Γλυνάτσης Θέμελης

Θυμάμαι όταν είχα πρωτοδεί τη «Νύχτα Αγωνίας» του Αλφρεντ Χίτσκοκ, μια από τις ταινίες που ο σκηνοθέτης σαφέστατα προδίδει τον ενδιαφέρον του για την ψυχανάλυση ως αφηγηματική (περισσότερο απ’ ό,τι ψυχοθεραπευτική) τεχνική, όπου ο Γκρέγκορι Πεκ αφηγείται στην Ινγκριντ Μπέργκμαν ένα όνειρο, που μέλει να είναι και το κλειδί του μυστηρίου της ταινίας. Η προφορική […]