Γεωργακοπούλου Ρούλα

Μέρες που έρχονται, καλό είναι να μη γίνονται τέτοια πράγματα. Αναφέρομαι σε πρόσφατη μέτρηση της κοινής γνώμης (MRB, 18/12) που ανέδειξε πρώτον στις καρδιές των Ελλήνων τον Βλαντίμιρ Πούτιν κι ακολουθεί με βραχεία κεφαλή ο Ντόναλντ Τραμπ. Να τα μας… Τα ευρήματα δεν αντέχουν σε σχολιασμό γιατί απλoύστατα δεν αντέχονται. Δεν θέλει και πολλή φαντασία […]

Φέτος, ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Χάρης Δούκας και ο περιφερειάρχης της καρδιάς μας κ. Νίκος Χαρδαλιάς, έχουν υπόψη τους να την κουνήσουν για τα καλά την αχλαδιά, που στην περίπτωσή μας είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο. Δεν είμαι εναντίον των δημόσιων επετειακών εκδηλώσεων, διότι τον δήμο και τον λαό (ταυτολογία), πρέπει να τον κρατάς χορτάτο, ακόμη και […]

Αν είχε περάσει από ΚΤΕΟ το κυβερνητικό αεροπλάνο, κανονικά αυτή την ώρα ο Μητσοτάκης θα ήταν στη Βηρυτό, και θα συζητούσε μάλλον με τον Νατζίμπ Μικάτι και τον Ναμπί Μπέρι για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, ίσως δε κι αν πρέπει να δευτερώσει η Σακελλαροπούλου τη θητεία της. Διότι άλλον σεβντά δεν έχει αυτή τη στιγμή […]

Αχ, αχ, αχ, παρά τρίχα Κ.ΡΙ.ΑΡΙ! Γνώμη μου είναι πάντως, ότι δεν τον πετάς έτσι εύκολα, αν σου σκάσει από το πουθενά ένας τέτοιος επικοινωνιακός άσος. Για βάλτε λίγο το μυαλό σας να δουλέψει. Διότι τι θα ήταν το ΠΑΣΟΚ χωρίς το «ΣΟΚ» του, και τι ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον υπαινιγμό για τη φαλτσέτα του; […]

Πολλή σκόνη σήκωσε το πεζό γράμμα μι, με το οποίο σηματοδοτείται πλέον το πολυαναμενόμενο Μετρό της Θεσσαλονίκης. Κι αντί να μπουν στην συζήτηση γιωταχήδες, ταξιτζήδες, παρκαδόροι, ποδηλάτες με αμολητά τα τιμόνια, μάγκες με το τρίκυκλο, πατινέρ με τον μάλλινο σκούφο χειμώνα – καλοκαίρι, ξεσηκώθηκαν οι, κατά τ’ άλλα ασάλευτοι, γραφίστες, καθώς και οι απαραίτητοι κλειδοκυμβαλιστές […]

Ας μας πούνε τώρα οι μεγάλοι αναλυτές τι στον δαίμονα έφταιξε, με την ευκολία που έχουν να «προβλέπουν» τα πάντα, εκ των υστέρων. Εγώ πάλι, τσαντίστηκα από την αρχή. Η επίκληση «στη γυναικεία ψήφο» που θα δημιουργούσε υποτίθεται ένα βουβό ρεύμα μ’ έκανε να φάω δυο σοκολάτες γίγας μπροστά από τον δέκτη μου, κι όσο […]

Μη συγκρίνεις με τότε, το 2017 στο Δίστομο. Τότε ήταν εκεί ο Μανώλης Γλέζος.  Ο οποίος Μανώλης Γλέζος, αφού είπε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου να κάνει στην μπάντα και να πάψει να φωνασκεί, στη συνέχεια πήρε τον εμβρόντητο Γερμανό πρέσβη και τον οδήγησε στο ηρώο να καταθέσει εν ηρεμία το στεφάνι της χώρας του για τα […]

Είναι απογοητευτικό. Κοτζάμ Ομπάμα να ραπάρει Εμινεμ για να βοηθήσει την Κάμαλα Χάρις κι ο δικός μας ο Αντώνης Σαμαράς να μας τραγουδάει την Παπαλάμπραινα για να βοηθήσει ποιον; Ο πιο καλός μου φίλος, ο πιο πολύ δικός μου, είναι ο εαυτός μου, λέει σε μια λαμπρή στιχουργική του στιγμή ο Ακης Πάνου, για να […]

Πολλά έχουν ειπωθεί για τον Αδωνι Γεωργιάδη αλλά για μένα ένα είναι το βασικό. Ο άνθρωπος είναι παιχνιδιάρης, πώς να το κάνουμε. Πιο πολύ κι από την πολιτική του αρέσει το πείραγμα ή το παίγνιο. Αλλιώς τι τον έπιασε να κοψοχολιάσει νυχτιάτικα την κυρία ιατρό που έγραψε μονοκοπανιά 750 συνταγές προς τον σύζυγό της; (Ασχετο: […]

Προσωπικά δεν εξεπλάγην καθόλου με το Γκραν φινάλε του ΣΥΡΙΖΑ. Το είχα φανταστεί ένα τόσο θεαματικό τέλος. «Φαντασιωθεί» πρέπει να πω καλύτερα, ή μπορεί και να το είχα ευχηθεί τα χρόνια εκείνα που όλα έδειχναν ότι θα μείνουν ασάλευτα. Είμαι λοιπόν κακιά; Πες το κι έτσι αν σε βολεύει. Φαντασιόπληκτη πάντως δεν με λες με […]

Στις 300.000 υπολογίζονται αυτοί που είδαν το ντιμπέιτ. Εγώ δεν πιάνομαι. Εχω απολέσει αυτό το δικαίωμα από τότε που ο Δούκας τσάκισε τον Μπακογιάννη στην τηλεμαχία, ενώ εμένα μου είχε φανεί το ακριβώς αντίθετο. Βλέπω πολλούς μεταμελημένους, αλλά τι να το κάνεις; Και τι θα κερδίζαμε αν χάναμε την πεφωτισμένη δημαρχία κι αντί για έξι […]

Για το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι δυνατόν να έχει κανείς γνώμη, ούτε τώρα, ούτε τότε, ούτε ποτέ. Είναι στοιχείο της μεσσιανικής ιδιοσυγκρασίας του να απαιτεί πίστη και υποταγή κι όχι αμφιθυμία ή τον ελάχιστο σκεπτικισμό. Οι παλιοί, θυμόμαστε τον τάδε που «κατέβηκε από το τρένο της Αλλαγής» ή τον δείνα που «έθεσε εαυτόν εκτός κινήματος», επειδή […]

Δεν γκρινιάζω – δεν γκρινιάζω, χάνομαι γιατί ρεμβάζω. Κι εγώ θα ήθελα να δω τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ να αναδύεται μπρούντζινη από τον Σηκουάνα, αλλά δεν την είδα. Τη Φρανσουάζ Αρντύ επίσης ή τη Σαρλότ Κορντέ να σφάζει τον Μαρά στην μπανιέρα του. Μα πιο πολύ θα ήθελα να δω την Κατρίν Ντενέβ ολοζώντανη σε […]

Αν όχι η αίθουσα, η χώρα ολόκληρη και το καναπεδάκι μου πάντως, οπωσδήποτε. Δεν θυμάμαι ποτέ κατά το παρελθόν να έχουμε κάνει τόση απενοχοποιημένη χρήση κλιματισμού. Σήμερα υπάρχει λόγος να το αφήνεις ανοιχτό ακόμη κι όταν λείπεις. Να σε περιμένει εκεί, έτοιμο να σε παρηγορήσει για όσα τράβηξες καθ’ οδόν, πεζός ή εποχούμενος. Παλιά περνάγαμε […]

Ζέστη πολλή και οι πόλεις μας διώχνουν. Ξου ξου από ‘δω, είναι σαν να μας λένε. Περιορισμένες τις βλέπω τις μετακινήσεις πληθυσμών. Και μόνον ο δήμαρχος Αθηναίων έχει προ πολλού ξεκινήσει τον εσωτερικό τουρισμό. Ενας τουρίστας χωρίς πολιτικά μπαγκάζια που τρέχει από τοπική κοινωνία σε τοπική κοινωνία για να γνωριστεί με τον κόσμο ούτως ώστε […]

Σαν καπνός πέρασαν τα εννιαήμερα του Καραγάτση και κοίτα τώρα  ο διάβολος. Πες πες πες, εξαναγκάστηκα να θυμηθώ κάτι που είχα επί σκοπόν ξεχάσει πού το άκουσα. Οτι, και καλά, οι νέοι (έλληνες) ποιητές, ως γλωσσομαθείς που είναι, έχουν, λέει, ανοιχτούς διαύλους και διαβάζουν ξένη ποίηση από το πρωτότυπο, σε αντίθεση με τους παλιούς (που […]

Δεν ξέρω ποιος μας φιτίλιασε έτσι, και για ποιον λόγο τσιμπήσαμε απαξάπαντες. Προσωπικά, ομολογώ ότι την κατευχαριστήθηκα την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Καραγάτση. Δεν μας συμβαίνουν τέτοια κάθε μέρα, να αλλάξουμε λίγο θέμα, να ξεμπουκώσουν και τα φραγμένα αγγεία του εγκεφάλου μας. Καίγομαι – καίγομαι , ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά. Ρίχνω το […]

Οταν ο Κασσελάκης «απέλυσε» τον Θεοχαρόπουλο, η συμφορά που μας βρήκε πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Κανένα σωματείο δεν μπήκε στον κόπο να βγάλει ανακοίνωση, ούτε μια τρίωρη στάση εργασίας δεν παρατηρήθηκε καθ’ άπασα την επικράτεια, ούτε κι εγώ έβαλα τη γάτα μου να κλάψει. Οταν όμως απέλυσε τον Γιώργο Τσίπρα, κοτζάμ ξάδελφο του ξαδέλφου του, μας […]

Και δεν έχω πρόχειρο τον Αριστοτέλη, να μου δώσει τα αναλυτικά του εργαλεία. Μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας; Εχει γούστο… Το μόνο που έχω σίγουρο είναι το «δι’ ελέου και φόβου», διότι άλλον τρόπο δεν βλέπω να διδαχτείς από τα παθήματά σου και δι’ αυτών να προχωρήσεις στην κάθαρση. Με κάτι τέτοια αισθήματα κλείσαμε αργά […]

Η εκ του προχείρου κοινωνιολογία – αλάνθαστη παρ’ όλα ταύτα – λέει ότι ένα κόμμα γίνεται υπολογίσιμο από τη στιγμή που οι υποστηρικτές του θα επιβάλουν τα διακριτά χαρακτηριστικά τους και θα αποκτήσουν προσηγορικό. (Προσηγορικό ίσον χαρακτηρισμός που δηλώνει όλα τα ομοειδή πρόσωπα, ζώα ή πράγματα). Παλιότερα π.χ., λέγαμε «Πασόκοι» και είχαμε ήδη συνεννοηθεί. Το […]

Η χιμπατζίνα Ναταλία του ζωολογικού πάρκου της Βαλένθια, με το νεκρό μωρό της γαντζωμένο πάνω της εδώ και μήνες, προς το παρόν (και μέχρι να της το δείξει στο κινητό του κανένας εξυπνάκιας απ’ αυτούς που χαβαλεδιάζουν στα Zoo) δεν ξέρει ότι έχει γίνει βάιραλ. Βάιραλ λέμε το ψηφιακό, το ανθρώπινο ενδιαφέρον για την οδύνη […]

Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα την Αγια-Σοφιά, πήγα προετοιμασμένη να μην επιτρέψω στο διαγενεακό τραύμα να με κάνει μια χαψιά. Παρ’ όλα τα προφυλακτικά μέτρα που πήρα αποβραδίς – συναισθηματικά, λογικά, θρησκευτικά και ιστορικά – δεν βγήκα όπως μπήκα, και αυτό είναι όλο κι όλο που έχω να δηλώσω. Μια κολοσσιαία συσκευασία, αποστερημένη από το […]

Θυμάμαι μια παλιά γελοιογραφία του Κώστα Μητρόπουλου με λεζάντα «Η πάλη των τάξεων». Είχε χτυπήσει κουδούνι για διάλειμμα και οι μπόμπιρες της Α’ και της Β’ τάξης Δημοτικού είχαν βγει να πλακωθούν α βολοντέ στο προαύλιο. Μπουνιές, κλοτσιές, κεφαλοκλειδώματα, ξεμαλλιάσματα κι αργότερα – αργότερα βγήκαν και τα μαχαίρια. Βρε τα κερατένια! Η πραγματικότητα όμως διαφέρει […]

Πάει ο μπρούτζος να ορτσάρει κι ο καιρός δεν σιουντάρει. Αργό συρτό Λέρου. Ολα τα έχει ρίξει στο μπλέντερ ο Κασσελάκης, απορώ πώς και δεν έβαλε τον ναυαρχούκο, ως άλλον Ξέρξη, να μαστιγώσει τα κύματα και να αλυσοδέσει τον πόντο, παραπλέοντας σκαφάτος την αφρισμένη Παροναξία. Σκέφτομαι μάλιστα τι θα γινόταν στην περίπτωση που ο ίδιος […]

Με τα χρόνια, η τελετή αφής της Ολυμπιακής Φλόγας έγινε κάτι σαν εθνική μας μόστρα. Τι σημασία έχει που οι απαρχές της βρίσκονται στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου το 1936, με τον Χίτλερ στο γενικό πρόσταγμα; Πρώτη φορά έχω τόσο πολλά μαζεμένα και δεν με χωράει ο τόπος. Θα προσπαθήσω ωστόσο να σας μεταφέρω πώς τοποθετείται […]

Θα ήθελα να είχα στη διάθεσή μου μόνο μια φράση και με αυτή να τελείωνα. «Αυτά δεν είναι ψηφοδέλτια, είναι πατσαβούρες». Εχω όμως κάμποσο χώρο να καλύψω και να απολογηθώ. Οπότε ας αρχίσουμε από τα τυπικά. Ποιους προσέβαλα; Λέγεται ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί είναι δεδομένοι, οι ψηφοφόροι τους όμως όχι. Με ποιο σκεπτικό όλα ανεξαιρέτως […]

Δεν νομίζω ότι υπάρχει ον άλλο σ΄ολόκληρη την κτίση που να είναι τόσο δυσανεκτικό στην «απόρριψη», όσο ο αρσενικός άνθρωπος, ο ονομαζόμενος και άνδρας. Εκ του ανδρειεύομαι, αν και δεν το βλέπω. Φυσικά και δημιουργεί πολλά ζητήματα η απόρριψη, σε ένα νεογνό πιθηκάκι π.χ., που μακριά από τον απρόσφορο μαστό της μητέρας του θα λιμοκτονήσει […]

Τα πιο ωραία καλαμπούρια τα κάνουν οι άντρες μεταξύ τους. Χοντράδες με την καλή έννοια. Αρχηγιλίκια με την καλή έννοια. Διαγκωνισμοί με την καλή έννοια. Παραγοντιλίκια με την καλή έννοια. Παλιά κάναμε λόγο για «ποδηγεσία», όρος προερχόμενος από την κοινή ελληνιστική, που όμως κι αυτός εξαφανίστηκε με τα χρόνια. Είναι μοιραίο όταν χάνεται μια λέξη, […]

Τέλη Φεβρουαρίου του 2020 έτυχε να βρίσκομαι με μια παρέα γιατρών όταν τα νέα για τον κινέζικο ιό έφυγαν από το section «αλλόκοτες ειδήσεις απ’ όλο τον κόσμο», και έγιναν πρώτη είδηση στα δελτία των καναλιών. «Θα νοσήσουμε όλοι», μουρμούρισαν κάποιοι και ένας μεταξύ αυτών πήρε την ευθύνη να πει τα πράγματα με το όνομά […]