Νιάρχος Θανάσης Θ

Στη Μερόπη Πρέκα Πρόκειται για ένα περιστατικό που μας το έχει αφηγηθεί σχεδόν με δάκρυα στα μάτια στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο αλησμόνητος Ζυλ Ντασσέν. Ο πατέρας του, κουρέας στο επάγγελμα, φανατικός θεατρόφιλος, τον έπαιρνε μαζί του σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις και επειδή τα οικονομικά του ήταν πολύ περιορισμένα οι θέσεις τους […]

Ακριβώς, η δημοσιότητα. Αναρωτιέται κανείς ότι από τη στιγμή που οποιοσδήποτε μπορεί να την αποκτήσει – τη δημοσιότητα – μιλώντας ή επιχειρώντας μια πράξη φαινομενικά ή πραγματικά τολμηρή και ρηξικέλευθη,  πώς συμβαίνει ακόμη εκατομμύρια άνθρωποι να εκστασιάζονται ή να χάσκουν με οτιδήποτε συμβαίνει να γίνεται πολύ, λίγο ή πάρα πολύ γνωστό. Με τόση δημοσιότητα για […]

Υπάρχουν κάποιες γωνιές, κόρφους θα ταίριαζε να τους πεις καλύτερα, που μοιάζει να διαφυλάσσουν, ό,τι και αν συμβαίνει γύρω τους, μια παρθενικότητα, όπως ακριβώς θα τους αναγνώριζες αν ζούσες πριν από εκατό ή διακόσια χρόνια. Κατηφορίζοντας από το Ωδείο Ηρώδου Αττικού, αφού χρειαστεί να ξεμπερδέψεις με μια άτακτη ρυμοτομία «ανοίγεται» ξαφνικά μπροστά σου μια μικροσκοπική […]

Δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς με την ακατάσχετη, ανερμάτιστη και σε μεγάλο βαθμό ακατανόητη θεωρητικολογία Γάλλων και Γερμανών κυρίως δοκιμιογράφων και φιλοσόφων, στις τρεις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, πως με τον εικοστό πρώτο θα σημειωνόταν οπωσδήποτε και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο μια μεγάλη στροφή. Αρθρα, επιφυλλίδες, σύντομα δοκίμια, που θα δημοσιεύονταν στον […]

Παράξενη εποχή το καλοκαίρι. Σάμπως και έννοιες όπως «δικαιοσύνη», «δημοκρατία», «ελευθερία» ακόμη ακόμη, που φαίνεται να αδρανούν ή να μην είναι τόσο απαιτητές, σε σχέση με τον επείγοντα χαρακτήρα που διατηρούν τις άλλες εποχές, μοιάζει να διεκδικούν μέσα στο καλοκαίρι μια αναθεώρηση και έναν αναστοχασμό όσον αφορά την παγιωμένη τους μορφή. Αφού η τελευταία φαίνεται […]

Θυμάμαι τον Γιάννη Τσαρούχη που επαναλάμβανε συχνά – την είχε γράψει άλλωστε – τη φράση «ένας τρόπος υπάρχει για να καταργήσουμε τους κλέφτες, να τους περιφρονήσουμε». Φαινόταν, για τους περισσότερους, σαν ένα ακόμη παραδοξολόγημά του αν και δεν ήταν λίγοι όσοι το κατανοούσαν σαν μια αλήθεια, που σε μια πρώτη ανάγνωση σήμαινε πως αφού όσοι τρόποι είχαν […]

Στον Γιάννη Μπατσέ Οσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν ο Μητσοτάκης, ο Κουτσούμπας, ο ΣΥΡΙΖΑ ή ο Ανδρουλάκης, συνειδητά ή ασύνειδα, καιροσκοπικά ή «ανιδιοτελώς», οργανωμένα ή αυτοσχεδιάζοντας, ευθαρσώς ή ύπουλα, ότι η πολιτική οφείλει να συνιστά το πιο καίριο σημείο αναφοράς της προσωπικής ζωής του καθενός, είναι κάτι που αποκλείεται να συμβεί στον αιώνα […]

Σε μια τηλεοπτική συζήτηση το βράδυ της περασμένης Κυριακής με εκπροσώπους όλων σχεδόν των κομμάτων να σχολιάζουν τα αποτελέσματα που λίγο πριν είχαν ανακοινωθεί, ακούστηκε η Μιλένα Αποστολάκη να λέει απευθυνόμενη σε έναν συνάδελφό της, ότι «όπως πολύ καλά ξέρουμε στην Ελλάδα, σύμφωνα με αυτό που έχει πει ο Γιάννης Τσαρούχης, είσαι ό,τι δηλώσεις». «Μα […]

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται, κατά τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο «χρυσός χορηγός» της Νέας Δημοκρατίας, τότε αναμφισβήτητα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μπορεί να λογαριάζεται ως ο χρυσός χορηγός της λογοτεχνίας. Σε μια τηλεοπτική συζήτηση με συναδέλφους του από όλα τα κόμματα ο πρώην υπουργός Οικονομικών έκανε ανάμεσα σε πολλές άλλες μια παρατήρηση που την αισθάνεται κανείς να […]

Ακόμη και όσοι λογαριάζουν πως η πολιτική δεν είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα, ούτε καν για τα περισσότερα, για λόγους ανεξήγητους, κατά την προεκλογική περίοδο αφοσιώνονται στα πολιτικά τεκταινόμενα, συχνά σαν να παρακολουθούν μια αστυνομική κινηματογραφική ταινία. Με τη συνήθως γνωστή εκ των προτέρων κατάληξή της να προκαλεί τόση αγωνία όση τουλάχιστον θα δικαιολογούνταν […]

Η υπογράμμιση της σημασίας του «Φοβερού βήματος», του ομότιτλου βιβλίου του Κώστα Ταχτσή, από τον Χρήστο Χωμενίδη στο έξοχο κείμενό του το περασμένο Σαββατοκύριακο στα «ΝΕΑ» υποχρεώνει τον υποφαινόμενο που είχε επιμεληθεί την έκδοσή του – αν και έχουν περάσει τριάντα τέσσερα χρόνια από τη δημοσίευσή του -, έναν χρόνο ακριβώς μετά τον θάνατο του δημιουργού […]

Η πολυφωνία μπορεί να μην έβλαψε ποτέ κανέναν, έβλαψε όμως όσους φαντάζονται ή υποτίθεται πως την εκφράζουν. Και για να μη φανεί πως προσπαθούμε να ξεφύγουμε ή πως διατυπώνουμε μια αόριστη κατηγορία, η παρατήρηση αφορά κυρίως πολιτικά πρόσωπα, ιδιαίτερα ή μάλιστα κατεξοχήν στις προεκλογικές περιόδους – όπως αυτή ακριβώς που διανύουμε. Προκειμένου να μην καταχωριστούν μέσα […]

Στον Κωσταντίνο Σαμπαζιώτη Ακόμη και τα πιο καυτά και επίκαιρα γεγονότα όταν τα δεις μέσα στην ιστορική τους προοπτική είναι αδύνατον να μη σε στρέψουν στο παρελθόν, με τρόπο μάλιστα που τα κάνει ακόμα πιο διαφωτιστικά και διδακτικά. Καθώς στο παρελθόν αυτό υπάρχουν κάποιες συμπεριφορές, κάποιες στάσεις ζωής, που υιοθετημένες θα έκαναν τις αντίστοιχες σημερινές […]

Σφάλλουν όσοι πιστεύουν ή καταγγέλλουν ότι το debate των πολιτικών αρχηγών της περασμένης Τετάρτης ήταν «μία από τα ίδια» και θα μπορούσε να έχει λείψει. Και μόνο το γεγονός ότι ενώ μιλούσε ο καθένας για λογαριασμό του, ίσχυε μόνον ένας «χρόνος», ο χρόνος δηλαδή ως την ημέρα των εκλογών ή ο πολύ διαρκέστερος μετεκλογικός χρόνος, […]

Μνήμη Αγγελου Τερζάκη «Αγγελος εξάγγελος / μας ήρθε από μακριά / γερμένος πάνω σ’ ένα δεκανίκι / δεν ήξερε καθόλου / μα καθόλου να μιλά / και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει. / Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά / μ’ ακούγονταν ευχάριστα στ’ αφτί μας / γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια […]