Νιάρχος Θανάσης Θ

Πώς συνδυάζεται το περιλάλητο άγχος της εποχής μας με τόσους ανθρώπους, νέους και ηλικιωμένους, απλωμένους σε καφετέριες (δεν μιλάμε για ταβέρνες και εστιατόρια), είναι ένα μυστήριο. Ενώ δεν υπάρχει τηλεφωνική επικοινωνία που να μη σε μεταβάλλει, αθέλητά σου, στον τρίτο, μαζί με τους άλλους δύο, σιωπηλό συνδιαλεγόμενο και η κατακλείδα της να μην είναι η […]

Διαβάζοντας την περασμένη Πέμπτη στα «ΝΕΑ» για την πολύ ωραία πρωτοβουλία του Ιδρύματος Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη να οργανώσει τον προσεχή Νοέμβριο μια έκθεση για τον Γιώργο Σεφέρη, με προσωπογραφίες του και έργα ζωγραφικής εμπνευσμένα από το έργο του καθώς και για τη σχέση του με τον Γιάννη Τσαρούχη, θυμηθήκαμε ένα περιστατικό, όπως μας το […]

Εχει μιλήσει επανειλημμένα σε συντροφιές φίλων ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος κι έχει αναφερθεί στο άγγιγμα του κεφαλιού του ενώ ήτανε παιδί δεκαπέντε χρόνων από τον Νίκο Ζαχαριάδη όταν είχε επισκεφτεί το σπίτι τους, καλεσμένος από τους γονείς του, τους πολύ γνωστούς ηθοποιούς Λέλα και Σπύρο Πατρίκιο, διαπρεπείς επίσης κομμουνιστές. Για δύο μάλιστα μήνες δεν έλουζε […]

Κατά τύχη, στον δρόμο ή αλλού, μπορείς ν’ ακούσεις κουβέντες που να σε βασανίζουν σε όλη σου τη ζωή, τόσο περισσότερο όταν δεν πρόκειται ν’ αποκτήσεις την ελαχιστότερη σχέση με τους ανθρώπους που τις εκστομίσανε. Δεν είναι μόνον ό,τι μας είπε ο πατέρας ή η μάνα μας, ένας μεγαλύτερος αδελφός ή ένας μακρινός θείος, ενώ […]

Καλά είναι τα γεμάτα στάδια, άλλοτε με τον Μίκη Θεοδωράκη, άλλοτε με τον Διονύση Σαββόπουλο κι άλλοτε με τον Σταύρο Ξαρχάκο, όπως εναλλάσσονται τα τελευταία χρόνια σχεδόν σ’ ένα είδος άτυπου μεταξύ τους ραντεβού, χωρίς ποτέ κανείς να διανοηθεί να ενοχλήσει τον άλλον με την ταυτόχρονη παρουσία του. Προς Θεού όμως μη θεωρήσουμε την επιτυχία […]

Ενώ υπογραμμίζαμε πριν από λίγες μέρες ότι κάθε άλλο παρά «στρογγυλή» είναι η επέτειος θανάτου του Γιάννη Τσαρούχη, αφού στις 19 του τρέχοντος μηνός συμπληρώθηκαν 28 χρόνια από τον θάνατό του, στρογγυλότατη μπορεί να λογαριαστεί η αντίστοιχη επέτειος για την Τζένη Καρέζη καθώς έφυγε, σαν σήμερα, πριν από 25 ακριβώς χρόνια. Ενα τέταρτο του αιώνα […]

Δεν φαντάζεται κανείς να υπάρχουν πολλά πράγματα πια που να σε κάνουν να μπορείς να ονειρευτείς όπως η εφημερίδα. Σάμπως και η ανάσα των ανθρώπων που τη γράφουν να στοιχειώνει τις σελίδες της και να σου μεταφέρεται ζεστή και παρηγορητική είτε αφορά το σήμερα είτε το χθες και το προχθές, αλλά ακόμη κι όταν έχουν […]

Μια πολυθρύλητη μέρα η σημερινή –επέτειος αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Οποιος την έχει ζήσει έχει να αφηγηθεί περιστατικά που οι συνομήλικοί του τουλάχιστον τα αναγνωρίζουν, αν όχι ως ίδια, τουλάχιστον συγγενικά στα κρισιμότερά τους σημεία. Ομως, όσο τρυφερές γίνονται οι κοινές αναμνήσεις, έστω κι αν αναφέρονται σε περιστατικά δυσάρεστα, άλλο τόσο εξοντωτικές παραμένουν οι αναμνήσεις που […]

Είναι να θλίβεται και να καμαρώνει ταυτόχρονα κανείς μ’ ένα περιστατικό που άνετα θα το χαρακτήριζες φαινόμενο των τελευταίων χρόνων. Η εξάπλωσή του πάντως, παρήγορη ή επικίνδυνη –μένει να τη χαρακτηρίσετε όσοι συμβαίνει να διαβάζετε τις γραμμές αυτές –υφίσταται σε βαθμό που, αν μη τι άλλο, δημιουργεί έναν γόνιμο προβληματισμό. Το αντιλαμβάνεσαι διαβάζοντας προσεκτικά τα […]

Εχει δημοσιευτεί πριν από τριάντα, ίσως και περισσότερα χρόνια, στα «ΝΕΑ» ή στο «Βήμα» (δεν μπορεί να τα θυμάται κανείς όλα) μια γελοιογραφία του Κώστα Μητρόπουλου που έδειχνε ένα βουνό σκαλισμένο με τη μορφή του Θεού κι έναν άνθρωπο οργισμένο πάνω του να φωνάζει: «Θεέ, πού είσαι;» (ο αλησμόνητος φίλος ποιητής και καθηγητής Θεολογίας Ματθαίος […]

Δεν μπορεί να παραμείνει ασχολίαστο ένα γεγονός έστω κι αν πρόκειται για σύμπτωση, έστω κι αν αφορά φίλους αγαπημένους που πρόκειται να την υλοποιήσουν. Εννοούμε το ανέβασμα τον ερχόμενο χειμώνα, σε τρία διαφορετικά θέατρα, έργων που αναφέρονται στη ζωή του Μάρκου Βαμβακάρη, του Γιώργου Ζαμπέτα και του Στέλιου Καζαντζίδη. Με όλη την αξία τους, το […]

Δεν είναι γιατί της έχουν αφιερώσει ένα από τα ωραιότερά τους ποιήματα τόσο ο σπουδαίος γάλλος ποιητής Ζακ Πρεβέρ όσο και η μοναδική δική μας Κική Δημουλά, που σε κάνουν να αισθάνεσαι τη λαϊκή αγορά ή μάλλον τις λαϊκές αγορές οπουδήποτε στον κόσμο να τις διαποτίζει μια μελαγχολία –θλίψη, θα έλεγε ένας άλλος –συνώνυμη της […]

Κάθε μετακίνηση, είτε πρόκειται για μικρής διάρκειας εκδρομή είτε για ταξίδι μακρινό, όσο κι αν έχει οργανωθεί, περικλείει μια αιφνιδιαστική προοπτική, μια περιπέτεια. Οχι ενδεχομένως τόσο μεγάλη όσο αυτή που είχαν να αντιμετωπίσουν σε αμνημόνευτους χρόνους τα πλήθη τα οποία ξεκινούσαν από τα οροπέδια του Ιράν και περνούσαν σταδιακά στην Ευρώπη ή οι Νορμανδοί που […]

Υπάρχουν πολλών λογιών ευεργεσίες που μας επιδαψιλεύονται στη ζωή, χωρίς να μπορεί να λογαριαστεί η μικρότερη το να ζεις γεγονότα ιστορικά, που έχεις υπάρξει μάρτυράς τους, έστω και μέσω των αφηγήσεων που σου τις έχουν εκμυστηρευθεί πρωταγωνιστικά τους πρόσωπα, ενώ τα ίδια τα γεγονότα έχουν περάσει στην περιοχή του μύθου. Κι όπως το προχθεσινό βράδυ, […]

Πώς μεταβάλλεται μια πολυάνθρωπη περιοχή όπως είναι η οδός Μιχαλακοπούλου στη συμβολή της με την Παπαδιαμαντοπούλου και την Ιλισίων, αλλά και δρόμοι όπως η Λαοδικείας, η Λούρου, η Λαμψάκου και η Σεμιτέλου, σε μια γειτονιά και μάλιστα εγκάρδια, τρυφερή και προστατευτική. Μιλάω για μας του ΔΟΛ που οποιοσδήποτε οδηγός ταξί συμβεί να επιβιβαστούμε στο αμάξι […]

Πόσο αποκαλυπτική μπορεί να γίνει μια αεροπορική πτήση 45 λεπτών, έστω και αν την έχει κάνει κανείς δεκάδες ή και εκατοντάδες ακόμη φορές. «Απαγορεύεται η χρήση ηλεκτρονικών συσκευών κατά τη διάρκεια…» κ.τ.λ. θα έχει ακούσει ο καθένας που ταξίδεψε αεροπορικώς ακόμη και μία μοναδική φορά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Θα φανταζόταν ποτέ κανείς ότι θα ήταν […]

Πιστώνεται μάλλον στον Μάρκο Αυρήλιο, αν και θα μπορούσε να το έχει σκεφτεί και να το έχει πει ο οποιοσδήποτε, ότι κοιτάζοντας κανείς τα αστέρια μπορεί να πέσει στο χαντάκι που ανοίγεται μπροστά στα πόδια του. Γίνεται εξίσου αποκαλυπτική η πρόταση αντιστρέφοντάς την και κάνοντάς την ότι, παρατηρώντας κανείς το τι συμβαίνει γύρω του, μπορεί […]

Με την ευκαιρία της επετείου (24 Ιουλίου) για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα που πλησιάζει, σαν ένα προσωπικό μνημόσυνο, μας ήρθε στον νου ένα περιστατικό –όπως θα συμβαίνει και με τόσα άλλα που θα έχουν εκλείψει οι πολλοί μάρτυρές τους κι έχουν μείνει ένας – δυο για να τα θυμούνται –με αφετηρία τη 17η […]

Οσοι γράφουμε στήλες χρονογραφικές στις εφημερίδες θα έπρεπε να εκφράζουμε καθημερινά την ευγνωμοσύνη μας σε άτομα περιθωριακά, σε ναρκομανείς, σε αστέγους ή σε οδηγούς ταξί, σε πωλητές καταστημάτων, σε υπαλλήλους δημόσιων υπηρεσιών, αφού με τη συμπεριφορά τους γίνονται το έναυσμα ώστε να γραφεί το κείμενο των 300, 450 ή 600 λέξεων, ανάλογα με το όριο […]

Είναι κάτι πλατείες, πλατειούλες για την ακρίβεια, σε κεντρικά σημεία της Αθήνας, αλλά και σε απόμερες γειτονιές της, που το προχωρημενο φθινόπωρο και τον χειμώνα τις διασχίζεις πάντα βιαστικά, αδιάφορος για καθετί που μπορεί να συμβαίνει, αλλά σαν ουρανόσταλτες μοιάζουν το καλοκαίρι, κυρίως τις μέρες της μεγάλης ζέστης. Τώρα που η καταθλιπτική τους όψη μοιάζει […]

Στην οδό Σκουφά, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, πρώτη ημέρα του καύσωνα, ενώ τα απορριμματοφόρα δουλεύουν, οι οδοκαθαριστές δηλαδή, με φρενήρη ρυθμό, σε ένα «αμελητέο» περιστατικό, θα έλεγες πως έχει συγκεντρωθεί όση κτηνωδία –ποια άλλη λέξη να χρησιμοποιήσει κανείς –θα μπορούσε να εκφραστεί κατά δόσεις σε όλη την επικράτεια. Οι αναθυμιάσεις των συσσωρευμένων επί ημέρες […]

Μην ονομάσουμε την περιοχή που ο «δικός» μας άστεγος και καρκινοπαθής με το τεράστιο χαρτόνι, με τις γραμμένες αυτές ιδιότητές του, υπό μάλης διασχίζει έναν κεντρικό δρόμο της πόλης, ώστε σε κάποιο σημείο του να εγκατασταθεί στο σκαμνάκι του, που κι αυτό το κουβαλάει μαζί του. Χωρίς όμως να προσπαθεί να το κρύψει όπως κάνει […]

Εκείνο που καθιερώνει –για να μη γράψουμε ότι σώζει –μια καθημερινή ή εβδομαδιαία στήλη σε οποιαδήποτε εφημερίδα είναι κυρίως η ειλικρίνεια. Καλλιτεχνική ή πολιτική στήλη, πληροφοριακή ή σχολιαστική. Ειλικρίνεια βέβαια δεν σημαίνει ότι βγάζει κανείς στη φόρα όλα όσα ενδέχεται να γνωρίζει. Σημαίνει πως γράφει για κάτι που έχει συμβεί και πως το εκθέτει μ’ […]

Δέκα και μισή το πρωί στην Πλατεία Ομονοίας, από την πλευρά της οδού Αθηνάς, πιο συγκεκριμένα στη συμβολή της με την ξεκινημένη λίγα μέτρα πιο πάνω οδό Σταδίου. Μια γυναίκα, γύρω στα 55, μαυροφορεμένη, με πρόσωπο ευγενικό, παρά την ολοφάνερα επιθετική του έκφραση, αντιλαμβάνεται από κάποια απόσταση πως ένας περαστικός έχει μόλις πετάξει στο δοχείο […]