Νιάρχος Θανάσης Θ

Μην ξεχνάμε πως οι λέξεις είναι πολιτισμός. Ακόμη και μια λέξη που εκφράζει μια απεχθή ή μισητή έννοια, αφού έχει μορφοποιήσει κάτι που υπάρχει, έχει δώσει υπόσταση σε κάτι που αν δεν το γνωρίζαμε, ενδεχομένως δεν θα μπορούσαμε και να το αντιμετωπίσουμε. Πόσο μάλλον μια λέξη που από συστάσεώς της, ως έννοια, αποδίδει κάτι υψηλό, […]

«Και μέσα από την κόλασή μου / στο φωνάζω / εικόνα σου είμαι κοινωνία / και σου μοιάζω». Αιφνιδιαστικά μας ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι αυτοί από το ποίημα «Αμαρτωλό» (ένα ιδιαίτερα δημοφιλές ποίημα της πεζογράφου Γαλάτειας Καζαντζάκη που έχει μάλιστα μελοποιηθεί), παρακολουθώντας τον συμμετέχοντα σε ένα τηλεπαιχνίδι να απαντά με άνεση σε μια από […]

Αν και κοινό μυστικό, με την έννοια πως ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά γιατί συμβαίνει, ωστόσο είναι κάτι που εξακολουθεί να έχει πέραση, να «πουλάει» όπως λέμε. Ομως δεν παύει να παραμένει κάτι εξαιρετικά εκνευριστικό και επιπλέον ηθικά ανεπίτρεπτο. Υπήρξαν πολλά πρόσωπα στο πρόσφατο παρελθόν – καλλιτέχνες πρωτίστως – που τη σχέση μαζί τους θα την αισθανόταν […]

Ο οδηγός του ταξί, χωρίς κανέναν ενδοιασμό όσον αφορά την επισήμανσή του, μόλις παρατήρησε, Καλλιρρόης και Βουλιαγμένης γωνία, ένα ΙΧ να περνάει με κόκκινο και τον οδηγό του μάλιστα να γελάει, προφανώς ενθουσιασμένος με το κατόρθωμά του, αναφώνησε στρέφοντας το βλέμμα του προς τον μάλλον ασυγκίνητο επιβάτη του «Τι ζούμε, κύριε, τι ζούμε…». Προφανώς και […]

Μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα, σε διανυκτερεύον self service εστιατόριο της πλατείας Μεταξουργείου, ο ηλικιωμένος πελάτης έχει καθίσει σε ένα τραπεζάκι τοποθετημένο στην αριστερή πλευρά της εισόδου του καταστήματος και μάλλον ανόρεχτα τρώει το κοτόπουλο με τα μακαρόνια, χωρίς να αγγίζει τη μερίδα το ψωμί που, αν και δεν το ζήτησε, ο υπάλληλος τοποθέτησε πάνω […]

Στο κεντρικό υποκατάστημα μιας μεγάλης, γνωστής τράπεζας, ο ένας από τους τρεις υπαλλήλους στα γκισέ των καταθέσεων και των αναλήψεων, ενημερώνει τον σχεδόν άναυδο ηλικιωμένο πελάτη πως απαγορεύεται να εισπράττουν ποσά μικρότερα των χιλίων ευρώ. Η σχετική διαδικασία όταν πρόκειται δηλαδή για κατάθεση ποσού κάτω των χιλίων ευρώ γίνεται μόνον μέσω ενός παρακείμενου μηχανήματος. Δηλώνοντας […]

Ο τίτλος δημοσιεύεται μέσα σε εισαγωγικά γιατί δεν είναι δικός μας, τον δανειζόμαστε από μιαν επιφυλλίδα του Αγγελου Τερζάκη δημοσιευμένη στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ενώ ακόμη ζούσε και «βασίλευε» η χούντα, που την είχε γράψει με αφορμή τον θάνατο του Σαλβατόρ Αλιέντε στη «μακρινή» Χιλή. Τον εγκωμίαζε απερίφραστα αναγνωρίζοντάς τον, με έναν εξαιρετικά […]

Το ότι τα πολύ ή και τα λιγότερο δημόσια πρόσωπα απολαμβάνουν μιας ασυλίας, έστω και αν είναι εκτεθειμένα σε πολύ περισσότερους κινδύνους, όσον αφορά την κριτική που ενδέχεται να τους ασκηθεί για πράξεις ή παραλείψεις τους, δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να το αμφισβητήσει. Και όταν λέμε «ασυλία» δεν εννοούμε απλώς τα δύο μέτρα […]

Στα απομνημονεύματά του που με τον τίτλο «Οσο κρατάει ένας στεναγμός» εκδόθηκαν πριν από πολλά χρόνια, γράφει ο Λουίς Μπουνιουέλ πως αν συνέβαινε να αναστηθεί, η πρώτη του κίνηση θα ήταν να πάει ως το γειτονικό περίπτερο και να αγοράσει μια εφημερίδα για να διαβάσει τα νέα της ημέρας. Και ο αγαπημένος φίλος, ηθοποιός και […]

Το περιστατικό έλαβε χώρα στην καφετέρια ενός γνωστού και πολύ καλά οργανωμένου ξενοδοχείου στο κέντρο της Αθήνας και αν καταγγέλλεται, ενώ ο δράστης του παραμένει και θα παραμείνει για πάντα άγνωστος, είναι κυρίως γιατί αυτονομείται ως προς τη σημασία του και τις προεκτάσεις του με έναν εξόχως δραματικό τρόπο. Θα πρέπει να ενηλικιωθούμε σε βαθμό […]

«Μην με διαβάζετε / αν δεν έχετε παρακολουθήσει κηδείες αγνώστων», είναι δύο αριστουργηματικοί στίχοι του Ν.Δ. Καρούζου και, κατά έναν περίεργο συνειρμό, όπως είναι άλλωστε όλοι οι συνειρμοί, μας επανήλθαν ζωηρά στο μυαλό, παρακολουθώντας τη μαζική φυγή των Αθηναίων από την πρωτεύουσα τις μέρες της Μεγάλης Πέμπτης και της Μεγάλης Παρασκευής. Με όλους τους εκδρομείς […]

Στη Βούλα Ν. Ο Ερνστ Φίσερ τελειώνει το βιβλίο του «Η αναγκαιότητα της τέχνης» (ένα βιβλίο που κυριολεκτικά μας «ανέθρεψε» τη δεκαετία του ’60) με τη φράση ότι «Η τέχνη δεν πρόκειται να πεθάνει όσο υπάρχει ο άνθρωπος». Σαφώς εννοούσε την ύπαρξη αυτής της βαθιάς εσωτερικότητας που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, όπως μας γίνεται αισθητή […]

Ας φιλοσοφήσουμε λίγο, ομολογώντας αμέσως πως ο τίτλος της επιφυλλίδας δεν είναι δικός μας, αλλά τίτλος βιβλίου ενός άδικα λησμονημένου εξαίρετου λογοτέχνη, του Γιάννη Χατζίνη, πεθαμένου πριν από πενήντα σχεδόν χρόνια, και αναφερόταν – το βιβλίο – σε ταξίδια που είχε κάνει σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Μέσα στο ζοφερό κλίμα των ημερών, κάθε κατάδυση ακόμη και στο […]

Επειδή πρόκειται για ένα περιστατικό που ανακαλεί, με ελαχιστότατες παραλλαγές, απειράριθμα αντίστοιχα περιστατικά, αρκεί ακόμη και ένας σύντομος σχολιασμός ώστε να καταλάβουν όλοι τι ακριβώς εννοούμε. Ηταν τις μέρες των τρομερών χιονοπτώσεων με τα χιλιάδες ακινητοποιημένα αυτοκίνητα στην Αττική Οδό. Σε ένα επιτόπιο ρεπορτάζ μια δημοσιογράφος της τηλεόρασης έχει στραφεί σε έναν σαρανταπεντάρη οδηγό ΙΧ […]