Για γέλια και για κλάματα
Είναι Μάρτιος του 1993, η δεύτερη θητεία του Φρανσουά Μιτεράν πλησιάζει προς το τέλος της, ο ίδιος είναι πια βαριά άρρωστος και η δημοτικότητά του δεν ξεπερνάει το 22%, στο μεταξύ, το γαλλικό ΑΕΠ καταγράφει μείωση 0,8%, στις κοινοβουλευτικές εκλογές που πραγματοποιούνται, λοιπόν, επικρατεί η Δεξιά, πρωθυπουργός ορκίζεται ο Εντουάρ Μπαλαντίρ και υπουργός Εσωτερικών ο […]