Νιάρχος Θανάσης Θ

Για να γραφεί και να παιχτεί τη δεκαετία του ’60 ένα θεατρικό έργο, το «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι» του Πάβελ Κόχουτ, σημαίνει πως το έργο δεν εξέφραζε μόνο ευχή, αλλά και μιαν ανάγκη που την ψυχανεμίζονταν ως επιτακτική, αν όχι όλοι, τουλάχιστον ένα μεγάλο σύνολο ανθρώπων. (Το έργο ευτύχησε να ανέβει στη σκηνή από την Κάκια […]

«Εως πότε θα συνεχίσουμε να πέφτουμε από τα σύννεφα;» θα ήταν ο ολοκληρωμένος τίτλος της επιφυλλίδας, αν ο χώρος δεν μας υποχρέωνε να τον περιορίσουμε σε δύο μόνο λέξεις. Για πόσο ακόμη θα προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους αλλά και τον εαυτό μας ότι εξακολουθούμε να πέφτουμε από τα σύννεφα με όλα όσα συμβαίνουν; Μην […]

Oσους μας παρέλαβε η αρχή της δεκαετίας του ’60 ως εφήβους για να μας παραδώσει στα τέλη της σε νεανική ηλικία, έστω και με τη μεσολάβηση της χούντας, που ήθελε τέσσερα ακόμη χρόνια για να «ολοκληρωθεί», μπορούμε να λογαριαζόμαστε μια ιδιαίτερα τυχερή γενιά κατά τούτο: Ηταν τόσα τα σημαντικά πολιτικά, κοινωνικά και καλλιτεχνικά γεγονότα στον […]

Η συντροφιά των πέντε συνταξιούχων φιλολόγων καθηγητών συμφώνησε – κάτι περισσότερο, υπερθεμάτισε – πως για να μη στεναχωριούνται, να μη θυμώνουν και να μη συγχύζονται σε σχέση με όσα προβάλλονται στην τηλεόραση και ιδιαίτερα με τις σκηνές των βασανιστηρίων σε μικρά παιδιά από τους γονείς τους ή από συγγενικά τους πρόσωπα, ένας μόνον τρόπος υπάρχει: να επεμβαίνει […]

Κάθε εορτασμός σημαίνει ως έναν βαθμό και παρεξήγηση ή και – εν μέρει – παραποίηση του γεγονότος που γιορτάζεται. Επτά ημέρες μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου κάθε άλλο παρά καθυστερημένος μπορεί να θεωρηθεί ένας σχολιασμός σε σχέση με όσα διαδραματίστηκαν την περασμένη Τετάρτη, τόσο περισσότερο καθώς αφορά μια επέτειο που ο εορτασμός της δεν πρόκειται να απαλειφθεί […]

Οσο και αν η αυτοκτονία παραμένει μια υπόθεση αδιανόητη και επαναφέρει κάθε φορά, σε σχέση με μια εθελούσια αποχώρηση από τη ζωή, την τρομερή φράση του Αλμπέρ Καμί πως «αν υπάρχει ένα φιλοσοφικό πρόβλημα, αυτό είναι της αυτοκτονίας και κανένα άλλο», εννοώντας ασφαλώς ότι όσο και αν η ζωή συνιστά ένα αδιευκρίνιστο μυστήριο, είναι ένα […]

Μακάρι η ευγένεια και ο πολιτισμός ενός ανθρώπου να προεξοφλούσαν και την ακρίβεια όσον αφορά τη χρήση των λέξεων και να μην έδειχναν ότι μπορεί να τις μετέρχεται σύμφωνα με τον τρόπο που βολεύει τον ίδιο σε σχέση με όσα θέλει να πει ή με τον τρόπο που θέλει να εισακουστούν. Εννοούμε τον Γιώργο Παπανδρέου […]

Η τηλεόραση δεν είναι κακό πράγμα, έστω και αν για να το πιστέψει κανείς χρειάζεται να κάνει τα πικρά γλυκά. Αλλά η εφημερίδα είναι κάτι το υπέροχο. Φτάνει για να το καταλάβει κανείς το πόσο διαφέρουν ανάμεσά τους να σταθεί σε ένα απλό περιστατικό. «Σας είδα» λένε σε όσους εμφανίζονται στην τηλεόραση, παρουσιαστές, δημοσιογράφους, ηθοποιούς. […]

Μακάρι να ήταν μόνο δύο, δυστυχώς είναι πάρα πολλές οι «γλώσσες» που χρησιμοποιεί ένας και μόνος άνθρωπος. Αλλη είναι η γλώσσα που θα χρησιμοποιήσεις όταν σε καλέσει ο προϊστάμενος της Εφορίας για να διευθετήσεις λογής εκκρεμότητές σου, άλλη είναι η γλώσσα αν συμβεί να σου πιάσει την κουβέντα ο ιερέας στο σχόλασμα της θείας λειτουργίας, […]

Κάτι περισσότερο: Κοιμόμαστε όρθιοι ενώ νομίζουμε ότι είμαστε σε διαρκή κίνηση και εγρήγορση. Θα έπρεπε να μας έχει απασχολήσει αν όχι σε μεγαλύτερο, στον ίδιο τουλάχιστον βαθμό, με το ενδιαφέρον για την Καμπούλ ή με το βιτριόλι που έριξε η τριανταεξάχρονη στην τριανταπεντάχρονη. Εστω και αν πρόκειται για κάτι που δεν έγινε στη γειτονιά μας. […]

Αν και σήμερα θα μπορούσε να το εξηγήσει και ένας νοήμων έφηβος, δεν σημαίνει ότι η Ελένη Βλάχου που είχε χαρακτηρίσει ως «μυστήριο» ένα γκράφιτι που είχε διαβάσει στον σταθμό του Ηλεκτρικού στο Μαρούσι, ότι «ο μικροαστισμός και τα πυρηνικά προκαλούν την ίδια καταστροφή» δεν διέθετε και μάλιστα πολύ μυαλό. Το θέμα ωστόσο δεν είναι […]

Θα έλεγε κανείς πως έχει εξυφανθεί μια παγκόσμια συνωμοσία ώστε να βασανίζουμε και να κάνουμε τις λέξεις να υποφέρουν όσο γίνεται περισσότερο. Βέβαια υπάρχουν λέξεις που προσφέρονται σε σχέση με άλλες ώστε ο υποβιβασμός, ο διασυρμός ή και ο εξευτελισμός τους ακόμη να γίνεται αναπόφευκτος, αφού η ζωή παραμένει ουσιαστικά αυτή που όλοι γνωρίζουμε, αυτός […]

Η συντροφιά των δώδεκα ατόμων συζητούσε με το πάθος και την ένταση που συζητούν όλοι όταν ένα «θέμα» ή ένα πρόσωπο – κυρίως πρόσωπο – άμεσα συνδεδεμένο με το θέμα αυτό γίνεται ευρύτατα γνωστό, αποκτά μια δημοσιότητα σχεδόν καθολική. Χωρίς να υποψιάζονται ότι οι απόψεις τους παραμένουν σε μεγάλο βαθμό διαβλητές, γιατί αν το ίδιο θέμα το […]

Τώρα που σιγά σιγά αδειάζουν τρένα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα και βαπόρια και χιλιάδες άνθρωποι επιστρέφουν στην περιλάλητη κανονικότητα, έστω και με τις ειδικές συνθήκες που επιβάλλει η ύπαρξη του κορωνοϊού, αξίζει να αναρωτηθούμε για το τι θα αντιπροσωπεύει στο μέλλον, όχι τόσο για τον καθένα ξεχωριστά όσο για όλους μαζί, το καλοκαίρι αυτό ώστε να μην […]

Στη Βιβή και στον Στρατή Υπάρχουν φυσικές αγκαλιές που συμπτωματικά έχεις έρθει σε επαφή μαζί τους και μεταβάλλονται, χωρίς να το έχεις επιδιώξει ή ακόμη και να το έχεις διανοηθεί, σε μια μόνιμη προσμονή ώστε να ξαναϋπάρξεις για λίγο μέσα τους. Σάμπως και η «σωτηρία» σου ως ανθρώπου να εξαρτάται από το κατά πόσο η […]