Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Τόσα χρόνια, τόσες δεκαετίες, πώς δουλεύει ο υπερσιβηρικός (από το 1891), πώς τσουλούσε το Οριαν Εξπρές (από το 1883), σε τεράστιες, αδιανόητες διαδρομές, και δεν είχαμε τρενοβλάβειες και σιδηροδρομικές τραγωδίες; Ακόμα και τα δικά μας τρένα, οι Σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους (ΣΕΚ), από το 1920, πώς ταξίδευαν με ασφάλεια χωρίς ηλεκτρονικά φωτοκύτταρα; Χωρίς τηλεματική, κομπιούτερς και […]

Τελικώς τείνει να αποδειχτεί πως την πιο ουσιώδη αντιπολίτευση την κάνει (κι αθέλητα) κάποιος άσχετος σταθμάρχης της Λάρισας. ‘Η κάποιος υπεύθυνος της Πυροσβεστικής στην υπόθεση Μάτι – σε κάθε περίπτωση την όποια κυβέρνηση αντιπολιτεύεται: ή κάποιο μεγάλο δυστύχημα, μια φυσική καταστροφή, επιδημίες, πλημμύρες, πυρκαγιές, θαλασσοπνιγμοί – πού να πέσει, δηλαδή, και κανένας κομήτης στην Καλαμπάκα. […]

Λόγω της πρόσφατης ταινίας, ρώτησα έναν φίλο αν του αρέσει ο Καζαντζίδης. Κι εκείνος απάντησε: «Ναι, μου αρέσει, γι’ αυτό τον ακούω πάντα φορώντας ωτασπίδες». Και συμπλήρωσε μετά: «Μόνο όσα τραγούδια είπε ως το ’60, περίπου, τα ακούω με ευχαρίστηση» – μια άποψη κάπως επικίνδυνη σε περίπτωση που τη διατύπωνε μεταξύ ζηλωτών του Στέλιου που […]

Του ξέφυγε του μεγάλου Διονύσιου Σολωμού μια ανιστόρητη κοινοτοπία και από τότε διάφοροι τη χρησιμοποιούν ως βαρύγδουπη σοφία: «Εθνικόν το αληθές». Ναι αλλά τι και ποιο είναι κάθε φορά και για τον καθένα το «αληθές»; Και τι είναι σε κάθε περίπτωση για τον καθένα το «εθνικόν»; Αν συμφωνούσαμε όλοι πάνω σε αυτά τα δύο μεγάλα […]

Το Ιντερνετ είναι ένας απέραντος παράδεισος γνώσεων, πληροφορίας και απόλαυσης. Είναι ένα εκατομμύριο βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας μαζί – αλλά φυσικά και αυτονόητα έχει και κακές και σκοτεινές πλευρές, διότι πώς θα μπορούσαμε να αφήσουμε κάτι μεγαλειωδώς καλό, αμαγάριστο; Δεν είναι στην καλή μας φύση. Πάντα θα υπάρχει κάποιος να εκμεταλλευτεί και να στρεβλώσει μια κατάκτηση […]

Τώρα, ακόμα και εκ των υστέρων, είναι πραγματικά αδιανόητο να σκέφτεσαι ότι η Θεσσαλονίκη έπρεπε να φτάσει στο 2024 για να αποκτήσει το αυτονόητο μετρό. Και αν δεν υπήρχε η ακράδαντη βούληση της κυβέρνησης, είναι αμφίβολο αν θα πραγματοποιούνταν το έργο, με τόσους αναποδοσμπρώχτες που κάνουν καριέρα στην κακομοιριά. Ετσι είναι: και χρυσούς δρόμους να […]

Μπλέκεται τελικά αυτή η ιστορία της εκτός εποχής νεοτρομοκρατίας και με παλιά πρόσωπα – αλλά ποιος να ήταν ο δυστυχής τύπος που συνδέοντας τη βόμβα έγινε χαλκομανία μόνος του δεν μάθαμε ακόμα. Φυσικά, θα δημοσιοποιηθεί το όνομά του, όμως θα είναι δύσκολο να βρεθεί αν ήταν εκείνος που έκανε λάθος στη συνδεσμολογία ή αν του […]

ΟΚασσελάκης πήγε να φτιάξει το ράδιο κι έκαψε τις λυχνίες. Ή, όπως έγραψε ο Ντίνος, «σε πήρα να με επισκευάσεις κι εσύ με ξεχαρβάλωσες». Αλλά έτσι κι αλλιώς το ράδιο ήταν χαλασμένο και ο Στεφ ο (κατά λάθος) αριστεροφάγος απλώς το διέλυσε εντελώς. Οχι επειδή το ήθελε, αλλά διότι μπορεί το παλικάρι, μέχρι τώρα, να […]

Λαλούν Πασόκοι και πλαντάζω, ανθούν Πασόκοι και μεθώ, τον Ανδρουλάκη κουβεντιάζω, και μου ‘ρχεται να τρελαθώ – όπως έγραφε (σε παράφραση) ο Διονύσης Λαυράγκας, πατήρ του Ελληνικού Μελοδράματος (μαζί με τους επίσης κερκυραίους αδερφούς Λαμπελέτ). Δηλαδή έπειτα από μια όντως κομψή διαδικασία (θαρρείς σε πείσμα των συριζαίων) επανεξελέγη ο Νίκος Ανδρουλάκης εύτακτα και πανηγυρικά, αφήνοντας […]

Ο Μπιλ Κλίντον, εκτός από πρόεδρος, έπαιζε, ευκαιρίας δοθείσης, και καλό σαξόφωνο. Αυτό ουδόλως ενοχλούσε τους Αμερικάνους, όπως δεν τους ενοχλεί (απεναντίας) το ότι είναι παράδοση στις ΗΠΑ ο εκάστοτε πρόεδρος να κάνει συχνότατα χιούμορ, να είναι σαρκαστικά απομυθοποιητικός στις επίσημες ομιλίες του. Σκέψου όμως τι θα γινότανε εν Ελλάδι, αν για παράδειγμα ο Κώστας […]

Γυρίσαμε και φέτος από τις διακοπές μας ζωντανοί κι ευγνώμονες, σαν να επιστρέψαμε σώοι απ’ τον πόλεμο. Δεν πήγαμε, ευτυχώς, από πυρκαγιά, δεν πήγαμε από πλημμύρα, το τρένο δεν έκανε μετωπική με άλλο τρένο, το φέρι μποτ δεν βούλιαξε, δεν υπέστη επακούμβηση, δεν του ‘φυγε η προπέλα εν πλω, κι εκεί στο  νησί αποφύγαμε – […]

Είναι γνωστή η ρήση πως το γεγονός δεν υπάρχει παρά μόνο οι ερμηνείες του – η φράση αυτή του Νίτσε δεν μας τα λέει όλα βέβαια, διότι υπάρχουν (κυρίως) και παρερμηνείες και παραναγνώσεις και πλήρης αδυναμία (συχνά) να κατανοηθεί ακόμα και η στυγνή πραγματικότητα των αριθμών, άρνηση αντίληψης της πραγματικότητας και συνειδητή στρέβλωση. Οπότε η […]

Ο φροϋδισμός ίσως θα πρέπει να μας εξηγήσει γιατί ο κύριος Τσίπρας γοητεύεται από έναν συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου στυλ Βαρουφάκη και Κασσελάκη, που έχουν πολλά κοινά στοιχεία επιθετικού ναρκισσισμού και καλές αγγλικούρες – ο άξονάς τους, πάντως, είναι ένας: «γεννήθηκα θεά, δοξάστε με!». Είναι θέμα άνωθεν δωρεάς, χαρίσματος, προορισμού, όπως οι βυζαντινοί αυτοκράτορες κυβερνούσαν ελέω […]

Δεν θυμάμαι ποιος είπε αυτή τη φράση που σήμερα θα είναι εντελώς αντιδημοφιλής: «Οποιος, μικρός, δεν έφαγε ξύλο στους δρόμους, έχει βασική έλλειψη αρχών». Τότε, βέβαια, ο ξυλοδαρμός στο σπίτι, στο σχολείο και στις παρέες ήταν βασικός τρόπος επικοινωνίας – η μέθοδος Μοντεσόρι έφθασε αργότερα. Ιδίως για τα αγόρια της εφηβείας που περνούσαν το σκοτεινό […]

Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις τη δρακογενιά να βαράει τόσον καιρό προσοχές στον Κασσελάκη. Κι επίσης ενδιαφέρον να απαιτεί δικαιώματα ο Κασσελάκης, στερώντας από τους βουλευτές του το πρωταρχικό δικαίωμα της διαφορετικής γνώμης επί των δικαιωμάτων. Οξύμωρο; Και μωρό και οξύμωρο. Αλλά είμαστε στην Ελλάδα και η παράνοια είναι νόμιμη – εδώ υπάρχουν άνθρωποι που βρίζουν […]