Γεωργουσόπουλος Κώστας

Το 1982, στο περιοδικό «Χρονικό», δημοσίευσα ένα κείμενο για τη δραματουργία που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως την περίοδο της Κατοχής και λίγο πριν – λίγο μετά τον Εμφύλιο. Επιτρέψτε μου να ανατρέξω σήμερα σε ορισμένα καθοριστικά σημεία αυτού του κειμένου, λίγο μόλις καιρό μετά τη συμπλήρωση 84 χρόνων από την […]

Το καλοκαίρι του 1976 το ΚΘΒΕ, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Κανέλλου Αποστόλου και τα σκηνικά και τα κοστούμια της Λίζας Ζαΐμη, παρουσίασε το σημαντικό έργο του Γεωργίου Χορτάτση «Κατζούρμπος», με κύριους πρωταγωνιστές τον Δημήτρη Βάγια, τον Διονύση Καλό, τον Βασίλη Γκόπη, τον Ανδρέα Ζησιμάτο και την Πόπη Αλβα. Στην κριτική μου στο «ΒΗΜΑ» τότε […]

Ο χαρισματικός ηθοποιός είναι σαν ταραντούλα, καταβροχθίζει το κοινό της μέσα στο ερωτικό αισθητικό σμίξιμο. Η Βαλάκου ήταν μια επικίνδυνη ηθοποιός, γιατί γοήτευε αργά, διεισδυτικά. Δεν δρούσε ακαριαία. Σε υπνώτιζε και σου αφαιρούσε τη δυνατότητα αντιστάσεως

Ηταν η ευτυχισμένη εποχή που ο μεγάλος ηθοποιός, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 8 Νοέμβρη πριν από 19 χρόνια, ήταν στο Εθνικό Θέατρο. Ευτυχήσαμε να τον δούμε σε συνταρακτικές ερμηνείες, με σκηνοθέτες τον Μινωτή, τον Σολομό, τον Κωστή Μιχαηλίδη

Πριν από 43 χρόνια, τη θεατρική περίοδο 1981 – 82 στο Θέατρο ΚΑΒΑ, το ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟ του Σπύρου Α. Ευαγγελάτου παρουσίασε το σημαντικό κείμενο του Δημοσθένη Κ. Μισιτζή «Ο Φιάκας» (1872), σε σκηνογραφία του Γιώργου Πάτσα και κύριους πρωταγωνιστές τον Τάσο Υφάντη, τον Μιχάλη Μητρούση, τον Γιώργο Τσιδίμη, τη Ρίκα Σηφάκη και τη Λήδα Τασοπούλου. Στην […]

Οταν μιλάμε για τη θεατρική γνώση του Παλαμά, αναφερόμαστε κυρίως στην επαφή του με τα θεατρικά κείμενα και όχι με την ολοκληρωμένη λειτουργία που για μας τελείται μόνο μέσω της παράστασης και των ηθοποιών πάνω στη σκηνή

Γιατί ο νομπελίστας ποιητής «κατάγεται κατευθείαν από τον προσωκρατικό λόγο», ακόμη κι όταν τα φαινόμενα και οι αναφορές – ρητές κυρίως, και τότε περισσότερο – μας παραπλανούν και μας παραπέμπουν σε άλλες περιοχές της σκέψης ή άλλες γραφές ή άλλα ήθη και ύφη

Το καλοκαίρι του 1981, ο Γιώργος Μεσσάλας σκηνοθέτησε στο Ηρώδειο, για λογαριασμό του Εθνικού Θέατρου, ένα από τα ποιητικότερα θεατρικά κείμενα του σπουδαίου μας ποιητή Αγγελου Σικελιανού, τη «Σίβυλλα», με την Αννα Συνοδινού στον κεντρικό ρόλο και δίπλα της, ως συμπρωταγωνιστές, τον Νικήτα Τσακίρογλου, τον Ιάκωβο Ψαρρά και τον Στέλιο Βόκοβιτς, τιμώντας έτσι τα 30 […]

Τριάντα χρόνια έκλεισαν από την ημέρα που ο καλλιτεχνικός κόσμος της χώρας, η Τέχνη εν γένει, έχασαν αιφνίδια και απροσδόκητα έναν σπουδαίο ζωγράφο αλλά και σκηνογράφο - ενδυματολόγο

Το καλοκαίρι του 1981 ο αείμνηστος, καλός φίλος, ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Μεσσάλας παρουσίασε στον Λυκαβηττό, με το ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΘΕΑΤΡΟ του, το αξιόλογο θεατρικό έργο του σημαντικού μας λογοτέχνη Γιώργου Θεοτοκά «Το παιχνίδι της τρέλας και της φρονιμάδας», με σκηνογραφία της Λίζας Ζαΐμη και πρωταγωνιστές, τον ίδιο τον Μεσσάλα, τη Χρυσούλα Διαβάτη, τον Χρήστο Μάντζαρη, […]

Η μεταφραστική περιπέτεια στην Ελλάδα θα έχει ες αεί δύο περιόδους, τη γρυπαρική και τη μεταγρυπαρική. Οι μεταφράσεις του δεν δημιούργησαν σχολή μόνο στον τομέα τους, προκάλεσαν και το ύφος αρκετών παραστάσεων

Με τον παραπάνω τίτλο είχα δημοσιεύσει τον Μάρτιο του 1979 την κριτική μου στο «ΒΗΜΑ» για την παράσταση της «Φλαντρώς» του Παντελή Χορν στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου, σκηνικά του Κλεόβουλου Κλώνη και μουσική του Νικηφόρου Ρώτα, με βασικούς πρωταγωνιστές την Αλέκα Κατσέλη, τον Κώστα Καστανά, την Τιτίκα Βλαχοπούλου, […]

Ηρθε στον Αριστοφάνη με εφόδια μεγαρικά, πρόσθεσε τα ελληνικά μιμήματα της κομέντια (μπουλούκια, επιθεώρηση, λαϊκή φάρσα), άντλησε και από το αρτεσιανό του Καραγκιόζη και δημιούργησε προσωπικό, μοναδικό κωμικό κώδικα

Το 1979 στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου ο σκηνοθέτης Στέλιος Παπαδάκης ανεβάζει τα δύο κρητικά μονόπρακτα του σημαντικού πεζογράφου, μεταφραστή και θεατρικού συγγραφέα Παντελή Πρεβελάκη σε ενιαία παράσταση, «Το τρελό αίμα» και «Το χέρι του σκοτωμένου». Τα σκηνικά ήταν του Σάββα Χαρατσίδη, η μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη και πρωταγωνιστούσαν ο Χρήστος Πάρλας, η Ολγα […]

Επαιζε θέατρο για να καλύψει κάποιο χαμένο χρόνο, για να σβήσει μια δίψα που δεν ικανοποιήθηκε στην εφηβεία της. Η υποκριτική τέχνη της ήταν τονισμένη πάνω στο κλειδί της απορίας και των ανικανοποίητων ερωτήσεων. Ηθελε να κατανοήσει, να λυτρωθεί, να ολοκληρωθεί μέσα από τη μίμηση

Τη θεατρική περίοδο 1978-79 στο Εθνικό Θέατρο ο Αλέξης Μινωτής σκηνοθετεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα ελληνικά ιστορικά δράματα, τον «Αυτοκράτορα Μιχαήλ» του Αγγελου Τερζάκη, σε μια πραγματικά αξιομνημόνευτη παράσταση, με εκπληκτικά σκηνικά και κοστούμια του Βασίλη Φωτόπουλου, μουσική του Δημήτρη Τερζάκη και εξαιρετικούς, κεντρικούς πρωταγωνιστές σε συγκλονιστικές ερμηνείες: Νικήτας Τσακίρογλου, Ελένη Χατζηαργύρη, Κώστας Καστανάς, Χρήστος […]

Η μίμησις πράξεως για τον κατεξοχήν ειρωνικό ηθοποιό μας είναι ένα ξόρκι, ένα άλλοθι, ένα προσωπείο για να εξορκιστεί η απελπισία του όντος. Γι΄ αυτό και έχει σπάσει τα στεγανά ανάμεσα στο κωμικό και στο τραγικό

Τη σεζόν 1978-79 στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ο Κάρολος Κουν σκηνοθετεί ένα από τα πιο αξιόλογα και αξιομνημόνευτα έργα του σπουδαίου Ιάκωβου Καμπανέλλη, τα «Τέσσερα πόδια του τραπεζιού», σε σκηνογραφία του Σάββα Χαρατσίδη και με κύριους πρωταγωνιστές την Αλέκα Παΐζη, τον Βάσο Ανδρονίδη, τον Γιάννη Μόρτζο, την Ηρώ Κυριακάκη, την Ολγα Δαμάνη, τον Γιάννη Δεγαΐτη. Στην […]

Το καλοκαίρι του 1978, έναν μόλις χρόνο μετά τον θάνατο του σημαντικού ποιητή και συγγραφέα Βασίλη Ρώτα (Μάιος 1977), οι Ελεύθεροι Καλλιτέχνες του αείμνηστου φίλου Φοίβου Ταξιάρχη παρουσίασαν στο γήπεδο της Καλλιθέας την άπαιχτη, ως τότε, τραγωδία του «Ελληνικά νιάτα». Στον θίασο συμμετείχαν, πλην του Ταξιάρχη και της Μύρτας Πολύζου, ο Γιάννης Καλαντζόπουλος, ο Κώστας […]

ιδέες

Τη σεζόν 1976-1977, στο Θέατρο Τέχνης, ο Γιώργος Λαζάνης σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στο εξαιρετικό κείμενο του ποιητή Κώστα Βάρναλη «Η Αληθινή Απολογία του Σωκράτη». Σημείωνα τότε στην κριτική μου στο «ΒΗΜΑ» για το σημαντικό αυτό πόνημα του μεγάλου μας ποιητή: Το αριστούργημα του Βάρναλη δεν είναι θεατρικό έργο, είναι όμως γραμμένο για να γίνει «δημόσιο […]

Στις 3 Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 41 χρόνια από την ημέρα που έφυγε από τη ζωή ένα πλάσμα αέρινο, μοναδικό, μια θεατρική προσωπικότητα ανεπανάληπτη που κόσμησε με την παρουσία της το θεατρικό σανίδι και σημάδεψε την πολιτιστική ζωή του τόπου μας τον 20ό αιώνα

Τη θεατρική περίοδο 1971-72, στο θέατρο Αλφα, ο θίασος Ληναίου – Φωτίου παρουσιάζει το έργο του Γεράσιμου Σταύρου «Καληνύχτα, Μαργαρίτα», διασκευή του γνωστού διηγήματος του Δημήτρη Χατζή «Μαργαρίτα Περδικάρη». Ο Στέφανος Ληναίος και η Ελλη Φωτίου είχαν αρχίσει παραστάσεις του ίδιου έργου και τον Απρίλιο του 1967, όταν τις διέκοψε βίαια η επιβολή της δικτατορίας. […]

Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται από τον θάνατο μιας από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές προσωπικότητες του τόπου μας στον 20ό αιώνα και μιας από τις συγκλονιστικότερες φωνές του ελληνικού θεάτρου

Συνεχίζω για τρίτη συνεχόμενη Δευτέρα την αναφορά μου στα σημαντικά θεατρικά κείμενα του Γρηγόριου Ξενόπουλου, εστιάζοντας σήμερα σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ελληνικά αστικά δράματα των αρχών του 20ού αιώνα, τη «Στέλλα Βιολάντη». Με αφορμή την παράσταση του Ελεύθερου Θεάτρου τη σεζόν 1977-78 στο Θέατρο Καλουτά, σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή, με υπέροχο σκηνικό […]

Εξήντα δύο χρόνια συμπληρώθηκαν στις 5 Αυγούστου από τον θάνατο της ξανθιάς, κάποτε αγαπημένης του Χόλιγουντ, που πέθανε απομονωμένη και βυθισμένη στη θλίψη και τις ουσίες