος των σόσιαλ μίντια για να επιστρέψει στην εφηβεία του. Και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίνα Κασιμάτη δεν απόλαυσε στο […]

Να λες κάτι. Αλλά αυτό το κάτι να γίνεται για πρώτη φορά αντικείμενο ερμηνείας. Να είσαι τόσα χρόνια αρχηγός, να έχεις κάνεις τόσες δηλώσεις. Αλλά αυτή σου η δήλωση να αποκτά περιωπή πολιτικού χρησμού: Πού το πήγαινε η Φώφη Γεννηματά όταν είπε πως και οι τρεις πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, ο Κώστας Σημίτης, ο Ευάγγελος […]

Το δέντρο που πληγώσαμε στην Αθήνα δεν ήταν μαστιχόδεντρο. Ηταν χριστουγεννιάτικο και τυλίχτηκε στις φλόγες τον Δεκέμβριο του 2008, δυο ημέρες μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Θα μπορούσε ποτέ να συγκριθεί εκείνη η πληγή, και μάλιστα η πληγή σε ένα ψεύτικο δέντρο, με τη δολοφονία ενός 15χρονου; Δεν θα μπορούσε. Στην πραγματικότητα, όμως, εκείνο […]

Να μετρηθούμε, μπορούμε να μετρηθούμε; Να βουτήξουμε δειλά και ένα δάχτυλο στον ψηφιακό κόσμο για να πάρουμε καμιά απόφαση. Και μετά, ποιος ξέρει; Αν δεν χαθούμε στο μέτρημα ή δεν μας καταπιούν τα ψηφιακά ερέβη, μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί να περάσουμε την πύλη με ηλεκτρονική κάρτα. Πειράζει; Είναι κι αυτός ένας τρόπος. Ο δειλός […]

Δεν υπάρχει δεύτερος θάνατος. Αλλά εάν υπήρχε, στη δική του περίπτωση θα ήταν αυτός. Μια πόλη να καίγεται κάθε χρόνο στο όνομά του αλλά άθελά του. Η τυφλή βία να καθαγιάζεται από τη δολοφονία του. Και κανένας να μην τιμά τη μνήμη του έτσι όπως θα ήθελε η μητέρα του. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος έγινε ερήμην […]

Είναι ένα από τα λίγα μάντρα του 20ού αιώνα που κληρονόμησε στην ακέραια, προστακτική μορφή του ο 21ος: Να είσαι ο εαυτός σου. Να είσαι αυτό που είσαι, να μην προσποιείσαι κάτι άλλο, ποτέ και πουθενά. Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος προς την ευτυχία, την ολοκλήρωση και την επιτυχία. Η ζωή αξίζει έτσι, δεν αξίζει […]

Με την ίδια ευθύτητα που υπερασπίζεται τις ιδέες της Αριστεράς, ασκεί κριτική στο κόμμα του. Ο πρώην υπουργός μιλάει για την προσπάθειά του στην Παιδεία, για τη σχέση του με τη θρησκεία και για τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ