Μωυσής Ελισάφ

Το μεγαλείο του δεν το δείχνει κανείς με το να βρίσκεται στο ένα άκρο, αλλά με το ν΄ αγγίζει και τα δύο συγχρόνως.             Blaise Pascal   Είναι ευρύτατα διαδεδομένη η πεποίθηση ότι η αυτοδυναμία ενός κόμματος εξουσίας, εν ανάγκη έστω και σχετική ή και πριμοδοτούμενη, είναι η μόνη προϋπόθεση που διασφαλίζει τη σταθερότητα μιας κυβέρνησης […]

Ανήκε στις αφανείς μάρτυρες του 20ού αιώνα: των μεγάλων ιστορικών στιγμών, των θριάμβων, αλλά και της απόλυτης καταστροφής, όπως την έζησαν τα θύματα και οι επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος. Με τον τρόπο της, επίσης, ενσάρκωνε την πολυπολιτισμικότητα της ηπείρου (της Μεσευρώπης, αν μη τι άλλο): αυστριακής και εβραϊκής καταγωγής, η Μίμι Ράινχαρντ ζούσε στην Κρακοβία (Πολωνία) πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ  προσελήφθη από τον Οσκαρ Σίντλερ για τον οποίο εργάστηκε μέχρι το 1945. Η γυναίκα αυτή ήταν που συνέταξε τη γνωστή λίστα του γερμανού βιομηχάνου σώζοντας περισσότερους από 1.000 Εβραίους, η ιστορία του οποίου έγινε δημοφιλής μετά την προβολή της ταινίας «Η λίστα του Σίντλερ» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, που βραβεύτηκε με επτά Οσκαρ και άλλα δεκάδες διεθνή βραβεία. Μετά τον πόλεμο, η Ράινχαρντ εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη και έκανε την Αλιγιά (σ.σ. μετανάστευση Εβραίων της διασποράς στη Γη του Ισραήλ), το 2007 σε ηλικία 92 ετών, προκειμένου να ενωθεί με τον μονάκριβο γιο της, τότε καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, και τα εγγόνια της. «Νιώθω σαν στο σπίτι μου», είχε πει συνεσταλμένα σε δημοσιογράφους που είχαν έρθει για να την υποδεχθούν στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν στο Τελ Αβίβ. Τα τελευταία χρόνια, η Μίμι Ράινχαρντ ζούσε σε έναν οίκο ευγηρίας στη Χερτσλιγιά, μια παραθαλάσσια πόλη με φοίνικες βόρεια της ισραηλινής μητρόπολης. Η Ράινχαρντ πέθανε στο Ισραήλ στις 8 Απριλίου σε ηλικία 107 ετών, όπως γνωστοποίησε η οικογένειά της. «Η πολυαγαπημένη και μοναδική μου γιαγιά μόλις πέθανε σε ηλικία 107 ετών. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη», έγραψε στα εβραϊκά η εγγονή της Νίνα σε ένα μήνυμα προς τους συγγενείς της, το οποίο περιήλθε σε γνώση του Γαλλικού Πρακτορείου.

Βεβαίως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και, ιδιαίτερα στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, δεν υπάρχουν, εφόσον οι αιρετοί άρχοντες τηρούν με ευλάβεια τους κανόνες λειτουργίας της δημοκρατίας, που πρέπει ήδη να επωάζονται στο εσωτερικό της κοινωνίας, πριν ακόμη εκφραστούν ως συγκεκριμένες αποφάσεις. Η φορά της γένεσής τους συνεπώς δεν είναι από πάνω προς τα κάτω, αλλά αντίθετα, […]

Θα έλεγα χωρίς επιφύλαξη ότι ο εορτασμός του Πολυτεχνείου, όπως και κάθε άλλη επέτειος, τώρα είναι περισσότερο αναγκαίος από κάθε άλλη φορά. Και θα προσπαθήσω να στηρίξω την άποψη αυτή. Ισως κάποιοι εύλογα θα διερωτηθούν: Πέρασαν κοντά πέντε δεκαετίες από τότε που οι νέοι αγωνίστηκαν, πολλοί έδωσαν και το αίμα τους, για τη Δημοκρατία και […]

«(Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία) οι εντολές, δεν δίνονται στο όνομα μιας προσωπικής αυθεντίας, αλλά στο όνομα απρόσωπων κανόνων». Μαξ Βέμπερ Το πρόβλημα της λειτουργίας της δημοκρατίας το συνόψισε πριν από δύο και πλέον αιώνες, ένας από τους συντάκτες του πρώτου Συντάγματος των ΗΠΑ το 1778, ο Τζέιμς Μάντισον, όταν έγραφε: «Η μεγάλη δυσκολία (της δημοκρατίας) έγκειται […]