Γεωργακοπούλου Ρούλα

Εστω ότι βρισκόμαστε στο σωτήριο έτος 1993. Εγώ φοράω ακόμα σακάκια με βάτες, το ίδιο και η Μαρία Δαμανάκη η οποία παραιτείται από την προεδρία του κόμματος και τη θέση της καταλαμβάνει ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, επειδή ο Συνασπισμός με ποσοστό 2,94 μένει εκτός Βουλής. Για το κουτσομπολιό, ας προστεθεί και τούτο: στις ίδιες εκλογές το […]

Σύμφωνοι. Στο σπίτι του Καμμένου δεν μιλάνε για φωτιές. Στο σπίτι των Οικολόγων όμως; Αυτών που, μολονότι δηλώνουν αυτόνομοι, εκλέγονται (και κατά συνέπεια αδιαλείπτως μισθοδοτούνται) υπό την αιγίδα του κυβερνώντος κόμματος; Αυτή η συστέγαση έχει και τις υποχρεώσεις της. Ουδεμία σημασία που τους έχει παραχωρηθεί το πλυσταριό της υπόθεσης. Αρθρον πρώτον, τα μπουγαδόνερα δεν τα […]

Πάλι καλά που δεν τσαντίστηκε ο Χάρυ Κλυνν. Στη θέση του θα το είχα πάρει πολύ στραβά. Οπως ο Πολύδωρας, τότε που του έδιναν το ΕΣΡ αλλά του το πήραν μέσα από τα χέρια. Δεν είναι ωραίο να «δειγματίζεις» ανθρώπους για να δεις αν σε παίρνει να τεντώσεις κι άλλο το σκοινί. Ψιτ, κύριε μικροπωλητά, […]

Για όλα υπάρχει εξήγηση. Ακόμα και για το ακαριαίο follow up του Ρουβίκωνα στα επεισόδια της Ερμού. Σπεύδω να ξεκαθαρίσω, πριν αρχίσω να εικοτολογώ για τη φάση στο Κοινοβούλιο, ότι τα άτομα αυτά δεν τα βρίσκω καθόλου κότες. Απεναντίας. Εκτιμώ τα αναλόγως μη βίαια γιουρούσια τους και θαυμάζω την εφευρετικότητα που επιδεικνύουν άπαξ και αποφασίσουν […]

Τσούκου τσούκου, έτσι ωραία που τα ‘σπαγαν με τη βαριοπούλα, μερακλωμένοι και ανενόχλητοι, προς στιγμήν νόμισα ότι θα αναδυθεί από τη χρονοκάψουλα κάνα γκαρσόνι με το παπιγιόν και τη μαλαστούπα, να τους φέρει μια παρτίδα πιατάκια γύψινα. Να ‘χουμε να κεφάρουμε. Ασπρόμαυρη σεκάνς στην Ερμού και τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ακόμα και να σου […]

Σαν ορκισμένη σαββοπουλική που είμαι, εγώ θα το πω κι εσείς χρεώστε μου μετά όποια κακοβουλία θέλετε. Το ατύχημα με τον Ζουγανέλη δεν μου φάνηκε και τόσο ατύχημα. Συμβαίνει και στις πιο ευφρόσυνες βεγγέρες να σου καθίσουν αποδίπλα τον αχώνευτο μπατζανάκη του οικοδεσπότη για να σου ζαλίσει τον έρωτα με τις βλακείες του. Τι κάνεις; […]

Είχαμε κι εμείς τέτοια θεματάκια με τον τρίτο, αριστεροδεξιά όπως βγαίνεις από το ασανσέρ. Το διαμέρισμα ήταν σαν το προαύλιο της ΕΡΤ σε φάση ηρώου πεσόντων. Το «σκάσε» του Τσακνή ήταν μόνιμη επωδός, ενώ τα μπινελίκια της κυρίας διέφευγαν από την πόρτα με τους έξι τρόπους κλειδώματος, διαποτίζοντας την καθημερινότητά μας με τη δική τους […]

Οση σχέση έχει η Συννεφούλα με τα Θρησκευτικά άλλη τόση έχει η κινόα με τα γεμιστά, η στέβια με τον βαρύ γλυκό στο χοντρό και το πιπέρι στα λάχανα. Κι αυτό το ξέρουν καλά ο Γαβρόγλου και ο Αρχιεπίσκοπος, για τούτο και επιδίδονται με τέτοια μανία σε fusion συνταγές που δεν τρώγονται με τίποτα. Σου […]

«Δίχως τον Απρίλιο του ’67 δεν θα είχε υπάρξει ο Ιούλιος του ’74» έγραψε ο Στάθης Καλύβας. Μ’ αρέσει ο τρόπος που σκέπτεται. Σάμπως χωρίς το Ολοκαύτωμα θα έβλεπε ποτέ το Ισραήλ ευρωλίγκα, γιουρομπάσκετ και γιουροβίζιον; Βίβα Μαρία, βίβα Βικτόρια, Αφροντίτα. Να τα λέμε κι αυτά. Διότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον οίστρο της […]

Τζάμπα χαλάσαμε τις καρδιές μας με το φετινό θέμα της Εκθεσης. Κανονικά δεν θα ‘πρεπε καν να ασχοληθούμε. Τουλάχιστον όχι όσο το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει Λατίνους ή αρχαίους Ελληνες. Πάρε εσύ τους αρχαίους και παίρνω εγώ τους Λατίνους που μου αρέσουν οι βαρυκόκαλοι. Δυο ώρες τη βδομάδα έρχονται σε επαφή οι μαθητές με κείμενα […]

Πιστεύω ακράδαντα ότι στο κοιμητήριο του Αργουλιδέ, στο Ακρωτήρι Χανίων, μαζί με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τάφηκε χτες και η συλλαβική αύξηση. Αυτό το ψηλοκρεμαστό τού έψιλον έδινε μια θηλυκή allure στους ιστορικούς χρόνους (παρατατικό κι αόριστο) αλλά σήμερα μόνον κάτι γρουσούζηδες γλωσσαμύντορες το έχουν υπόψιν τους. Δεν τους θέλω ούτε ζωγραφιστούς. Θέλω όμως τη γλώσσα […]

Είμαστε η χώρα που εμβολιάζουμε το γατάκι μας, αλλά δεν εμβολιάζουμε το παιδί μας. Που διώχνουμε το προσφυγόπουλο από το σχολείο, μη μας κολλήσει κόρυζα, αλλά κρατάμε το σπλάχνο μας ανεμβολίαστο κι απ’ τα κόκαλα βγαλμένο των Ελλήνων τα ιερά. Που στειρώνουμε τον σκύλο μας, μη μας τη σπάει με τον οίστρο του, αλλά αφήνουμε […]

Πώς κάνετε έτσι μωρέ; Για μένα, σήμερα δεν είναι σήμερα αλλά δυο χρόνια πίσω. Παρατηρώντας με το γυαλί του ψαρά τον βυθό της κατάστασής μας, ξημερώθηκα αλλού γι’ αλλού, και συγκεκριμένα στο χαρμόσυνο πρωινό της 6ης Ιουλίου 2015 –μετά το δημοψήφισμα –όταν όλα έδειχναν ότι θα τινάζαμε τη Μέρκελ στον αέρα, σήμερα όμως ακόμη και […]

Κάτι τρέχει με τη Σώτη. Συγγνώμη κιόλας που της απευθύνομαι με το μικρό της. Η γυναίκα, από το λίγο που την έχω παρακολουθήσει, δεν μου φαίνεται τύπος που να κόβεται για την οικειότητα του άλλου. Για να μην πω ότι την αποφεύγει κι αποπάνω, πράγμα που ενίοτε με κάνει να την ζηλεύω για τον τσαμπουκά […]

Όπως λοιπόν λέγαμε και χθες, το σημαντικό είναι όταν ακούς πορτοκάλι να βγαίνεις κι όταν ακούς μανταρίνι να κρύβεσαι. Αν δίναμε εγκαίρως βάση στα λεγόμενα των εσπεριδοειδών, μπορεί και να είχαμε γλυτώσει τα χειρότερα. Διότι είναι τω όντι παρακινδυνευμένο να μπαίνεις εν γνώσει σου σε ναρκοθετημένα νερά τραγουδώντας βαρκαρόλες. Δεν πα να χτυπιέσαι; Θα σ’το […]