Φασουλής Σταμάτης

-Δεν θα φτάσουμε ποτέ, κύριέ μου, οι δρόμοι είναι κλειστοί και τα μαγαζιά γεμάτα. Πάει και ψωνίζει ο κόσμος γιατί νομίζει ότι έχει λεφτά. Είπε ο ταξιτζής και δυνάμωσε το ραδιόφωνο με τραγούδια βαριά ελληνικά και παντελώς άγνωστα σε μένα, που αυτός όμως τα σιγοψιθύριζε. Μα πού ζω, τέλος πάντων; Πώς είναι δυνατόν να μην […]

Κι εγώ που νόμιζα πως υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την Τουρκία. Στάθηκα ανόητος. Το παραδέχομαι. Αυτό είναι ένα ασήμαντο γεγονός της καθημερινότητας. Ενα τίποτα. Μια παρωνυχίδα στο μικρό δαχτυλάκι της δεξιάς χειρός. Το μεγάλο πρόβλημα των τελευταίων ημερών… όχι, δεν είναι το Μεταναστευτικό, μην είστε προπέτες, μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας, αμέσως έχετε την […]

Και όχι, δεν ήταν αφορμή ο κ. Σαμαράς που αποκάλεσε τους εισερχόμενους εκ Τουρκίας στον ελλαδικό χώρο «λαθρομετανάστες». Ηταν αυτό το μικρό παιδί που έβλεπα μέσα από το ταξί να παίζει με ένα αυτοσχέδιο σπαθί, καθισμένο ανακούρκουδα στη λάσπη. Πήγε να μου ξεφύγει ένα «κοίτα χαρά το γυφτάκι», έκανα να το μαζέψω και αμόλησα άνετα […]

Ηταν ο καιρός, αυτό το παρατεταμένο καλοκαίρι που ντύθηκε σαν κακοφορεμένη άνοιξη, ήτανε κι η προσωπική κρίση που νομίζω πως περνάω, ήτανε κι άλλα ακατονόμαστα, πάντως όλη αυτή την εβδομάδα μέχρι Πέμπτη βράδυ σαν τον υπνωτισμένο ζούσα. Επρεπε να περάσει η δωδεκάτη, να σκάσει μύτη η Παρασκευή για να αρχίσω μια στοιχειώδη επαφή με τη […]

Είναι να τρελαίνεται κανείς με το τι ανάβει φωτιές στο αγαπητό ελληνικό κοινό και με το πόσο γρήγορα σβήνει ακόμα και η πιο μεγάλη πυρκαγιά. Δεν πρόλαβε να ησυχάσει το μπουρίνι που σήκωσε ο «Τζόκερ» και τσουπ το δίδυμο της επιτυχίας Πολάκης -Τζανακόπουλος, ως άλλοι Αμποτ και Κοστέλο της πολιτικής σκηνής, πρωταγωνίστησε στο σπαρταριστό αυτό […]

Τόσες μέρες και είπα να μη γράψω για την ορθή, ορθότατη απόφαση του Δημήτρη Λιγνάδη να δώσει σε μια σκηνή του Εθνικού το όνομα της Ελένης Παπαδάκη, αλλά περνώντας ο καιρός αντί να ησυχάσει ο εκνευρισμός μου, για να το πω κομψά, για την απαράδεκτη αντίδραση του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, τόσο και φούντωνε. Είχα την […]

Δεν πά’ να καίγεται ο κόσμος όλος. Δεν πά’ να θερίζει αμάχους ο Ερντογάν. Δεν πά’ να γίνει στάχτη η Ευρώπη και μπούρμπερη η Βρετανία. Να καίγεται ο πλανήτης και να λιώνουν τα παγόβουνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έναν καημό έχει, κι ένα ερώτημα τον ταλανίζει. Ποιος μαθητής θα κρατάει τη σημαία στην παρέλαση. Διότι να, ζυγώνει […]

Λοιπόν, δεν χρειάστηκαν παρά λίγες μόνο εβδομάδες για να καταλάβουν ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπάρχει θέμα κλιματικής αλλαγής. Σκέψου πόσα χρόνια θα πρέπει να περάσουν μέχρι να καταλάβουν γιατί έχασαν σε τρεις συνεχόμενες εκλογές. Είναι αλήθεια ότι εκεί στην Κουμουνδούρου, όπως και να το κάνουμε, είναι λίγο τα ζώα μου αργά. Αλλά τόσο πολύ; […]

Δεν εξεπλάγην (αδυνατώ να γράψω το γνωστό «εκπλάγηκα» που αναγράφουν οι υπότιτλοι απασών των ταινιών) και πολύ από τις οικονομίες των βουλευτών, κοινώς μπαγιόκο, που βγήκαν στη φόρα μετά τη δημοσίευση του πόθεν έσχες. Ούτε για τα τρία οικόπεδα στο Βέλγιο της κυρίας Κούνεβα, ούτε για το ένα εκατομμύριο που έχει μπαγιόκο ο κύριος Παπαδημούλης […]

Δεν κάθομαι κι εγώ στην ησυχία μου. Αφού πάει, τελείωσε το παραμύθι, τι ασχολούμαι; Είχα λόγο τώρα να κάτσω να διαβάσω τι λέει ο Τσακαλώτος. Κι όμως στρώθηκα και τη διάβασα όλη τη συνέντευξη του εν λόγω. Λέει λοιπόν σε συνέντευξη στο tvxs.gr ο κ. Τσακαλώτος: «Πασοκοποίηση για μένα αλλά και τη διεθνή βιβλιογραφία όσο […]

Στο θέατρο παλιά οι πρωταγωνιστές, θες από φιλαρέσκεια, θες από το να ‘ναι κοντά στον υποβολέα, που ήταν στη μέση της σκηνής χωμένος σ’ ένα κουβούκλιο, να ακούν καλύτερα τα λόγια – αλλάζαν οι έρμοι τρεις φορές την εβδομάδα έργο, πού να προλάβουν να μάθουν το κείμενο -, θες για άλλους σκοτεινούς και ανεξερεύνητους λόγους, πάντως […]

Λύσσα και κακό στα δίκτυα κοινωνικής ενημέρωσης και ξεσαλώματος με την ταινία του Κώστα Γαβρά. Απόψεις, λίβελοι, ύμνοι, καταδίκες, αγιογραφίες και ου συμμαζεύεται. Λεπτομέρεια. Κανείς σχεδόν – πλην ελαχίστων κριτικών – δεν έχει δει την ταινία. Η άποψη, όμως, άποψη. Φανατική, μαχητική και λυσσαλέα. Τι είναι αυτό που σπρώχνει έναν άνθρωπο στη μέση του καιρού να αλαφιάζεται, […]

Δεν περίμενα με την πρώτη σταγόνα της βροχής να σκοτωθεί το καλοκαίρι. Το σκότωσα εγώ, κι ησύχασα. Μάζεψα τα πράγματα, γύρισα στην Αθήνα κι άρχισα δουλειά. Απ’ τον ήλιο του Αιγαίου στα σκοτάδια της σκηνής. Καλύτερα την βρήκα την πρωτεύουσα πόλη. Τώρα ιδέα μου; Μπορεί. Οι άνθρωποι στον δρόμο σαν λιγότερο σκιές μου φάνηκαν. Μόνο […]

Δύσκολο αεροπορικό ταξίδι, όλο κενά κι αναταράξεις. Μεγάλη ανακούφιση η προσγείωση με αυτοδυναμία. Να δούμε τώρα μόλις βγούμε απ’ την άτρακτο τι μας περιμένει στο έδαφος της πραγματικότητας. Τι έχει μείνει όρθιο, τι ζωντανό, τι παίρνει διόρθωση, τι παίρνει ο παλιατζής. Αυτά για πρώτη εντύπωση. Να πούμε ότι ο θριαμβευτής των εκλογών δεν είναι η […]

Τέλειωσαν τα ψέματα. Από Δευτέρα αρχίζουν άλλα. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Είπα σήμερα, παραμονή των εκλογών, να είμαι αντικειμενικός. Για να δούμε, θα τα καταφέρω; Δεν ξέρω, αν και έχω μεγάλο πρόβλημα. Διότι άλλο το πολιτικό μου πιστεύω, άλλο τι με συμφέρει προσωπικά, κι άλλο τι συμφέρει τον τόπο. Τρεις διαφορετικές δυνάμεις με τραβάνε […]

Ομολογώ δεν είχα ποτέ φανταστεί πως θα ήταν ο κ. Τσίπρας στον ρόλο του χαμένου. Οχι ότι είχα και καμιά πρεμούρα, αλλά τέλος πάντων, ό,τι και να είχα φανταστεί με κανέναν τρόπο δεν θα είχα πλησιάσει ούτε από μακριά αυτό που βλέπω τις τελευταίες μέρες να περιπλανάται από τηλεοράσεως μέχρι λαχαναγοράς. Δεν είναι ένας άλλος […]

Σκέφτομαι τώρα που μαζεύουν τα συμπράγκαλά τους θα μείνει τίποτα απ’ όλο αυτό το ασκέρι μετά το άτακτο φευγιό του; Ή σε λίγα χρόνια θα τους ξεχάσουμε κι αυτούς και τα καμώματά τους; Πολύ φοβάμαι πως κάτι θα μείνει και δεν θα ‘ναι για καλό. Οπως έλεγε και μια νησιώτισσα στο έμπα του χειμώνα, «Φύγαν […]

Αυτές τις μέρες τις προεκλογικές (που δεν είναι ακριβώς προεκλογικές, γιατί η κυβέρνηση ενώ παραιτήθηκε, παραμένει, έχουμε και αυτήν την πρωτοτυπία), ζούμε ιστορικές στιγμές, ο Θεός να μας φυλάει. Πρώτον, σε μια στιγμή αυταρχικής έξαρσης η κυρία Φώφη Γεννηματά έδιωξε πυξ λαξ απ’ το ΚΙΝΑΛ τον κύριο Βενιζέλο. Δηλαδή κατά τη γνώμη της δεν τον […]

Μια ερώτηση βγήκε απ’ τα βάθη της καρδιάς του ΣΥΡΙΖΑ διά στόματος κυρίου Φλαμπουράρη (τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω πολύ τον συμπαθώ παιδιόθεν για προσωπικούς λόγους). – Ηθελα να ξέρω, είπε ο υπουργός Eπικρατείας, οι Ελληνες είναι ευχαριστημένοι με τα αποτελέσματα των εκλογών; Γιατί να μην είναι; Αυτοί ψηφίσανε. Οι Ελληνες. Δεν ψηφίσανε οι Αζτέκοι. Οχι […]

Τις τελευταίες εβδομάδες η κυρία από πάνω έχει ξεσαλώσει. Είναι στημένη στην πόρτα της εισόδου, ή αν έχει καλό καιρό στην αυλή, κι όποιον δει αρχίζει: «Ερχεται, φτάνει η Κυριακή των εκλογών. Εφτασε η ώρα της αλήθειας». Κι είναι η μόνη φράση που αρθρώνει χωρίς να συνοδεύεται στο τέλος της από ένα μακρόσυρτο ερωτηματικό. Τη […]

Ουφ μου έφυγε ένα βάρος. Σε κάθε εκλογές πρέπει να πάω να ψηφίσω Σαλαμίνα. Στο χωριό μου στο Αμπελάκι. Και κάθε φορά γυρνάω με μια γεύση στυφή κι έναν πόνο μέσα μου βαθιά. Πού είναι το υπόγειο με τις τύψεις; Δίπλα ακριβώς. Μεσοτοιχία. Δεν είναι που βλέπω στο μισογκρεμισμένο μας σπίτι, της ζωής μου τα […]

Βουλή των Ελλήνων. Ενα ταξίδι πιο κάτω απ’ τον βυθό. Απόγευμα Τετάρτης, ταξίδι στον βόρβορο. Σκόρπιες φράσεις, τόσο τοξικές, τις ανασύρω με τσιμπιδάκι, διπλή μάσκα και γάντια πλαστικά μέχρι τον άγκωνα. Ο ένας: Είσαι πολύ λίγος εσύ για να μιλάς για μένα. Ο άλλος: «Δεν θα λένε, να τος, να τος ο Πρωθυπουργός, αλλά να […]

Γύρισα στην πόλη, έπειτα από τέσσερις ημέρες πλήρους απραξίας. Δεν άκουγα ειδήσεις, δεν διάβαζα τον Τύπο, καθόμουνα στον ήλιο και μέτραγα στα πόσα σκάει το μεγάλο κύμα. Με το που πάτησα το πόδι στην Αθήνα με πήρε απ’ τα μούτρα η μπόχα, όχι της πόλης, αλλά της πολιτικής σκηνής. Δεν βγάζω άκρη για μία ακόμα […]

Στους καιρούς που ζούμε, πρέπει να το παραδεχτούμε, η πίστη όσο πάει έχει πάρει να σκουριάζει. Και δεν μιλάω για τη θρησκευτική, αν και θα ‘πρεπε μέρες που είναι, αλλά για την Πίστη σαν έννοια, σαν αίσθημα, σαν οδηγό. Ξέρω ο προηγούμενος αιώνας πέρασε δεινά ανείπωτα και συμφορές παμμέγιστες, εξαιτίας της Πίστης, που κακοφόρμισε σε […]

Πιάνω να διαβάσω ιστορία να ξεφύγω λίγο από τον βάλτο των ημερών που σε ρουφάει λίγο λίγο όλο και πιο βαθιά, τίποτα. Από τον Τάκιτο στον Θουκυδίδη κι απ’ τον Θουκυδίδη στον Τάκιτο, όλοι, όλο για μας μιλάνε. Τις δικές μας αμαρτίες ιστορούν. Κι έτσι ξεπέφτω στο σήμερα. Στο τώρα. Το δυσοίωνο και το απειλητικό. […]

Κατέβηκα το μεσημέρι στο κέντρο. Ωραία μέρα, ένας ήλιος που προσπαθούσε να το παίξει άνοιξη, αλλά όλο έφερνα στα χείλη ένα τραγούδι, ένα τραγούδι ποιο τραγούδι; Αδύνατον. Είχα πάρει τη δόση μου της ενημέρωσης πρωί πρωί με τον κ. Κουρουμπλή α λα μπρατσέτα με τον Αμβρόσιο τον ευαίσθητο αυτόν ομοφοβικό ου μην αλλά και φασιστοφέρνοντα […]

Τρέχει σαν τρελό αυτό το άθλιο βιντεάκι με την κυρία Δούρου να ξυρίζεται με πασαλειμμένη τη μούρη σαπουνάδες. Με την πρώτη ματιά είχα την εντύπωση πως αυτογιαουρτώθηκε η περιφερειάρχης, ένα απαλό αυτομαστίγωμα για να απαλύνει τις όποιες ενοχές της. Αλλά όχι. Δεν ήταν γιαούρτι αυτό που στόλιζε τις παρειές της. Ηταν αφρός ξυρίσματος. Μάλιστα. Ξουριζότανε […]

Αυτά που ακούω, τις υπερβολές, ότι δεξιώθηκε τους υποψηφίους ευρωβουλευτές στο Μαξίμου και καταξοδεύτηκαν τα λεφτά του ελληνικού λαού στο κέτερινκ τα θεωρώ απαράδεκτα έως χυδαία. Αν είναι αυτό αντιπολίτευση, να τη βράσω και ανάλαδη, σαρακοστής γαρ. Ασε που δεν φάγανε. Τσιμπήσανε. Το ξέρασε μόλις βγήκε το εύρημα του κ. Τσίπρα η κ. Λοΐζου. – […]

Δανείζομαι τη φράση από τον τίτλο μιας ταινίας του παλαιού εκείνου ’78 σε σκηνοθεσία Διαμαντή Λεβεντάκου. Δεν θυμάμαι το φιλμ αλλά ο τίτλος είχε γράψει μέσα μου ανεξίτηλα. Οι μέρες μας τον ξαναζωντανεύουν. Ισως γιατί εκείνο που φοβάμαι περισσότερο όσο πλησιάζουν οι εκλογές, δεν είναι τόσο το αποτέλεσμα της κάλπης – που το φοβάμαι δεν κάνω […]

Δεν είχα πάρει χαμπάρι, τόσον καιρό, τις γκραν γκινιόλ αναρτήσεις της κυρίας Λοΐζου στους προσωπικούς της λογαριασμούς, απέχω βλέπεις από κάθε είδους φουμπού και ίνσταγκραμ. Οχι ότι απεχθάνομαι μετά βδελυγμίας την τεχνολογία, τουναντίον ακολουθώ τη ρήση του ποιητή που προτρέπει «Τρώγε την πρόοδο και με τα φλούδια και με τα κουκούτσια της» αλλά να, δεν […]

Σάββατο της Αποκριάς και βγήκαν στον αφρό τα καρναβάλια. Μου είναι αδύνατο να πάρω τα κουρέλια κι αποσπάσματα των ημερών και να τα δέσω, να σχηματίσουν μια εικόνα έστω και απεχθή. Σαν να πήρε ανάποδες η ζωή στροφές και τρέχει στον ανήφορο κατηφορίζοντας με χίλια. Ξαφνικά βγήκε το φασούλι με την αύξηση της τιμής των […]

Είδα τη φωτογραφία από τη συνάθροιση ορισμένων προοδευτικών ενηλίκων στον Τύπο και πίσω τους να δεσπόζει με κεφαλαία γράμματα η λέξη ΓΕΦΥΡΑ. Ο συνειρμός άμεσος. Αααα βρικόλακες (βουρδούλακες επί το λαϊκότερον). Γύρισε ο Αβέρωφ από τα θυμαράκια και έκανε κόμμα. Οσοι ζήσαμε τα τελειώματα της χούντας (της αυθεντικής, όχι αηδίες και ξεράσματα) θυμόμαστε πολύ καλά […]

Τι ωραία που έγινε υφυπουργός Μακεδονίας και Θράκης αυτή η κυρία που είχε ντυθεί πυρόπληκτος μαυροφορούσα στο Μάτι κατά την ιγκόγνιτο επίσκεψη του κ. Τσίπρα στην πληγείσα περιοχή με τη συνοδεία επιλεγμένων καμερών. Κατόπιν είχαμε τη χαρά και την ευτυχία να την καταθαυμάσουμε σαν τη συνοδό και ομπρελοκρατούσα και πάλι του κ. Πρωθυπουργού μη στάξει […]

Θυμάμαι όχι πολύ παλιά, ήταν πολύ της μόδας το πάτσγουορκ. Φορέθηκε μετά μανίας. Οπως πολύ σωστά με πληροφορεί το ψαχτήρι του Διαδικτύου προέρχεται από τις λέξεις «patch» που στα αγγλικά σημαίνει μπάλωμα και «work» – δουλειά. Το πάτσγουορκ είναι η συρραφή μικρών κομματιών υφάσματος με σκοπό να φτιαχτούν τραπεζομάντιλα, κουβέρτες, μαξιλαροθήκες και κουβερλί. Εμένα πάλι μου […]