Γεωργακοπούλου Ρούλα

Μας βόλεψε, είναι αλήθεια, το ξεχαρβάλωμα της κομμουνιστικής Βαλκανικής, τότε που τα Καλάσνικοφ, ταρατατά, κατέκλυσαν την αγορά εγκληματικότητας στην Ελλάδα. Και ποιος δεν είχε κάνει τη δουλειά του παστρικά κι ωραία με ένα τέτοιο μισοτιμής μαραφέτι; Το θλιβερό αυτό έθνικ μονοπώλιο στο οποίο κατέφευγαν επαγγελματίες αλλά και ατζαμήδες του κοινού εγκλήματος, άφησε πίσω του πολλά […]

Θυμάστε το συντομότερο ανέκδοτο της δεκαετίας του 1990; Ποιος θα το ‘λεγε ότι θα ερχόταν μέρα που το γέλιο θα πάγωνε στα χείλη μας κι ότι θα προσευχόμαστε γονατιστοί πότε, αχ πότε θα ξαναρχίσουν να σκάνε μύτη από τον Βορρά παλιάς τεχνολογίας κουρσάκια με τζάτζαλα, προμήθειες, τη γιαγιά και το καναρίνι; Λέω να μην ξανακάνουμε […]

Αν δεν υπήρχε ένα κορίτσι διαμελισμένο και μιαρά κακοποιημένο ίσως ο τίτλος αυτός να είχε καλύτερο πάτημα. Αλλά και πάλι. Είναι αδύνατον να σπουδάσω νομικά μέσα σε ένα απόγευμα, οπότε καταφεύγω στον Ψαθά και στις αποκρυσταλλώσεις της λαϊκής γλώσσας η οποία με την επωδό «εισαγγελέας καταπέλτης», ταληθή έλεγε, και τα ρέστα αυτιστικές τσιριμόνιες. Ποτέ στη […]

Υπάρχει ένα θεατρικό έργο του 1985, γραμμένο από τον Ιρλανδό Μπράιαν Φρίελ, πολυπαιγμένο και στην Ελλάδα, «Μόλλυ Σουήνυ» το λένε και όπως καλά καταλάβατε έχει για τίτλο το όνομα της ηρωίδας του. Αυτό είναι το έργο που παίζεται κάθε μέρα μέσα μου, από τότε που πήρα την άδεια να εγκαταλείψω την κρύπτη μου και να […]

Προσπαθώ να θυμηθώ το τελευταίο μου στοπ καρέ πριν από την έναρξη της επίσημης καραντίνας. Ηταν θαρρώ παραμονές 25ης Μαρτίου, δεν θυμάμαι ποιας χρονιάς αλλά δεν αποκλείω να ήταν του 1821. Είχα μόλις τσακωθεί με τους φίλους μου που ήταν έτοιμοι να επιβιβαστούν στην κοιλία του κήτους, στα κλειστού τύπου πλοιαράκια του Αργοσαρωνικού, εκεί που […]

Μέρα που είναι, δεν θέλω να σας το χαλάσω αλλά ξαναβάλτε τα φλάμπουρα στο σεντούκι. Δεν νικήσαμε ακόμα τον ιό και κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται αν δεν βρεθεί και δεν παραχθεί μαζικά ένα απολύτως αποτελεσματικό εμβόλιο. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας το υπολογίζει για κανά χρόνο από σήμερα. Αυτή η αντίστροφη μέτρηση θα μας εξουθενώσει, γι’ […]

Μέσα στον νεοβολονταρισμό που μας έλαχε, το πιο δημοφιλές είναι το διάβασμα. Για να μην σας λέω ψέματα, δεν τα πολυκαταφέρνω. Αντί να διαβάζω προτιμώ να αναστοχάζομαι τι έχω διαβάσει και αυτό είναι μιας πρώτης τάξεως άσκηση. Σας δίνω μερικά tips για να αποφύγουμε ενδεχόμενες θλάσεις. 1) Δεν χαζεύουμε τις βιβλιοθήκες μας επειδή αντί για […]

Παρακολουθώ τον θρήνο και εν μέρει τον συμμερίζομαι. Δεν είναι λίγο να μην μπορείς να πάρεις τον αέρα σου μαζί με κάμποσες εκατοντάδες κυνηγούς της καπριτσιόζας βιταμίνης D. Εν τοιαύτη περιπτώσει, τι να πουν κι οι Σουηδοί που βλέπουν το ήλιο μόνον στα κόμικς. Κανονικά θα έπρεπε να έχουν καμπουριάσει και να έχουν γίνει στούμποι […]

Δεν λέω για όλους. Λέω για λίγους και τυχερούς. Αυτούς που τους έλαχε να ζουν με αίσθημα επικείμενου κακού ακόμα και μέσα σε γιοτ με πισίνα, κοκτέιλ και ροζ καλαμάκι. Οπου και να τους απιθώσεις, εκείνοι κάθονται πάνω στο αγνώστου προελεύσεως άγχος τους, παλεύουν μ’ αυτό ακόμα κι όταν όλα γύρω τριγύρω πηγαίνουν από το […]

Εκεί που όλα τα επιχειρήματα ξεπέφτουν, εκεί πιάνει δουλειά η νεύρωση. Το ξέραμε από την καλή, ήρθε η ώρα να το μάθουμε κι από την ανάποδη. Θα το προσέξατε κι εσείς φαντάζομαι. «Επίταξη» είναι πλέον η νέα λέξη – κλειδί διά της οποίας το γκανιάν σύστημα Τσίπρα – Πoλάκη προσπαθεί να επαναλανσαριστεί στη δημόσια ζωή. […]

Θά ‘ρθει πάλι μια μέρα που θα τρίβουμε το θερμόμετρο ν’ ανεβάσει πυρετό. Οχι για να μην πάμε σχολείο σαν τη Βουγιουκλάκη, αλλά έτσι. Επειδή έξω είναι χαρά Θεού και έχουμε χρόνο άπλετο για σκότωμα. Ποιος τολμάει να πει κάτι τέτοιο σήμερα; Ακόμα και η πιο άγρια βαρεμάρα μέσα στο σπίτι, ακόμα κι αυτή, είναι […]

Το κάναμε κι αυτό. Αναστήσαμε πριν την ώρα του, χωρίς μάλιστα την αυθεντία και την αιγίδα της εκκλησίας. Αυτό που έκαναν οι πολίτες την περασμένη Κυριακή, ώρα ενάτη εσπερινή, ήταν κάτι παραπάνω από Ανάσταση και ον παίδες ευλογείτε. Ο «ων», ο εορταζόμενος, ο ευλογημένος, δεν ήταν εκεί για να μαζέψει το χαρτί και τα συγχαρητήρια, […]

Διάλεξα επί τούτου δυο τρία πρωινάδικα, να δω. Δεδομένων των συνθηκών και σελαγιζούσης της πανδημίας, οι αμέριμνες παρουσιάστριες έκοψαν άραγε το χούι που είχαν να τζαρτζάρουν σύσσωμες τους καλεσμένους τους, να τους μαλάζουν, να γελάνε δυο εκατοστά από τη στοματική τους κοιλότητα; Κακά τα ψέματα. Οι διαχειρίστριες ευπαθούς κοινού γνωρίζουν πόσο επιδραστικές μπορεί να γίνουν […]

Πόσο χρόνο χρειάζεται ένας ιός μέχρι να ανασυνταχθεί και να πάρει τις οριστικές του αποφάσεις; Να τα βάλει κάτω και να δει πώς τον συμφέρει να δράσει. Να προτιμήσει ένα άδοψο αααψού, ένα φρ φρ σε χαρτομάντιλο ή μήπως να εξαπολύσει γενική επίθεση και να πάρει παραμάζωμα όλα τα όργανα του ξενιστή του; Δυο εβδομάδες […]

Δεν νομίζω ότι είναι εποχιακό το σύμπτωμα, ούτε καν αποκλειστικό προνόμιο ορισμένων κατοίκων του Δήμου Πατρέων και ομόρων κωμοπόλεων. Αντικοινωνικοί υπάρχουν παντού. Κάθε ελληνική οικογένεια που σέβεται τον εαυτό της, εκτρέφει τουλάχιστον κάνα δυο τέτοια κομμάτια, να τα κρυφοκαμαρώνει που ήρθαν να την παρηγορήσουν για τη δικιά της αποτυχία, για τα όσα η ίδια δεν […]

Πού είναι τώρα που τον χρειαζόμαστε ένας Μποστ, να το γράψει ανορθόγραφα, να μας παρηγορήσει; Μια κιονοστοιχία από αντισηπτικά με κυκλώνει, τα περισσότερα τα είχα before it was cool και μου έχουν ξεμείνει και κάμποσα από τη χρονιά της Η1Ν1 με τα οποία ψεκάζω τους λιγοστούς επισκέπτες μου φς φς. Γιατί έτσι είμαι εγώ: σφιχτή […]

Τότε που λέγαμε ότι «θα φύγουν με ελικόπτερο» δεν το εννοούσαμε ακριβώς έτσι. Η φυγάδευση των υπό προστασίαν, αναδεικνύει πάντως το συστηματικό θεσμικό ξεχαρβάλωμα που πέτυχε ο κ. Τσίπρας και οι παιδαγωγοί του όλα αυτά τα χρόνια. Η φάση, έτσι όπως εξελίσσεται, αφήνει πολλά περιθώρια στη φαντασία να ξεσαλώσει και ταυτοχρόνως επιτρέπει στη διακειμενικότητα να […]

Πότε ήταν που η Αντζελίνα Τζολί φωτογράφιζε τα τέκνα της να τρώνε νυχτερίδες και φιλεταρισμένο μυρμηγκοφάγο στο γουόκ; Φταίει όμως κι ο Μπραντ Πιτ που την παραείχε αφήσει λάσκα, ή μήπως υπερβάλλω; Ούτως ή άλλως οι μέρες ευνοούν τις υπερβολές. Οπως ας πούμε την επιφυλακτικότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι Κινέζοι έξω από τη χώρα […]

Με σοκάρει αυτή η κρυπτοφθονερή διατύπωση ακόμη κι όταν αναφέρεται σε έναν υπεραιωνόβιο άνθρωπο σαν τον Κερκ Ντάγκλας. Υπερβαίνοντας κατά πολύ το νόμιμο όριο επιβίωσης δεν σημαίνει ότι κλέβεις από τα χρόνια των άλλων. Απεναντίας. Δίνεις και στους άλλους το περιθώριο να απλώσουν τα ποδάρια τους λίγο έξω από την κουβέρτα, να ξεμουδιάσουν κάπως από […]

Τι σημασία έχει αν έγινε πέρυσι ή φέτος; Το σημαντικό είναι ότι ένας μαθητής αλυχτούσε προς την καθηγήτριά του μέσα στα χάχανα όλης της τάξης. Το ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι ένας έφηβος ασκούσε εκφοβισμό σε μια νεαρή εργαζόμενη η οποία επέδειξε αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση. Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένες να συγκρατούμεθα αποθρασύνοντας έτσι τις ορμόνες του άλλου; […]

Εχουμε πάρει τις τηλεοπτικές ρούγες και ψυχαναλύουμε τον Ερντογάν. Λες και βρισκόμαστε στις εποχές της έθνικ κουμπαριάς του με τον Καραμανλή, οπότε μας παίρνει άνετα να κουτσομπολέψουμε το ποιόν του κουμπάρου. Απρόβλεπτος, τοξικός, χειριστικός, σπαστικός, με όλα τα μέτωπα ανοιχτά και τον στρατό του από το πραξικόπημα μαντάρα, μπλοφατζής, νάρκισσος, ψωνάρα και μ’ ένα οιδιπόδειο […]

Θα μπορούσε να είναι και κωμωδία του Γούντι Αλεν με τον Τζον Κιούσακ και την Ντάιαν Γουίστ, αλλά δεν βλέπω να γελάει κανείς. Σύμφωνοι. Ο καθημερινός πετροπόλεμος και η κλωτσοπατινάδα έξω από την αυλόπορτα της ΑΣΟΕΕ θα μπορούσαν να θεωρηθούν και σαν τουριστική ατραξιόν για τη δυτικότερη πρωτεύουσα της Μέσης Ανατολής. To ίδιο και το […]

Είναι παράξενη των καταναλωτών, πελατών, χρηστών η φάρα. Δεν θέλουν πολύ για να σε σιχτιρίσουν και να σου γυρίσουν την πλάτη. Δεν πρέπει να τους σοκάρεις, προσβάλεις, τσαντίζεις ακόμα κι αν έχεις το μονοπώλιο, όπως καληώρα το Αττικό Μετρό. Το ξέρουν καλά αυτό οι σοβαροί επιχειρηματίες και προσέχουν το προϊόν τους να μη μας γυρίζει […]

Η μαζική διακόρευση των αστικών κτιρίων με σουβλερές καπνοδόχους, ξεκίνησε, αν δεν με απατά η μνήμη μου, κατά την ευφορική δεκαετία του 1980, τότε που τις κρύες μέρες του χειμώνα, η εξωτερική θερμοκρασία έπεφτε συχνά κάτω από τους +17 βαθμούς Κελσίου. Δεν ήταν η μοναδική αρχιτεκτονική θηριωδία που ξεχαρβάλωσε τον θερμοστάτη και τη διάταξη στις […]

Δεν θα επαναλάβω τα ονόματα των γυναικών που υποτίθεται ότι παίζουν για Πρόεδροι της Δημοκρατίας για να μη μου πείτε μετά ότι τις «έκαψα», ενώ άλλοι είναι εκείνοι που κυκλοφορούν με το στουπί και τον αναπτήρα στην κωλότσεπη. Θα τις επαινέσω ωστόσο επειδή, παρόλα αυτά, εκείνες συνεχίζουν απτόητες να παρεμβαίνουν, να αρθρογραφούν ή να κάνουν […]

Κι αφού φιλήσαμε πρόσφορα μάγουλα, γεμίσαμε τα σπίτια μας σκισμένα χαρτιά περιτυλίγματος και τα στομάχια μας τροφές επιθετικές, έφθασε αναπόφευκτα η άβολη στιγμή της διαχείρισης του εναπομείναντος γιορτάσιμου χρόνου που όμως προστίθεται ή μάλλον αφαιρείται κι αυτός από το γενικότερο σύνολο. Το διατυπώνει καταπληκτικά ο Μάρτιν Σκορσέζε στη συνέντευξη που δημοσίευσαν οι «Νew York Times» […]

Πάνε δέκα μέρες που η Σου Λαϊου άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο μολονότι η ίδια δεν έζησε επί ματαίω. Τι σημασία έχει που ο καθ’ έξιν ευσυγκίνητος Τύπος δεν βρήκε δυο αράδες να της χαλαλίσει αν και συνηθίζει να νεκρολογεί ακόμα και ζώντες; Τι κι αν ο θάνατός της αγνοήθηκε βροντερά από τον επανακάμψαντα στην […]

Πόσα Χριστούγεννα πρέπει να έχει ζήσει κανείς ώστε να ενδιαφερθεί για το τι ακριβώς γιορτάζουμε εκείνη την ημέρα; Τον υιό ή την μητέρα αυτού; «Παμψηφεί το παιδί», αποφαίνεται ο χριστιανικός κόσμος, προβάλλοντας πάνω στη φάτνη τις αξίες ενός αποδεκατισμένου από αρσενικά, διαρκώς εμπόλεμου ευρωπαϊκού χώρου. Για να μην γίνομαι άδικη, θα δώσω ένα point στους […]

Τι να πρωτοαρπάξει κανείς από το διαφαινόμενο ότι μπορεί και να έχουμε γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Ας δείξουμε όμως λίγη αυτοσυγκράτηση. Η εκλογή γυναικών σε τέτοιο αξίωμα δεν απαγορεύεται σ’ αυτή τη χώρα, αλλά το συγκεκριμένο δικαίωμα, όπως θα ‘λεγε και μια ψυχή, δεν χαρίζεται ούτε και τεμαχίζεται. Ως προς το τελευταίο, επιτρέψτε μου να […]

Να ‘ναι στη μέση Χριστούγεννα και γύρω γύρω ψυχοσάββατο. Κάπως έτσι επέδρασαν στον εσωτερικό μου κόσμο οι δηλώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Νίκου Μπίστη ότι το ‘χουν πάρει απόφαση να πεθάνουν αριστεροί. Οι καινούργιοι του κόμματος θα έφτυσαν φαντάζομαι τον κόρφο τους, θα είπαν «βρε πού πάμε και τα βρίσκουμε αυτά τα ραμολί;». Αδίκως […]

Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μη μας πει κανένα. Ετσι όμως θα μας φάει η μουγκαμάρα. Κι όταν θα πέφτει ένα φυλλαράκι από τη γλάστρα θα μας φαίνεται σαν να γκρεμίζεται πύργος γυάλινος. Κι όταν θα σηκώνει το αεράκι μια σκονίτσα από το πάτωμα, εμείς θα φωνάζουμε σεισμός – σεισμός. Κι […]