Μποτόπουλος Κώστας

Απομόνωση υποτιθέμενου αρχηγού μέσα στη Βουλή, διαγραφές και τάσεις απόσχισης στην κοινοβουλευτική ομάδα, διαφωνίες και υπονοούμενα για την οικονομική διαχείριση, δηλώσεις περί «ελληνικής μαφίας», «οδηγιών εκ Δομοκού» και «κλεψίματος της σφραγίδας του κόμματος», διενέργεια ποινικής εξέτασης από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, άφεση αμαρτιών στους διαγραφέντες, που το σκέφτονται, όμως, αν θα ξαναγυρίσουν: οι πρόσφατες […]

Θα επιθυμούσα πολύ να είχαμε καλά νέα να μοιραστούμε κατά την επιστροφή από τις διακοπές. Ομως αυτός ο Αύγουστος δεν είχε απλώς ειδήσεις, είχε και πολλές δυσοίωνες εξελίξεις. Ας θέσουμε ως στόχο της νέας περιόδου να ξεχωρίζουμε την ήρα από το στάρι, να κοιτάμε τη μεγάλη εικόνα και όχι τις λεπτομέρειες, να εστιάζουμε στα ουσιώδη […]

Η «χειμερινή» περίοδος κλείνει όπως άρχισε, μέσα στο γκρίζο. Διεθνώς, η κυρίαρχη λέξη είναι «πραξικόπημα»: κατά του Πούτιν από την παραστρατιωτική ομάδα Βάγκνερ που ανέδειξε τη γύμνια του, κατά του κράτους δικαίου στο Ισραήλ, κατά της «γενικής τάξης πραγμάτων» στη Γαλλία, στρατιωτική επέμβαση στον Νίγηρα, επίσημη κατηγορία κατά του Τραμπ για προσπάθεια βίαιης ανατροπής του […]

Η βούληση της Νέας Δημοκρατίας, εφόσον εκλεγόταν κυβέρνηση, να επιχειρήσει να αλλάξει τη συνταγματική διάταξη περί ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και να καταστήσει δυνατή τη λειτουργία των λεγόμενων «ιδιωτικών πανεπιστημίων» ήταν γνωστή στους ψηφοφόρους πριν από τις δίδυμες εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου. Αυτό που δεν ήταν γνωστό, αφού μπήκε στη δημόσια συζήτηση, και μάλιστα […]

Το κύριο χαρακτηριστικό της δεύτερης προεκλογικής περιόδου, και τελικά και των αποτελεσμάτων της 25ης Ιουνίου, ήταν η ακινησία. Ιδιοι, σε σχέση με τις εκλογές της 21ης Μαΐου, έμειναν οι συσχετισμοί εκλογικών δυνάμεων, αναλλοίωτο το στρεβλά τριχοτομημένο σύστημα: λίγο πάνω από το 40% και μόνη κυβερνητική λύση το πρώτο κόμμα, 40% και ψιλά οι λοιποί απομείναντες […]

Από όλες τις «απανωτές» εκλογές της Μεταπολίτευσης, αυτές της 25ης Ιουνίου έχουν τον ισχνότερο λόγο ύπαρξης και τη μικρότερη χρησιμότητα. Στις τριπλές εκλογές του 1989-1990 διακυβευόταν ο σχηματισμός κυβέρνησης σε περιβάλλον ακραίας πόλωσης, κάτι που εκφράστηκε και με αξεπέραστο, πάνω από 80%, ρεκόρ συμμετοχής. Στις διπλές εκλογές του 2012, σε «εποχή Μνημονίου» και εν μέσω […]

Δεν είναι εύκολο να υποβαθμίσει κανείς το κακό που έκανε στο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας, και της Ευρώπης ολόκληρης, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Τραμπ πριν από τον Τραμπ, ακόμα πιο υπονομευτικός για τη δημοκρατία, με μεγαλύτερη διάρκεια και μεγαλύτερο ρεπερτόριο. Η προσωπικότητά του θα ήταν ενός ακόμα φιλόδοξου μικροαπατεώνα που εξελίχθηκε σε πανίσχυρο μεγαλομαφιόζο, αν δεν […]

Τις μέρες που συντελούνται δραματικές εξελίξεις στον πόλεμο της Ουκρανίας, με την αρχή αντεπίθεσης των αμυνομένων και την ανατίναξη φράγματος που απειλεί ζωές, περιβάλλον και πυρηνική ασφάλεια. Που ανέλεγκτες όσο και πρωτόγνωρες πυρκαγιές σαρώνουν τον Καναδά και αναδεικνύουν την κρισιμότητα – θα έλεγα: το πέρασμα του σημείου μη επιστροφής – της κλιματικής αλλαγής. Που η Παγκόσμια Τράπεζα […]

Το βλέπουμε ξανά και ξανά σε όλο τον κόσμο. Μια εκλογική νίκη προσδίδει στον νικητή, πέρα από νομιμοποίηση να κυβερνήσει, άφεση των όποιων «αμαρτιών»: αφού νίκησε, άρα ο λαός μίλησε, όλα καλώς καμωμένα κι η μέχρι τώρα πορεία δικαιωμένη. Κι αντίστροφα: ο ηττημένος αποδείχθηκε ότι είχε οριστικά άδικο, αφού κρίθηκε κι αυτός στην κάλπη. Στη […]

Το αποτέλεσμα της 21ης Μαΐου είναι υπεράνω ερμηνείας και αμφισβήτησης, δημιουργεί μια πολιτική κατάσταση μη αναστρέψιμη ενόψει των εκλογών της 25ης Ιουνίου αλλά και για το άμεσο μέλλον. Η νίκη, όποιες και να είναι οι αιτίες της και η ποσολογία τους – αποδοχή της πρότασης του νικητή ή κυρίαρχη, κατά τη γνώμη μου, απόρριψη του τρόπου […]

Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι «φέτος δεν έχουμε καταλάβει εκλογές», καθώς λείπει το «πλήθος και πάθος» άλλων (μάλλον ωραιοποιημένων) εποχών. Η πολιτική δεν είναι πλέον υπερθέαμα λαϊκής κατανάλωσης, αλλά αυτό δεν είναι πρόσφατο, ούτε μόνο ελληνικό φαινόμενο. Πολύ πιο αποκαλυπτικό θεωρώ το ποσοστό της αποχής, που διπλασιάστηκε μεταξύ των πρώτων εκλογών στις οποίες ψήφισα (αυτές […]

Ακούγοντας κάποιες δηλώσεις και διαβάζοντας ορισμένα δημοσιεύματα, θα μπορούσε να δημιουργηθεί η πεποίθηση πως η Ελλάδα που βαδίζει προς τις εκλογές είναι μια χώρα σε βαθιά κοινωνική και δημοκρατική παρακμή. Για να σταθούμε στους πιο «θεσμικούς» χαρακτηρισμούς, γίνεται λόγος για «καθεστώς» (εννοώντας την παρούσα ομάδα εξουσίας), για «κάλπικη δημοκρατία» (επειδή η Βουλή έβαλε εμπόδια στην […]

Αυτά που κυρίως δείχνει, κατά τη γνώμη μου, η χθεσινή ιστορική απόφαση του Α’ Τμήματος του Αρείου Πάγου είναι τα ακόλουθα: ¢ Ο αποκλεισμός του «κόμματος Κασιδιάρη» στηρίζεται ευθέως και στέρεα στην πρόσφατη νομοθετική διάταξη που πέρασε με τις ψήφους του κυβερνώντος κόμματος και του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλήρωσε την αποχή του από τη […]

Το χαρακτηριστικό, συγχρόνως και το παράδοξο, της πρώτης φάσης της εκλογικής περιόδου είναι, κατά τη γνώμη μου, το ακόλουθο: ενώ όλα τα δεδομένα – το εκλογικό σύστημα, η πολιτική συγκυρία, ιδίως μετά τα Τέμπη, οι ανάγκες της χώρας – ωθούν σε συγκλίσεις ενόψει μιας πιθανής κυβέρνησης συνεργασίας, τα κόμματα κάνουν τα πάντα – ή δείχνουν ότι κάνουν τα […]

Μια θητεία που ολοκληρώνεται με απουσία της υπεσχημένης «βαθιάς μεταρρυθμιστικής τομής» και με έντονη παρουσία «θεσμικών δυσλειτουργιών» (υποκλοπές, Τέμπη, καταδίκες πρώην υπουργών από ειδικό δικαστήριο, πιθανότητα συμμετοχής μελών ή συνεχιστών της Χρυσής Αυγής στην επόμενη Βουλή), είναι λογικό να συνοδεύεται από ένα γενικευμένο αίτημα βελτιωτικών αλλαγών. Αρκετά παράδοξο βρίσκω ότι το αίτημα δεν προέρχεται κατά […]

Η παραίτηση του αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου βάζει (προσωρινά;) τέλος σε μια θεσμικά βλαπτική αναζωπύρωση, αφού έλαβε χώρα κατά τον «δεύτερο γύρο» της προσπάθειας του «συνταγματικού τόξου» να μην επιτρέψει την επάνοδο στη Βουλή καταδικασμένων πρώην μελών της Χρυσής Αυγής. Το ότι χρειάστηκε «δεύτερος γύρος» σημαίνει ότι δεν άρκεσε η προ τριμήνου ψηφισθείσα ειδική νομοθετική […]

Ο αρχαίος Μιθριδάτης δεν ήταν ράπερ, αλλά βασιλιάς του Πόντου. Φοβούμενος ότι θα τον δηλητηριάσουν, άρχισε να αυτοτροφοδοτείται με μικρές δόσεις κι έτσι κατάφερε να μην τον «πιάνει» το δηλητήριο (οι εχθροί του βρήκαν άλλο τρόπο να τον εξοντώσουν) και παράλληλα να δώσει το όνομά του στην ανεπαίσθητη εξοικείωση με μια ανεπιθύμητη κατάσταση. Μπόλικο μιθριδατισμό […]

Στις επτά εβδομάδες που μένουν ως τις (πρώτες) εκλογές, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία θα είχαν μια ευκαιρία να προσανατολιστούν από τα δευτερεύοντα ή μεμονωμένα ζητήματα σε αυτά που προωθούν το δημόσιο συμφέρον και να μετακινηθούν από την τοξικότητα στη συνεννόηση. Λέω «θα είχαν» γιατί οι πρώτες ενδείξεις δεν είναι ευοίωνες. Η […]

Πολλές πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης πάσχουν από αγνόηση των πολιτικών συνεπειών και από διαστρέβλωση της μεταρρυθμιστικής ιδέας. Ο συνδυασμός αυτός, λόγω ιδεολογικής συγγένειας της ελληνικής κυβέρνησης με τη γαλλική και των μεγάλων περιπετειών στις οποίες έβαλε το γαλλικό πολιτικό σύστημα η πρόσφατη  μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, θα μπορούσε να ονομαστεί «σύνδρομο Μακρόν». Με τον έλληνα […]

Η κομέντια μπούφα «Ο Αψύς (ξανά) στα Χανιά» δεν θα προσφερόταν κανονικά για σοβαρή συζήτηση πέρα από τους κύκλους του θιάσου που ανεβάζει το έργο και τους οπαδούς του πρωταγωνιστή. Το ότι και αρκετοί άλλοι υποκύπτουμε στον πειρασμό να ασχοληθούμε, οφείλεται, θέλω να πιστεύω, στα στοιχεία που φανερώνονται σχετικά με το πώς αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία […]

Οι διαμαρτυρίες όχι μόνο δεν εκτονώνονται αλλά πλαταίνουν, η δυσφορία αγγίζει τη γενική αμφισβήτηση, τα μεγέθη και οι προτεραιότητες αναποδογυρίζονται. Αίσθησή μου, πιστεύω και διάχυτη κοινωνική συνείδηση, είναι ότι τα Τέμπη έχουν ήδη καταστεί καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων: αν όχι του εκλογικού αποτελέσματος καθαυτού – η δημοσκοπική πτώση της κυβέρνησης πρέπει να διαβαστεί σε συνδυασμό με […]

Από τις πάντα φιλόξενες σε κάθε άποψη στήλες αυτής της εφημερίδας δημοσιεύτηκε χτες άρθρο του παλαιού συμφοιτητή και πάντοτε συναδέλφου μου εν συνταγματικώ δικαίω Γ. Κατρούγκαλου με τίτλο «Η δίκη και η Δικαιοσύνη» και θέμα την πρόσφατη αμετάκλητη και ομόφωνη απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου – «Υπουργοδικείου» για τον πρώην Υπουργό Ν. Παππά. Επειδή οι απόψεις […]

Ο πόλεμος έγινε κομμάτι της ζωής μας, όσο αδιανόητο κι αν παραμένει το ξέσπασμά του και οι συνέπειές του. Με μια φράση θα μπορούσαμε να πούμε: ο κόσμος μας δεν είναι όπως νομίζαμε. Οι εκτεταμένες συρράξεις δεν μπήκαν στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας», ούτε τα τεράστια άλματα της γνώσης, της επιστήμης, της τεχνολογίας περιόρισαν την ωμή […]

Υπάρχει κάτι το ανοίκειο, αν όχι ανίερο, στην έκφραση «διπλωματία των σεισμών» και γενικώς στη σύνδεση φυσικών καταστροφών με την άσκηση πολιτικής. Μπροστά στην ισχύ, και συχνά τη μανία, της φύσης, ο άνθρωπος, απανταχού της γης, συνειδητοποιεί ότι είναι μερμήγκι – και τα μερμήγκια δεν κάνουν πολιτική, τρέχουν μόνο να σωθούν ή δίνουν χείρα βοηθείας. Από […]

Αν δεν ήταν στη μέση η συγκυρία και οι σκοπιμότητες, δεν θα είχε καν νόημα η συζήτηση περί «σύγκλισης» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί τη «ριζοσπαστική» «κυβερνητική» «Αριστερά» (όποια λέξη χρησιμοποιεί αυτό το κόμμα θα πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά), το ΠΑΣΟΚ τη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία (χωρίς εισαγωγικά αλλά και χωρίς ψευδαισθήσεις). Ο ΣΥΡΙΖΑ […]

Για την ως πριν από λίγες μέρες πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας Τζασίντα Αρντερν γράφηκαν πολλοί και δικαιολογημένοι έπαινοι. Γυναίκα, νέα -στα 37 της χρόνια είχε γίνει, το 2017, η νεότερη γυναίκα πρωθυπουργός στον κόσμο -, πολιτικά επιτυχημένη -ακολούθησε και δεύτερη, και μάλιστα σαρωτική, εκλογική νίκη, το 2020 -, δημοφιλής πέρα από τα όρια της πατρίδας […]

Η υπόθεση των υποκλοπών άλλαξε – πόσο δραματικά, μένει να φανεί – το πολιτικό σκηνικό: έδωσε όπλα στην αντιπολίτευση, μουντζούρωσε την εικόνα της κυβέρνησης στο εσωτερικό και το εξωτερικό, επέτρεψε αιτιάσεις σχετικά με το κράτος δικαίου, μονοπώλησε και αποπροσανατόλισε τον πολιτικό διάλογο τους τελευταίους μήνες – που τυχαίνει να είναι και προεκλογικοί. Υπάρχουν κρίσιμες νομικές […]

Η επιστολική μορφή δεν είναι σπάνια για τη συνεννόηση μεταξύ θεσμικών οργάνων, αφού παρέχει εχέγγυα ψυχραιμίας και αφήνει ίχνος μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης. Επιστολές σε συνέχειες, ή με ερμηνευτικό χαρακτήρα, είναι πιο σπάνιες και πιο παράξενες – αλλά και πάλι ο τύπος έχει μικρότερη σημασία από την ουσία. Και η ουσία, σε σχέση με το επιστολικό πινγκ […]